Σύνταγμα after midnight

Ο τίτλος είναι από το ιστολόγιο Αφορμή, όπως και οι δύο φωτογραφίες. Σας προτείνω να το επισκεφτείτε για να δείτε δύο εξαιρετικές συλλογές με εικόνες από τις νυχτερινές ώρες στο Σύνταγμα

Σύνταγμα after midnight

Παρασκευή βράδυ προς Σάββατο πρωί: η πλατεία ήταν γεμάτη…

Προσδοκώντας τα πορφυρά ρόδα της ερήμου

από Αριστερό Βήμα

Η Πρωτοχρονιάτικη κάρτα μας απεικονίζει τα πορφυρά ρόδα της Ατακάμα, που απαθανατίστηκαν στο ομώνυμο διήγημα του Λουίς Σεπούλβεδα, στα "Χρονικά του Περιθωρίου". 

Σ΄ αυτή την άνυδρη, αφιλόξενη έρημο, στη βόρεια Χιλή, μία και μόνο μέρα κάθε χρόνο συμβαίνει κάτι μοναδικό: Η απέραντη πεδιάδα καλύπτεται ξαφνικά από πανέμορφα, πορφυρά ρόδα, που ζουν λίγες μόνο ώρες. 

No pollution please

Η φωτογραφία είναι διά χειρός του ερασιτέχνη φωτογράφου Χρήστου Λαμπριανίδη, ο οποίος κέρδισε το πρώτο βραβείο στον διεθνή διαγωνισμό Coolclimate, με θέμα την κλιματική αλλαγή (πηγή)

Καλημέρα... με των άστρων τις φωνές...

από tamvakologou

Ελένη Πέτα - Των άστρων οι φωνές

στίχοι: Γιάννης Καλπούζος

μουσική: Κώστας Φαλκώνης

από τον δίσκο: Ίδια μάτια, άλλο βλέμμα (1999)

Στην ερημιά κι αν προχωρώ και στα στενά

η μοναξιά, μες τους πολλούς με συναντά

Και προσπαθώ σαν τους τρελούς να κρατηθώ

απ' τον ιστό του φεγγαριού ψηλά να βγω

Ακούς των άστρων τις φωνές ακόμα

ή πατάς κι εσύ γερά στο χώμα;

Δες, αδειάσαν του ουρανού οι δρόμοι

κι εγώ νιώθω μόνη

Ακούς, των άστρων τις φωνές ακόμα,

ή πατάς κι εσύ γερά στο χώμα;

Ποιος μου πήρε ό,τι αγαπάω

πες μου πού να πάω...

Το γκρίζο φως της λογικής ανθίζει εδώ

σαν βουητό της εθνικής , σαν τον καπνό

Κι εγώ πετώ με της ψυχής τον αετό

μες την ηχώ της εποχής να μη χαθώ

Το τραγουδάκι το θυμήθηκα σαν είδα (εδώ) αυτή τη νυχτερινή φωτογραφία.

Είναι από το μαρτυρικό Αφγανιστάν που, δεκαετίες τώρα, πληρώνει φόρο αίματος στα γεωπολιτικά παίγνια... Αλλά, άλλα μου έφερε στο νου αυτό το ουράνιο ψηφιδωτό. Σκέφτηκα πως, κάτι ανάλογο βλέπανε κι οι πρόγονοί μας, πριν κάνουμε τον ουρανό χωματερή για τα αέρια απόβλητά μας... Το λεξικό λέει πως "κόσμος" σήμαινε αρχικά τάξη, διευθέτηση και πήρε στη συνέχεια την έννοια του συνόλου των πραγμάτων στο σύμπαν, λόγω της τάξης και της αρμονίας που χαρακτηρίζει το φυσικό υλικό σύστημα.  
Και της ομορφιάς, ε; Κόσμος, κοσμώ, κόσμημα...

Καλημέρα και καλό Αύγουστο...

από martha6659

(πηγή)

Νίκος Παπάζογλου - Αύγουστος

στίχοι, μουσική: Νίκος Παπάζογλου

α' κυκλοφορία στον δίσκο: Χαράτσι (1984)   

Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό  

με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε 

κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά 

ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε... 

Φυλάξου για το τέλος, θα μου πεις... 

Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω  

κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος 

λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ 

ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος... 

Κουράγιο θα περάσει, θα μου πεις... 

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά  

την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε 

καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά 

διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε... 

Θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό...

Σε ποιαν έκσταση απάνω, σε χορό μαγικό,  

μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε 

από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως 

που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε... 

Κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει...

Μες το βλέμμα της ένας τόσος δα ουρανός  

αστράφτει, συννεφιάζει, αναδιπλώνεται, 

μα σαν πέφτει η νύχτα, πλημμυρίζει με φως 

φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται... 

και φέγγει από μέσα η φυλακή...

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά  

την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε 

καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά 

διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε... 

Θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό...

Καλημέρα... με χρώματα κι αρώματα...

... για τώρα, "όλα τα μπλε" και το άρωμα της λεμονιάς...

(πηγή)

από devotedsub

Μιχάλης Βιολάρης - Το δελφινοκόριτσο 

στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης 

μουσική: Λίνος Κόκοτος

από τον δίσκο: Το θαλασσινό τριφύλλι (1972)

Εκεί στης Ύδρας τ' ανοιχτά και των Σπετσών
να σου μπροστά μου ένα δελφινοκόριτσο!
Μωρέ, του λέω, πού 'ν' το μεσοφόρι σου,

έτσι γυμνούλι πας να βρεις τ' αγόρι σου;

Αγόρι εγώ δεν έχω, μ' αποκρίνεται,

βγήκα μια τσάρκα για να δω τι γίνεται!

Δίνει βουτιά στα κύματα και χάνεται,
ξανανεβαίνει κι απ' τη βάρκα πιάνεται!

Θεέ μου, συγχώρεσέ με, σκύβω για να δω
κι ένα φιλί μου δίνει, το παλιόπαιδο!
Σα λεμονιά τα στήθη του μυρίζουνε
κι όλα τα μπλε στα μάτια του γυαλίζουνε...

Άιντε μωρό μου, ανέβα και κινήσαμε
πέντε φορές τους ουρανούς γυρίσαμε 

Ντόλτσε… «βήτα»

Φωτογραφία του Michael Dweck (πηγή)

του Κίμωνα Φραγκάκη

από το Status

«Και τώρα τι θα κάνετε εσείς οι κουφάλες του λάιφσταϊλ που ευαγγελίζεστε το bling;», με ρώτησε προχθές ένας τύπος. «Με τη χώρα σε χρεοκοπία δεν έχετε πια κανένα επιχείρημα για να μας ωθείτε στην καταναλωτική επίδειξη».

Όλα για την τέχνη του τα κάνει!

Τα λέγαμε δεν τα λέγαμε; Το "παιδί" είναι μεγάλο αστέρι! Η υποκριτική του γκάμα δεν έχει όρια! Εκεί που μας είχε συνηθίσει σε ρόλους Μάρθας Βούρτση, νάσου τριήμερο ρεσιτάλ ερμηνείας σε ρόλο Καλογήρου αγριεμένου με το μαχαίρι στο χέρι κι έτοιμος να σφάξει εργαζομένους γιατί "είναι πολλά τα λεφτά Άρη!" 

Τον είδα και θαύμασα πάλι το ταλέντο του! Με τι σφρίγος, τι αποφασιστικότητα, τι μπρουταλοσύνη (!) βγήκε και είπε πως αφού κάποιοι εργαζόμενοι πήραν την τρομερή αύξηση 1,5% ΝΟΜΙΜΑ δια της διαιτησίας, αυτός με τσαμπουκά θα αλλάξει το νόμο, ή μάλλον θα φτιάξει έναν καινούργιο για να τους τα πάρει πίσω! 

«Δεν μπορεί κάποιοι καθόλου έξυπνοι αλλά ιδιαιτέρως πονηροί να επιφυλάσσουν για τον εαυτό τους τον ρόλο του καλού και να δείχνουν τους κάποιους υπόλοιπους σαν τους κακούς της ιστορίας. Πρέπει όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους», είπε με άψογο πολιτικό - σοσιαληστρικό λόγο και στόμφο! 

Καλημέρα... Καλοκαίρι...

Καλημέρες...

φωτογραφία: perivleptos

Το φιλί...

(πηγή εικόνας)

Καναδάς. Τορόντο. Σύνοδος G20. O φωτογράφος του πρακτορείου EPA Sergei Ilnitsky, φωτογραφίζει ζευγάρι διαδηλωτών που φιλιέται μπροστά από το σιδερόφρακτο κοπάδι που εφορμά για να φυλάξει τα αφεντικά του. 

Στημένη, θα μου πεις! Ε, και; Το ιστορικό φιλί toy Robert Doisneau στο Παρίσι λίγο μετά μετά τη φρίκη του Β' Παγκοσμίου, στημένο ήταν αλλά σημαδότησε την ελπίδα μετά την καταστροφή... Η "Μαριάν" του Γαλλικού Μάη με τη σημαία, μανεκέν -και αγγλίδα γόνος εκατομμυριούχων- ήταν, αλλά η έμπνευση του Jean-Pierre Rey να την φωτογραφίσει σαν την Ελευθερία του Ευγένιου Ντελακρουά σηματοδότησε την ομορφιά της εξεγερμένης νιότης του 68... Γιατί λοιπόν να σταθώ στην αυθεντικότητα της στιγμής ή την δημιουργική έμπνευση του φωτογράφου; Μου φτάνει το μήνυμά της, ή έστω, αυτό που εγώ θέλω να δω σ' αυτήν!

Το φως στο δέρμα της, το σκοτάδι στις στολές τους. Χέρια που αγκαλιάζουν σώμα, χέρια που κρύβονται σε ασπίδες. Τα δάχτυλα που χαϊδεύουν τα μαλλιά, τα δάκτυλα που σφίγγονται σε γκλοπ. Τα χαλαρωμένα στο φιλί κορμιά, οι τεντωμένες στο βήμα μπότες. Τα αφημένα στα χείλη πρόσωπα,  φιλούν την ελπίδα τους, τα συσκευασμένα στα κράνη απρόσωπα, φυλάνε το φόβο τους. .

Φόβο; Φοβούνται οι σιδερόφρακτοι φύλακες των πανίσχυρων G20 ένα φιλί; Όχι, με μαλώνει η λογική! Τι απολίτικοι συναισθηματισμοί είναι αυτοί, μου λέει...

Στη χούντα, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος έλεγε στο Μάνο Λοΐζο πως πρέπει να βρουν τρόπο να γράψουν πολιτικά τραγούδια για να τονωθεί το ηθικό του κόσμου. Κι ο Μάνος επέμενε πως κι ένα όμορφο ερωτικό τραγούδι, πολιτικό κι επαναστατικό είναι. 

Ή όχι;

Ζηλεύω...

Φωτογραφία Στάνκο Άμπατζιτς (Κροατία) από την έκθεση "Φως και σκιές στα Βαλκάνια" 
(πηγή Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού)