Ποιοι "κορυφαίοι" ρε ξεφτίλες;

Φαρδύς-πλατύς ο τίτλος στο mega κάτω από τον ομιλούντa γυμνοσάλιαγκα Χασαπόπουλο: "ΟΙ ΚΟΡΥΦΑΙΟΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ" !!!

Ποιοί "κορυφαίοι" ρε ξεφτιλισμένοι πλιατσικολόγοι; Ποιοι "κορυφαίοι"; Λέμε για τα περιεχόμενα ενός βόθρου "τα κορυφαία" σκατά; Λέμε για μια χωματερή "τα κορυφαία" σκουπίδια; Λέμε για ένα εσμό αλητών "τα κορυφαία" κωλόπαιδα; Ποιοι "κορυφαίοι" ρε μαλάκες;

Προσέχετε τι λέτε ρε γυμνοσάλιαγκες γιατί ο χρόνος σας τελειώνει. Μπορεί οι όμοιοί σας επί κατοχής και επί χούντας να την βγάλανε καθαρή, αλλά τίποτα δεν σας εξασφαλίζει πως δεν θα θερίσετε αυτό που σπέρνετε χρόνια τώρα. Και τότε, ούτε ψύλλος στον κόρφο σας, ρε ξεφτίλες...

Πες τα βρε Zaz εσύ καλύτερα γιατί εγώ μόνο μπινελίκια θα ρίχνω...

Τα καλά παιδιά μυρίζουν

(πηγή)

του Κώστα Καναβούρη

από την Αυγή της Κυριακής 

 

Έχει αφηνιάσει όλο αυτό που αποκαλούμε σύστημα εξουσίας ή απλώς είναι η ιδέα μου; Καθόλου δεν νομίζω κάτι τέτοιο. Αντίθετα η εφαρμοσμένη κρατική τρομοκρατία ζει και πάλι ημέρες δόξης λαμπρές. Και από την κρατική αυτή τρομοκρατία φυσικά δεν γίνεται να εξαιρεθεί η παρακρουστική θριαμβολογία περί ενός νέου -ευρωπαϊκού αυτή τη φορά- σχεδίου Μάρσαλ. Όλος αυτός ο ανασκολοπισμός εννοιών και νοημάτων που ξεκινάει από τον πρωθυπουργό και φτάνει πιο κάτω κι από το τελευταίο αλητάριο της (ο Θεός να την κάνει τέτοια) δημοσιογραφίας που εμφανίζει την υποδούλωση και την εθνική απομείωση για εμφατική σώτειρα επιτυχία, αν δεν συνιστά τρομοκρατία, τότε τι άλλο συνιστά; Είναι δε τόσο κραυγαλέα φανερή η συνθήκη που εξανεμίζει την υπόσταση της χώρας στους τέσσερις ανέμους των αγορών, ώστε το κλασικό οπλοστάσιο των υποστηρικτών θεωρήσεων δεν επαρκεί ούτε κατ' ελάχιστον.

Πωλείται η Πελοπόννησος;

σκίτσο του Στάθη από την Ελευθεροτυπία

του Θανάση Καρτερού

από την Αυγή 

Υπάρχουν ρεπορτάζ που ο ρόλος τους υπερβαίνει την απλή δημοσιογραφική απόδοση της πραγματικότητας. Και αγγίζει τα όρια της ιστορίας -υπό την έννοια ότι επηρεάζουν τις εξελίξεις με τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις τους. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν αυτά αναφέρονται σε δραματικές στιγμές για την πατρίδα, για την Ευρώπη, ακόμα και για τον κόσμο ολόκληρο θα μπορούσαμε να πούμε.

Ένα τέτοιο ρεπορτάζ, που μας έκανε υπερήφανους ως Έλληνες για τον τσαγανό του πρωθυπουργού μας, είχαμε την ευτυχία να διαβάσουμε στο Βήμα της Κυριακής. Το οποίο υπό τον τίτλο «Γ. Παπανδρέου: τι θέλετε, να πουλήσω την Πελοπόννησο;» και με υπότιτλο «το δράμα του πρωθυπουργού και οι εκκλήσεις του στους εταίρους για διάσωση» δίνει επιτέλους την πραγματική εικόνα της μάχης του Δαυίδ Παπανδρέου εναντίον των Γολιάθ Ευρωπαίων.

Τα μαύρα καρπούζια του Πάσχου

του Πέτρου Στανγκανέλλη

από REDNotebook

Για τους έλληνες καναλάρχες ισχύει αυτό που είχε γράψει ο Βίκτωρας Ουγκώ για τους αποικιοκράτες του 19ου αιώνα: «αν δεν υπήρχαν οι Άγγλοι δε θα μαθαίναμε ποτέ τα εγκλήματα των Γάλλων, και το αντίστροφο». Όποιος είναι μιας κάποιας ηλικίας θα θυμάται, ίσως, τη σειρά δημοσιευμάτων της πάλαι ποτέ Κοσκωτοφυλλάδας «24 ώρες», στα οποία ο παραπαίων πρόεδρος του Ολυμπιακού και κολλητός φίλος δημάρχου Πειραιά Ανδρέα Ανδριανόπουλου (do you remember Ντέταρι;) έβγαζε τα άπλυτα όλων των υπόλοιπων εκδοτών ελληνικών εφημερίδων στη φόρα. Τι συνεταιρισμούς με ναζί επί Κατοχής, τι θαλασσοδάνεια επί χούντας, τι μίζες για κατασκευή δημοσίων έργων είχαν δει τότε τα μάτια μας, δε μπορώ να το περιγράψω. Έκτοτε, ο χοντρός το έσκασε με ελικόπτερο αλλά, τελικά, φυλακίστηκε (λίγο) κι αδυνάτισε (πολύ), ο Ανδριανόπουλος έγινε βουλευτής του Πασόκ και υπάλληλος της Γκάσπρομ, εκσυγχρονιστήκαμε ως λαός κι ως έθνος, η θειά μου η Μηλιώ έπαιξε κι έχασε το εφάπαξ της στο Χρηματιστήριο, η εκτυπωτική επιχείρηση του Κοσκωτά πέρασε έναντι συμβολικού τιμήματος σε γνωστό τηλεπαρουσιαστή πρωινής εκπομπής, ο Σκάι και η Καθημερινή στον Αλαφούζο senior και μετά, στον Αλαφούζο junior.

Ο Πρετεντέρης πάει πλατεία

σκίτσο και κείμενο του Σπύρου Δερβενιώτη 

από Εκτός Καρέ  (2/6)

Λοιπόν, το σημερινό άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη στα οπίσθια της “εφημερίδας της κυβερνήσεως” είναι γρίφος για δυνατούς λύτες. Ανάμεσα στην trademark αποστροφή για το χύδην όχλο και μπλα-μπλα-μπλα εκτροπή/ισοπέδωση/μισαλόδοξοι, διακρίνεται μια περίεργη άσκηση ισορροπίας: να ξεπλύνει κάθε υποψία ευθύνης από το κίνημα του “Συντάγματος”, και να ρίξει την ευθύνη για το προχθεσινό σούσουρο με τους “πολιορκημένους βουλευτές” στους συγκεντρωμένους του Μίκη.

Κάθε ερμηνεία δεκτή, και ο αγαπημένος μας κάτοχος Βραβείου Μπότση δικαιούται να εκφέρει την άποψ…. ώπα. Να το συζητήσουμε αυτό, γιατί εδώ έχουμε θέμα.

Τους πήραν την Αθήνα!

του AntistaChef

του Θανάση Καρτερού

από την Αυγή

Τα πρώτα του φιλιά στις φιλήσυχες γειτονιές του κέντρου της πρωτεύουσας αναπολεί γνωστός δημοσιογράφος. Θρηνεί επί των ερειπίων των ανέφελων εφηβικών του χρόνων, γιατί οι φωλιές του έρωτα έχουν γίνει τώρα άντρα δολοφόνων. Και αναφωνεί με πικρή οργή, ότι μας πήραν την Αθήνα!

Ιδού η εικόνα όπως τη βλέπουν τα μετεφηβικά του μάτια: «Τώρα, το κέντρο της πόλης έχει καταληφθεί από απροσδιόριστες φυλές, οι οποίες ανεξαρτήτως προέλευσης, χρώµατος και θρησκείας έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: το έγκληµα. Γι’ αυτούς, η ζωή είναι φτηνή – ξεκινώντας από τη δική τους».

Είδατε τι παθαίνει η μνήμη όταν λιώνει σαν βούτυρο κάτω από τη μαρμελάδα εφηβικών ερώτων; Αλήθεια, τα χρόνια που ο αισθαντικός αναπολεί, δεν ήταν φυλακές και ξερονήσια γεμάτα αθώους; Δεν αλώνιζαν τα μαντρόσκυλα της ασφάλειας; Δεν χυνόταν αθώο αίμα στους ασφαλείς δρόμους -όπου ο ίδιος γευόταν τα πρώτα του φιλιά- και άνθιζαν τα βασανιστήρια μαζί με τη φαιδρά πορτοκαλέα; Δεν γνώριζαν τον έρωτα των μπάτσων οι έφηβοι πριν γνωρίσουν τα ερωτικά σκιρτήματα;

Η Ζωή είναι πολύτιμη, δε φτάνει για όλους

(πηγή)

του Σπύρου Δερβενιώτη 

από Εκτός Καρέ

Η Ζωή είναι το μεγαλύτερο αγαθό. Γι αυτό ουδείς ποτέ διανοήθηκε να το σχετικοποιήσει, να το βάλει σε ζύγι, ή/και να το εκμεταλευτεί για να προωθήσει σκοπούς και ιδεολογίες. Κυρίως κανένας απ’ αυτούς που πιό στεντόρεια φωνάζουν τα “ως εδώ” τους προς υπεράσπισήν της.

"Μπάτσοι σκοτώνουν(!) για μία κάμερα"

του Γαλαξιάρχη

«Διεσύρθη με πρωτοσέλιδα, αθωώθηκε με μονόστηλα», Στάθης, "Ε", 9/5/2011

Συνηθίσαμε να ζούμε, να καταναλώνουμε και να αναπαράγουμε το ψέμα. Έχει γίνει δεύτερη φύση μας, σε σημείο που, όταν μαθαίνουμε την αλήθεια, στην καλύτερη περίπτωση να αδιαφορούμε και στη χειρότερη να την αμφισβητούμε. Ένα αθώο ψεματάκι, μία παρανόηση ή ακόμη κι ένα στερεότυπο που μεταφέρεται από στόμα σε στόμα, όταν αναπαράγεται συνειδητά ή ασυνείδητα στο χαρτί της εφημερίδας και το γυαλί της τηλεόρασης παύει να είναι αθώο. Ειδικά όταν η "παρεξήγηση" είναι απολύτως συνειδητή και καταλαμβάνει θέση εξωφύλλου ή πρώτου θέματος ειδήσεων, τότε έχουμε να κάνουμε με προμελετημένο έγκλημα.

Ο προβοκατόρικος τίτλος του κειμένου αυτό ακριβώς το έγκλημα θέλει να τονίσει...

Μαζί με την κατάθεση δώσανε και τα άρθρα;

Κάποιοι από τους χιλιάδες αριστερούς που αγοράσανε και σήμερα διαφημίσεις με περιτύλιγμα εφημερίδας  -αφήνοντας τις αριστερές εφημερίδες να μαραζώνουν οικονομικά-, απέκτησαν μια ανεκτίμητη προσφορά: Την κατάθεση ενός εκδότη στη δίκη Κοσκωτά. 

Για να αξιοποιήσουν καλύτερα αυτή την τεράστια προσφορά, θα μπορούσε η καλή εφημερίδα να προσφέρει κι ένα τόσο δα σε kb αρχειάκι με τα κείμενα που έγραφε ο εκδότης κι  οι συντάκτες της επί ένα και χρόνο πριν το Ειδικό Δικαστήριο. 

Δεν χωράνε οι κωλοτούμπες σε dvd; 

Μια χαρά χωράνε!  

Τώρα κλαις, γιατί κλαις…

(πηγή)

του Σωτήρη Βεργή

από press in action

Οδυρμός στη τάξη των δημοσιογράφων. Τα κανάλια κλείνουν, οι εφημερίδες χαροπαλεύουν, τα ραδιόφωνα βάζουν λίστες μουσικής και οι πολίτες σφυρίζουν αδιάφορα στις απεργίες της Ενημέρωσης, πλείστοι δε τις αναμένουν μ ευχαρίστηση γιατί δεν θα δουν τους γνωστούς «φωστήρες» να τους αναλύουν το μαύρο χάλι της χώρας.

Ενώσεις Συντακτών με τις ηγεσίες τους προσπαθούν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα του κλάδου τους, πέφτουν χτυπήματα κάτω απ’ τη μέση, τα γεννητικά όργανα πάνε περίπατο…

Στο τέλος της χρονιάς θα υπάρχουν μόνο 3 κανάλια Ιδιωτών κι η ΕΡΤ θα έχει 12-13 περιφερειακούς Σταθμούς αντί 21 που έχει σήμερα. Μερικές ακόμα εφημερίδες θα χτυπήσουν φαλιμέντο και στις υπόλοιπες οι συντάκτες θα παίρνουν τις μισές αποδοχές.

Χρόνια τώρα όμως κάποιοι ελάχιστοι φώναζαν πως το γλυκό στο βάζο τελειώνει.

Φώναζαν πως δεν γίνεται ο κλάδος τους να εκπροσωπείται από 10-15 αριβίστες, τακίμια της Εξουσίας, τζουτζέδες των εργοληπτών Ενημέρωσης που μάλιστα είχαν χωρίσει τα τιμάρια τους. Από δω οι λαϊκιστές, από εκεί οι σοβαροφανείς, από εδώ οι μάγκες και εκεί οι πεφωτισμένοι… πεφωτισμένοι σαν κι αυτούς που τους πιάνουν με 5 εκατ. σε σακούλες στο πορτ-μπαγκάζ κι αυτοί εξακολουθούν να κάνουν τις νυχτερινές άθλιες πλακίτσες τους.

Μια χώρα κι ένα ποδόσφαιρο πνιγμένα μεσ’ τη σκόνη

(πηγή)

του Γιώργου Χελάκη  

από τη SporDay

Προσπαθώ να συντάξω το κείμενο κι αναρωτιέμαι. Δηλαδή, αν γράψω μόνο για τις ασχήμιες του τελικού και αγνοήσω το ματς, πριονίζω το κλαδί πάνω στο οποίο κάθομαι; Επειδή είμαι αθλητικός συντάκτης πρέπει να κάνω το κορόιδο για τη ζημιά που υπέστη το ποδόσφαιρο από τους χιλιάδες ανεγκέφαλους και να γράψω μόνο για τον Λυμπερόπουλο, τον Καφέ, τον Δέλλα και τον Νεμπεγλέρα;

Φοβάμαι πως ό,τι και να γράψω, το κλαδί είναι ήδη πριονισμένο. Ξέρω πολύ καλά πως πρέπει κάποια στιγμή να τελειώνει το παραμύθι για τη δήθεν «μικρή μειοψηφία ανεγκέφαλων που δημιουργεί έκτροπα». Πρόκειται για πολλούς που γίνονται ακόμα περισσότεροι γιατί εκτονώνουν με αυτό τον τρόπο την οργή τους για όσα αδιέξοδα βιώνουν στις μέρες μας.

Δεν ήρθε η ώρα να κοπούν τουλάχιστον από την κρατική τηλεόραση οι (αν)ηθικοι αυτουργοί;

(πηγή)

Ψεύτικη η παραπάνω "εφημερίδα", αλλά απολύτως ίδια με την καθημερινή καφρίλα που ονομάζεται "αθλητικός τύπος" που έχει τεράστια ευθύνη για την κατάντια της εξέδρας. Καθοδηγούν, αφιονίζουν, πατρονάρουν στρατούς ιδιωτικών εταιριών κι όμως τηλε-διαφημίζονται καθημερινά δωρεάν! Κι αν για τα ιδιωτικά κανάλια αυτό είναι αυτονόητο αφού έχουν ως φυσικό βιότοπο τα βοθρολύματα, ως πότε τα κανάλια της κρατικής τηλεόρασης θα προβάλουν-διαφημίζουν καθημερινά τα εμετικά, ρατσιστικά, σεξιστικά, ακόμα και προτρεπτικά για βία και απειλητικά για τις ζωές των αντιπάλων, διαφημιστικά φυλλάδια ιδιωτικών εταιριών -κατά κόσμον "αθλητικές"- που εν πολλοίς είναι στα χέρια του υποκόσμου;  

Δημοσιογράφοι και «δημοσιογράφοι»

του AntistaChef

Η επικαιρότητα της ΔΕΗ
και τα έσοδα μετοχοποίησης

του Νίκου Γεωργακάκη

από την Αυγή

Η ΔΕΗ έχει μπει στο στόχαστρο της κυβέρνησης και είναι φυσικό, ότι θα μας απασχολήσει έντονα το αμέσως επόμενο διάστημα, αφού η κυβέρνηση «χωρίς περίσκεψη χωρίς αιδώ...» αποφάσισε να ιδιωτικοποιήσει οριστικά τη ΔΕΗ (απώλεια του ελέγχου του 51%), πέρα της πρόθεσης για εκχώρηση μέρους της παραγωγής λιγνίτη, αλλά και υδροηλεκτρικών σταθμών -που αποτελούν το συγκριτικό πλεονέκτημα της ΔΕΗ- σε ιδιώτες.

Στη σημερινή φάση, για την προώθηση της πολιτικής του Μνημονίου και των συνακόλουθων μέτρων, τεράστιο ρόλο παίζει η ιδεολογική παράμετρος. Γι' αυτό έχουν επιστρατευθεί οι «πρόθυμοι» δημοσιογράφοι «τύπου Πρετεντέρη» που με τη συνειδητή μονόπλευρη κατασυκοφάντηση του δημόσιου τομέα, προσφέρουν τη χειρότερη υπηρεσία στον τόπο. Θυμίζω τα γραφόμενά του Ι. Πρετεντέρη.

Κερατέες

σκίτσο του Τάσου Αναστασίου από την Αυγή

από την Αυγή

Ο εφιάλτης της "Καθημερινής", μετωπικού φύλλου του ελληνικού μονοπύθμενου αστισμού, έγινε πραγματικότητα. 

"Αν γίνει αποδεκτό το μοντέλο της Κερατέας ως θεμιτός τρόπος διαμαρτυρίας, η χώρα θα περάσει σε μια άλλη πολύ χειρότερη φάση. Η απειλή ενός πραγματικού εμφυλίου δεν είναι πλέον ανέκδοτο ούτε καταστροφολογική πρόβλεψη ξένων ειδικών. Υπάρχουν, άλλωστε, έτοιμα γκρουπούσκουλα που θέλουν να κάνουν την Αθήνα και την Ελλάδα μια ατέλειωτη 'Κερατέα', όπου θα δοκιμάζονται νέες μορφές αντάρτικου και με τη συμμετοχή λαθρομεταναστών, που δεν έχουν τίποτα να χάσουν" 

έγραφε στις αρχές του μήνα ο διευθυντής της εφημερίδας κ. Α. Παπαχελάς, ολοφυρόμενος που στην Ελλάδα δεν έχουμε Στρατοχωροφυλακή όπως στην Τουρκία. Είχαμε μέχρι την πτώση της χούντας, αλλά παρασυρμένη από τον ανεύθυνο αριστερισμό η μεταπολίτευση την κατήργησε (ολόκληρο εδώ http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_03/04/2011_438015)

Η ΝΕΤ είναι ιδιοκτησίας Έλλης Στάη;

Η ΝΕΤ είναι ιδιοκτησίας Έλλης Στάη; 

Ρωτάω γιατί μπερδεύτηκα χθες καθώς ζήτησε από τον πρόεδρο ενός κόμματος, τον Τσίπρα, να την ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΕΙ για την πρόσκληση (!!!) και τον εκπρόσωπο τύπου της ΝΔ να την ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΕΙ που τον έβγαλε στον αέρα (!!!). 

Κάποιος να την ενημερώσει πως κάνει την "δημοσιογράφο" στη δημόσια τηλεόραση κι όχι σε κάποιο μαγαζάκι της...

Επιπλέον: 

•  -  Ο Τσίπρας της είπε ξανά και ξανά πως θέλει να μιλήσει για τις δηλώσεις του πρωθυπουργού και τα νέα μέτρα και όχι μόνο για τους Αγίους Αναργύρους και το Λοβέρδο. Με απαξιωτικό στυλάκι και γελάκι η "μαντάμ των ειδήσεων που δεν επέστρεψαν" τον διαβεβαίωσε πως θα έχει όλο τον χρόνο να το κάνει μόλις τελειώσουν με την αποστολή της.... εεε συγγνώμη με αυτό που θεωρούσε εκείνη θέμα δηλαδή το κράξιμο Λοβέρδου και την νέα στοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ (η Στάη βέβαια αλλιώς τα έλεγε...). Και με το που εξάντλησε το θέμα ρωτώντας ξανά και ξανά τα χιλιοειπωμένα της Πασοκικής προπαγάνδας χαιρέτησε τον Τσίπρα γιατί τέλειωσε ο χρόνος της σύνδεσής μας !!!

• - Κι αν με τον πρόεδρο του ΣΥΝ και της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένας ακόμα σε διατεταγμένη υπηρεσία παπαγάλος, με τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της ΝΔ Γιάννη Μιχελάκη  ήταν χυδαία ξεφτιλίζοντας κάθε όριο δεοντολογίας. Από που να το πιάσεις... Ο Γ. Μιχελάκης τηλεφώνησε για να παρέμβει και να διαμαρτυρηθεί για την -συνηθισμένη βέβαια- στάση της ΝΕΤ που επί 23 λεπτά έδειχνε όλη την Πασοκική προπαγάνδα και μετά αφιέρωσε κάτι δευτερόλεπτα στις αντιδράσεις των άλλων κομμάτων της Βουλής. (φάουλ 1) Κράτησαν λοιπόν τον εκπρόσωπο της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην αναμονή επί ώρα (φάουλ 2) και η "μαντάμ των ειδήσεων που δεν επέστρεψαν" του έδωσε τον λόγο... πότε λέτε; Την ώρα που είχε δώσει τον λόγο στον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της ΝΔ Κώστα Τζαβάρα που απαντούσε στην Μιλένα Αποστολάκη! (φάουλ3). Μετά το χάσιμο χρόνου στις απαραίτητες διευκρινίσεις πως και γιατί βγήκε να μιλήσει την ώρα που μίλαγε ο Τζαβάρας, άρχισε ο Γ. Μιχελάκης να καταγγέλει την εξωφρενική κατανομή χρόνου στα κόμματα. Με ύφος απίστευτα προκλητικό η "μαντάμ των ειδήσεων που δεν επέστρεψαν" τον διέκοψε λέγοντας εμφανέστατα ψέματα (για όποιον είδε το δελτίο) πως είχαν τον Αντώνη Σαμαρά "3 ολόκληρα λεπτά" (φάουλ 4) [λες κι η αναλογία 25-3 είναι κάτι που είναι δημοσιογραφικά δεοντολογικό και δημοκρατικά σωστό για ΔΗΜΟΣΙΑ τηλεόραση, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για την μαντάμ] Ο. κ. Μιχελάκης επέμενε (και σωστά) και τότε η κυρία Έλλη Στάη έγινε ΧΥΔΑΙΑ και ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ. (τα φάουλ πέφτανε απανωτά από εδώ και κάτω). Ξεχνώντας ότι δεν μιλάει σε κανέναν υποτακτικό ή φίλο της αλλά στον εκπρόσωπο τύπου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, άρχισε να του συμπεριφέρεται απαξιωτικά λέγοντάς του πως τον είχε στο αυτί της τόσα χρόνια (!) (προφανώς σε κάποιο από τα ιδιωτικοκάναλα που δούλευαν) και ξέρει πως δουλεύει το πράγμα (!), και πως όταν τους πέρνανε από τα κόμματα αυτός της έλεγε να τα αγνοεί κι εκείνη τα αγνοούσε (!) και στο τέλος με εκείνο το χυδαίο ειρωνικό και γεμάτο τουπέ στραβοχαμόγελό της τον απείλησε (!) με το υπονούμενο ε δεν χρειάζεται να πούμε όλα τώρα στον αέρα (!) και ξανά δεν χρειάζεται λέω να τα βγάλουμε όλα στον αέρα (!) Κι έτσι, βγάζοντας άπλυτα της επαγγελματικής παρασιτικής φάρας της, καθάρισε η μαντάμ με την πολιτική διαμαρτυρία!

Αυτά κύριοι της ΝΕΤ και "μαντάμ των ειδήσεων που δεν επέστρεψαν" είναι  δημοσιογραφία αντάξια της ΔΗΜΟΣΙΑΣ τηλεόρασης ή παράσταση χυδαιότητας, αμετροέπειας, καταπάτηση κάθε δεοντολογίας, αντιδημοκρατική και αισχρή συμπεριφορά ιδιωτικού μπουρδελοκάναλου απέναντι σε αρχηγό και εκπρόσωπο ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ;

Το ελληνικό Τσερνομπίλ - η παραπληροφόρηση του 1986

από IRSN, γαλλικό Ινστιτούτο για την Προστασία από τη Ραδιενέργεια και την Ασφάλεια από τα Πυρηνικά

από τον ΙΟ

Ελευθεροτυπία, 16/4/2006 

Η ΥΠΑΡΚΤΗ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΤΟΥ 1986

Το ελληνικό Τσερνομπίλ
 

Και καλά οι σοβιετικοί, που καθυστέρησαν τρεις μέρες να ενημερώσουν την ανθρωπότητα ότι κάτι συνέβη. Ποιος θα το περίμενε όμως ότι, στην Ελλάδα του 1986, η "επικοινωνιακή διαχείριση" του Τσερνομπίλ από πολιτικούς και επιστήμονες θα υπαγορευόταν αποκλειστικά και μόνο από μικροπολιτικές ή συντεχνιακές σκοπιμότητες;

Ποιος φοβάται το Debtocracy;

του Πιτσιρίκου

Παρακολουθώ τις αντιδράσεις που προκάλεσε και προκαλεί το «Debtocracy» και έχω ενθουσιαστεί. Ένα ανεξάρτητο ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε στο Διαδίκτυο και διανέμεται δωρεάν έχει καταφέρει να ξεβρακώσει ένα ολόκληρο σύστημα. Εντάξει, ένα χρεοκοπημένο σύστημα.

Οι πρώτες αρνητικές αντιδράσεις για το «Debtocracy» προήλθαν από επικοινωνιολόγους και διαφημιστές. Λογικό ήταν. Αφενός ένα ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε με προσφορές των θεατών -χωρίς χορηγούς και διαφημιζόμενους- χαλάει την πιάτσα και αφετέρου πολλοί απ’ αυτούς εργάζονται για κόμματα και πολιτικούς που θίγονται από το «Debtocracy». Φυσικά, αν το «Debtocracy» είχε χορηγούς και διαφημίσεις- οι επικοινωνιολόγοι και οι διαφημιστές θα το αντιμετώπιζαν με πολύ μεγάλο σεβασμό. Οι πουτάνες σέβονται τους πελάτες.

Αφήνω τους διαφημιστές και τους επικοινωνιολόγους –αυτή τη μεγάλη πληγή του σύγχρονου ελληνικού αίσχους- και περνάω στους δημοσιογράφους (αν και αυτοί διαφημιστές και επικοινωνιολόγοι έχουν καταντήσει). Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει υπάρξει ούτε ένα δημοσιογραφικό κείμενο με θετική κριτική στο «Debtocracy» – αν μπορούσαν, θα χρέωναν στο «Debtocracy» και τη χρεοκοπία της χώρας.

Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες (και εκδότες)

Τα ποσά στον πίνακα προέρχονται από την Αυγή της 7/4/2011 (σελ 6). Τα ποσοστά μου αποκαλύφθηκαν υπό την μορφή οράματος 3 μέρες αργότερα.

από Techie Chan 

Είναι η Ελλάδα, η Ιρλανδία, και η Πορτογαλία οι μόνες χώρες με οικονομικά προβλήματα στην ευρωζώνη που βρίσκονται υπό επιτήρηση; Όχι φυσικά. Για έναν προσεκτικό παρατηρητή, για έναν φωστήρα της φιλελεύθερης σκέψης από αυτούς που κάθε μέρα γεμίζουν τις σελίδες των εφημερίδων και των τηλεοπτικών παραθύρων κουνώντας μας το δάκτυλο, θα πρέπει να είναι σχεδόν προφανές. Διότι τα ίδια τα κρατίδια από τα οποία εφορμούν οι περιβόητοι αστέρες, βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση.

Έτσι την προηγούμενη βδομάδα μάθαμε πως η επιτροπή κεφαλαιαγοράς έθεσε “υπό επιτήρηση” 4 εκδοτικά κρατίδια. Τη νήσο ΔΟΛ, το ακρωτήρι Μ.Τεγοπούλου, το πριγκιπάτο της Πηγάσου (πρώην Μπομπολιστάν) και φυσικά το ανεξάρτητο Βαρωνάτο του Τηλέτυπου. Ρίχνοντας μια ματιά στα οικονομικά τους η κατάσταση δεν είναι καθόλου αισιόδοξη.

Η νήσος ΔΟΛ έκλεισε το 2010 με χρέος της τάξης του 111% του ΑΕΠ της, από κοντά το πριγκιπάτο της Πηγάσου με 125%, το ακρωτήρι Μ.Τεγοπούλου με 123% και το βαρωνάτο του Τηλέτυπου με το εντυπωσιακό χρέος του 178% του ΑΕΠ του. Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Καθημερινής ήταν οι μόνες που γλύτωσαν την επιτήρηση καθώς το χρέος τους κινείται μόλις στο 92% του ΑΕΠ τους.

Η φούσκα

(πηγή)

του ΚΙΜΠΙ

Θα το αντέξετε; Τέσσερις μέρες σε ενημερωτικό κενό, χωρίς πυξίδα, χωρίς τη δόση πληροφόρησης που σας κρατά σε επαφή με την πραγματικότητα. Αν, βέβαια, αυτό είναι η πραγματικότητα… Αν είναι πραγματικότητα ο «αποκαλυπτικός» λόγος των τηλεοπτικών δελτίων, ο χορός των δισεκατομμυρίων στα ραδιόφωνα, η στατιστική τρομοκρατία στα πρωτοσέλιδα. Νέα μέτρα 6 δισ. ευρώ. Και άλλα 22 δισ. Και άλλα 50 δισ. ευρώ. Δημοσιονομικός Αρμαγεδδών. Χαστούκια, χαστούκια, κι άλλα χαστούκια. Κι έπειτα χάδια. Δεν θα γίνει αναδιάρθρωση χρέους (σ.σ. πόσοι Έλληνες έχουν καταλάβει τι είναι αυτό το φρούτο και γιατί απορρίπτεται σαν τον απαγορευμένο καρπό από το δέντρο της γνώσης;). Δεν θα ληφθούν οριζόντια μέτρα (γιατί, μέχρι τώρα γευτήκαμε τα κάθετα;). Ουδέν πρόβλημα με τα δώρα, τις συντάξεις. Τι είναι πραγματικότητα και τι δεν είναι απ’ όλα αυτά; Και πού είναι η άλλη πραγματικότητα: η ειδοποίηση της τράπεζας για την καθυστερημένη δόση. Η απόρριψη της αίτησης για το δάνειο. Το τηλέφωνο από το λογιστήριο της εταιρείας για την αποζημίωση. Τα παραπεταμένα βιογραφικά για την αναζήτηση δουλειάς. Τα «όχι» και τα συγκαταβατικά χαμόγελα. Οι απλήρωτοι λογαριασμοί, οι «εθελοντικές» περικοπές μισθών, η εκ περιτροπής απασχόληση. Να μην αδικούμε τους διαμεσολαβητές της πραγματικότητας. Καμιά φορά τρυπώνουν κι αυτές οι πλευρές της στα τηλεοπτικά παραθύρια, άλλοτε γιατί το μελό πουλάει κι άλλοτε για να διατυπωθούν βαρύγδουπα ηθικά διδάγματα για τη «Νέμεση», την τιμωρία της «απληστίας», το τέλος της ευημερίας.

Από ρουφιάνοι, «Πρετεντέρηδες»

Jeff Treves, CartoonMovement

του Άρη Χατζηστεφάνου 

από LIFO

«Γιατί βάζουν αλεξίσφαιρα τζάμια;», ρώτησα με ισχυρή δόση αφέλειας μια συνάδελφο, καθώς ένας εργάτης άλλαζε τα παράθυρα στους πρώτους ορόφους του κτιρίου. «Με τις μ…ίες που λέμε στον αέρα, καλά κάνουν», μου απάντησε. 

 

Το ένα μετά το άλλο τα γραφεία των μεγάλων μέσων ενημέρωσης ύψωναν «ανεπαισθήτως» υψηλά τείχη γύρω τους. Μέρα με την ημέρα μετατρέπονταν σε απόρθητα φρούρια με ηλεκτροφόρα σύρματα, κάμερες, στρατιές από σεκιουριτάδες αλλά και ένστολους αστυνομικούς που περιπολούσαν την ώρα των δελτίων ειδήσεων. Και πάντα έμενες με την απορία εάν οι καναλάρχες και οι εκδότες φοβούνταν περισσότερο τον εξωτερικό ή τον εσωτερικό εχθρό: τους οργισμένους πολίτες που έπρεπε να κρατηθούν μακριά ή τους απολυμένους εργαζόμενους που έπρεπε να πεταχτούν έξω. Την ίδια ώρα τα μεγαλοστελέχη των media -που εξακολουθούν να αυτοαποκαλούνται δημοσιογράφοι, ενώ συχνά κατέχουν διευθυντικές θέσεις και είναι μέτοχοι των εταιρειών- άρχισαν να κυκλοφορούν με σωματοφύλακες και αστυνομικούς. Γνώριζαν, προφανώς, ότι η πιθανότητα να προπηλακιστούν ή να γιαουρτωθούν από τους ακροατές/τηλεθεατές τους είναι ελάχιστα χαμηλότερη από αυτήν του αντιπροέδρου της κυβέρνησης.

Όταν μπήκα για πρώτη φορά στον χώρο των μέσων ενημέρωσης, το να δηλώνεις δημοσιογράφος προκαλούσε θαυμασμό. Μέσα σε λίγα χρόνια ήταν ντροπή. Τώρα είναι και επικίνδυνο. Οι πρώτοι που το κατάλαβαν ήταν οι ρεπόρτερ που δέχονταν την οργή των διαδηλωτών στις πορείες. Παλιά τους φώναζαν το σύνθημα «Μπάτσοι, TV, νεοναζί - όλα τα καθάρματα δουλεύετε μαζί». Τώρα το χόντρυναν. Τους αποκαλούν «Πρετεντέρηδες».