Δεν ήρθε η ώρα να σκορπίσουμε το όνειρό του;

σκίτσο του Τάσου Αναστασίου από την Αυγή της Κυριακής

(edit - 1/5/11 μετά τις αστείες συγκεντρώσεις)
- Μπα, από ό,τι φάνηκε μπορεί μια χαρά να συνεχίσει να ονειρεύεται ό,τι γουστάρει. Έλάχιστοι ενοχλούνται από τα όνειρά του κι από αυτούς τους περισσότερους τους βολεύουν σε εκδρομούλες δια πάσαν νόσον και μαλακίαν... Καληνύχτα μας.

Πάνω από 500.000 απολύσεις το 2010, κάτω από το 45% η πλήρης απασχόληση το 2011

σκίτσο του Χρήστου Τολιάδη από το Διαδίχτυ

του Ανδρέα Πετρόπουλου

από την Αυγή της Κυριακής

 

Η πρωτοφανής αύξηση των ευέλικτων μορφών εργασίας και η ταυτόχρονη δραματική υποχώρηση της πλήρους απασχόλησης, η εκτόξευση των απολύσεων που ξεπέρασαν σε ένα χρόνο τις 500.000 και η εκτεταμένη αδυναμία, λόγω της ύφεσης, χιλιάδων επιχειρήσεων να καταβάλουν τους μισθούς στους εργαζόμενους, συνθέτουν ένα ζοφερό τοπίο στην αγορά εργασίας, όπως αποτυπώνεται στα επίσημα στοιχεία του ΣΕΠΕ τους τελευταίους 14 μήνες.

Στάχτη στα μάτια των πολιτών

σκίτσο του Στάθη από την Ελευθεροτυπία

από την Αυγή της Κυριακής

Το σκηνικό που από κοινού ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. έστησαν ώστε, μεσούσης της περιόδου των πασχαλινών διακοπών, να ψηφιστεί η πρόταση για τη συγκρότηση Προανακριτικής Επιτροπής με μοναδικό θέμα τη διαλεύκανση τυχόν ευθυνών του Άκη Τσοχατζόπουλου για το σκάνδαλο των υποβρυχίων, είναι αποκαλυπτικό των μεθοδεύσεων προκειμένου να υπάρξει συμψηφισμός και συγκάλυψη, αλλά και να ανακουφιστεί το δικομματικό πολιτικό σύστημα.

Παραπέμπεται μόνον ένας υπουργός, όταν οι αποφάσεις για τα υποβρύχια έχουν ληφθεί από συλλογικά κυβερνητικά όργανα όπως το ΚΥΣΕΑ και την εκτέλεσή τους έχουν παρακολουθήσει πολλοί υπουργοί. Παραπέμπεται με τη διαδικασία του ισχύοντος νόμου "περί ευθύνης υπουργών", ενώ εκκρεμεί η ψήφιση νέου νόμου. Και, βεβαίως, υπάρχει πάντοτε το ακαταδίωκτο με βάση τη συνταγματική ρύθμιση περί παραγραφής, που από κοινού ψήφισαν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Ερωτήματα δημιουργούνται και από το γεγονός ότι ακόμη δεν έχει φτάσει στη Βουλή ο φάκελος για το σκάνδαλο της Siemens, παρ' ότι η έρευνα έχει ξεκινήσει νωρίτερα.

Άνθρωποι στα σκουπίδια

της Άντας Ψαρρά
από την Ελευθεροτυπία

Άλλο ένα πτώμα βρέθηκε χθες στη χωματερή και μάλιστα μιας νέας κοπέλας, φυσικά αλλοδαπής. Δεν ήταν κομματιασμένο, όπως τα προηγούμενα· ανέβασε τον αριθμό αυτών των πρόσφατων δολοφονιών στο νούμερο επτά.

Αν προσθέσουμε και τα πτώματα αλλοδαπών που βρέθηκαν μόνο τον τελευταίο χρόνο δολοφονημένοι στην Ελλάδα, και που οφείλονται φυσικά (!) σε ξεκαθαρίσματα λογαριασμών και ποτέ σε ρατσιστικά εγκλήματα δι' ασήμαντον (ή και χωρίς) αφορμή, τότε τα νούμερα γίνονται διψήφια. Και με τα ανασφάλιστα εργατικά δυστυχήματα αλλοδαπών, το νούμερο γίνεται τριψήφιο.

Αυτή είναι η αληθινά εθνική ντροπή και αυτή είναι η μία πλευρά της αύξησης της εγκληματικότητας, που έχει και τα περισσότερα θύματα, που δεν τα βλέπουμε. 

Πτώμα Νο 5 (και Νο 6): Επικηρύξτε τους! (12/3)

Επικηρύξτε τους! (21/2)

 

Η αριστερά κι ο μεγάλος ασθενής

(πηγή)

του Θανάση Καρτερού 

από την Αυγή της Κυριακής

Εδραιώνεται σιγά-σιγά η πεποίθηση ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου εξελίσσεται στον μεγάλο ασθενή της πολιτικής μας ζωής. Αν οι φίλοι της κάνουν λόγο για εξασθένιση της μεταρρυθμιστικής ορμής και οι αντίπαλοί της για σκορποχώρι, λίγη σημασία έχει. Μεγαλύτερη σημασία έχει ότι η εικόνα της σμπαραλιάζεται όλο και περισσότερο και ο Παπανδρέου με μια μικρή ομάδα υπουργών μοιάζουν με τον καπετάνιο και το πλήρωμα του συμπαθούς στον πρωθυπουργό "Τιτανικού" μάλλον, παρά με τους στιβαρούς ναυτικούς της πρώτης κυβερνητικής περιόδου.

Η κατά Πάγκαλο ιστορία του κόσμου (μετά το γιαούρτι)

σκίτσο του Πέτρου Τ. Τσιολάκη

του Γιώργου Χατζηπαύλου

από το Ποντίκι 

«Εμείς τελειώσαμε με το παρελθόν, όχι όμως κι εκείνο με εμάς».

Είναι σαφές ότι το παρελθόν μπορεί να αλλάζει ανάλογα με την εποχή που καταγράφονται τα γεγονότα που το απαρτίζουν. Όπως επίσης σαφές είναι ότι σημαντικό ρόλο στον τρόπο της καταγραφής διαδραματίζει ο άνθρωπος που την κάνει. Μέσα από τι φιλτράρει τα γεγονότα; Την προσωπικότητά του, τις πολιτικές του θέσεις, την καταγωγή και την παιδεία του, τα βιώματά του. Ιδίως αυτά!

Σκεφθείτε λοιπόν τον έναν και μοναδικό Θόδωρο Πάγκαλο, σύμφωνα με τον οποίο για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ, σαν καθηγητή Ιστορίας. Θολωμένο και γεμάτο μένος εξαιτίας του γιαουρτιού που του πέταξαν, να διδάσκει Ιστορία σε κάποιο λύκειο ή πανεπιστήμιο της χώρας!

Η "ουδέτερη επιστήμη" και οι φιλολαϊκές εφαρμογές της

Stephanie McMillan, CartoonMovement

του Κώστα Γαβρόγλου

από την Αυγή (27/4)

Είναι εντυπωσιακό πόσο συγκρατημένοι, σώφρονες και σοβαροί είναι στον δημόσιο λόγο τους πολλοί επιστήμονες που σχετίζονται με τα πυρηνικά. Ενώ από την αρχή ήταν απολύτως σαφές ότι έχουμε να κάνουμε με μια συγκλονιστική καταστροφή, σχεδόν το σύνολό τους ήθελαν και άλλα στοιχεία, περίμεναν τι θα πουν οι διεθνείς οργανισμοί, τι δηλώσεις θα κάνουν οι κυβερνήσεις κ.λπ. Θυμάμαι πόσοι πολλοί επιχειρηματολογούσαν ότι η Φουκουσίμα δεν είναι Τσέρνομπιλ. Από ό,τι φαίνεται έχουν διαψευσθεί πανηγυρικά. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι φάνηκε πόσο ανόητο είναι να συγκρίνει κανείς τα δύο. Είναι σαν να συγκρίνει τον Πρώτο με τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο. Τι ακριβώς συγκρίνει κανείς; Τα αίτια; Τον αριθμό των νεκρών; Τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις; Αστεία πράγματα, που μόνο τους στόχο είχαν μπας και περάσει λίγο ο καιρός και ξεχαστεί και αυτό. Να, όμως, που η πραγματικότητα της Φουκουσίμα έχει γελοιοποιήσει αυτόν τον τόσο συγκρατημένο δημόσιο λόγο τόσων πολλών επιστημόνων.

Samurai Bangalows

samurai bangalows by Ioannis Tsiokos

"Lies, lies, lies, lies
In my eyes, eyes, eyes, eyes…"

πηγή

Μαύρες μέρες θα φέρει η αναδιάρθρωση του χρέους

σκίτσο του Πάνου Ζάχαρη

του Λεωνίδα Βατικιώτη
από το ΠΡΙΝ

Οποιοδήποτε σχέδιο πτώχευσης κι αν εφαρμοστεί θα συνοδευτεί από νέα μέτρα λιτότητας
Το θέμα δεν είναι αν θα γίνει αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους, αλλά το πότε θα γίνει και επίσης η μορφή που θα πάρει! Αυτή είναι η πραγματικότητα έναν ακριβώς χρόνο μετά την επίσημη προσφυγή της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου στον κατ’ ευφημισμό «μηχανισμό διάσωσης» ΔΝΤ – ΕΕ, κάτω από το εκβιαστικό δίλημμα Μνημόνιο ή χρεοκοπία. Δώδεκα μήνες μετά και αφότου έχουν δοθεί στη δημοσιότητα τέσσερα μνημόνια η κήρυξη χρεοκοπίας είναι προ των πυλών και θέμα λίγων εβδομάδων.

Εξ αρχής να γίνει σαφές ότι η περίφημη αναδιάρθρωση δεν είναι τίποτε άλλο παρά χρεοκοπία. Ο λόγος που δεν χρησιμοποιούν τη συγκεκριμένη, αρνητικά φορτισμένη λέξη και αντί αυτής την τεχνοκρατική και ουδέτερη λέξη «αναδιάρθρωση» είναι για να μην φανεί το ναυάγιο της συγκεκριμένης οικονομικής πολιτικής, η οποία εφαρμόστηκε παρά τις τεράστιες κοινωνικές αντιδράσεις μόνο και μόνο για να διαχειριστεί το «ακανθώδες» υποτίθεται πρόβλημα του δημοσίου χρέους. Σε αυτό το βωμό θυσιάστηκαν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα, το δικαίωμα των απολυμένων στην αποζημίωση, η κατάργηση επιδομάτων, η άγρια περικοπή μισθών και ημερομισθίων, χιλιάδες σχολεία και ακόμη η ύπαρξη 100 νοσοκομείων! Για να εξυπηρετηθεί το χρέος! Κι έρχονται τώρα λέγοντας επί της ουσίας ότι το δημόσιο χρέος δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί κι απεργάζονται νέα σχέδια για να διαχειριστούν αυτή την κατάσταση που οι ίδιοι προκάλεσαν.

Στον κόσμο του...

σκίτσο του Στάθη από την Ελευθεροτυπία (πηγή)

από την Αυγή

"Όπως πριν ένα χρόνο σώσαμε τη χώρα από τη χρεωκοπία, έτσι και τώρα, με το σχέδιο που θα καταθέσουμε σε λίγες μέρες, θα βγάλουμε τη χώρα από την κρίση". Αυτό δήλωσε ο πρωθυπουργός κατά τη χθεσινή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου. Είναι εύλογο να διερωτάται κανείς εάν σκοπίμως το είπε, διότι συνεργεί στην "κινδυνολογία", την οποία μόλις λίγο νωρίτερα είχε σπεύσει να καταγγείλει.

Μόνο ο πρωθυπουργός μπορεί να ισχυρίζεται ότι με το Μνημόνιο επιτεύχθηκε ο στόχος να γλιτώσει η χώρα τη χρεωκοπία. Η χώρα, νοούμενη ως κοινωνία, κράτος και διεθνής παρουσία, βυθίζεται στη χρεωκοπία. Το ομολογούν όλοι, εξ ου και η αναζωπύρωση των συζητήσεων περί αναδιάρθρωσης, την οποία ο κ. Παπανδρέου σπεύδει να αποδώσει σε εκείνους που "εμπορεύονται τον φόβο".

Καλπάζει το χρέος σε όλη την ΕΕ

του Petar Pismestrovic (πηγή)

του Γιώργου Δελαστίκ
από το Έθνος

Στον αέρα έχει τιναχτεί το Μάαστριχτ στις προβλέψεις του για το ανώτατο επιτρεπτό όριο του δημόσιου χρέους και του ελλείμματος του προϋπολογισμού σε ολόκληρη την Ευρώπη τόσο στις 27 χώρες-μέλη της ΕΕ όσο και στα 17 κράτη που συναπαρτίζουν την Ευρωζώνη. Αυτό είναι το γενικό συμπέρασμα από τα αναλυτικά στοιχεία που δημοσιοποίησε προχθές η Γιούροστατ, η Στατιστική Υπηρεσία της ΕΕ.

Ποιο 3% ως ανώτατο όριο του ελλείμματος; Κατά μέσο όρο στις 27 χώρες της ΕΕ το έλλειμμα του προϋπολογισμού ανέρχεται στο 6,4% του ΑΕΠ.

Από το Πρόσβορο ή Δέλνο του 1936 στην Κερατέα του 2011

σκίτσο του Τάσου Αναστασίου από την Αυγή

Ιδιαιτέρως αφιερωμένο στην ηγετική ομάδα του ΚΚΕ

του Novalis

από την Αυγή

Τι συμβαίνει όταν μια ολόκληρη κοινότητα αισθάνεται απειλούμενη στους θεμελιωδέστερους όρους της ύπαρξής της από την εκτελεστική εξουσία και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους; Η απάντηση δίνεται εδώ και πολύ καιρό στην Κερατέα, για όποιον, φυσικά, έχει αυτιά να την ακούσει (ή ζωντανό ιστορικό υλισμό για να την ερμηνεύσει). Μια ανάλογη απάντηση, με διαφορετική αφορμή, αλλά αιτία και πάλι τον βαθύτατα ταξικό αυταρχισμό της εκτελεστικής εξουσίας και τη βαναυσότητα των κατασταλτικών της οργάνων, είχε δοθεί στις 25 Μαρτίου του 1936, στο χωριό Πρόσβορο ή Δέλνο, στη Σαμαρίνα των Γρεβενών. Είναι ένα από αυτά τα περιστατικά, τα οποία, για διάφορους λόγους, δεν εξασφάλισαν κεντρική θέση στην ιστοριογραφία, ωστόσο από μια ειρωνεία της ιστορίας αποκτούν ξεχωριστή επικαιρότητα.

Κοινό συμφέρον και η αδύνατη ηγεμονία της αριστεράς

(πηγή)

από π. Θέσεις, τεύχος 115, 

Απρίλιος - Ιούνιος 2011

πηγή: REDNotebook 

Ο αγώνας για την αριστερή ηγεμονία δεν μπορεί να περιοριστεί όμως στην αποτελεσματική άμυνα, όσο και αν την έχει απόλυτη ανάγκη, ούτε τρέφεται από την αποκάλυψη, την καταγγελία, την ερμηνεία των φαινομένων. Η «αλλαγή του κόσμου» απαιτεί την ενεργητική απάντηση στην ιδεολογία του «κοινού συμφέροντος»

Τουλάχιστον έχουμε θέαμα

σκίτσο του Πάνου Ζάχαρη

του Θανάση Καρτερού

από την Αυγή

Ε, δεν έστησε πια κι ο έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη φέτος, δεν μείναμε όμως και χωρίς πολιτική ψυχαγωγία όσο να 'ναι. Και την άκρως ενδιαφέρουσα παράσταση της Ν.Δ. για την απογραφή και τον απόβλητο Αλογοσκούφη παρακολουθήσαμε, και τον Παπανδρέου να δηλώνει πασχαλιάτικα ότι επέρχεται η Νέα Ζωή, και τον Παπακωνσταντίνου να δέχεται τον κόλαφο Μπιρμπίλη στην αριστερή παρειά - την ευαίσθητη για το μέγα πρόβλημα των αυθαιρέτων.

Οι θανατηφόρες ιδέες του νεοφιλελευθερισµού

(πηγή)

του Ρούσσου Βρανά

από Τα Νέα

Οι συνταγές του ∆ιεθνούς ΝοµισµατικούΤαµείου για τις «διαρθρωτικές αλλαγές» στην υγεία θυµίζουν εκείνο το «∆ιάταγµα περί ευθανασίας» που υπέγραφε o Χίτλερ την 1η Σεπτεµβρίου 1939. Ανέθετε µε αυτό στους πιο επιφανείς γιατρούς του να οργανώσουν «επιτροπές θανάτου» οι οποίες θα έκαναν ευθανασία «σε ασθενείς που η κατάσταση της υγείας τους κρίνεται αθεράπευτη». Για να εξοικονοµήσει χρήµατα για την εκστρατεία του.

Προς σίγουρη χρεοκοπία

σκίτσο του Πάνου Ζάχαρη

του Γιώργου Δελαστίκ

από το ΠΡΙΝ 

Δεν υπάρχει περίπτωση πλέον η Ελλάδα να αποφύγει τη χρεοκοπία, από τη στιγμή που οι Γερμανοί τόσο σε επίπεδο πολιτικής όσο και τραπεζικής ηγεσίας φαίνεται ότι αποφάσισαν να προχωρήσουν στο βήμα αυτό πριν από τον Ιούνιο του 2013, αλλάζοντας τη γραμμή που είχαν μέχρι τώρα. Το βέβαιο είναι πως η χρεοκοπία αυτή, τους όρους και τη χρονική στιγμή της οποίας θα καθορίσει το Βερολίνο, θα γίνει πιο οργανωμένα από όσο φαντάζονται πολλοί και σίγουρα όχι με ηλεκτρονικά μηνύματα διαφόρων αγγλοαμερικανών κερδοσκόπων σαν αυτή τη γελοία, αλλά χρυσοφόρα πιθανότατα για τους οργανωτές της, ιστορία που αναστάτωσε την Τετάρτη την Ελλάδα.

Διαγραφή του χρέους η μόνη λύση!

σκίτσο του Χρήστου Τολιάδη από το Διαδίχτυ

του Παναγιώτη Σωτήρη

από Αριστερό Βήμα

Παρότι η ελληνική κυβέρνηση αρέσκεται να αναζητά θεωρίες συνωμοσίας πίσω από τα αλλεπάλληλα δημοσιεύματα περί αναδιάρθρωσης του χρέους, στην πραγματικότητα όλα δείχνουν – και όλοι το ξέρουν... – ότι η αναδιάρθρωση είναι προ των πυλών.

Δεν χρειάζεται νόμπελ οικονομικών για να αντιληφθεί κανείς ότι το ύψος των τοκοχρεολυσίων, η ύφεση και η υστέρηση εσόδων σημαίνουν ότι σύντομα το ελληνικό χρέος θα είναι αδύνατο να αποπληρωθεί. Σε αυτή την περίπτωση ο όγκος του χρέους και οι όροι αποπληρωμής του θα πρέπει να τροποποιηθούν, έτσι ώστε να αποφευχθεί μια καταστροφική για τους πιστωτές στάση πληρωμών. Άρα μέσα στους επόμενους μήνες είναι πιθανό να επιλεγεί κάποια παραλλαγή αναδιάρθρωσης χρέους, πιθανότατα με ένα συνδυασμό ανάμεσα στην ονομαστική μείωση και την παράταση αποπληρωμής με παράλληλη ανάληψη από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης και το ΔΝΤ του συνόλου των δανειακών αναγκών της χώρας, κάτι που φαίνεται ότι ήδη οι «αγορές» προεξοφλούν αυξάνοντας τα επιτόκια.

Ενοικιάζεται κομπολόι

"Φέρε τον παίχτη σου να παίξω πέντε χάντρες. Ναι, αλλά παίξε από δεξιά, τις αριστερές τις έχω παίξει" έγραφε ο Τσιφόρος τη δεκαετία του '50. Μισό αιώνα πίσω έχουμε πάει

- από την χθεσινή Αυγή

Το χαμένο δώρο της αθανασίας

Frida Kahlo, The Dream, 1940

του Παντελή Μπουκάλα

από την Καθημερινή

Πριν αναλάβει η επιστήμη να υποσχεθεί στο γένος των ανθρώπων την αθανασία, την επιμήκυνση της ζωής δηλαδή με τις τεχνικές και τα φάρμακά της, η ανθρωπότητα ονειρεύτηκε από νωρίς έναν κόσμο απελευθερωμένο από τον ζυγό του θανάτου. Τα όνειρά της αυτά στοιχειώνουν τις κοσμογονίες, τις θεογονίες και τις ανθρωπογονίες που συνέθεσε το πνεύμα της σχεδόν σε κάθε γωνιά του πλανήτη, σε διάστημα χιλιετιών. Σχεδόν σε όλα αυτά τα συστήματα σκέψης, πρώιμα και ώριμα, είναι ευδιάκριτη μια εμμονή εξήγησης, αν όχι δικαιολόγησης: πώς έγινε κι ο άνθρωπος εξέπεσε από τον κόσμο των αθανάτων στον κόσμο των βροτών, πώς δηλαδή χάθηκε το δώρο της αθανασίας, που απέμεινε αποκλειστικότητα των θεών. Κάθε μυθολογία ή θρησκεία δίνει τη δική της ερμηνεία, κι όσες ακούγονται σήμερα πειστικές (ή, τέλος πάντων, έχουν μεγάλο ακροατήριο και αντίστοιχη οργάνωση προβολής και επιβολής), κάποτε κρίνονταν αφελείς, και το αντίστροφο: όσες τώρα καταδικάζονται σαν αφελείς και παιδαριώδεις, δημιούργησαν στον καιρό και στον κόσμο τους αισθήματα και πεποιθήσεις, δημιούργησαν δηλαδή πίστη. Οι θεοί που η δράση τους είναι σήμερα τμήμα της ύλης των εγκυκλοπαιδικών τόμων που καταπιάνονται με τις μυθολογίες, αλλού και άλλοτε, για άλλους δηλαδή, ήταν θεοί θρησκειών. Και το πότε μια θρησκεία υποχωρεί σε μυθολογία είναι ένα ερώτημα που δεν έχει εύκολες απαντήσεις, τουλάχιστον αν θέλουμε να παρακολουθήσουμε με σεβασμό την περιπέτεια του ανθρώπινου πνεύματος και την πορεία των επινοημάτων του, δηλαδή με τρόπο άλλον από αυτόν που μας εξασφαλίζουν τα δόγματα και η φανατική πίστη τους. Τίποτα σε αυτή τη μακρότατη διαδρομή δεν είναι περιφρονητέο και εκ προοιμίου ανάξιο λόγου.

Δημοσιογράφοι και «δημοσιογράφοι»

του AntistaChef

Η επικαιρότητα της ΔΕΗ
και τα έσοδα μετοχοποίησης

του Νίκου Γεωργακάκη

από την Αυγή

Η ΔΕΗ έχει μπει στο στόχαστρο της κυβέρνησης και είναι φυσικό, ότι θα μας απασχολήσει έντονα το αμέσως επόμενο διάστημα, αφού η κυβέρνηση «χωρίς περίσκεψη χωρίς αιδώ...» αποφάσισε να ιδιωτικοποιήσει οριστικά τη ΔΕΗ (απώλεια του ελέγχου του 51%), πέρα της πρόθεσης για εκχώρηση μέρους της παραγωγής λιγνίτη, αλλά και υδροηλεκτρικών σταθμών -που αποτελούν το συγκριτικό πλεονέκτημα της ΔΕΗ- σε ιδιώτες.

Στη σημερινή φάση, για την προώθηση της πολιτικής του Μνημονίου και των συνακόλουθων μέτρων, τεράστιο ρόλο παίζει η ιδεολογική παράμετρος. Γι' αυτό έχουν επιστρατευθεί οι «πρόθυμοι» δημοσιογράφοι «τύπου Πρετεντέρη» που με τη συνειδητή μονόπλευρη κατασυκοφάντηση του δημόσιου τομέα, προσφέρουν τη χειρότερη υπηρεσία στον τόπο. Θυμίζω τα γραφόμενά του Ι. Πρετεντέρη.

Η αθλιότητα της νέας αλλαγής

σκίτσο του Στάθη από την Ελευθεροτυπία

του Κώστα Βεργόπουλου

από την Ελευθεροτυπία 

Ποιοι στοιχηματίζουν σήμερα στην κρατική χρεοκοπία, αποσκοπώντας σε οικονομικά και πολιτικά οφέλη; Φυσικά, αυτοί που επέβαλαν την έννοια του κράτους ως πρόβλημα, απορρίπτοντας εκ προοιμίου κάθε δυνατότητα διορθωτικής δράσης του στην οικονομία και την κοινωνία. Τόσο ο δεξιός δογματισμός όσο και ο αριστερός ποτέ δεν αποδέχθηκαν το ρυθμιστικό ρόλο του κράτους.

Ωστόσο, το δημόσιο έλλειμμα και χρέος επιρρίπτουν τα βάρη στο σύνολο των φορολογουμένων, ενώ αποφέρουν οφέλη σε ορισμένες, κατά περίπτωση, κατηγορίες. Επωφελούνται οι φοροαπαλλασσόμενοι και οι φοροδιαφεύγοντες, αλλά μπορούν επίσης να επωφελούνται οι κοινωνικά αδύναμοι, που χρειάζονται κοινωνική προστασία και αλληλεγγύη. Οταν σήμερα περικόπτονται δημόσιες δαπάνες, ποιος άραγε αμφιβάλλει ότι αυτό συντελείται εις βάρος αδυνάμων και προς όφελος ισχυρών; Ποιος άραγε αμφιβάλλει ότι η εξισορρόπηση του δημοσιονομικού ισοζυγίου επιδιώκεται σήμερα εις βάρος της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης; Η τρέχουσα κρίση δημοσίου χρέους και ελλείμματος δεν αφορά μόνον τη σχέση του κράτους είτε με τις ανώνυμες διεθνείς αγορές χρήματος είτε με τις εγχώριες και επώνυμες. Αφορά, ακόμη περισσότερο, τη βασική σχέση μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας.

Στην Ευρωπαϊκή Ενωση των 27, τα έσοδα από την άμεση φορολογία εισοδήματος και περιουσίας ανέρχονται κατά μέσο όρο σε 12% του ΑΕΠ, ενώ στη χώρα μας φθάνουν μόλις το 6,7%. Ακόμη και στην Ιρλανδία, που στιγματίζεται διεθνώς για «αθέμιτη» μείωση του συντελεστή άμεσης φορολογίας, τα έσοδα από αυτήν ανέρχονται σε 10,5% του ΑΕΠ.

Η έκρηξη που έβαλε τέλος στην παιδική ηλικία μιας γενιάς...

της Κάκης Μπαλή

από την Αυγή (27/4) 

Στην Ουκρανία και τη Λευκορωσία, στη «γειτονιά» του Τσέρνομπιλ, μεγάλωνε εκείνον τον Απρίλη του 1986 μια γενιά που -όπως τα μικρά παιδιά σχεδόν παντού στον κόσμο- πίστευε ακόμα και στα παραμύθια. Στη γενιά αυτή ανήκει η Ναντέζα Λάτσκο. Τότε ήταν έντεκα χρόνων και ζούσε με την οικογένειά της στο Γκομέλ, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Λευκορωσίας, 120 χιλιόμετρα μακριά από το Τσέρνομπιλ. Είκοσι πέντε χρόνια μετά την καταστροφή, όπως ονομάζουν το πυρηνικό δυστύχημα στην περιοχή, είκοσι πέντε χρόνια πριν γεννηθούν τα παιδιά που θα κουβαλούν ακόμα στο γονίδιό τους την καταστροφή, η Ναντέζα μιλάει για το δικό της τέλος της αθωότητας.

“Μέχρι τις 26 Απριλίου του 1986”, λέει, “πίστευα ακόμα στα παραμύθια. Στον ήρωα Ιβάν, τον γιο του τσάρου, που με την εξυπνάδα του κατάφερε να κάνει σύμμαχό του την κακιά μάγισσα Μπάμπα - Γιάγκα και χάρη στις δυνάμεις της να νικήσει τον άρχοντα του Κακού και να σώσει τα παιδιά. Μετά 'συνέβη' το Τσέρνομπιλ και κανείς σωτήρας δεν εμφανίστηκε.

Κανείς δεν μπορεί να γλιτώσει μόνος του

σκίτσο του Πέτρου Τ. Τσιολάκη

του Nίκου Γ. Ξυδάκη  

από την Καθημερινή

Με τεντωμένα νεύρα, ακροποδητί, φτάσαμε στο Πάσχα, με άνοιξη που διστάζει να ξεμυτίσει, με κλίμα που περιγράφει τον μέσα καιρό, καιρό κρύο και θαμπό. Θα το θυμόμαστε κι αυτό το Πάσχα, αχνό, όπως αχνό θυμόμαστε το περασμένο, παραμονές του Μνημονίου, θα το θυμόμαστε μες στις προφητείες για τη χρονιά του '11, σκληρή χρονιά, για όσους ξεπέφτουν και δυστυχούν, για όλους όσοι αγωνιούν, για όλους όσοι μαζεύονται να πιουν ένα ούζο με νηστίσιμα και γυρνάνε την κουβέντα στον παρόντα ζόφο και μαυρίζουν.

Αλλά έχουν και οι προφητείες τις διαψεύσεις τους, έχουν και οι ζόφοι τα φώτα που τους διαλύουν. Αίφνης, παρά τη σύγχυση και την απαισιοδοξία, όλο και περισσότεροι Ελληνες κατανοούν ότι από τη συμφορά δεν μπορείς να κρυφτείς ατομικά. Ακόμη κι αν γλιτώσεις μια περιουσία κι ένα εισόδημα, μια δουλειά, είναι δύσκολο να ζήσεις σε μια χώρα όπου οι περισσότεροι θα δυστυχούν, όπου οι κάδοι απορριμμάτων στις αστικές συνοικίες θα 'ναι καβατζωμένοι από πρωινούς κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες, όπου οι ζητιάνοι θα περνούν ανά τρίλεπτο στο καφενείο, και στις χωματερές θα αλληλοεξοντώνονται συμμορίες ρακομεταλλοσυλλεκτών, ένυλα slum που διαχέονται στο ιστορικό κέντρο και στις παρυφές, άυλα slum, ψυχικά, που διαχέονται σε όλη τη δημόσια σφαίρα: Πώς γλιτώνεις από αυτά;

Καρχαρίες και χάνοι

σκίτσο του Χρήστου Τολιάδη από το Έθνος

του Θανάση Καρτερού

από την Αυγή  

Ο τελευταίος κυβερνητικός σπασμός καθώς οδεύουμε ταχύτατα -για να είμαστε και στο πνεύμα των ημερών- προς τον τελευταίο ασπασμό, φέρει το όνομα Εθνικό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα για την Αντιμετώπιση της Φοροδιαφυγής. ΕΕΠΑΦ, αν προτιμάτε τα αρχικά, που πάντα προσδίνουν μια ορισμένη θεσμική σοβαρότητα και ένα ορισμένο βάρος. Άλλο, παραδείγματος χάρη, Πανθεσσαλονίκειος Αθλητικός Όμιλος Κωνσταντινουπολιτών και άλλο ΠΑΟΚ.

Κι έτσι τέσσερις υπουργοί κινάν και παν… Παπακωνσταντίνου, Παπουτσής, Καστανίδης και Χρυσοχοΐδης συσκέφθηκαν χτες και θα ανακοινώσουν το πλάνο της μάχης σήμερα, αλλά ήδη επιδιώκουν με τέτοια αρχικά και τόσα ταρατατζούμ να πιστέψουμε ότι το πήραν το πράγμα σοβαρά και άρα πρέπει να τους πάρουμε κι εμείς στα σοβαρά. Μετά από ενάμιση χρόνο στην εξουσία και αφού ξέσκισαν τους μη έχοντες που έχουν του χεριού τους, πρόσθεσαν μερικές εκατοντάδες σελίδες στη φορολογική νομοθεσία και μια μαύρη τρύπα ναααα με το συμπάθιο στα έσοδα, αποφάσισαν να πατάξουν τη μεγάλη φοροδιαφυγή!

Οκτώ επείγουσες προτάσεις για μιαν άλλη Ευρώπη

του Ερίκ Τουσέν
από Ελληνική Επιτροπή Ενάντια στο Χρέος 
(via You Pay Your Crisis)

Η κρίση κλονίζει την Ευρωπαϊκή Ένωση από τα θεμέλιά της. Για πολλές χώρες, ο βρόχος του δημόσιου χρέους κλείνει πάνω τους και οι χρηματαγορές τους σφίγγουν το λαιμό. Με την ενεργό συνενοχή των κυβερνήσεων, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του ΔΝΤ, οι χρηματοδοτικοί θεσμοί που βρίσκονται στη ρίζα της κρίσης πλουτίζουν και κερδοσκοπούν πάνω στα χρέη των κρατών. Η εργοδοσία επωφελείται από τη κατάσταση για να εξαπολύσει βίαιη επίθεση ενάντια σε μια σειρά οικονομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων της πλειοψηφίας του πληθυσμού.

Η μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων πρέπει να γίνει, όχι μειώνοντας τις δημόσιες κοινωνικές δαπάνες αλλά με την αύξηση των φορολογικών εσόδων, παλεύοντας ενάντια στη μεγάλη φοροδιαφυγή και φορολογώντας περισσότερο το κεφάλαιο, τις χρηματιστικές συναλλαγές, την περιουσία και τα εισοδήματα των πλούσιων νοικοκυριών. Για να μειωθεί το έλλειμμα, πρέπει επίσης να μειώσουμε ριζικά τις εξοπλιστικές δαπάνες, καθώς και τις άλλες δαπάνες που είναι κοινωνικά άχρηστες και επικίνδυνες για το περιβάλλον. Αντίθετα, είναι βασικό να αυξήσουμε τις κοινωνικές δαπάνες, ειδικά για να αντισταθμίσουμε τις συνέπειες της οικονομικής ύφεσης. Όμως πέρα από αυτά, πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτή τη κρίση σαν μια ευκαιρία για να έλθουμε σε ρήξη με τη καπιταλιστική λογική και να πραγματοποιήσουμε τη ριζική αλλαγή κοινωνίας. Η προς δημιουργία νέα λογική θα πρέπει να έλθει σε ρήξη με το παραγωγισμό, να ενσωματώσει τον οικολογικό παράγοντα, να ξεριζώσει τις διάφορες μορφές καταπίεσης (φυλετικής, πατριαρχικής, κλπ) και να προωθήσει τα κοινά αγαθά.

Πράκτορες με προβιές αριστερών!

(πηγή)

από την Αυγή

Σε ασύλληπτα μαρξιστικά - επιστημονικά ύψη έχουν απογειωθεί ο Περισσός και τα γραπτά του “Ριζοσπάστη”. Σε μια προσπάθεια να θωρακίσουν τα μέλη του κόμματος για την πολιτική συνεργασιών, διαβάσαμε απίθανα πράγματα στο εορταστικό όργανο της Κεντρικής Επιτροπής. 

Τι κάνουν σήμερα όσοι μιλάνε για συνεργασία των αριστερών δυνάμεων; Διαβάζουμε: 

“Ό,τι προσπάθησαν και στο παρελθόν με άλλα μέσα και δεν τα κατάφεραν. Ο πολιτικός βίος και η πολιτεία τους είναι γνωστή. Είναι αυτοί που όντας στο ΚΚΕ όταν η ΕΔΑ συγκροτήθηκε ως συνασπισμός κομμάτων τη μετέτρεψαν σε ενιαίο κόμμα ενάντια στο ΚΚΕ.(!) Είναι αυτοί που με τη δημιουργία του ενιαίου Συνασπισμού επιδίωξαν με τα στελέχη του ΚΚΕ που έφυγαν το 1991 να μετατρέψουν τον Συνασπισμό σε κόμμα δρομολογώντας τη διάλυση του ΚΚΕ. Με αυτές τις δυνάμεις που προσπαθούν να προασπίσουν τον καπιταλισμό, με την προβιά (!) του αριστερού, το ΚΚΕ δεν πρόκειται ποτέ να συμπράξει”. 

Σίγουρα δεν μπορείς να οργιστείς. Λύπη και μόνο λύπη μπορεί να αισθανθείς διαβάζοντας τέτοιου είδους κείμενα σήμερα. Καμιά συνεργασία με κανέναν! Και πώς θα φτάσουμε στον γνήσιο επιστημονικό σοσιαλισμό χωρίς καμιά συνεργασία στο πλαίσιο της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας; Πώς θα γίνει το κόμμα πλειοψηφία και με ποιο δικαίωμα θα καταργήσει το κοινοβουλευτικό σύστημα για να εφαρμόσει τη δικτατορία του προλεταριάτου; Με πολιτική που περιμένει ψήφους από τον πόνο των ανθρώπων, όσων αισθάνονται την ανάγκη να διαμαρτυρηθούν; Με πολιτική που θρέφεται από τη φτώχεια, τη μιζέρια και τη χρεωκοπία; Έτσι είναι τα επαναστατικά κόμματα στη σύγχρονη εποχή; Και πού αλλού υπάρχει -αν είναι έτσι- αντίστοιχο μοντέλο; Μπαίνεις επαναστάτης στο ΚΚΕ 18 χρονών και πεθάνεις 78, με το κόμμα να καταγράφει περίπου τα ίδια ποσοστά προτίμησης των πολιτών στον αιώνα τον άπαντα. Αυτό είναι επανάσταση;

Δ.Σ.Κ.

Ο πορτογαλικός άνεμος φέρνει ζαλάδες…

(πηγή)

από το Δρόμο της Αριστεράς 

Ποιος φοβάται την «επαφή» με τον… οπορτουνισμό;

Η είδηση και μόνον πως δύο μεγάλες οργανώσεις της Αριστεράς στην Πορτογαλία, το Πορτογαλικό Κ.Κ. και το Μπλόκο της Αριστεράς, συναντήθηκαν και χάραξαν μια κοινή πολιτική για την αντιμετώπιση του Μνημονίου -χωρίς να καταργούν την αυτοτέλειά τους και παρουσιαζόμενα στις προσεχείς εκλογές με διαφορετικούς συνδυασμούς- γέμισε με αισθήματα αισιοδοξίας τους αριστερούς σε όλη την Ευρώπη και σκόρπισε θλίψη και αμφιβολία σε όσους μάχονται την ενότητα αριστερών δυνάμεων στο όνομα της πάλης ενάντια στον οπορτουνισμό και για την καθαρότητα (στόχων, πλατφόρμας, προοπτικής, ανατροπής κ.λπ.).

Το λυκόφως του ΠΑΣΟΚ: Η υποχώρηση της δημοκρατίας και η νεκροφάνεια του μεσοπολεμικού αυταρχισμού

(πηγή)

«Ήμασταν θάλασσα κι έχουμε γίνει σάπια βροχή και τιποτένια.
-Είμαστε μεσοπόλεμος σού λέω, ανίατα μεσοπόλεμος...».

Βύρων Λεοντάρης, «Ψυχοστασία»

του Νovalis

από την Αυγή

Αναντιρρήτως, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που καταρρακώνει τη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών, καταβαραθρώνει το κοινωνικό κράτος και κατακρημνίζει ευρύτερα κοινωνικά στρώματα σε μια περιθωριοποίηση δίχως τέλος, δεν θα μπορούσε να έχει ως πρότυπό της την αλήθεια. Το επόμενο (αναμενόμενο εν πολλοίς) βήμα της ήταν να καταχραστεί αδιάντροπα την ιστορία, αποπειρώμενη να τη μετατρέψει σε όργανο της δυσφημιστικής, αστυνομικο-δικαστηριακής μεταφυσικής, με την οποία διεκδικεί να υποκαταστήσει την ερμηνεία των ταξικών συγκρούσεων και την πολιτική αντιπαράθεση με την αριστερά των κοινωνικών κινημάτων.

Ο άρχων συνασπισμός εξουσίας, με πολιτική έκφραση στη συγκυρία την κυβέρνηση Παπανδρέου, συνειδητοποιεί ότι βρίσκεται ενώπιον αντιφατικής (πιθανώς), οργανωτικά καχεκτικής (ενδεχομένως), αποσπασματικής (ίσως), πάντως ολοένα και λιγότερο αμήχανης κοινωνικής πρωτοπορίας, η οποία θα μπορούσε να συγκροτήσει πολύμορφη ηγεμονική αγωνιστική συμμαχία, με στέρεο ταξικό και δημοκρατικό υπόβαθρο, μέσα από την αλληλεπίδραση με μια πολύ συγκεκριμένη αριστερά: Με την αριστερά που σέβεται την αυτονομία των κινημάτων, χωρίς να φαντασιοκοπεί ότι αυτή εκχέει την κοινωνική κίνηση από τα δογματικά της καλούπια, δίνοντας ταυτοχρόνως άκαιρα, ξυπασμένα και υπερφίαλα μαθήματα σε αριστερές δυνάμεις άλλων χωρών. Με την αριστερά, ιδίως, που συμβάλλει στην ενοποίηση και την πολιτική ανασύνταξη του ταξικού κινήματος, χωρίς να περιφρονεί τη δημοκρατική και την πολυφωνική λειτουργία, χωρίς να φοβάται την προετοιμασία ενός διεκδικητικού πλαισίου αριστερής διακυβέρνησης και χωρίς να απαρνιέται τη διαλεκτική συνάρθρωση κοινοβουλευτικών και εξωκοινοβουλευτικών αγώνων.

Τα έδωσαν όλα κι έμειναν στον άσο…

σκίτσο του Πέτρου Τ. Τσιολάκη

Το γενικό «ξεπούλημα» που ανακοίνωσε η κυβέρνηση δεν συγκίνησε τις αγορές που εξακολουθούν να στοιχηματίζουν στο αναπόφευκτο της «αναδιάρθρωσης» χρέους - Τα οικονομικά και πολιτικά «χαρτοφυλάκια» που ανταγωνίζονται στο μεγάλο παιχνίδι 

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου.

από τον Δρόμο της Αριστεράς 

Μια τρίχα χωρίζει το τραγικό από το γελοίο. Η αντίδραση της κυβέρνησης στον πόλεμο σεναρίων για επικείμενη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, με το αίτημα προς την εισαγγελία να αναζητηθούν τυχόν ποινικές ευθύνες όσων μεταδίδουν «κακόβουλα e-mail» φλερτάρει με το γελοίο, αν και αποτελεί πλευρά μιας πολιτικής με τραγικά για τη χώρα και την κοινωνία αποτελέσματα. Κι αν το γελοίο ενισχύεται από την απόπειρα ποινικοποίησης της αναφοράς στα αυτονόητα, το τραγικό αναδύεται από το γεγονός ότι ενώ η κυβέρνηση, με το περίφημο μεσοπρόθεσμο οικονομικό πρόγραμμα 2012 που ανακοίνωσε την περασμένη Παρασκευή, δίνει όλη τη χώρα βορά στις αγορές, μένει και πάλι στον άσο: οι αγορές σαρκάζουν το πρόγραμμα στέλνοντας τα spreads… στον θεό. Ιστορικό ρεκόρ και χθες οι 1.170 μονάδες βάσης…

Μη γελάς, να μιλάς, κινδυνεύει η Ελλάς

σκίτσο του Στάθη από την Ελευθεροτυπία (πηγή)

του Δημήτρη Χρήστου

από την Αυγή

Τα κακά μαντάτα ήρθαν. Το επίσημο πλέον έλλειμμα της χώρας για το 2010 ήταν 10,5% που σημαίνει 24,2 δισ. ευρώ, με συνέπεια το χρέος να εκτοξευτεί στα 142,8% του ΑΕΠ. Κανένα πρόβλημα όμως για τον κ. Παπακωνσταντίνου ο οποίος πριν 8 μήνες είχε δεσμευτεί πως δεν θα υπάρξει πλέον κανένα νέο οικονομικό μέτρο και αν υπάρξει, θα σημαίνει πως έχει αποτύχει και πως πρέπει να παραιτηθεί! Το δίλημμα είναι πλέον σαφές. Φορολογικά περιθώρια σε μια αγορά σε διάλυση και άγρια ύφεση δεν υπάρχουν αφού οι τζίροι των επιχειρήσεων είναι ισχνοί και στις περισσότερες περιπτώσεις οι ζημιές είναι μεγαλύτερες από τα κέρδη με συντριπτική διαφορά. Όταν καούν και τα τελευταία υπολείμματα λίπους, σε όσους τα διαθέτουν, έρχεται το λουκέτο. Το βλέπουμε στους ρυθμούς αύξησης της ανεργίας, το βλέπουμε κάθε μέρα στους δρόμους, όπου πλέον τα κλειστά καταστήματα κοντεύουν να γίνουν περισσότερα από τα ανοιχτά.

Κοινωνικότητα και αλληλεγγύη

Δύο κινήσεις από ανθρώπους του πολιτισμού που τέτοιες δύσκολες εποχές δεν νοιάζονται μόνο για την... απαγόρευση του καπνίσματος (...) Για την πρώτη είχα διαβάσει στην Αυγή στις 21/4, για τη δεύτερη στο Δρόμο της Αριστεράς (24/4)

Η Τάνια, ο Κώστας και οι μουσικοί τους

από την Αυγή

Ούτε το διαφημίζουν ούτε το διατυμπανίζουν, αλλά πρόκειται για ό,τι πιο όμορφο, ζεστό και πλήρες κοινωνικότητας και αλληλεγγύης έχουμε συναντήσει ή ακούσει το τελευταίο διάστημα. Οι αγαπημένοι μας τραγουδιστές Τάνια Τσανακλίδου και Κώστας Θωμαΐδης παίρνουν τους εξαιρετικούς μουσικούς τους και στήνουν αυτοσχέδιες συναυλίες σε διάφορα σημεία της Αθήνας (πεζοδρόμους, πλατείες κ.λπ.) χωρίς αντίτιμο για όσους παρακολουθούν.
Μία ευκαιρία για πολιτισμό, διασκέδαση, ψυχαγωγία με την πιο ευγενή σημασία της λέξης προσφέρουν οι δύο τροβαδούροι και η παρέα τους ετούτες τις ημέρες της βαθιάς οικονομικής κρίσης που η κατάθλιψη παραμονεύει και οι δυνατότητες για να παρακολουθήσει κανείς κάτι ποιοτικό περιορίζονται δραστικά.
Μπράβο στην Τάνια, μπράβο στον Κώστα, μπράβο στους εξαίρετους μουσικούς τους!
Β.Β.

Ελεύθερες στο Διαδίκτυο οι ταινίες του Κ. Κατζουράκη  

από το Δρόμο της Αριστεράς 

Ο φυσικός χώρος των ταινιών του κινηματογράφου είναι η «αίθουσα» προβολής τους. Είναι, όμως, γεγονός ότι πολλές ποιοτικές ταινίες παραμένουν «αιχμάλωτες», καθώς δεν βρίσκουν εύκολα πέρασμα κι αυτό οφείλεται στο μη ολοκληρωμένο δίκτυο αιθουσών αλλά και σε άλλους παράγοντες.  Η ιδέα, λοιπόν, αλλά και η απόφαση του Κυριάκου Κατζουράκη να ακολουθήσει έναν εναλλακτικό δρόμο διανομής, τουτέστιν να «προβάλλει» μέσω της ιστοσελίδας www.vimeo.com τις 2 βραβευμένες ταινίες Γλυκιά Μνήμη (2005) και Ο Δρόμος προς τη Δύση (2003) είναι πολύ ενδιαφέρουσα. «Ίσως είναι και μια πράξη διαμαρτυρίας -σημειώνει ο Κατζουράκης- για την αιχμαλωσία του ανεξάρτητου κινηματογράφου. Ο κινηματογράφος, εκτός από διασκέδαση, είναι εν δυνάμει κοινωνική κριτική που πρέπει να ακούγεται. Για τους παραπάνω λόγους, καθώς και γιατί πιστεύω ότι μετά από μερικά χρόνια τα πνευματικά δικαιώματα ενός κινηματογραφικού έργου πρέπει να είναι συνιδιοκτησία του δημιουργού και του κοινού, έχω ανεβάσει τις δυο πρώτες ταινίες μου στο Διαδίκτυο, για ελεύθερη θέαση». Οι σύνδεσμοι για τις ταινίες είναι οι παρακάτω: Ο Δρόμος προς τη Δύση (The Way to the West) – vimeo.com/21444544 Γλυκιά Μνήμη (Sweet Memory) – vimeo.com/22244602

Ο Δρόμος προς τη Δύση (2003)


Γλυκιά Μνήμη (2005)
 

Ηλί Ηλί

σκίτσο του Ηλία Μακρή από την Καθημερινή (πηγή)

του Θανάση Καρτερού

από την Αυγή

Μεταξύ οβελία και κόκκινων αυγών έκανε πάλι την εμφάνισή της φέτος το Πάσχα η ανάσταση του γένους, με τη συνδρομή του αποκλειστικού μας Θεού της Ελλάδας, ο οποίος ποτέ δεν μας αφήνει αβοήθητους. Η βεβαιότητα μάλιστα της ανάστασής μας, με τη βοήθεια του Θεού μας εννοείται, γνώρισε τις μέρες αυτές πανεθνική αποδοχή, αφού την προανήγγειλαν τόσο ο Παπανδρέου όσο κι ο Σαμαράς, αλλά και ο αρχιεπίσκοπος, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η Ντόρα Μπακογιάννη και πλείστοι όσοι άλλοι.

Η κρίση αποκάλυψε τις αδυναμίες της οργανωμένης Αριστεράς

(πηγή)

συνέντευξη του Νίκου Σερντεδάκι

στον Στάθη Κουτρουβίδη

από την Εποχή

- Στο χώρο της αριστεράς και ειδικά της ριζοσπαστικής λείπει μια συνεκτική πρόταση διεξόδου από την κρίση. Συμμερίζεσαι μια τέτοια άποψη; Αν ναι, γιατί νομίζεις ότι συμβαίνει αυτό; 

 

- Η παγκόσμια οικονομική κρίση που εκδηλώνεται με περισσότερο οξύ τρόπο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες της ΕΕ, παρά τις πολλές και σημαντικές θεωρητικές επεξεργασίες για το χαρακτήρα και τη «φύση» της που προδρομικά διατυπώθηκαν από σημαντικούς διανοούμενους και ακτιβιστές της ριζοσπαστικής αριστεράς, εκτός όλων των άλλων αποκαλύπτει τις αδυναμίες της οργανωμένης αριστεράς να προτείνει ένα συνεκτικό και πειστικό σχέδιο όχι μόνο αναφορικά προς την έξοδο από την κρίση, αλλά κυρίως την προοπτική υπέρβασης ενός συστήματος που δείχνει να έχει φτάσει στα όρια του.

Το χρέος έπαψε να είναι βιώσιμο κυρίως με ευθύνη των δανειστών

σκίτσο του Πέτρου Τ. Τσιολάκη

συνέντευξη του Ευκλείδη Τσακαλώτου

στον Δημήτρη Χρήστου 

από την Αυγή της Κυριακής

Η αναδιάρθρωση είναι πλέον αναπόφευκτη και δεν είναι ακριβώς σαν την υποτίμηση. Χρειάζεται μια μεγάλη συζήτηση, με όρους κοινωνίας, για τους στόχους και τα μέσα. Η κυβέρνηση, είτε από ανικανότητα, είτε σκοπιμότητα, θα επιτρέψει τους όρους να επιβληθούν από τους πιστωτές μας σημειώνει μιλώντας στην "Αυγή" ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, καθηγητής οικονομίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.  Αναλυτικά η συνέντευξη:

- Οι διαξιφισμοί για το αν συμφέρει ή δεν συμφέρει η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους καλά κρατούν. Προηγείται όμως ένα ερώτημα. Μπορεί να αποφευχθεί;

- Οι πιστωτές μας δεν πρόκειται να πάρουν πίσω όλα που τους χρωστάμε. Νομίζω, ό,τι και να λέει η κυβέρνηση, κανείς δεν πιστεύει πια το αντίθετο. Με αυτή την έννοια μια αναδιάρθρωση είναι αναπόφευκτη. Και αυτό είναι δίκαιο γιατί η μισή ντροπή (και περισσότερη θα έλεγα εγώ) σε μια μη βιώσιμη συσσώρευση χρέους βρίσκεται σε αυτούς που δάνειζαν και όχι μόνο στους δανειζόμενους. Δεν μπορεί να συνεχίσει ένα καθεστώς όπου οι πιστωτές απολαμβάνουν μεγάλα ασφάλιστρα κινδύνου όταν δανείζουν σε πιο επισφαλείς δανειστές, και πάντα να παίρνουν πίσω όλα τα χρήματα τους.

Από εκεί και πέρα έχει τεράστια σημασία ποιος παίρνει την πρωτοβουλία μιας αναδιάρθρωσης, με ποιους συσχετισμούς και με ποιους σκοπούς. Το επιχείρημα της κυβέρνησης, και των «προθύμων» όπως η κ. Μπακογιάννη, ότι η συζήτηση για την αναδιάρθρωση βλάπτει τη χώρα δεν στέκει. Η αναδιάρθρωση δεν είναι ακριβώς σαν την υποτίμηση. Χρειάζεται μια μεγάλη συζήτηση, με όρους κοινωνίας, για τους στόχους και τα μέσα. Η κυβέρνηση, είτε από ανικανότητα, είτε σκοπιμότητα, θα επιτρέψει τους όρους να επιβληθούν από τους πιστωτές μας. Δεν βλέπω καμία κίνηση για τη διαμόρφωση άλλων συσχετισμών, ιδιαίτερα με τις άλλες εμπλεκόμενες χώρες του Νότου. Για αυτόν τον λόγο εμείς σωστά μιλάμε για αναδιαπραγμάτευση και όχι αναδιάρθρωση, και για υπερεθνικές λύσεις.

Εθισμένοι

(πηγή)

του Οδυσσέα Iωάννου

από την Καθημερινή

Τα πιο βαριά ναρκωτικά είναι ο φόβος και η ελπίδα. Φοβάσαι κι ελπίζεις με αργές ή γρήγορες εναλλαγές, και κάθε φορά συντάσσεσαι με διαφορετικό πρόσημο. Κάποιοι έχουν σκαλώσει σε έναν από τους δύο εθισμούς, αδυνατούν να ελπίσουν και φοβούνται, αρνούνται να φοβηθούν κι ελπίζουν. Αλλη κατηγορία δεν υπάρχει. Ακόμη κι όσοι διατείνονται πως είναι ψύχραιμοι, ρεαλιστές, «γαληνεμένοι» όλο και κάποια τράκα κάνουν από τα τσιγάρα των εθισμένων.