Πολιτική ανυπακοή και Μάρτιν Λούθερ Κινγκ

Freedom March, Washington 28.8.1963
(R-L): Matthew Ahmann, Floyd McKissick,
Martin Luther King Jr.and Rev. Eugene Carson Blake.
Photographer: Robert Kelley, Life (πηγή)

του Πάνου Τριγάζη

από την Αυγή 

Απόρησα ειλικρινά, διαβάζοντας τη δήλωση του Λεωνίδα Κύρκου ("Βήμα", 3.4.2011) δια της οποίας «αποκήρυξε» την πολιτική ανυπακοή ως μέθοδο δράσης των κινημάτων. Η δήλωση του αγαπητού Λεωνίδα, παραμονή της 43ης επετείου της δολοφονίας του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ (4.4.1968), για την οποία ετοιμαζόμουν να γράψω, έστρεψε τη σκέψη μου αυτομάτως στο γεγονός ότι ο μαύρος ηγέτης αναδείχθηκε σε παγκόσμιο σύμβολο αγώνα όταν τέθηκε επικεφαλής ενός μεγάλου κινήματος πολιτικής ανυπακοής στους ρατσιστικούς νόμους που είχαν ψηφιστεί «δημοκρατικά» σε Πολιτείες των ΗΠΑ. Ανάλογες μορφές δράσης χρησιμοποιούσε, την ίδια περίοδο, συρόμενος συχνά στα δικαστήρια, ένας άλλος μεγάλος κήρυκας της μη βίας, ο φιλόσοφος Μπέρτραντ Ράσσελ, ο οποίος ηγήθηκε επί πολλά χρόνια του αντιπυρηνικού κινήματος της Βρετανίας. Ας θυμηθούμε, επίσης, ότι πηγή έμπνευσης του Κινγκ υπήρξε ο Μαχάτμα Γκάντι, ο ηγέτης του κινήματος για την ανεξαρτησία της Ινδίας, που με τις μη βίαιες μορφές δράσης του οδήγησε στην απελευθέρωση της μεγάλης χώρας του, το 1947.

Φάλτσο σεκόντο

(πηγή)

από την Αυγή

Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς από την τοποθέτηση του Λεωνίδα Κύρκου ενάντια στις εκδηλώσεις κοινωνικής διαμαρτυρίας (τοποθέτηση που προσπάθησε να απαλύνει ο ίδιος ο Φ. Κουβέλης σε συνεντεύξεις του); Είπε ο Λ. Κύρκος ότι «ποτέ δεν είδε με συμπάθεια τα κινήματα ανυπακοής και απειθαρχίας" και προσέθεσε: "ιδίως όταν διαμορφώνονται από εντελώς ετερόκλητες δυνάμεις, αλλά και από τους λεγόμενους αγανακτισμένους πολίτες".

Άρα γενικώς δεν τα γουστάρει, ειδικώς δε τον ενοχλούν όταν δεν καθοδηγούνται πολιτικά. Άποψη απολύτως συμβατή με τη λενινιστική αντίληψη της πολιτικής που σε ολόκληρη τη ζωή του υπηρετεί. Η ανάλυση αυτή βέβαια έρχεται σε αντίθεση με την άποψη του Πάγκαλου και του Φ. Κουβέλη ότι πίσω από τα "δεν πληρώνω" κ.λπ. κρύβεται ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν πειράζει...

Αμέσως μετά ο Λ.Κ. αυτοαναιρείται εξαιρώντας από την κριτική του το μόνο κίνημα που έχει βία, αυτό της Κερατέας, το οποίο διαθέτει και όλα τα χαρακτηριστικά (ετερόκλητες δυνάμεις κ.λπ.), τα οποία κατηγορεί παραπάνω. Αμέσως μετά εξαιρεί και αυτούς που έχουν πρόβλημα με το εισιτήριο, άρα τι μένει εκτός από την προσπάθεια να κάνει σεκόντο στον Πάγκαλο;