Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 2 Αυγούστου 2011

Δεν ντρέπεσαι ρε Λοβέρδε;

Με τη συμμετοχή των πιο αδύναμων κρίκων της κοινωνίας μας σκοπεύει το κράτος να γεμίσει τα άδεια ταμεία του. Ετσι, με την πενιχρή σύνταξή τους θα καλύπτουν στο εξής τις δαπάνες για τη νοσηλεία τους οι χρονίως ψυχικά πάσχοντες που νοσηλεύονται σε δημόσια ψυχιατρεία και άλλες μονάδες κοινωνικής φροντίδας.  

Την πρωτοφανή αυτή απόφαση πήρε ο υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Ανδρέας Λοβέρδος.

Σύμφωνα με την απόφαση, άτομα που χρήζουν ειδικής και συνεχούς μέριμνας και νοσηλεύονται σε μονάδες κοινωνικής φροντίδας που παρέχουν υπηρεσίες κλειστής περίθαλψης, θα υποστούν παρακράτηση ποσού από τη σύνταξη την οποία λαμβάνουν από τον ασφαλιστικό τους φορέα, με ταυτόχρονη απόδοση αυτού στο Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου που τους φιλοξενεί. Το ποσό της σύνταξης που παρακρατείται είτε θα αποδίδεται από τον ασφαλιστικό φορέα στο Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου που φιλοξενεί τον περιθαλπόμενο είτε θα παρακρατείται απ'ευθείας από το ΝΠΔΔ.

Σημαντικά είναι τα ποσά των συντάξεων που θα παρακρατούνται και θα καθορίζονται κλιμακωτά ως εξής:
α) Για σύνταξη μέχρι 360 ευρώ ποσοστό 40%. β) Για σύνταξη από 360,01 ευρώ μέχρι 500 ευρώ ποσοστό 50%. γ) Για σύνταξη από 500,01 ευρώ μέχρι 1.000 ευρώ ποσοστό 60%. δ) Για σύνταξη από 1.000,01 ευρώ μέχρι 1.500 ευρώ ποσοστό 70%. ε) Για σύνταξη από 1.500,01 ευρώ και άνω ποσοστό 80%.
«Η απόφαση αυτή του υπουργού Υγείας, σύμφωνα με την οποία κατάσχεται αυθαίρετα το μισό και παραπάνω της σύνταξης των πιο αδύναμων στρωμάτων αυτής της κοινωνίας, δείχνει ότι ο νεοφιλεύθερος απανθρωπισμός της πολιτικής του δεν έχει πάτο», κατήγγειλε στην «Ε» ο ψυχίατρος διευθυντής του ΨΝΑ Δαφνί, Θόδωρος Μεγαλοοικονόμου και διευκρίνισε:

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Λουκέτο στη κυβέρνηση κι όχι στη Κοινωνική Πρόνοια!

πηγή: Ερμής

της Μαρίας Αποστόλου 
από εφημερίδα Επικοινωνία 

Η πρωτοφανης επιθεση στις κατακτησεις του λαου μας η λεηλασια του κοινωνικου κρατους απο την κυβερνηση των αντιπαροχων και της μιζας ειναι αδυνατον να μεινει χωρις απαντηση.

Οι συμπολιτες μας με αναπηρια το 14% του πληθυσμου και οι χιλιαδες εργαζομενοι στις μοναδες Ειδικης Αγωγης θα διεκδικησουν το αυτονοητο με πιστη και επιμονη υπερασπιζομενοι τις διεθνεις συμβασεις και το δικαιωμα στην ισοτιμια και την ισονομια των πολιτων ανεξαρτητως χρωματος,φυλης ,θρησκειας,σωματικης η ψυχικης υγειας.

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Στους δρόμους το "καλό κράτος"

σκίτσο του Πάνου Ζάχαρη
από την Αυγή

Σήμερα απεργούν και διαδηλώνουν οι εκπαιδευτικοί, οι γιατροί και οι νοσηλευτές. Κινητοποιούνται όχι μόνο για την ακραία υποβάθμιση των εισοδημάτων τους, που έτσι κι αλλιώς προσβάλλει την επαγγελματική τους αξιοπρέπεια και υπονομεύει τον κοινωνικό τους ρόλο. Κινητοποιούνται και για την πρωτοφανή εγκατάλειψη της δημόσιας παιδείας και του ΕΣΥ από το κράτος.

Πρόκειται για κραυγή αγωνίας σχετικά με τη ραγδαία υποβάθμιση του κοινωνικού κράτους, που αναμένεται να προσλάβει διαστάσεις αποδιάρθρωσης, καθώς με το Μνημόνιο έχουν δρομολογηθεί συγχωνεύσεις σχολείων αλλά και νοσηλευτικών μονάδων. Επιπλέον χάνονται χιλιάδες θέσεις εργασίας από τομείς κοινωνικών υπηρεσιών που ήδη λειτουργούν με μειωμένο προσωπικό.

Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

234 χρόνια πίσω... και (τους αφήνουμε να) συνεχίζουν...

σκίτσο του Oliver Schopf (πηγή)
Με αφορμή ένα σχόλιο ότι δεν είναι και τόσο χάλια η κατάσταση, μάζεψα τα παρακάτω αφήνοντας να μιλήσουν οι έχοντες γνώση... Στην αρχή ο, μακαρίτης πια, George Carlin (που έλεγε όσα δεν τολμά ο δικός μας μίμος του) και παρακάτω δύο πυραμίδες: πρώτα η πασίγνωστη του καπιταλισμού το 1911 και μετά της κατανομής πλούτου και εισοδήματος στις ΗΠΑ σήμερα. Μην ξεγελιέστε με το ανάποδο των σχημάτων, ίδιες είναι πια. Απλά ή του 1911 σχηματοποιούσε συμβατικά την ταξική διαστρωμάτωση ενώ η τωρινή την κατανομή του πλούτου στις τάξεις. Αν φτιάχναμε την σύγχρονη πυραμίδα απεικονίζοντας την αναλογία εχόντων και μη, η ψαλίδα θα ήταν πολύ μεγαλύτερη από πριν 100 χρόνια... Για παράδειγμα, σύμφωνα με την έκθεση του ΟΗΕ που παρουσιάστηκε στη Μανίλα το 2002 
"το 1% των πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη διαθέτει αθροιστικά μεγαλύτερο εισόδημα από το φτωχότερο 57% του παγκόσμιου πληθυσμού. Το 10% των πλουσιότερων Αμερικανών έχει εισόδημα, που αντιστοιχεί στο 43% των φτωχότερων κατοίκων του πλανήτη. Με άλλα λόγια, 25 εκατομμύρια Αμερικανοί συγκεντρώνουν περισσότερο πλούτο από 2 δισεκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη." (πηγή: Ριζοσπάστης 28/7/2002)
Αλλά το 2002 φαντάζει πια σαν... καλό όνειρο μπροστά στον εφιάλτη που ξεκίνησε...

Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

Η κατεδάφιση των εργασιακών θεσμών

σκίτσο του Πάνου Μαραγκού από το Έθνος
του Αντώνη Λιάκου

Η πολιτική του ΔΝΤ συνιστά μια κοινωνική μηχανική (social engineering) για την Ελλάδα, με βάση μια φιλοσοφία. Ας σκεφτούμε την υπόθεση της αλλαγής των εργασιακών σχέσεων μέσα από μια ιστορική οπτική. Ας δούμε την εποχή που σχηματίζονταν οι σύγχρονες βιομηχανικές κοινωνίες· δεν υπήρχε τότε θέση για τους πληθυσμούς που γίνονταν εργάτες στην πόλη. Δεν είχαν δικαιώματα, ούτε υπόσταση. Αντιμετωπίζονταν ως «επικίνδυνες τάξεις», με ένα πλέγμα απέχθειας, φόβου, καταστολής και ελεημοσύνης. Η έννοια του «κοινωνικού» αναδύθηκε στον δημόσιο χώρο μέσα από την ανάγκη να βρει η κοινωνία κάποιο τρόπο για να βολέψει αυτές τις καινούργιες μάζες. Αλλες χώρες προηγήθηκαν, άλλες καθυστέρησαν, πάντως ο τρόπος απάντησης στο πρόβλημα έδωσε μορφή στο πολιτικό της σύστημα και στους ανταγωνισμούς του 20ού αιώνα.

Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010

Failed State: Οι αντιεξουσιαστές (στην εξουσία)

του Στάθη Στασινού

Η παραπάνω φράση του ΓΑΠ προκάλεσε μεγάλη θυμηδία, καθώς θεωρήθηκε απότοκο εντερικής δυσλειτουργίας κάποιου κειμενογράφου του. Διατείνομαι πως θα πρέπει να τη λάβουμε σοβαρά υπόψη μας και να αρχίσουμε να τρέμουμε. Διότι ο αντιεξουσιαστής ΓΑΠ, δεν είναι εκείνο το καλό παιδί από δυσλειτουργική οικογένεια που πρότεινε τη νομιμοποίηση του χασισόδεντρου στις ζαρντινιέρες. Ο αντιεξουσιαστής ΓΑΠ αντλεί την απέχθειά του για το κράτος από δύο ξεπεσμένους αριστοκράτες θεμελιωτές της πρακτικής του νεοφιλελευθερισμού: τον Von Mises και τον Von Hayek. Αυτοί οι δύο, μαζί με τον Friedman και μερικούς ακόμα, έφτιαξαν μια πρακτική που διατηρούσε ως άδειο κέλυφος τον παλιό νεωτερικό φιλελευθερισμό και, μέσα από το πρόταγμα της «ελευθερίας» του πολίτη, καλούσαν σε καταστροφή κάθε κρατικής δομής υπέρ μιας φαντασιακά «ελεύθερης» αγοράς.

Το κράτος λοιπόν καλείται να μικρύνει, να αποτραβηχτεί από τη σφαίρα της δημόσιας ζωής και να συμμορφωθεί προς τους «κανόνες της αγοράς». Η πρώτη συνήθως κίνηση είναι μέσω της μείωσης της προοδευτικής φορολογίας, δηλαδή πρακτικά της αναδιανομής του εθνικού εισοδήματος. Τα μειωμένα κρατικά έσοδα θα γίνουν μετά η αιτία για να απαιτηθούν και μειωμένα έξοδα. Όμως κανείς από αυτούς δεν εξήγησε τι συμβαίνει όταν υποχωρεί το κράτος και ποιος παίρνει τη θέση του.