Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΝΟΡΒΗΓΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΝΟΡΒΗΓΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

Η Ουτόγια προειδοποιεί

(πηγή)
του Θανάση Καρτερού
από την Αυγή

Είδατε μπουμπούκια που ανθίζουν στους κήπους των ακροδεξιών ιδεών και κομμάτων; Βρέθηκαν Ευρωπαίοι βουλευτές -βουλευτές, μάλιστα!- στην Ιταλία, στην Αυστρία και στη Γαλλία οι οποίοι δημοσίως και με τον πιο ιταμό τρόπο υποστήριξαν τις πράξεις και τις απόψεις του μακελάρη της Νορβηγίας Μπρέιβικ. Προκαλώντας φρίκη στην κοινή γνώμη και υποχρεώνοντας τις ηγεσίες των κομμάτων τους να τους διαγράψουν άρον-άρον.

Τετάρτη 27 Ιουλίου 2011

Μπρέιβικ & Σια: Ο Αγών τους



του Γαλαξιάρχη

Το πρωτοφανές φονικό της Νορβηγίας ξύπνησε τους Ευρωπαίους από το λήθαργό τους. Η άνοδος της ακροδεξιάς σε συνθήκες οικονομικής κρίσης είναι μία πραγματικότητα που, ενώ θυμίζει έντονα ημέρες του μεσοπολέμου, ολόκληρη η Ευρώπη προτιμά να αγνοεί. Φιλοναζιστές ή ακόμη και αμετανόητοι νεοναζί έχουν ενταχθεί πλήρως στις αστικές δημοκρατίες και αντιμετωπίζονται ως ισότιμοι συνομιλητές του πολιτικού συστήματος, στα δημοσιογραφικά πάνελ, τα πανεπιστήμια ακόμη και τα κοινοβούλια. 90 πτώματα εφήβων και 1.500 σελίδες μίσους, χαστούκι στα μούτρα των Ευρωπαίων. Δεν μπορούν πια να κοιμούνται αμέριμνοι. 

Ποια κόλαση γέννησε τον Μπρέιβικ;

σκίτσο του Kianoush Ramezani, Cartoon Movement
του Θανάση Καρτερού
από την Αυγή  

Αναρωτιέται κανείς με αφορμή το μακελειό στη Νορβηγία μήπως θα πρέπει σε μια κοινωνία που έχει βαφτίσει το απάνθρωπο ανθρώπινο, που έχει οργανώσει θεσμικά τη βία και την αγριότητα και που προτάσσει στις αξίες της το δίκαιο του ισχυρού, να μάθουμε να ζούμε και με τους διαταραγμένους Θεούς-Δολοφόνους. Οι οποίοι επικαλούνται μεγάλους σκοπούς για να διαπράξουν εγκλήματα -αποτρόπαια αλλά απαραίτητα, όπως δήλωσε διά του συνηγόρου του ο Άντερς Μπέριγκ Μπρέιβικ.

Μαθαίνουμε ήδη πολλά και σίγουρα θα μάθουμε ακόμα περισσότερα για την ταυτότητα, τα παιδικά χρόνια, τις ιδέες και τη ζωή του Νορβηγού τρομοκράτη. Και ασφαλώς το ψυχολογικό του προφίλ δεν είναι άσχετο με το ανείπωτο που διέπραξε. Είναι όμως άσχετο επίσης το γεγονός ότι μεγάλωσε μέσα σε μια αποθέωση «δίκαιης» βίας; Διδάχτηκε στην πράξη, όπως και όλη η γενιά του, ότι κυρίαρχος είναι ο πιο δυνατός και ο πιο φονικός; Έμαθε και εμπέδωσε και μόνο τις ειδήσεις παρακολουθώντας, ότι οι παράπλευρες απώλειες, οι εκατόμβες αθώων νεκρών, οι καταστροφές χωριών, πόλεων και χωρών ολόκληρων είναι «αποτρόπαιες αλλά απαραίτητες», όταν υπάρχει καλός σκοπός;

Οδηγίες προς (δυτικούς) δημοσιογράφους

Τρίτη 26 Ιουλίου 2011

Το φίδι στον κόρφο μας

(πηγή)
Η πολύνεκρη τραγωδία στη Νορβηγία, η εν ψυχρώ εκτέλεση δεκάδων εφήβων από τον ακροδεξιό τρομοκράτη Μπ. Μπρέιβικ, εκτός από ανατριχιαστικό έγκλημα, αποτελεί και κώδωνα του κινδύνου για τη δυναμική εμφάνιση της ρατσιστικής και μισαλλόδοξης δεξιάς σε ολόκληρη την Ευρώπη, ενώ αντίστοιχη φαίνεται η εικόνα και στην Αμερική. Η δράση της δεν είναι πάντα τόσο άμεσα εγκληματική, δεν σκοτώνουν κάθε μέρα παιδάκια. Συχνά λειτουργεί νόμιμα. Και ακόμα πιο συχνά πριμοδοτείται από το σύστημα ως χρήσιμος λαϊκισμός.

Ποιος φταίει για την κρίση; Οι ξένοι, οι μουσουλμάνοι, οι φτωχοί και εξαθλιωμένοι, που μας παίρνουν το ψωμί ή νοθεύουν το αίμα και αμαυρώνουν τα αρχαία κλέη, και οι αριστεροί που τους υποστηρίζουν. Αν αυτά ακούγονται οικεία, δεν είναι που ξέρουμε νορβηγικά. Τα ακούμε κάθε μέρα εδώ στα ελληνικά από τους Καρατζαφέρηδες, τη Χρυσή Αυγή κ.λπ.

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

Η Νορβηγία προειδοποιεί: όχι ανοχή στους νεοναζί

του Π. Κωνσταντίνου
από tvxs

Η θλίψη και το σοκ σε ολόκληρη την ανθρωπότητα για το χαμό πάνω από ενενήντα ανθρώπων από το δολοφονικό χέρι των νεοναζί, οι περισσότεροι από το κάμπινγκ νεολαίας του Εργατικού Κόμματος προκαλεί τώρα την οργή για τους υπεύθυνους. Η ανοχή των κυβερνήσεων στα φασιστικά κόμματα και τους νεοναζί στην Ευρώπη είχε ξεπεράσει κάθε όριο το προηγούμενο διάστημα. Γίνονταν αποδεκτά ακόμη και ως κυβερνητικοί εταίροι, ως εργαλεία για την απομόνωση των εργατικών αντιστάσεων και της αριστεράς που στη περίοδο της κρίσης επέμενε να προβάλει εναλλακτικές λύσεις υπέρ των συμφερόντων της μεγάλης πλειοψηφίας και όχι της μειοψηφίας των κατόχων του πλούτου.