Αρχή του τέλους για τα πυρηνικά!

σκίτσο του Monte Wolverton (πηγή)

από Greenpeace
 

Η Greenpeace χαιρετίζει τη χθεσινή απόφαση του Ιάπωνα πρωθυπουργού να ακυρώσει όλα τα σχέδια για νέους πυρηνικούς σταθμούς.

Τη σημαντική αυτή ανακοίνωση έκανε χθες ο Ιάπωνας πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου στην οποία ανέφερε ότι η Ιαπωνία θα πρέπει να φτιάξει από την αρχή την ενεργειακή της στρατηγική.

Στην Greenpeace ελπίζουμε η ανακοίνωση αυτή να είναι η απαρχή μίας νέας καθαρής και βιώσιμης εποχής όχι μόνο για την Ιαπωνία, αλλά και για όλες τις χώρες. Αντί να περιμένουμε να συμβεί το επόμενο πυρηνικό ατύχημα, μπορούμε να στραφούμε σε πραγματικά καθαρές και ασφαλείς λύσεις, όπως είναι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και η εξοικονόμηση. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να κάνουμε πραγματικότητα ένα μέλλον χωρίς πυρηνικά ατυχήματα, πολέμους για το πετρέλαιο, ρύπανση και καταστροφικές κλιματικές αλλαγές.

Η νέα μεγάλη τραγωδία...

Petar Pismestrovic, Kleine Zeitung, Austria (πηγή)

από Πολίτες κόντρα στον καιρό

Πρωτοβουλία «ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ»

Εικοσιπέντε χρόνια μετά την καταστροφή του Τσερνομπίλ ο πυρηνικός εφιάλτης επιστρέφει. Η νέα μεγάλη τραγωδία, που υπέστη η Ιαπωνία από τον ισχυρότατο σεισμό και το πυρηνικό ατύχημα στη Φουκουσίμα, αποτελεί τραγωδία για όλο τον κόσμο και επείγουσα προειδοποίηση για τους μεγάλους κινδύνους από τη λεγόμενη «ειρηνική χρήση» της πυρηνικής ενέργειας. Στο σύνθημα «Όχι άλλη Χιροσίμα» έρχεται τώρα να προστεθεί το «Όχι άλλη Φουκουσίμα».

Η "ουδέτερη επιστήμη" και οι φιλολαϊκές εφαρμογές της

Stephanie McMillan, CartoonMovement

του Κώστα Γαβρόγλου

από την Αυγή (27/4)

Είναι εντυπωσιακό πόσο συγκρατημένοι, σώφρονες και σοβαροί είναι στον δημόσιο λόγο τους πολλοί επιστήμονες που σχετίζονται με τα πυρηνικά. Ενώ από την αρχή ήταν απολύτως σαφές ότι έχουμε να κάνουμε με μια συγκλονιστική καταστροφή, σχεδόν το σύνολό τους ήθελαν και άλλα στοιχεία, περίμεναν τι θα πουν οι διεθνείς οργανισμοί, τι δηλώσεις θα κάνουν οι κυβερνήσεις κ.λπ. Θυμάμαι πόσοι πολλοί επιχειρηματολογούσαν ότι η Φουκουσίμα δεν είναι Τσέρνομπιλ. Από ό,τι φαίνεται έχουν διαψευσθεί πανηγυρικά. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι φάνηκε πόσο ανόητο είναι να συγκρίνει κανείς τα δύο. Είναι σαν να συγκρίνει τον Πρώτο με τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο. Τι ακριβώς συγκρίνει κανείς; Τα αίτια; Τον αριθμό των νεκρών; Τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις; Αστεία πράγματα, που μόνο τους στόχο είχαν μπας και περάσει λίγο ο καιρός και ξεχαστεί και αυτό. Να, όμως, που η πραγματικότητα της Φουκουσίμα έχει γελοιοποιήσει αυτόν τον τόσο συγκρατημένο δημόσιο λόγο τόσων πολλών επιστημόνων.

Φουκοσίμα

Olle Johansson, Sweden, Freelance (πηγή)

του Ηλία Βολιότη-Καπετανάκη

πηγή: Μούσα Πολύτροπος 

Βδομάδες ξερνοβολά ραδιενέργεια και άλλα θανατηφόρα προϊόντα της τεχνολογίας και του πολιτισμού το τσιμεντένιο κουφάρι της Φουκοσίμα. Έλειωσαν τα σωθικά, για δεκαετίες, αν όχι αιώνες, θα πυροβολεί την ζωή. Μέχρι την Αθήνα έφθασαν ψιλοσωματίδια, αλλά ειδικοί και μη κάνουν τουμπεκί ψιλοκομμένο, όταν δεν σπεύδουν να μας πουν ότι δεν συντρέχουν λόγοι ανησυχίας, ή να μας πείσουν ότι το πυρηνικό ατύχημα (έτσι το λένε τα βαποράκια του καπιταλισμού) είναι υπό έλεγχο, επειδή η Ιαπωνία διαθέτει προηγμένη πυρηνική τεχνολογία.

Πυρηνική ενέργεια... α λα ελληνικά

Martyn Turner, Ireland, The Irish Times (πηγή)

του Γιάννη Σχίζα *

από την Αυγή

Το 1976 το πυρηνικό λόμπι της Αγγλίας είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον για την εγκατάσταση πυρηνικού αντιδραστήρα στην Ελλάδα. Τότε είχε γίνει γνωστό ότι το τίμημα ήταν 50 εκατομμύρια δολάρια, πληρωτέο σε ελληνικές σταφίδες! Το 1977, όταν το αθηναϊκό νέφος ήταν «στα πάνω του» και ένας υπουργός εκφωνούσε την ιστορική φράση «φέρτε μου ένα νεκρό από το νέφος» -αξιώνοντας μια αυστηρά αιτιοκρατική απόδειξη των επιπτώσεων της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, του είδους Η2+Ο=Νερό!-, η επαρχία Καρυστίας στη Νότια Εύβοια είχε ήδη επιλεγεί για την εγκατάσταση πυρηνικού αντιδραστήρα. Η περιοχή απείχε σε ευθεία γραμμή περίπου 60 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα, ούσα μια από εκείνες τις γοητευτικές νοτιοελλαδίτικες ερημιές -«εργοτάξιο εξαιρετικών αισθημάτων», θα 'λεγε ο ποιητής Γιώργος Χρονάς- που εγχαράσσονται ανεξίτηλα στη μνήμη. Μια περιοχή που μεταγενέστερα, ελλείψει αισθητικών και οικολογικών αντιστάσεων, επέπρωτο να αλωθεί από τις θηριώδεις ανεμογεννήτριες…

«Στην άμμο τα έργα στήνονται των ανθρώπων»

σκίτσο του Πέτρου Τ. Τσιολάκη

του Παντελή Μπουκάλα
από την Καθημερινή

Ακόμα και να μην το έχουμε τραγουδήσει όλοι, μόνοι ή σε παρέα, δύσκολο μου φαίνεται να βρεθεί άνθρωπος που να μην το έχει πάρει το αυτί του, ακόμα κι αν είναι άλλων μουσικών προτιμήσεων. Για το δίστιχο «Είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια, ο βοριάς θα σ’ τα κάνει συντρίμμια, κομμάτια» λέω, που το πρωτοτραγούδησαν δεκαετίες πριν ο Μπάμπης Τσετίνης και η Λίτσα Διαμάντη, σε στίχους Ελένης Νταϊνά και μουσική Σπύρου Σκορδίλη. 

Κοινότατη η εικόνα, και δεν χρειάζεται καν βοριάς για να παραχθεί· αρκεί ένα κυματάκι το καλοκαίρι και τα πυργάκια που απασχόλησαν τα πιτσιρίκια για ώρα, ξαναγίνονται άμμος, ακριβώς κατά το ημιπαραμυθητικό - ημιαποκαρδιωτικό «χους ει...». Δεν θα μπορούσε, βέβαια, να μείνει αναξιοποίητο στο πέρασμα των χρόνων ένα τόσο προφανές και τόσο σαφές σύμβολο, η αξία του οποίου επικυρώνεται κάθε φορά που σωριάζονται όσα θέλαμε να πιστεύουμε πως είναι απολύτως ασφαλή και ότι θα αντιμετωπίζουν εσαεί αγέρωχα τον χρόνο, όπως τώρα, με το γκρέμισμα της νηπιώδους σιγουριάς μας απέναντι στον πυρηνικό κίνδυνο.

Tο πραγματικό κόστος της πυρηνικής ενέργειας

 

από Greenpeace

Η Greenpeace με τη νέα της έκθεση αποκαλύπτει τα ψέματα του πυρηνικού λόμπι και αποδεικνύει ότι τα πυρηνικά είναι η πιο ακριβή επιλογή για την κάλυψη των ενεργειακών μας αναγκών. 

Η κρίση στη Φουκουσίμα κατέρριψε, δυστυχώς με το χειρότερο τρόπο, το μύθο ότι η πυρηνική ενέργεια είναι ασφαλής. Η Greenpeace, όλες αυτές τις ημέρες αντιμετωπίζει με υπεύθυνο τρόπο την κρίση στον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα, ενώ παράλληλα παρέχει ανεξάρτητη και ειλικρινή πληροφόρηση. Σήμερα με τη νέα της έρευνα, καταρρίπτει τον άλλο αγαπημένο μύθο του πυρηνικού λόμπι: αυτόν της ‘φθηνής πυρηνικής ενέργειας’.

Αξιοποιώντας ιστορικά δεδομένα δεκαετιών από τη χρήση πυρηνικής ενέργειας παγκοσμίως, η έκθεση παρουσιάζει αναλυτικά στοιχεία για το συνολικό κόστος των πυρηνικών σταθμών, το οποίο αποδεικνύεται πολλαπλάσιο αυτού που ισχυρίζεται η πυρηνική βιομηχανία. Επιπλέον, συγκρίνει το κόστος της παραγόμενης ενέργειας μεταξύ πυρηνικών και ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ),  καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι  οι ΑΠΕ αποτελούν την πιο σίγουρη, ασφαλή και οικονομικά αποδοτική επένδυση.

Πυρηνικός κρετινισμός

σκίτσο του Ηλία Μακρή από την Καθημερινή

του Ευγένιου Αρανίτση

από την Ελευθεροτυπία 

Ο Μάρσαλ Μακλιούαν, ο διασημότερος ίσως θεωρητικός των ΜΜΕ, είχε υποστηρίξει ότι η εποχή μας, αυτή που επρόκειτο να χαρακτηριστεί με τον όρο «μεταμοντέρνα», εγκαινιάστηκε κατ' ουσίαν στις 6 Αυγούστου 1945, με τη ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα - πίστευε, και σωστά, ότι η βόμβα εκείνη ήταν το πρώτο όπλο στην ανθρώπινη Ιστορία που χρησιμοποιήθηκε όχι ακριβώς για να πλήξει τον αντίπαλο -έστω και αν αυτό συνέβη με τον πιο ολέθριο τρόπο- αλλά μάλλον για να καταστεί η ισχύς του πασίγνωστη σε οικουμενικό επίπεδο, δηλαδή, θα λέγαμε σήμερα, σαν ένα γιγάντιας εμβέλειας διαφημιστικό σποτ που στόχευε στο να πείσει την ανθρωπότητα για τη στρατιωτική υπεροχή των ΗΠΑ.

"και συ αφροσύνη, πυξίδα μας"...

από astronomy1971

Ιώδιο, καίσιο, στρόντιο

στίχοι, μουσική: Άκης Πάνου 

από τον δίσκο: Επειγόντως (1989)

Ιώδιο, καίσιο, στρόντιο,
το νέφος ευρύ κι υπερπόντιο,
δεν είναι τουφέκι ή ακόντιο,
ιώδιο, καίσιο, στρόντιο.

Ιώδιο, στρόντιο, καίσιο,
το μέλλον του κόσμου απαίσιο,
καλοί και κακοί μες το πλαίσιο,
ιώδιο, στρόντιο, καίσιο.

Το άμεσο τέλος ελπίδα μας
και συ αφροσύνη, πυξίδα μας,
εσύ επιστήμη ασπίδα μας!
εμπόδια είμαστε, πήδα μας!

Η πραμάτεια του θανάτου

σκίτσο του Πάνου από το Ποντίκι

από το Ποντίκι

Τρεις εβδομάδες πέρασαν από την ημέρα που ο Εγκέλαδος δεν έδειξε κανένα έλεος στη μακρι­νή Ιαπωνία, φέρνοντας μαζί του το επό­μενο κύμα δυστυχίας, που προκάλεσε το τσουνάμι... Το πιο σοβαρό «χτύπημα», ωστόσο, ήταν στις εγκαταστάσεις του πυρηνι­κού σταθμού της Φουκουσίμα. Από τό­τε μέχρι σήμερα, πολλοί παράγοντες της διεθνούς ενεργειακής αγοράς, που συμμετέχουν σε ένα τρελό αλισβερίσι με την πιο επικίνδυνη τεχνολογία, έχα­σαν τον ύπνο τους.

Όχι τόσο από τύψεις ή από αισθήμα­τα συμπάθειας για τους πληγέντες Ιά­πωνες, αλλά κυρίως για το γεγονός ότι όπως συνέβη στη δεκαετία του '80 και του '90, έπειτα από την καταστροφή του Τσέρνομπιλ, έτσι και τώρα θα δυ­σκολέψει η προσπάθειά τους να πλα­σάρουν την τεχνολογία τους ως «καθα­ρή» και «φιλική προς το περιβάλλον».

Το λόμπι της ατομικής ενέργειας και η έννοια της προόδου

"Οι τερατογενέσεις της Ανάπτυξης", σκίτσο του Δημήτρη Γεωργοπάλη

του Σταύρου Καπάκου

από την  

Κυριακάτικη Αυγή

Τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης μία από τις ιδεολογικές συγκρούσεις με ιδιαίτερη σημασία και βάθος, που διαπερνούσε οριζόντια όλες τις πολιτικές παρατάξεις και την ιστορική αριστερά, ήταν η διαμάχη για την έννοια της προόδου. Απλοποιώντας λίγο την ουσία εκείνης της διαμάχης θα έλεγα ότι κυριάρχησε η αντίληψη της διαρκούς προόδου, κάτι δηλαδή σαν διαρκή συσσώρευση επιστημονικών γνώσεων. Η στρατηγική της επιστημονικής τεχνικής επανάστασης ήταν η αντίληψη του σοβιετικού μπλοκ και του ΚΚΕ στη χώρα μας. Τηρουμένων όμως των αναλογιών ανάλογη ήταν και η στρατηγική των ισχυρών καπιταλιστικών χωρών.

Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως ότι οι δύο αντιλήψεις ταυτίζονταν, καθώς οι πολιτικές διαφωνίες ήταν χαώδεις. Όποιος εξέφραζε ενδοιασμούς ή αντιρρήσεις, κυρίως από την ανανεωτική αριστερά και το οικολογικό κίνημα, αμφισβητώντας την έννοια της προόδου ως γραμμικής και ουδέτερης διαδικασίας, χαρακτηριζόταν οπισθοδρομικός και παρέμενε στο περιθώριο της πολιτικής ζωής.

Μας δουλεύουν;

από την Αυγή

 

"Κατέβασαν τον διακόπτη" για μία ώρα το Σάββατο ανά την υφήλιο για να γλιτώσουμε ενέργεια και να νοιαστούμε για την κλιματική αλλαγή. 

 

Όλα καλά κι ωραία, νοιαστήκαν οι πολίτες ανά την υφήλιο, κατέβασαν και τον διακόπτη και μετά το πέρας των 60 λεπτών επέστρεψαν στις γνωστές καταναλωτικές πρακτικές τους με ήσυχη συνείδηση και ολίγη από εθελοντισμό. 

 

Ωστόσο η ραδιενέργεια στην Ιαπωνία κατακτά νέο ρεκόρ, το νερό δεν πίνεται, το φαΐ δεν τρώγεται, το ραδιενεργό σύννεφο ταξιδεύει, αλλά δεν συντρέχει λόγος, αφού εμείς κάναμε την συμβολική μας πράξη και κατεβάσαμε τον διακόπτη. 

Η πυρηνική ενέργεια είναι πάντα επικίνδυνη

Πρόοδος και παρωχημένα εργαλεία.
Σκίτσο του Gianfranco Uber από το Cartoon Movement

του Παναγιώτη Σωτήρη

από Αριστερό Βήμα 

«Τα πυρηνικά εργοστάσια είναι εξαιρετικά περίπλοκες συσκευές για τον εντοπισμό σεισμογενών ρηγμάτων». Ο Αμερικανός οικολόγος Ντέιβιντ Μπράουερ συνήθιζε να εξηγεί με αυτό τον τρόπο γιατί ποτέ κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για την τοποθεσία ενός πυρηνικού εργοστάσιου. Συχνά, τα πυρηνικά ατυχήματα εντοπίζουν τους κινδύνους και όχι η προνοητικότητά μας.

Μόνο που η περίπτωση της Ιαπωνίας, όπως και του Τσερνόμπιλ παλιότερα, δείχνει ότι αυτή η διαδικασία «δοκιμής και πλάνης» για το όρια κινδύνου των πυρηνικών εργοστασίων είναι τραγική. Η κατάρρευση των συστημάτων ασφαλείας, η απουσία πρόβλεψης για μια ακραία αλλά πραγματική πιθανότητα ατυχήματος, η διάψευση της υποτιθέμενης τεχνολογικής επάρκειας, όλα αυτά δείχνουν ότι ο κίνδυνος από την πυρηνική ενέργεια δεν είναι πιθανός αλλά βέβαιος.

Μετά την καταστροφή

1945: Αρχή της πυρηνικής εποχής
2011: Αρχή της εποχής μετά την πυρηνική
Σκίτσο του Chappatte (Le Temps, Ελβετία, πηγή)

του Ρίτσαρντ Φολκ

από την  

Κυριακάτικη Αυγή

Όταν ρίχτηκαν οι ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, η Δύση και ιδίως οι ΗΠΑ έζησαν μια σύντομη στιγμή θριάμβου. Η αμερικανική επιστήμη και στρατιωτική ικανότητα είχαν φέρει τη νίκη χωρίς να απαιτηθεί μια μακρά, αιματηρή εκστρατεία για την κατάκτηση της ιαπωνικής ενδοχώρας. Την επίσημη αφήγηση αμφισβήτησαν αργότερα αρκετοί έγκυροι ιστορικοί επισημαίνοντας ότι η Ιαπωνία ήταν ήδη έτοιμη να συνθηκολογήσει και πως η αμερικανική κυβέρνηση εξαπέλυσε τις επιθέσεις προκειμένου να πείσει τη Σοβιετική Ένωση για τη στρατιωτική υπεροπλία της.

Όποια όμως ιστορική ερμηνεία και αν επιλέξει κανείς, η φρίκη και ατιμία αυτών των επιθέσεων παραμένει αδιαμφισβήτητη. Η χρήση ατομικών βομβών σε πυκνοκατοικημένα αστικά κέντρα αποτελεί μέχρι σήμερα τη μεγαλύτερη αυτοτελή πράξη κρατικής τρομοκρατίας και, αν είχε πραγματοποιηθεί από τους ηττημένους του πολέμου, σίγουρα οι δράστες θα είχαν τιμωρηθεί και το συγκεκριμένο όπλο θα είχε απαγορευτεί διά παντός.

Ο Γκοντζίλα και η πυρηνική καταστροφή στην Ιαπωνία

του Πήτερ Γ. Κίρμπυ

New York Times, 14.3.2011.

μετάφραση: Στρατής Μπουλαλάκης

από τα "Ενθέματα" 

της Κυριακάτικης Αυγής, 20.3.2011 

Βλέποντας τις εικόνες της καταστροφής μετά το τσουνάμι στα βιντεάκια του YouTube και στα ιαπωνικά μέσα ενημέρωσης, ένιωσα συγκλονισμένος και την ανάγκη να βοηθήσω· είχα όμως, επιπλέον, μια αναμφισβήτητη αίσθηση dejà vu. Ως μελετητής που ασχολούμαι με τη θέση της πυρηνικής ενέργειας στην ιαπωνική κουλτούρα, έχω δει πάμπολλες ταινίες τρόμου με τέρατα, τόσο της δεκαετίας του 1950 όσο και μεταγενέστερες, εμπνευσμένες από την πυρηνική καταστροφή· οι σκηνές των φλεγόμενων διυλιστηρίων, των ισοπεδωμένων πόλεων, των ομάδων διάσωσης, της φυγής των αμάχων, μου έφεραν στο νου ορισμένα σουρεαλιστικά στιγμιότυπα των ιαπωνικών ταινιών καταστροφής.

Αυτή η κατηγορία B-movies αποτελεί σήμερα αντικείμενο γενικευμένου χλευασμού, και συχνά όχι άδικα. Αλλά οι πρώτες ταινίες «Γκοντζίλα» ήταν σοβαρές και σκληρές, ενώ τάσσονταν με σαφήνεια κατά της πυρηνικής ενέργειας: το τέρας προέκυψε έπειτα από μια ατομική έκρηξη. Ήταν επίσης αντιπολεμικές σε μια χώρα που είχε να αντιμετωπίσει τις συνέπειες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Δεδομένου ότι στον «Γκοντζίλα» του 1954 το μεγάλο σαυροειδές θηρίο βγαίνει από τον κόλπο του Τόκιο για να λεηλατήσει την πρωτεύουσα, οι εκρήξεις, τα πτώματα και τα ποτάμια προσφύγων παρέπεμπαν ευθέως στις τρομακτικές σκηνές των τελευταίων ημερών του Πολέμου, εικόνες που παρέμεναν ακόμα ανεξίτηλες στο μυαλό των Ιαπώνων, οι οποίοι παρακολούθησαν το έργο μέσα σε νεκρική σιγή, που τη διέκοπταν μονάχα, κάπου κάπου, οι λυγμοί.

Η «εκλαΐκευση» της ραδιενέργειας

Οι χιλιάδες θαμμένοι τόνοι πυρηνικών αποβλήτων υπονομεύουν το αύριο των παιδιών μας.
Σκίτσο Miguel Villalba Sanchez (Elchicotriste), από το Cartoon Movement

του Κώστα Γαβρόγλου 

από τις "Αναγνώσεις"

της Κυριακάτικης Αυγής

Από τα μέσα σχεδόν του 19ου αιώνα, ο επιστημονικός λόγος συστηματικά συνοδεύεται από ένα νέο είδος γραφής: αυτό της επιστημονικής εκλαΐκευσης. Το εγχείρημα -από τότε- είχε τον εξαιρετικά ενάρετο στόχο, να εξηγήσει στους "απλούς ανθρώπους", με "απλή γλώσσα" και χωρίς να "απαιτείται εξειδικευμένη γνώση", τα "συγκλονιστικά επιτεύγματα" της επιστήμης και της τεχνολογίας. Σχεδόν δύο αιώνες αργότερα, η βιομηχανία της εκλαΐκευσης συνεχίζει να αντλεί τη νομιμότητά της από αυτό τον τόσο ενάρετο στόχο της.

Στο μεταξύ, όμως, προέκυψαν κάποια προβληματάκια: Ο μέσος και απλός άνθρωπος φάνηκε να μην υπάρχει. Η απλή γλώσσα της εκλαΐκευσης φάνηκε να μεταδίδει αξίες, ιδεολογίες και απόψεις, και όχι μόνο τεχνικές λεπτομέρειες. Η μη απαίτηση εξειδικευμένης γνώσης εδραίωσε την αντίληψη ότι όλα είναι δυνατά για όλους, χωρίς ιδιαίτερο κόπο. Η εξιστόρηση των συγκλονιστικών επιτευγμάτων, σε λίγο καιρό μυθοποίησε την επιστήμη και την τεχνολογία. Τίποτα, όμως, από όλα αυτά δεν σκίασαν το εγχείρημα της εκλαΐκευσης. Οι επιστήμονες πίστεψαν ότι τα εκλαϊκευτικά εγχειρίδια έπειθαν την κοινωνία για τη σημασία του έργου τους, ενώ οι εκλαϊκευτές πίστεψαν πως είναι οι απαραίτητοι διαμεσολαβητές ανάμεσα στους ήρωες της σύγχρονης κοινωνίας και τους πολίτες. Έτσι, και οι δύο μαζί, κατάφεραν να ενισχύσουν κάτι άλλο: την τεχνοκρατία, και την αντίληψη περί ουδετερότητας της επιστήμης και της τεχνολογίας. Και το σημαντικότερο: να δημιουργήσουν ουτοπίες.

Πηγή ολέθρου ακόμα και η ειρηνική χρήση

του Ευτύχη Μπιτσάκη

από το ΠΡΙΝ
το άρθρο αναρτήθηκε σκαναρισμένο στο Πολιτικό Καφενείο*

Δυστυχώς οι γιαπωνέζοι δεν ήταν αυστηροί!

FUKUSHIMA 2011
   του grieco από Cartoon NetMovement

συνέντευξη του Ανδρέα Θεοφίλου

στον Δημήτρη Χρήστου

από την Κυριακάτικη Αυγή

Όπως αποκάλυψε η WikiLeaks η διεθνής Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας είχε από το 1998 προειδοποιήσει τους Ιάπωνες ιθύνοντες για τα πυρηνικά, ότι μερικοί από τους αντιδραστήρες αυτής της χώρας δεν θα άντεχαν σε μεγάλο σεισμό. Παραταύτα δεν έγινε τίποτα.

Συμπερασματικά μπορεί να πούμε ότι δεν υπάρχουν τέλειες μηχανές, όπως δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι. Πάντα υπάρχουν κάποιοι απρόβλεπτοι παράγοντες.

Αφού δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι, δεν μπορούν να υπάρξουν και τέλειες μηχανές συνοψίζει τα συμπεράσματά του ο πυρηνικός φυσικός, τέως διευθυντής ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Έρευνας Φυσικών Επιστημών “Δημόκριτος” κ. Ανδρέας Θεοφίλου μιλώντας στην “Αυγή”. Δυστυχώς σημειώνει δεν είχαν τηρηθεί οι προδιαγραφές για μεγάλες σεισμικές δονήσεις και κυρίως οι πιθανότητες να προκληθεί τσουνάμι. Αν δεν πετύχει η ψύξη των αντιδραστήρων, κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος για τίποτα. Αναλυτικά η συνέντευξη:

Πυρηνική περικύκλωση

από το Ποντίκι

Μια ντουζίνα αντιδραστήρες στήνονται γύρω από την Ελλάδα σε Τουρκία, Βουλγαρία, Αλβανία, ΠΓΔΜ

Με αφορμή την καταστρο­φή στην Ιαπωνία κι επει­δή εδώ και δυο - τρία χρόνια έχει αρχίσει μια μεγάλη συζήτηση για το πόσο φιλική προς το περιβάλλον είναι η αξιοποίη­ση της πυρηνικής ενέργειας (για ειρη­νικούς σκοπούς), καλό είναι να έχουμε υπόψη κάποια πράγματα που γίνονται στη γειτονιά μας: Αν όλα πάνε σύμφω­να με τα σχέδια, γύρω από την Ελλάδα τα επόμενα 10-15 χρόνια θα λειτουρ­γούν περισσότερα από 6 πυρηνικά ερ­γοστάσια. Τρία στην Τουρκία, τρία στη Βουλγαρία, ένα στην Αλβανία και πι­θανώς ένα ακόμη στην ΠΓΔΜ!

"Πυρηνική Ανάσταση" και καταστροφή

(πηγή)

του Νικόλα Σακελλαρίου, 
Περιβαλλοντική Επιστήμη, Πολιτική και Μάνατζμεντ, 
Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Μπέρκλεϋ

από protagon.gr

Ακούγοντας τους σχολιασμούς στο Αμερικανικό ραδιόφωνο αναφορικά με την πυρηνική καταστροφή στην Ιαπωνία, βλέπουμε το πόσο αποπροσανατολιστικά λειτουργούν τα ανά τον κόσμο μέσα πληροφόρησης(;) ως προς τις απόψεις που παρουσιάζουν, μεταξύ άλλων και, για το ενεργειακό. Από τη μία, έχουμε το NPR (National Public Radio) —που, παρεμπιπτόντως, φλερτάρει ολοένα και περισσότερο με την Αμερικανική Δεξιά —να μας καθησυχάζει ότι δεν διατρέχουμε κανένα κίνδυνο. Από την άλλη, προοδευτικοί δημοσιογράφοι σαν την Amy Goodman του Democracy Now! , δίνουν φωνή σε ακτιβιστές πυρηνικούς μηχανικούς (Arnie Gundersen), οι οποίοι με τη σειρά τους υποστηρίζουν πως οι πρόσφατες εξελίξεις στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου ισοδυναμούν με ένα “Chernobyl, [αυτή τη φορά] υπό την επίδραση στεροειδών.” Όταν επομένως γίνεται κάποιος παραλήπτης μιας τέτοιας ακραιφνούς αντίφασης, ποιον πρέπει να πιστέψει;