Και γιατί δεν τα κάνουμε λίμπα;

από την ιστοσελίδα
της Ντίνας Δασκαλοπούλου 

Και γιατί δεν τα κάνουμε λίμπα; Αυτή την απορία που βασανίζει το κεφάλι μου πόσταρα ένα βράδυ στο facebook.

FreeGas Γιατί είμαστε ένα μάτσο μαλάκες!

Θοδωρής Μήπως γιατί δεν έμεινε τίποτε άλλο πια να γίνει λίμπα;
25 Νοεμβρίου στις 12:43 π.μ. • Μου αρέσει! •  1 άτομο

Von Karagian όταν οι άλλοι που έχουν την εξουσία γκρεμίζουνε εμείς πρέπει να τους μιμηθούμε; !

Αυγή Να τα κάνει λίμπα ποιος; Εκείνος που ακόμα έχει δουλειά; Ο άλλος που τον σχόλασαν και τρέχει σαν τρελός να βρει κάτι έστω προσωρινό, επειδή έχει 2 πιτσιρίκια; Ο κόσμος που δουλεύει 15 ώρες για να βολέψει τα χρέη (όχι σε τράπεζες, αλλά) στους συγγενείς και στους φίλους; Οι αγωνιστές του FB και των msn, που περιμένουν μήνυμα για να ανεβάσουν post; ΑΦΟΥ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΤΑΜΠΟΥΡΛΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΛΙΜΠΑ!
Μου αρέσει! •  2 άτομα

Τι είναι το παραπάνω; Τι είναι οι δυνατότητες;

του Nίκου Γ. Ξυδάκη

από την Καθημερινή

Σίντυ: Δεν υπάρχει κάτι που θα ήθελες να κάνεις; Ντιν: Σαν τι; Σίντυ: Είσαι καλός σε πολλά, θα μπορούσες να κάνεις κάτι... Ντιν: Σαν τι; Να είμαι άντρας σου, να είμαι πατέρας της Φράνκι; Τι; Πώς με φαντάζεσαι; Σίντυ: Δεν ξέρω... Είσαι καλός σε τόσα πράγματα... Εχεις μεγάλη ικανότητα... Ντιν: Σε τι; Σίντυ: Ζωγραφίζεις, τραγουδάς, χορεύεις... Ντιν: Ποτέ δεν ήθελα να είμαι σύζυγος ή πατέρας ενός παιδιού... Αλλά τώρα είναι το μόνο που θέλω να κάνω. Δεν θέλω τίποτε άλλο. Αυτό θέλω. Σίντυ: Θα ήθελα να 'χεις μια δουλειά, που δεν θα ξεκινά από τις οκτώ το πρωί για να πιεις. Ντιν: Οχι, έχω μια δουλειά που μου επιτρέπει να πίνω από τις οκτώ το πρωί... Είναι πολυτέλεια. Ξυπνάω, πίνω μια μπίρα, πάω στη δουλειά, βάφω ένα σπίτι, τους αρέσει η δουλειά μου, γυρνάω σπίτι και είμαι μαζί σας. Αυτό είναι όνειρο! Σίντυ: Και δεν νιώθεις ποτέ απογοητευμένος; Ντιν: Γιατί να νιώσω έτσι; Σίντυ: Που έχεις τόσες δυνατότητες και... Ντιν: Και λοιπόν; Κάνω αυτό που θέλω. Γιατί πρέπει δηλαδή να βγάζω λεφτά απ' τις δυνατότητές μου; Σίντυ: Μα δεν σου λείπει; Ντιν: Μα τι εννοείς με τις δυνατότητες; Τι σημαίνει δυνατότητες; Δυνατότητες για τι; Να τις κάνω τι;

Τα λερά «παιδιά» του Φρίντμαν...

(πηγή)

του Δημήτρη Α. Σεβαστάκη

από την Ελευθεροτυπία

Η πρώτη πλευρά της κρίσης είναι η κλοπή της γης, η αρπαγή των κερδοφόρων δημόσιων επιχειρήσεων, η μόνιμη ημιαπόλυση, η μόνιμη ημιπρόσληψη, ένα μόνιμα οριακό τρεμούλιασμα στα 200 ευρώ, ένα εργασιακό τίποτα, του νέου ενοχικού εργαζόμενου που πίνει το βράδυ -περίλυπος- εσάνς με ζάχαρη.

Οι Moody's και τα υπόλοιπα «παιδιά» του Μίλτον Φρίντμαν διαλύουν με οικονομικό τραμπουκισμό κάθε χώρα, κοινωνική μορφοποίηση, κόμμα, συνδικαλιστική ένωση, μικρές επιχειρήσεις, την ίδια την ιστορία, και πάνω στον πόνο και τον τρόμο χτίζουν αυτό το σπινθηροβόλο και μεθυσμένο σκοτάδι.

Η δεύτερη πλευρά της κρίσης όμως θα μπορούσε να είναι να στυλώσεις άφοβα τα πόδια. Οργανωμένα και έξυπνα, δυνατά και θεληματικά... Ακριβώς αυτή η καθοδηγημένη από τους οίκους διαλυτική τελετουργία μπορεί να χτίσει καινούργιες ανοικτές διεκδικήσεις, απρόβλεπτες κοινωνικές συνθέσεις, άλλου τύπου αιτήματα, να συγκροτήσει άλλη εργασιακή γλώσσα. Αν μηδενίζεται κάθε κατάκτηση από το κυρίαρχο διεθνές σύστημα, μπορεί να μηδενιστεί και κάθε απώλεια. Αν μπορούν να σου πάρουν τα πάντα, μπορεί και να χάσουν τα πάντα. Αρκεί στην έρημο που φτιάχνουν να διεκδικήσεις.

Ληστεία μετά φόνου...

σκίτσο του Πέτρου Τσιολάκη

από το Διαδίχτυ

Το ΠΑΣΟΚ του Γυμναστηρίου συνεχίζει να σχεδιάζει και να εφαρμόζει εντατικό πρόγραμμα εκγύμνασης στην πείνα και την εξαθλίωση των ασθενέστερων οικονομικά τάξεων της ελληνικής κοινωνίας, προκειμένου να πείσει τους δανειστές της χώρας ότι δεν θα χάσουν τα λεφτά τους... Οι «αόρατες» αγορές, ένα ακόμη κόλπο του καπιταλισμού, δεν θέλουν μόνο τα λεφτά τους αλλά και τα περιουσιακά στοιχεία αυτού του λαού, ώστε να μονιμοποιηθεί η κατοχή της χώρας από τα διεθνή και ντόπια λαμόγια... Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού παρακολουθεί τα τεκταινόμενα με αμηχανία και ισχυρή δόση ηττοπάθειας, η οποία «μεταφράζεται» ως ψυχραιμία και ωριμότητα από τους «συνετούς» της πολιτικής ηγεσίας με την βοήθεια των διαπλεκόμενων ΜΜΕ και κάποιων «δημοσιογράφων» σε εντεταλμένη υπηρεσία ...

«Ψύχραιμος» σήμερα μπορεί να είναι μόνο όποιος είναι βολεμένος και όποιος έχει καρπωθεί τους κόπους της πλειοψηφίας των ελλήνων μέσα από την θεσμοθέτηση της αδιαφάνειας, της λαμογιάς και της μίζας.  

Ερυθρά αιμοσφαίρια

(πηγή)

του Τριαντάφυλλου Τρανού

από τις "Συναντήσεις" 

στην Αυγή

Τελικά οι πολίτες, ιδιαίτερα οι νέοι έχουν πολύ περισσότερα «ερυθρά αιμοσφαίρια» από όσα υπολόγιζε η κυβέρνηση. Κάθε φορά που ο πρόεδρος, ο αντιπρόεδρος και οι υπουργοί της, καθώς και οι «ασώματες κεφαλές» των μίντια, βγαίνουν από το χρυσό κλουβί τους έρχονται αντιμέτωποι με την οργή των νέων, όπως συνέβη τις τελευταίες μέρες με την Α. Διαμαντοπούλου, τον Γ. Παπανδρέου και τον Θ. Πάγκαλο.

Στον πραγματικό κόσμο, οι πραγματικοί άνθρωποι και τα παιδιά τους υποφέρουν, βιώνοντας τη μία απελπισμένη και αδιέξοδη κατάσταση μετά την άλλη, όπως ακριβώς οι ήρωες του Κάφκα, για τους οποίους οι εκπρόσωποι της υπερπλούσιας, κυνικής και διεφθαρμένης άρχουσας ελίτ και τα παιδιά τους μαθαίνουν μόνο μέσα από το πρόγραμμα του International Baccalaureate (Διεθνές Απολυτήριο), του οποίου οι απόφοιτοι κάθε χρόνο έχουν την ευκαιρία να εισαχθούν στα πιο ακριβά Πανεπιστήμια του κόσμου, χωρίς επιπλέον εξετάσεις και φροντιστήρια. 

Εποχή επαναστάσεων;

(πηγή)

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

από την Κυριακάτικη Αυγή

Τελικά, τι ισχύει; Η εποχή μας είναι εξ ορισμού αντεπαναστατική ή, αντιθέτως, άκρως επαναστατική; Αν ισχύει το πρώτο, σημαίνει ότι εμείς, οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως επαναστάτες, έχουμε ήδη ηττηθεί πριν καν αποπειραθούμε την επανάσταση. Αν ισχύει το δεύτερο, αν δηλαδή η εποχή μας είναι επαναστατική και απλώς δεν το έχουμε πάρει πρέφα, σημαίνει ότι είμαστε ακατάλληλοι ως «επαναστατικό υποκείμενο». Σε κάθε περίπτωση, την έχουμε πατήσει.

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ όσα συμβαίνουν στη μισή σχεδόν λεκάνη της Μεσογείου νιώθουμε προφανώς μια αμηχανία. Από την αρχή της χρηματοπιστωτικής κρίσης οι πάντες, από τους φανατικότερους υποστηρικτές της νεοφιλελεύθερης επαναρύθμισης του καπιταλισμού μέχρι τους ακραιφνείς οπαδούς της «εδώ και τώρα» καταστροφής του, προέβλεπαν με βεβαιότητα εκκωφαντικές εκρήξεις στις υπό πίεση ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Αναλώσιμη νεανική επαναστατικότητα

Priscilla, Joseph Szabo, 1969 (πηγή)

του Wayne Spencer  

για το περιοδικό Adbusters 
(τ. 11-12/2010) 

από tvxs

Τα τελευταία 30 περίπου χρόνια, οι περισσότεροι έχουν επιλέξει να ακολουθήσουν τις ανέσεις της συμμόρφωσης αντί για τους καρπούς της εξέγερσης. Έτσι, έχουν καταλήξει να ζουν άσχημες και ηλίθιες ζωές, σε άσχημα και ηλίθια μέρη και σε έναν πλανήτη που οδηγείται στο χείλος της καταστροφής από τις επίμονες προσπάθειες του καπιταλισμού να τους ταϊζει με νέες υποσχέσεις και αναλώσιμη ευτυχία.