 |
| H Αν Μάργκρετ και η χελώνα της με... ομπρέλα για τον ήλιο (πηγή) |
από τον Δρόμο (13/11)
Ο ψύχραιμος αριστερός, ο σκεπτόμενος μη αριστερός, σε ποια γλώσσα μπορεί να απευθυνθεί στον ψηφοφόρο του κ. Ψινάκη; Και, κατ’ αρχάς, μπορεί να του απευθυνθεί; Ο γυιος, η κόρη ενός εξόριστου, ενός πεισματάρη λενινιστή, έστω ενός παλιού εδαΐτη, ένας σημερινός αριστερός -οποιασδήποτε από τις πολλές αριστερές- ένας ήπιος πασόκος, ο συντηρητικός πολίτης που διαβάζει λογοτεχνία, μπορεί να συνεννοηθεί με τον απλό ψηφοφόρο, τον αθώο οπαδό του τηλεοπτικού «ψινακισμού»; Πιθανόν να μην έχουν θέση τέτοια ερωτήματα, γιατί μπορεί να δοθούν ή να ακουστούν απαντήσεις: όχι μόνο μπορεί ο αριστερός, ο σκεπτόμενος, να απευθυνθεί, αλλά μπορεί να γίνει ο ίδιος ψηφοφόρος του κ. Ψινάκη. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά να μεταβληθεί και ο ίδιος σε «κ. Ψινάκη».
Τα όρια χαλαρώνουν και αποδυναμώνονται. Είτε κάποιος ψηφίσει τον κ. Ψινάκη είτε όχι, σίγουρα και ασφαλέστερα μπορεί να τον πιστέψει, να αποδεχτεί την αισθητική του, να υιοθετήσει την κοσμοθέασή του. Και, μάλιστα, μιμητικά. Γιατί αυτά τα στοιχεία, αυτά τα πολιτιστικά χαρακτηριστικά, αυτή η πολιτική γλώσσα, κυριαρχεί.
