Το γαϊτανάκι της αναδιάρθρωσης και οι κρυφές επιδιώξεις

σκίτσο του Πέτρου Τ. Τσιολάκη

του Δημήτρη Καζάκη

περιοδικό Crash, τεύχος Μαΐου, 2011

 πηγή: Σεισάχθεια

Θα γίνει τελικά αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους; Θα γίνει, αλλά αφού πρώτα εξαντληθούν όλοι οι άλλοι τρόποι εξόντωσης και εξάντλησης της ελληνικής οικονομίας. Παρά τον ορυμαγδό των σεναρίων, η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα είναι η τελευταία λύση που θα επιλεγεί από τους «προστάτες» μας και τις αγορές. Κι αυτή δεν θα είναι μια λύση διεξόδου, ή έστω προσωρινής ανακούφισης, αλλά μια έσχατη λύση όπου μια εντελώς εξουθενωμένη οικονομία θα οδηγηθεί σε μια επιχείρηση συνολικής αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους με πιο πιθανό αποτέλεσμα την επίσημη πτώχευση τύπου Αργεντινής 2001.

Εν τω μεταξύ ο ελληνικός λαός θα χάσει τα πάντα, το κράτος θα ιδιωτικοποιηθεί στο σύνολό του και η χώρα θα ξεπουληθεί κομμάτι-κομμάτι σε ότι πιο αδίστακτο διαθέτει η εσωτερική και η διεθνής αγορά. Όσο προχωρά η εφαρμοζόμενη πολιτική των μνημονίων, τόσο πιο αδύνατη γίνεται μια ομαλή αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους. Πρώτα και κύρια λόγω του απόλυτου μεγέθους του, αλλά και του γεγονότος ότι αποτελείται κατά κύριο λόγο από ελεύθερα διαπραγματεύσιμα ομόλογα. Πιο συγκεκριμένα τα διαθέσιμα ομόλογα και οι βραχυπρόθεσμοι τίτλοι που έχουν εκδοθεί από το ελληνικό δημόσιο έως 31/12/2010 ανέρχονταν σε 285,7 δις ευρώ σε σύνολο δημόσιου χρέους 340,2 δις ευρώ. Με άλλα λόγια το 84% του συνολικού δημόσιου χρέους της χώρας είναι ελεύθερα διαπραγματεύσιμα ομόλογα.

Φτύνουν τους δούλους τους

σκίτσο του Πέτρου Τ. Τσιολάκη

του Γιώργου Δελαστίκ
από το ΠΡΙΝ

Τέτοιο καθολικό φτύσιμο από όλους τους ξένους αφέντες που υπηρετεί, σίγουρα δεν το περίμενε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου. Όχι φυσικά ότι πρόκειται να θυμώσει και να αλλάξει πολιτική – αυτό αποκλείεται! Όσο εθελόδουλος και αν είναι όμως κανείς, όσο πιστός υπηρέτης των πιο επιθετικών κύκλων του κεφαλαίου, θα περίμενε στην πρώτη επέτειο της υπογραφής του επαίσχυντου Μνημονίου της υποτέλειας να ακούσει και κάποιο καλό λόγο από την ΕΕ και το ΔΝΤ. Άλλωστε, αυτό θα ήταν και μια πρώτη ένδειξη αν θα ευοδωθούν τα προσωπικά του επαγγελματικά του σχέδια για μια καλή θέση σε διεθνή οργανισμό μόλις τελειώσει τη μία και μοναδική πρωθυπουργική θητεία του στην Ελλάδα.

Σενάρια αναδιάρθρωσης του χρέους και η αριστερά

του Σπύρου Δερβενιώτη από CartoonMovement

του Γιάννη Τόλιου

από την Αυγή της Κυριακής

Το τελευταίο διάστημα παρά τις επίμονες διαψεύσεις κυβέρνησης και «τρόικας», πυκνώνουν τα δημοσιεύματα στον ελληνικό και ξένο τύπο, για την αναπόφευκτη αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους. Ταυτόχρονα εντείνονται οι προσπάθειες να της δοθεί συγκεκριμένος προσανατολισμός με τριπλό στόχο: Πρώτον την προστασία των συμφερόντων των πιστωτών, δεύτερον, την αποφυγή «τρανταγμών» στο νεοφιλελεύθερο οικοδόμημα της Ευρωζώνης και του ευρώ, τρίτον, στη διατήρηση του καθεστώτος κυριαρχίας του χρηματιστικού κεφαλαίου και των πολιτικών εκφραστών του στην ελληνική κοινωνία. Πρόκειται για ένα άκρως αντιδραστικό «στοίχημα» σε βάρος των εργαζόμενων και απλών πολιτών της χώρας, αποσιωπώντας ή «αφορίζοντας» οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική πρόταση από τα ποικίλα «παπαγαλάκια» «μέσων μαζικής παραπληροφόρησης»! 

Καταστροφική αναδιάρθρωση ή άρνηση πραγματικότητας;

σκίτσο του Πάνου Ζάχαρη

του Κώστα Καλλωνιάτη

από την Αυγή της Κυριακής

Την ίδια ώρα που οι αγορές δείχνουν πεισματικά αμετάπειστες στην ικανότητα διαχείρισης των χρεών της Ελλάδας και των περιφερειακών χωρών της Ευρώπης και ξένοι έγκυροι αναλυτές βεβαιώνουν για την ανάγκη και το αναπότρεπτο της αναδιάρθρωσης των χρεών, η ελληνική κυβέρνηση, η ελίτ της εγχώριας οικονομικής ηγεσίας (τράπεζες, ΣΕΒ κ.λπ.) και η Ε.Ε./ΕΚΤ/ΔΝΤ διαβεβαιώνουν πως δεν τίθεται παρόμοιο ζήτημα σήμερα και η Ελλάδα καλώς πορεύεται, αρκεί να υλοποιεί τις δεσμεύσεις που απορρέουν από το Μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμά της.

Μαύρες μέρες θα φέρει η αναδιάρθρωση του χρέους

σκίτσο του Πάνου Ζάχαρη

του Λεωνίδα Βατικιώτη
από το ΠΡΙΝ

Οποιοδήποτε σχέδιο πτώχευσης κι αν εφαρμοστεί θα συνοδευτεί από νέα μέτρα λιτότητας
Το θέμα δεν είναι αν θα γίνει αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους, αλλά το πότε θα γίνει και επίσης η μορφή που θα πάρει! Αυτή είναι η πραγματικότητα έναν ακριβώς χρόνο μετά την επίσημη προσφυγή της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου στον κατ’ ευφημισμό «μηχανισμό διάσωσης» ΔΝΤ – ΕΕ, κάτω από το εκβιαστικό δίλημμα Μνημόνιο ή χρεοκοπία. Δώδεκα μήνες μετά και αφότου έχουν δοθεί στη δημοσιότητα τέσσερα μνημόνια η κήρυξη χρεοκοπίας είναι προ των πυλών και θέμα λίγων εβδομάδων.

Εξ αρχής να γίνει σαφές ότι η περίφημη αναδιάρθρωση δεν είναι τίποτε άλλο παρά χρεοκοπία. Ο λόγος που δεν χρησιμοποιούν τη συγκεκριμένη, αρνητικά φορτισμένη λέξη και αντί αυτής την τεχνοκρατική και ουδέτερη λέξη «αναδιάρθρωση» είναι για να μην φανεί το ναυάγιο της συγκεκριμένης οικονομικής πολιτικής, η οποία εφαρμόστηκε παρά τις τεράστιες κοινωνικές αντιδράσεις μόνο και μόνο για να διαχειριστεί το «ακανθώδες» υποτίθεται πρόβλημα του δημοσίου χρέους. Σε αυτό το βωμό θυσιάστηκαν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα, το δικαίωμα των απολυμένων στην αποζημίωση, η κατάργηση επιδομάτων, η άγρια περικοπή μισθών και ημερομισθίων, χιλιάδες σχολεία και ακόμη η ύπαρξη 100 νοσοκομείων! Για να εξυπηρετηθεί το χρέος! Κι έρχονται τώρα λέγοντας επί της ουσίας ότι το δημόσιο χρέος δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί κι απεργάζονται νέα σχέδια για να διαχειριστούν αυτή την κατάσταση που οι ίδιοι προκάλεσαν.

Προς σίγουρη χρεοκοπία

σκίτσο του Πάνου Ζάχαρη

του Γιώργου Δελαστίκ

από το ΠΡΙΝ 

Δεν υπάρχει περίπτωση πλέον η Ελλάδα να αποφύγει τη χρεοκοπία, από τη στιγμή που οι Γερμανοί τόσο σε επίπεδο πολιτικής όσο και τραπεζικής ηγεσίας φαίνεται ότι αποφάσισαν να προχωρήσουν στο βήμα αυτό πριν από τον Ιούνιο του 2013, αλλάζοντας τη γραμμή που είχαν μέχρι τώρα. Το βέβαιο είναι πως η χρεοκοπία αυτή, τους όρους και τη χρονική στιγμή της οποίας θα καθορίσει το Βερολίνο, θα γίνει πιο οργανωμένα από όσο φαντάζονται πολλοί και σίγουρα όχι με ηλεκτρονικά μηνύματα διαφόρων αγγλοαμερικανών κερδοσκόπων σαν αυτή τη γελοία, αλλά χρυσοφόρα πιθανότατα για τους οργανωτές της, ιστορία που αναστάτωσε την Τετάρτη την Ελλάδα.

Διαγραφή του χρέους η μόνη λύση!

σκίτσο του Χρήστου Τολιάδη από το Διαδίχτυ

του Παναγιώτη Σωτήρη

από Αριστερό Βήμα

Παρότι η ελληνική κυβέρνηση αρέσκεται να αναζητά θεωρίες συνωμοσίας πίσω από τα αλλεπάλληλα δημοσιεύματα περί αναδιάρθρωσης του χρέους, στην πραγματικότητα όλα δείχνουν – και όλοι το ξέρουν... – ότι η αναδιάρθρωση είναι προ των πυλών.

Δεν χρειάζεται νόμπελ οικονομικών για να αντιληφθεί κανείς ότι το ύψος των τοκοχρεολυσίων, η ύφεση και η υστέρηση εσόδων σημαίνουν ότι σύντομα το ελληνικό χρέος θα είναι αδύνατο να αποπληρωθεί. Σε αυτή την περίπτωση ο όγκος του χρέους και οι όροι αποπληρωμής του θα πρέπει να τροποποιηθούν, έτσι ώστε να αποφευχθεί μια καταστροφική για τους πιστωτές στάση πληρωμών. Άρα μέσα στους επόμενους μήνες είναι πιθανό να επιλεγεί κάποια παραλλαγή αναδιάρθρωσης χρέους, πιθανότατα με ένα συνδυασμό ανάμεσα στην ονομαστική μείωση και την παράταση αποπληρωμής με παράλληλη ανάληψη από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης και το ΔΝΤ του συνόλου των δανειακών αναγκών της χώρας, κάτι που φαίνεται ότι ήδη οι «αγορές» προεξοφλούν αυξάνοντας τα επιτόκια.

Τα έδωσαν όλα κι έμειναν στον άσο…

σκίτσο του Πέτρου Τ. Τσιολάκη

Το γενικό «ξεπούλημα» που ανακοίνωσε η κυβέρνηση δεν συγκίνησε τις αγορές που εξακολουθούν να στοιχηματίζουν στο αναπόφευκτο της «αναδιάρθρωσης» χρέους - Τα οικονομικά και πολιτικά «χαρτοφυλάκια» που ανταγωνίζονται στο μεγάλο παιχνίδι 

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου.

από τον Δρόμο της Αριστεράς 

Μια τρίχα χωρίζει το τραγικό από το γελοίο. Η αντίδραση της κυβέρνησης στον πόλεμο σεναρίων για επικείμενη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, με το αίτημα προς την εισαγγελία να αναζητηθούν τυχόν ποινικές ευθύνες όσων μεταδίδουν «κακόβουλα e-mail» φλερτάρει με το γελοίο, αν και αποτελεί πλευρά μιας πολιτικής με τραγικά για τη χώρα και την κοινωνία αποτελέσματα. Κι αν το γελοίο ενισχύεται από την απόπειρα ποινικοποίησης της αναφοράς στα αυτονόητα, το τραγικό αναδύεται από το γεγονός ότι ενώ η κυβέρνηση, με το περίφημο μεσοπρόθεσμο οικονομικό πρόγραμμα 2012 που ανακοίνωσε την περασμένη Παρασκευή, δίνει όλη τη χώρα βορά στις αγορές, μένει και πάλι στον άσο: οι αγορές σαρκάζουν το πρόγραμμα στέλνοντας τα spreads… στον θεό. Ιστορικό ρεκόρ και χθες οι 1.170 μονάδες βάσης…

Το χρέος έπαψε να είναι βιώσιμο κυρίως με ευθύνη των δανειστών

σκίτσο του Πέτρου Τ. Τσιολάκη

συνέντευξη του Ευκλείδη Τσακαλώτου

στον Δημήτρη Χρήστου 

από την Αυγή της Κυριακής

Η αναδιάρθρωση είναι πλέον αναπόφευκτη και δεν είναι ακριβώς σαν την υποτίμηση. Χρειάζεται μια μεγάλη συζήτηση, με όρους κοινωνίας, για τους στόχους και τα μέσα. Η κυβέρνηση, είτε από ανικανότητα, είτε σκοπιμότητα, θα επιτρέψει τους όρους να επιβληθούν από τους πιστωτές μας σημειώνει μιλώντας στην "Αυγή" ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, καθηγητής οικονομίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.  Αναλυτικά η συνέντευξη:

- Οι διαξιφισμοί για το αν συμφέρει ή δεν συμφέρει η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους καλά κρατούν. Προηγείται όμως ένα ερώτημα. Μπορεί να αποφευχθεί;

- Οι πιστωτές μας δεν πρόκειται να πάρουν πίσω όλα που τους χρωστάμε. Νομίζω, ό,τι και να λέει η κυβέρνηση, κανείς δεν πιστεύει πια το αντίθετο. Με αυτή την έννοια μια αναδιάρθρωση είναι αναπόφευκτη. Και αυτό είναι δίκαιο γιατί η μισή ντροπή (και περισσότερη θα έλεγα εγώ) σε μια μη βιώσιμη συσσώρευση χρέους βρίσκεται σε αυτούς που δάνειζαν και όχι μόνο στους δανειζόμενους. Δεν μπορεί να συνεχίσει ένα καθεστώς όπου οι πιστωτές απολαμβάνουν μεγάλα ασφάλιστρα κινδύνου όταν δανείζουν σε πιο επισφαλείς δανειστές, και πάντα να παίρνουν πίσω όλα τα χρήματα τους.

Από εκεί και πέρα έχει τεράστια σημασία ποιος παίρνει την πρωτοβουλία μιας αναδιάρθρωσης, με ποιους συσχετισμούς και με ποιους σκοπούς. Το επιχείρημα της κυβέρνησης, και των «προθύμων» όπως η κ. Μπακογιάννη, ότι η συζήτηση για την αναδιάρθρωση βλάπτει τη χώρα δεν στέκει. Η αναδιάρθρωση δεν είναι ακριβώς σαν την υποτίμηση. Χρειάζεται μια μεγάλη συζήτηση, με όρους κοινωνίας, για τους στόχους και τα μέσα. Η κυβέρνηση, είτε από ανικανότητα, είτε σκοπιμότητα, θα επιτρέψει τους όρους να επιβληθούν από τους πιστωτές μας. Δεν βλέπω καμία κίνηση για τη διαμόρφωση άλλων συσχετισμών, ιδιαίτερα με τις άλλες εμπλεκόμενες χώρες του Νότου. Για αυτόν τον λόγο εμείς σωστά μιλάμε για αναδιαπραγμάτευση και όχι αναδιάρθρωση, και για υπερεθνικές λύσεις.