Πασοκικές και "πρόθυμες" προβοκάτσιες

Επειδή βαρέθηκα με τις προβοκατόρικες τερατολογίες πράσινων  ιστολόγων (αλλά -ΤΙ ξεφτίλα!- και κάποιων τέως συντρόφων) κάνω μια αντιγραφή από παλιότερη ανάρτησή μου.  Τα παρακάτω γράφτηκαν την επομένη της τριπλής δολοφονίας στη Μαρφίν (6 Μαΐου 2010) υπό τον τίτλο "Πρακτοράκος ήμουνα, προβοκάτσιες έστηνα..." :

"Δυστυχώς, όπως επίμονα επαναλάμβαναν άρθρα άλλων (και σημειώσεις μου) που αναρτώ σε αυτό το blog, η κοινωνία σπρώχνεται στην ομηρία των άκρων, που αρχίζουν πια να είναι τόσο ίδια ΚΑΙ στην πρακτική τους (ιδεολογικά έχουν ήδη συναντηθεί), που είναι δύσκολο (σε μένα αδύνατον) να βρει κανείς διαφορές.

Στην παρούσα φάση ΔΕΝ πιστεύω πως είναι "μοιραίο", ΔΕΝ πιστεύω πως είναι φαινόμενο των καιρών και συνθηκών, πιστεύω πως είναι σχέδιο, που εξυπηρετεί την διάσωση της κάστας της ληστοκρατίας που οδήγησε την χώρα στην άβυσσο. Για παράδειγμα, αποτέλεσμα των συνθηκών ήταν η χθεσινή αντιπολιτική διάθεση των πρώην μακάριων, που εξαγριώνονται τώρα που τους αφαιρούν τα ψίχουλα που τους ταΐζανε στο πάτωμα, για να ανέχονται/στηρίζουν το μεγάλο φαγοπότι που γινόταν επάνω στα τραπέζια (το που μπορεί να φτάσει η αγριότητα του ανασφαλή μικροαστού το έχει περιγράψει θαυμάσια ο Γαβράς στο "Τσεκούρι").

Περί αξίας

από την Εποχή

του Κώστα Καναβούρη

από την Κυριακάτικη Αυγή
 

Έχει πει ο Νίτσε: "Αυτός που αγοράζεται είναι μικρής αξίας". Είναι η μεγάλη και οδυνηρότατη αλήθεια την οποία βιώνουμε όλοι, είτε το θέλουμε είτε όχι. Είτε το αποδεχόμαστε είτε όχι. Ας θυμηθούμε και τον Κωνσταντίνο Θεοτόκη και τη μεγαλειώδη διαφορά που έθεσε μεταξύ τιμής και χρήματος. Αν, λοιπόν, σήμερα η Ελλάδα αγοράζεται από οποιονδήποτε μουστερή το θελήσει, από οποιονδήποτε τοκογλύφο το θελήσει, είναι επειδή η Ελλάδα είναι μικρής αξίας. Είναι επειδή δεν κατάφερε ποτέ να αυξήσει το εσωτερικό, το ζωτικό της κεφάλαιο, επειδή το σπαταλούσε προκειμένου να αυξήσει το εξωτερικό της χρέος. Η Ελλάδα είναι μικρής αξίας γιατί ανασκολόπησε κάθε τρυφερότητα και κάθε περηφάνεια που πήγε να δημιουργηθεί σ' αυτόν τον τόπο. Σπατάλησε ακόμα και τα ζωτικά της ψεύδη μετατρέποντάς τα σε αναντίρρητες αλήθειες.

Το ρέκβιεμ του απεργοσπάστη

του Αντώνη Αντωνάκου
από alfavita

Όταν τηλεφωνώ στους εκάστοτε διευθυντές μου λέγοντάς τους ότι θα κάνω απεργία, μού εύχονται αυθόρμητα καλή ξεκούραση. Όταν επιστρέφω την επόμενη μέρα οι συνάδελφοι με ρωτάνε πως τα πέρασα απευθύνοντάς μου εγκάρδιο χαιρετισμό κι ένα βροντερό καλώς ήρθες, απ’ αυτά που λέμε σε μετανάστη συγγενή που έχουμε να δούμε σαράντα χρόνια. Αρχίζω να πιστεύω λοιπόν κι εγώ πως πήγα κάποια εκδρομή. Πως έκανα ταξίδι αναψυχής, κι αρχίζω να νιώθω ένοχος όταν σκέφτομαι πως, την ώρα που εγώ έλιαζα τα καλαμπαλίκια μου στις εξωτικές Μαλβίδες οι συνάδελφοι σκίζονταν μέσα στην αίθουσα μεταδίδοντας τη γνώση. Αρχίζω να νιώθω κοπρίτης, τεμπέλης, αντιπαραγωγικός. Παίρνω τότε, τηλέφωνο, άλλους κοπρίτες, τεμπέληδες, αντιπαραγωγικούς για να δω σε τι στάση χαλάρωσης βρίσκονται ώστε να νιώσω καλύτερα. Ως εκπρόσωπος λοιπόν του είκοσι τοις εκατό περίπου του εκλογικού σώματος που κρατάει την κοινωνία πίσω κι εμποδίζει την ανάπτυξη και την εξέλιξη του είδους απευθύνομαι σε σένα συνάδελφε απεργοσπάστη.

Οι τσέπες ενός πέτσινου...

του Στάθη

από την Ελευθεροτυπία

Ο Μήτσος ο Μηκυός.

Καλό παιδί ο Μήτσος. Από χωριό.

Ψιλομισομέτριος μαθητής, μπήκε με τη «δεύτερη» στην τότε Ανωτάτη Εμπορική, μπήκε και στην ΠΑΣΠ.

Ηταν κοντά μια δεκαετία μετά το Πολυτεχνείο, κόλλαγε ο Μήτσος αφίσσες με τον ήλιο του Ανδρέα, ταγάρια ακόμα εμείς οι επαρχιώτες στην Αθήνα και ημιυπόγειες φοιτητικές γκαρσονιέρες, αλλά γύρω γύρω άρχιζαν να ξεφυτρώνουν τα πρώτα νεοπλουτίστικα ρεστωράν και τα πρώτα λαϊφοστυλάδικα μπαράκια, μέσα κι ο Μήτσος, έμαθε από ροκ, τζαζ, ρυθμ εντ μπλουζ, έγινε στελεχό στην ΠΑΣΠ, έβγαλε και «γκόμενα», έκανε και παρέα με Κνίτες και Ρηγάδες για το πρεστίζ ο Μήτσος, αγόρασε κι ένα βιβλίο με τον Αλτουσέρ στο εξώφυλλο να φαίνεται,

Αγανακτισμένοι πρασινοφρουροί και πάλι στις επάλξεις!

Οι πρασινοφρουροί πιάσανε πάλι δουλειά! Θαυμάστε κείμενο κάποιου "αγανακτισμένου" πολίτη στο a-naxios.blogspot.com

"Συγχαρητήρια και πάλι προβοκάτορες που συνεχίζετε να πίνετε στην υγεία των κορόιδων εργαζόμενων.

Έγινε κι αυτό, τι άλλο έχουμε να δούμε...


Στη σημερινή αγωνιστική συγκέντρωση της ΓΣΕΕ, ταυτίστηκαν και με «κοινή δράση», έστω κι από διαφορετική αφετηρία, τα καδρόνια μιας συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ και η βαρβαρότητα της κρατικής βίας και έστειλαν στο νοσοκομείο τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ Γιάννη Παναγόπουλο και τον αγωνιστή Μανόλη Γλέζο.
Συγχαρητήρια προβοκάτορες που αλλάξατε και διαμορφώσατε την πολιτική ατζέντα της επικαιρότητας στα μέτρα του συστήματος.
Τα νέα μέτρα και η πολιτική θα περάσουν σε δεύτερη μοίρα στην ενημέρωση για να κυριαρχήσουν τα δήθεν φιλήσυχα κηρύγματα των καθεστωτικών μηχανισμών μακριά από τα πραγματικά προβλήματα.
Κι αν για τη δράση των οργάνων του κράτους δεν υπάρχει κανένα ερώτημα, ζητείται απάντηση για τη δράση δήθεν κοινωνικών αγωνιστών.
Δυστυχώς αυτή είναι η κατάληξη, που όταν δεν υπάρχει πολιτικός λόγος επιλέγεται η εύκολη λύση της στοχοποίησης προσώπων.
Συγχαρητήρια και πάλι προβοκάτορες που συνεχίζετε να πίνετε κι εσείς στην υγεία των κορόιδων εργαζόμενων."

Και η απάντηση που του έγραψα εκεί:

Τελικά είσαστε πάντα αστείοι κι επικίνδυνοι.

Ακολουθώντας όλη την πασοκική προπαγάνδα έκανες κι εσύ το άσπρο μαύρο.

Που τα είδες ρε μεγάλε τα καδρόνια του ΣΥΡΙΖΑ; Αφού δεν ήσουνα εκεί μπες τουλάχιστον στον κόπο να δεις το βίντεο στο in.gr.

Να σου κάνω μια περίληψη; Τρεις διαδηλωτές πετάνε διαδοχικά στον εργατονταβατζή γιαούρτι, νερό και πορτοκαλάδα αποδοκιμάζοντας έτσι τον ρόλο και την στάση του. Και πως αντιδρά ο εργατονταβατζής; Ως γνήσιος τραμπούκος επιτίθεται ΧΤΥΠΩΝΤΑΣ αυτόν που του πέταξε ΠΟΡΤΟΚΑΛΑΔΑ. Από εκεί και πέρα πιάνονται στα χέρια και δέρνονται σαν παιδάκια του δημοτικού σχολείου...

ΠΟΥ ΤΑ ΕΙΔΕΣ ΡΕ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑ τα καδρόνια του ΣΥΡΙΖΑ;