Φράουλες και αίμα...

tvxs.gr | Φράουλες και αίμα by tvxorissinora

"THE STRAWBERRY STATEMENT" (ΦΡΑΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΑΙΜΑ), 1970, σκηνοθεσία Στιούαρτ Χάγκμαν, σενάριο βασισμένο στο βιβλίο του Τζέιμς Σάιμον Κούνεν. Με κίνητρο τον έρωτα, ένας αδιάφορος φοιτητής εντάσσεται σε μια φοιτητική οργάνωση. Σύντομα, οι καταστάσεις τις οποίες βιώνει για πρώτη φορά, τον οδηγούν σε ριζοσπαστικοποίηση... 

"Στα μέσα της δεκαετίας του '60 οι φοιτητές πρωταγωνιστούν στο κίνημα ενάντια στον πόλεμο του Bιετνάμ. Tον Aπρίλιο του '68 καταλαμβάνουν το πανεπιστήμιο της Kολούμπια στη Nέα Yόρκη, εκφράζοντας την ολοκληρωτική απόρριψη της πολιτικής των HΠA. Παλεύουν ενάντια στα κέντρα κατάταξης στο στρατό που λειτουργούν στο εσωτερικό του πανεπιστημίου και στις φυλετικές διακρίσεις, ενώ κύριο πεδίο δράσης τους γίνεται ο αγώνας ενάντια στο σύστημα και το ρόλο της εκπαίδευσης. H αναταραχή διαρκεί δύο μήνες και διαλύεται βίαια από την αστυνομία και την εθνοφυλακή. 

Tο 1968 το πανεπιστήμιο του Mπέρκλεϊ στο Σαν Φρανσίσκο γιορτάζει τα 100 χρόνια του. Tο Mάη, έπειτα από πορεία συμπαράστασης στους γάλλους φοιτητές, καταλαμβάνεται με αντιρατσιστικά και αντιπολεμικά αιτήματα. Στις 15 Mαΐου οι φοιτητές συγκρούονται με την αστυνομία, που πυροβολεί εναντίον του άοπλου πλήθους. Tραυματίζονται 100 περίπου καταληψίες. H ταινία «Φράουλες και αίμα», βασισμένη στα γεγονότα, θα θυμίζει για πάντα το Mπέρκλεϊ." (από ιστοσελίδα -τράκερ- που δεν υπάρχει πια)

«Πολλοί ρωτούν ποιοι είμαστε και μερικοί νομίζουν κιόλας πως το ξέρουν. Είμαστε, λέει, ένα μάτσο μυξιάρικα που δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Είναι δύσκολο να πω τι ακριβώς είμαστε. Αλλά δεν έχουμε μύξες. Εκείνο που έχουμε είναι φόβος κι ελπίδα. Ή μεταπτώσεις, καθώς λένε... Οι πατεράδες μας ζουν διαρκώς με την οργή που φέρνει σε ορισμένους ανθρώπους η θέα των μακριών μαλλιών. Εμείς πάλι ζούμε με την οργή που φέρνει σε ορισμένους άλλους η θέα ενός ανθρώπου που κορδώνεται πλάι σε μια αστραφτερή Μερσεντές, απ' αυτές που μοιάζουν να περιμένουν από ένα σοφέρ με λιβρέα να σταθεί επάνω σε κάθε φτερό της. Όσο για τις οδυνηρές εντυπώσεις που προκαλούν τα μαλλιά μας, αισθανόμαστε υπέροχα. Μας αρέσει να βλέπουμε το ύφος που παίρνουν οι αστυφύλακες, την αγανάκτηση των ηλικιωμένων κυριών, την ανησυχία στα πρόσωπα των εμπόρων. Θέλουμε να μας βλέπουν όλοι και να λένε: "Να οι εχθροί του κατεστημένου". Σ' αυτό έχουμε φτάσει, καθώς λέμε και στη γλώσσα της Επανάστασης.» 

Τζέιμς Σάιμον Κούνεν "Φράουλες και αίμα" 

(Αθήνα 1973, εκδ. Δ.Κ.Ζάρβανος, μετάφραση Κώστα Γαλανόπουλου)

Ιστορική ταινία με τα τελευταία 20 λεπτά της να έχουν καταχωρηθεί ως μία από τις  σημαντικές (ή τουλάχιστον, αλησμόνητες) σεκάνς του παγκόσμιου κινηματογράφου. Οι παλιοί ας την ξαναδούν, οι νεότεροι ας την μάθουν. Κι όσοι δεν μπορούν να δουν ολόκληρη ταινία στο pc (σαν κι εμένα δηλαδή) ας δουν τουλάχιστον το τελευταίο "κεφάλαιο" της ταινίας που χωρίζεται σε τρία μέρη

• 1:25:07 : συνειδητοποίηση πως οι μηχανισμοί καταστολής θα χτυπήσουν  ("Είδατε την επανάσταση στην τηλεόραση; Διαβάσατε για αυτήν στις εφημερίδες; Δεν είναι εκεί! Είναι εδώ! Και θα γίνει πόλεμος! Όχι γιατί τον θέλαμε αλλά γιατί εσείς τον ξεκινήσατε!" θα πει ο μέχρις χθες αδιάφορος φοιτητής...)

• 1:30:30 : στιγμιαία παγωνιά και κουράγιο από το ιστορικό τραγούδι "Give Peace a Chance" του Τζον Λένον, σε μια αξέχαστη σκηνή

• 1:34:20 : η επίθεση, η βία, η καταστολή από μπάτσους κι εθνοφύλακες -για πρώτη φορά τόσο ρεαλιστικά καταγεγραμμένη στον αμερικάνικο κινηματογράφο

Δυο σημεία άξια προσοχής για να μην πω παραπάνω... 

- Οι μικροαστές κυρίες που παρακολουθούν το "θέαμα" συνομιλούν: "Γιατί δεν κάναμε κάτι εμείς;", "Γιατί δεν γνωρίζαμε..."  Άνευ σχολίου...

- Οι μπάτσοι ξεχύνονται μέσα από την τεράστια σημαία των ΗΠΑ. Κι ο φακός  καταγράφει ξανά και ξανά την βία "βλέποντας" μέσα από τη σημαία... 

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ή τουλάχιστον την τελευταία ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΕΚΑΝΣ (από 1:25:07)

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

- Δεν ξεχνάμε!

(βίντεο, φωτό, μαρτυρίες από το πογκρόμ κατά των πολιτών 15,28,29/6/11)