 |
| (πηγή) |
από την Κυριακάτικη Αυγή
Λένε πως το ταχύτερο πράγμα στον κόσμο είναι η σκέψη. Πώς γίνεται όμως και η συνείδηση αλλάζει αργά, απελπιστικά αργά; Ας μην επιχειρήσω να το εξηγήσω βιοχημικά, είμαι και άσχετος, και ας περιοριστώ στην παραδοσιακή γνώση περί αυτού. Κατά τους ψυχιάτρους, συνείδηση είναι η κατάσταση που επιτρέπει στο άτομο να ενεργοποιεί τις λειτουργίες που είναι απαραίτητες για να αντιλαμβάνεται ό,τι συμβαίνει στο περιβάλλον του και στον ίδιο του τον εαυτό. Οι φιλόσοφοι, ως γνωστόν, επί αιώνες τσακώνονται για το αν η συνείδηση «στεγάζεται» εντός ή εκτός του σώματος, ωστόσο οφείλουμε στον Λοκ την παραδοχή ότι η συνείδηση είναι αποτέλεσμα της υλικής πραγματικότητας του ανθρώπου, διαμορφώνεται από τις εντυπώσεις και τις εμπειρίες του. Το πού και το πώς παρεμβάλλεται η βιοχημεία στη διεργασία αυτή δεν είναι του παρόντος, εμπειρικά ωστόσο οφείλουμε να διαπιστώσουμε ότι η ανθρώπινη συνείδηση είναι κατά βάση συντηρητική, αφού και οι όροι της ζωής μας, κατά κανόνα, αλλάζουν αργά, διακοπτόμενοι από μάλλον σπάνια σοκ.
