Στόχος, μισθοί και συντάξεις των 150 ευρώ!

ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Δελτίο Τύπου

ΣΕΙΣΜΟΣ!!!
•Ομολογία Τρόικα: Σκοπός είναι οι μισθοί και οι συντάξεις στην Ελλάδα να φτάσουν σε επίπεδα Βουλγαρίας και Ρουμανίας (150 ευρώ το μήνα).
•Απαντήσεις της Τρόικα σε Νίκο Χουντή.

Σήμερα στην κοινή συνεδρίαση των Επιτροπών Οικονομικών και Απασχόλησης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου οι εκπρόσωποι της Τρόικα, (Όλι Ρέν, Γιοργκ Άσμουσεν και Πολ Τόμσεν, απαντώντας σε ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Χουντή, αφού ομολόγησαν την παταγώδη αποτυχία του Μνημονίου μέχρι σήμερα, παραδέχτηκαν ότι σκοπός του είναι οι μισθοί και οι συντάξεις στην Ελλάδα να φτάσουν σε επίπεδα Βουλγαρίας και Ρουμανίας, δηλαδή στο επίπεδο των 150 ευρώ το μήνα.

Πιο συγκεκριμένα, ο Νίκος Χουντής στην ομιλία του, αφού τόνισε ότι το πρόγραμμα που εφαρμόζεται στην Ελλάδα, μέσω του Μνημονίου, έχει αποτύχει πλήρως και δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο ύφεσης και ελλειμμάτων, ζήτησε από τους εκπροσώπους της Τρόικα να δεσμευτούν κατηγορηματικά, και να καθησυχάσουν τον ελληνικό λαό, ότι δεν είναι σκοπός τους να φτάσουν οι μισθοί στην Ελλάδα, στο ίδιο επίπεδο με αυτό της Βουλγαρίας και την Ρουμανία.

Η απάντηση και των τριών εκπροσώπων της Τρόικα, ήταν κάθε άλλο παρά καθησυχαστική. Και οι τρεις (Ρέν, Άσμουσεν, Τόμσεν), όχι μόνο δεν απέκλεισαν το ενδεχόμενο να υπάρξουν και νέες θυσίες του ελληνικού λαού και νέες περικοπές στους μισθούς του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, αλλά αναγνώρισαν με απόλυτη σαφήνεια ότι η στόχευσή τους είναι να προσεγγίσει η Ελλάδα το επίπεδο των μισθών που υπάρχει στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία.

Οι απαντήσεις των εκπροσώπων της Τρόικα στις ερωτήσεις του Νίκου Χουντή βρίσκονται εδώ:
Η απάντηση του Όλι Ρέν
http://www.youtube.com/watch?v=Cay6KbK6kZM&feature=youtu.be
Η απάντηση του Γιοργκ Άσμουσεν
http://www.youtube.com/watch?v=Blbm1xRiKiY&feature=youtu.be
Η απάντηση του Πολ Τόμσεν
http://www.youtube.com/watch?v=9WZJTcO37v8&feature=youtu.be

Ομιλία του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, στην 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ (16-17 Ιουλίου 2011)

Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,

Η 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ διεξάγεται σε έναν ιστορικό χρόνο πυκνό, γεμάτο γεγονότα και ραγδαίες εξελίξεις. Και νομίζω ότι, ακόμα και αν σχεδιάζαμε το πότε θα έπρεπε να την πραγματοποιήσουμε, δεν θα βρίσκαμε προσφορότερο χρονικό σημείο παρά τις δυσκολίες, παρά τις αδυναμίες, προκειμένου να προχωρήσουμε τώρα, τώρα που είναι κοινωνική αναγκαιότητα να το κάνουμε, σε ένα βήμα πιο στέρεο της πολιτικής μας επανεκκίνησης και, ταυτόχρονα, να θέσουμε τις βάσεις και τα θεμέλια για μια ουσιαστική κοινωνική αντεπίθεση των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων για να εκφράσουν μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία που να εκφράζει και να εκπροσωπεί κοινωνικά συμφέροντα, απέναντι σε αυτή τη λεηλασία που επιχειρεί, με βάρβαρο τρόπο, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ενάμιση χρόνο τώρα.

Ενάμιση χρόνο τώρα η κυβέρνηση Παπανδρέου κατεδαφίζει απροκάλυπτα την κοινωνία, διαλύει το κοινωνικό συμβόλαιο, βγάζει στο σφυρί την Ελλάδα, με πρόσχημα και με απειλή το κίνδυνο της χρεοκοπίας.

Ενάμιση χρόνο τώρα, με όλη τη δύναμη της φωνής μας, μέσα και έξω από τη Βουλή, στους κοινωνικούς αγώνες, όπου βρισκόμαστε και στεκόμαστε, προειδοποιούμε ότι το κίνδυνο της χρεοκοπίας, κοινωνικής αλλά και τεχνικής τον φέρνει πιο κοντά αυτή ακριβώς η πολιτική. Η πολιτική της λιτότητας και της κοινωνικής κατεδάφισης. Η λιτότητα γεννά την ύφεση, η ανεργία τη φτώχεια , η διάλυση του κοινωνικού κράτους την εξαθλίωση και όλα αυτά μαζί βυθίζουν τη χώρα και το λαό στην απελπισία.

Κυβέρνηση απειλών, βίας, τρομοκρατίας, προβοκάτσιας, χημικών κατά του Ελληνικού λαού

Ζωντανή μετάδοση συγκέντρωσης από το Σύνταγμα και συζήτησης στη Βουλή

Ο Αλέξης Τσίπρας χθες στο ALTER

από synaspismo

Τελικά είχανε δίκιο!

Τελικά είχανε δίκιο: Για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα χαρούμε βέβαια περισσότερο όταν μεγαλώσουν οι μπάρες και των άλλων κομμάτων...

- από την Αυγή

Το γιαούρτι έχει μήνυμα;

Σκίτσο του Μιχάλη Κουντούρη (πηγή)

του Περικλή Κοροβέση

από την Ελευθεροτυπία

Υπάρχει ο θρύλος του καλού και σοφού ηγεμόνα, που μοναδική του έγνοια ήταν να κάνει τους υπηκόους του ευτυχισμένους. Ο χαλίφης της Βαγδάτης (στις Χίλιες και μία Νύχτες) φορούσε ταπεινά ρούχα και κατέβαινε στην αγορά, για να ακούσει τι λένε γι' αυτόν οι απλοί άνθρωποι του λαού. Ακουγε τα παράπονά τους, έβλεπε με τα ίδια του τα μάτια πώς ζουν. Δηλαδή δεν είχε εμπιστοσύνη στους συμβούλους του και ήθελε να καταλάβει την πραγματικότητα όπως ήταν. Το ίδιο έκανε και ο Ερρίκος ο 5ος του Σέξπιρ. Δεν ξέρω αν όλα αυτά έχουν κάποια ιστορική βάση, αλλά το σίγουρο είναι πως κανείς δεν μπορεί να κυβερνήσει, ακόμα και μονάρχης, αν δεν απολαμβάνει την αποδοχή ή την ανοχή της πλειοψηφίας ενός λαού.

Επιτέλους μια ομιλία του πρωθυπουργού που δεν αποδοκιμάστηκε

σκίτσο του Τάσου Αναστασίου από την Αυγή

"Κακοήθειες"

των Άγγελου Τσέκερη 

και Γιώργου Κυρίτση

από την Αυγή της Κυριακής

Με κεντρικό σύνθημα «Δημοκρατικός Σοσιαλισμός -  Αριστερός Ευρωπαϊσμός - Μεταρρυθμιστική Στρατηγική - Φώτης Κουβέλης» διεξήχθη το ιδρυτικό συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς.

Ανησυχητική εξέλιξη. Οι καπιταλιστές πουλάνε όσο όσο και εγκαταλείπουν τη χώρα.

Η εισήγηση χαρακτηρίστηκε από ένα σκληρό μέτωπο στον αριστερότροπο λαϊκισμό, τον μυωπικό αριστερισμό και τον αδιέξοδο καταγγελτισμό.

Αναφέρθηκαν επίσης και στην ανάγκη αξιοποίησης του Ελληνικού, ως φόρο τιμής στον Μιχάλη Παπαγιαννάκη.

Νέα περίοδος δυνατοτήτων για την αριστερά και τον λαό

από την Αυγή

Σε νέα φάση εισέρχονται οι οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας, με μοχλό τη χρεωκοπία του Μνημονίου και σε συνάρτηση με τις αρνητικές ευρωπαϊκές εξελίξεις. Για πρώτη φορά από τις περιφερειακές εκλογές του Νοεμβρίου, δημοσκοπήσεις καταγράφουν νέα εκτίναξη της δυσπιστίας των πολιτών απέναντι στο πολιτικό σύστημα, με ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. να εισπράττουν τα επίχειρα της πολύχρονης, αδιέξοδης μονοκομματικής τους διαχείρισης.

Ο εκτροχιασμός των οικονομικών μεγεθών εκθέτει την κυβέρνηση, καθώς όλες οι προβλέψεις διαψεύδονται η μία μετά την άλλη, με πιο χαρακτηριστική την υπέρβαση του προϋπολογισμού και το απροσδόκητο διψήφιο έλλειμμα.

Άναυδη η κυβέρνηση παρακολουθεί τις οικονομικές εξελίξεις να έχουν ξεφύγει. Μόλις προχθές ανήγγειλε ότι στο τέλος του έτους θα υπάρξει ανάκαμψη και χθες η τρόικα της τράβηξε το αυτί. Ανάμεσα στις δεσμεύσεις της για νέα μέτρα και τις κοινωνικές ανάγκες που σφαγιάζονται, η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τώρα και προβλήματα συντονισμού, ακόμη και συνοχής, που επιδεινώνουν την εικόνα της.

Φωνάζει ο κλέφτης...

σκίτσο του Τάσου Αναστασίου από την Αυγή

του Μπάμπη Γεωργούλα

από την Εποχή 

Αν ήταν να μιλήσουμε πάλι περί του ύφους και του ήθους του κ. Πάγκαλου, δεν θ’ άξιζε τον κόπο. Δεν πρόκειται, όμως, περί αυτού. Η λαλίστατη σιωπή του πρωθυπουργού και η αμέριστη υποστήριξη του κυβερνητικού εκπρόσωπου προς τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης πείθουν ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια προσωπική παραφορά, αλλά με μια καλά σχεδιασμένη κυβερνητική επίθεση.

 

Ξεκίνησε ως επιχείρηση ενοχοποίησης των ίδιων των θυμάτων της κυβερνητικής πολιτικής. Ο χαρακτηρισμός «κοπρίτες» και ο κυνισμός της φράσης «μαζί τα φάγαμε» δεν συνιστούν απλώς χυδαιότητα. Συνθηματοποιούν μια πολιτική που αποσκοπεί στο να αποδεχτούν τα θύματα της κυβερνητικής πολιτικής τη συνενοχή τους με τον θύτη, αλλά και τη συνακόλουθη τιμωρία τους ως λύτρωση.

Το όνομα του κτήνους

Προς: γραμματείες Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης

Θέμα: ΣΥΡΙΖΑ – Τα αποδεικτικά στοιχεία

• Αν αφαιρέσουμε τις μονάδες από τις δεκάδες του λεξάριθμου του Σύριζα, παίρνουμε τον αριθμό 6
• Αν διαιρέσουμε τις Συνιστώσες του Σύριζα με το 2, παίρνουμε τον αριθμό 6
• Για να καλέσουμε τον Αλέξη, λέμε Αλ 6

Όλα μαζί: 666

Τυχαίο; Δε νομίζουμε!

Συμπληρωματικά στοιχεία για κάθε χρήση

Είναι ευρέως γνωστό ότι:

Παντού ο ΣΥΡΙΖΑ;

σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη από την Καθημερινή

του Μιχάλη Σιάχου

από το Δρόμο της Αριστεράς

Πού αποσκοπεί η συστηματική στοχοποίηση;

Δεν υπάρχει καμιά περίπτωση, κανένα περιστατικό διαμαρτυρίας, γιουχαΐσματος, κραξίματος που να μην υπάρχει συριζικός δάκτυλος, που να μην είναι έργο του ΣΥΡΙΖΑ.

Έτσι τουλάχιστον υποστηρίζουν οι υπουργοί, τα ΜΜΕ, οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης. Μερικές φορές, μάλιστα, ορκίζονται ότι ξέρουν ονόματα και διευθύνσεις όσων έχουν πρωτοστατήσει. Δεν θέλουν, με αυτό τον τρόπο, να παραδεχτούν ότι ο κόσμος που τους αποδοκιμάζει μπορεί να είναι ψηφοφόροι τους, μπορεί να είναι μέλη του κόμματός τους ή των συνδικαλιστικών παρατάξεων που υποστηρίζουν ή κόσμος γενικά που δεν ανήκει πουθενά και μπορεί να μην έχει ουδεμία σχέση με την Αριστερά.

Φωτογραφία διαλόγου

του AntistaChef

από την Αυγή

Πρεμιέρα διαλόγου χθες στο υπουργείο Οικονομικών με αντικείμενο ουσιαστικά το νέο Μνημόνιο, τις δράσεις που θα επιλεγούν για την επόμενη τριετία. Δεν υπήρξε καμία έκπληξη, καθώς στο τραπέζι του διαλόγου συμμετείχαν όσα κόμματα πέρυσι είχαν ψηφίσει το Μνημόνιο με την προσθήκη της Δημοκρατικής Αριστεράς, που οι βουλευτές της, τότε μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, το είχαν καταψηφίσει, σήμερα όμως, παρά τις διαφωνίες τους, δηλώνουν πρόθυμοι να συμβάλουν στη διαμόρφωση συμφωνίας.

Ο διάλογος είναι προσχηματικός. Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για την πολιτική που θα ακολουθήσει κι επιχειρεί να δημιουργήσει συνθήκες διεύρυνσης του τόξου των κομμάτων που θα στηρίξουν τον μονόδρομο του Μνημονίου. Απομονωμένη από την κοινωνία, διαψευσμένη από την εφαρμογή της πολιτικής της, πανικόβλητη για τις συνέπειες, αναζητεί προθύμους κι επιχειρεί να πυροδοτήσει αποσταθεροποιητικές διαδικασίες στα υπάρχοντα κόμματα.

Ο Πάγκαλος συριΖα...

σκίτσο του Kalio

της Τζένης Κ.

από το Ποντίκι

Επανειλημμένα έχει ειρωνευτεί ο Θόδωρος Πάγκαλος το ΣΥΡΙΖΑ για τα μικροτσούτσουνα ποσοστά του, τα οποία… κατά τη γνώμη του Αντιπροέδρου, ακόμα και σε στύση, αγγίζουν δεν αγγίζουν το 3%. (Δεν έχει τοποθετηθεί χρησιμοποιώντας ακριβώς τη διάλεκτο του Θάνου Ασκητή, αλλά το νόημα αυτό ήταν…). 

Αν συνυπολογίσει ωστόσο κανείς όλες τις αποδόσεις και τις αναφορές που έχουν γίνει είτε από τον ίδιο είτε από άλλα στελέχη της Κυβέρνησης, σε πράξεις ακτιβισμού, ετσιθελισμού, τρομοκρατίας κλπ εκπορευόμενες από το κόμμα- κουτσουλιά, θα διαπιστώσει μια αντίφαση. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μεν κοινοβουλευτική ανθυπομισοριξιά, έχει δε περιέργως, ασύμμετρα μεγάλη διασπορά (μελών- τρομοκρατών) στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της χώρας. Όποια πέτρα να σηκώσεις (δίπλα σε κάποιον ογκόλιθο της ελληνικής πολιτικής σκηνής) αποικίες συριζιγκιών, εργάζονται νυχθημερόν εναντίον των σωτήρων της χώρας. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι παντού!

του Πιτσιρίκου

Μετά την αποκάλυψη του Θεόδωρου Πάγκαλου πως οι φοιτητές που του επιτέθηκαν φραστικά στο Παρίσι προέρχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ, μεταμφιέστηκα, τους παρακολούθησα και τους αντίκρισα ξαφνικά δίπλα στο Γιώργο Βαρδινογιάννη!

Αυτοί οι φοιτητές του ΣΥΡΙΖΑ είναι πάρα πολύ δαιμόνιοι και τετραπέρατοι, ενώ είναι και αεικίνητοι – κώλο δεν βάζουν κάτω. Την περασμένη Τετάρτη τα έκαναν μπουρδέλο στην πορεία, μετά πέταξαν στο Παρίσι για να γιουχάρουν τον Πάγκαλο το Σάββατο, και χτες το βράδυ βρέθηκαν στη Λυρική Σκηνή, όπου φώναξαν συνθήματα ενάντια στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και αποδοκίμασαν την Άννα Διαμαντοπούλου - καλά, η Διαμαντοπούλου το έχει συνηθίσει το κράξιμο τόσο πολύ, που, όταν την χειροκροτούν, νομίζει πως την κοροϊδεύουν.

Κάτω τα χέρια από το ημιυπαίθριο εθνικό έδαφος

"Κακοήθειες"

υπό Γεωργίου Κυρίτσεως 

& Αγγέλου Τσεκέρεως

στην Κυριακάτικη Αυγή

Μην είσαστε κακόπιστοι, αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας δεν σημαίνει κατ' ανάγκην πώληση.

Τα ιερά λείψανα π.χ., που είναι ακίνητη περιουσία της εκκλησίας, τα βγάζουν σε δημόσιο προσκύνημα.

Εκτός αν υπάρχει κάποιος που ισχυρίζεται ότι είναι κινούμενα.

Το θωρηκτό Αβέρωφ, που είναι εξίσου ακίνητο, διατίθεται για γάμους, βαπτίσεις και ξέφρενα πάρτι με κολ γκερλς.

Από την άλλη βεβαίως, δεν μπορεί στην Αθήνα να έχουμε το πάρκο Γουδή και το Πεδίον του Άρεως και να κάθονται.

Και τον Βοτανικό βεβαίως, που τον νέμονται οι κορμοράνοι και οι κροταλίες.

Άντε να τα χτίσουμε, να κινηθεί λίγο και η οικονομία, γιατί οι εξαγωγές κεφαλαίων στην Ελβετία παρουσιάζουν κάμψη τώρα τελευταία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ... ιατρικώς

(πηγή)

του Θανάση Καρτερού

από την Αυγή

Η απόπειρα ανάνηψης -και όχι επανεκκίνησης που αφορά σε μηχανές- του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μια ισχυρή και ελπιδοφόρα ένδειξη ότι η πολιτική αυτή συμμαχία, που σε κάποια φάση της πολυτάραχης ζωής της γέννησε και συντήρησε ελπίδες, εξακολουθεί τουλάχιστον να έχει κάποια ζωτικά αντανακλαστικά. Αργά και καθυστερημένα ίσως, αλλά πάντως αρκετά για να πιστοποιούν ότι δεν είναι κλινικά και πολιτικά νεκρή.

Πολλοί από τους συγγενείς και φίλους ελπίζουν και πιστεύουν ότι ο μεγάλος ασθενής εξέρχεται επιτέλους από το κώμα. Προσπαθεί να ανοίξει τα μάτια στην πραγματικότητα της κοινωνίας και της χώρας, που τρέχουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς προς το χειρότερο. Να δει τι γίνεται πίσω από τους ορρούς και τις νοσοκόμες, όπως και πίσω από τους θεράποντες ιατρούς, που τόσο καιρό προτείνουν συνταγές σωτηρίας και χορηγούν θεραπείες -συχνά υποχρεωτικές- για την αντιμετώπιση της βαριάς εγκεφαλικής παράλυσης που έχει υποστεί.

Αφύπνιση της πολιτικής αλληλεγγύης απέναντι στον κοινό αντίπαλο

(πηγή)

συνέντευξη του Δημήτρη Σεβαστάκη 
στον Στάθη Κουτρουβίδη 

από την Εποχή 

Η κρίση στο εσωτερικό της αριστεράς, ιδίως της καθ’ ημάς αριστεράς, είναι φανερό πια ότι μας εμποδίζει να αντιταχθούμε έγκαιρα και αποτελεσματικά στις επιπτώσεις που έχει η κατά πολύ σημαντικότερη οικονομική κρίση για τις λαϊκές τάξεις. Τόσο που πολλοί φτάνουν στο ακραίο σημείο να σκέφτονται ότι τίποτα ουσιαστικό δεν μπορεί να γίνει, αν δεν επιλυθεί αυτό το πρόβλημα.

Η συζήτηση για τα ζητήματα αυτής της ενδοαριστερής κρίσης έχει περιοριστεί μέχρι στιγμής, ιδίως στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ (εκτός εξαιρέσεων, για να μη φανούμε άδικοι…) σε μια καθόλου γόνιμη «ανταλλαγή πυρών» από εδραιωμένες πεποιθήσεις ως προς την ορθότητα της κάθε γραμμής. Με αποτέλεσμα να είναι πολύ περισσότερο σύγκρουση και πολύ λιγότερο προωθητικός διάλογος. Δηλαδή, να μην είναι εντοπισμός των αντιθέσεων με την έγνοια να γεννηθεί μια σύνθεση.

Η «Εποχή», θέλοντας να συμβάλει σ’ αυτή την κατεύθυνση, της εφικτής σύνθεσης, απευθύνθηκε σε αγωνιστές της αριστεράς, ιδεολογικά και πολιτικά προσανατολισμένους, αλλά όχι άμεσα εμπλεκόμενους στη διελκυστίνδα, και ζήτησε τη γνώμη τους όχι τόσο γι’ αυτά που συμβαίνουν όσο γι’ αυτά που μας συμβαίνουν. Με την ελπίδα ότι από τη συζήτηση που επιδιώκουμε να ανοίξει με τη συνέντευξη που ακολουθεί, θα προκύψουν χρήσιμες για την ανανεωτική και ριζοσπαστική αριστερά, για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κόσμο του, σκέψεις –ή και, ακόμα πιο χρήσιμες, πράξεις.

Αντιστάσεις και εξεγέρσεις θα γίνουν για τα στοιχειώδη

(πηγή)

Θα μπορέσει η αριστερά να τους δώσει ριζοσπαστική διέξοδο;

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
από την Εποχή

Με βάση τα ερωτήματα που έθεσε η «Εποχή» την προηγούμενη εβδομάδα στον Ν. Σεβαστάκη (τα υπενθυμίζω εν τάχει: γιατί η κρίση έγινε κρίση της Αριστεράς; Είναι ανυπέρβλητες οι ιδεολογικές διαχωριστικές γραμμές; Ποια είναι τα χαρακτηριστικά μιας σύγχρονης ριζοσπαστικής αριστεράς; Ευνοούν οι συνθήκες μια νέα σύνθεση τύπου ΣΥΡΙΖΑ;) επέλεξα με το κείμενο αυτό μια συνέντευξη στον εαυτό μου. Άλλωστε, και οι μονόλογοι αποτελούν ένα είδος διαλόγου, συχνά πιο παραγωγικού, μια και δεν υπάρχει πρόβλημα κώδικα επικοινωνίας. Κατά κανόνα συμφωνούμε τουλάχιστον με τον εαυτό μας ως προς το τι αυτός εννοεί.

Κρίση και σήψη: και η Αριστερά;

(πηγή)

του Ευτύχη Μπιτσάκη

από το Δρόμο της Αριστεράς

Η κρίση της ελληνικής οικονομίας, αποτελεί «στιγμή» της συνολικής, δομικής κρίσης του όψιμου, παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Ας θυμηθούμε την κρίση των «τίγρεων» της Άπω Ανατολής παλαιότερα, της Αργεντινής, της Ιρλανδίας και της Ουγγαρίας. Και σήμερα είναι έτοιμες να καταρρεύσουν οι οικονομίες της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας.
 

Σε τι συνίσταται, λοιπόν, η ελληνική ιδιομορφία; Στο χειρισμό, πριν απ’ όλα, από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Με το ξέσπασμα της κρίσης ο πρωθυπουργός ανέβηκε στα κεραμίδια και διαλαλούσε προς όλες της κατευθύνσεις: «Τιτανικός, βουλιάζουμε». Με μια σειρά σπασμωδικές κινήσεις, λέγοντας άλλα κάθε φορά, κατέληξε στο ΔΝΤ: δάνεια με δυσβάστακτους όρους, παραβιάσεις του Συντάγματος, απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας. Ως και η κατά κανόνα σιωπηλή (σε περιόδους κρίσης) Ιεραρχία, μιλάει πλέον για κατοχή.

Μικρά απαισιόδοξα μετεκλογικά

(πηγή)

του Γιώργου Φουρτούνη

από την Κυριακάτικη Αυγή

Αυτή η τόσο ξεχωριστή και κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση βρήκε τον πολιτικό χώρο μας στη χειρότερη δυνατή κατάστασή του: πολυδιάσπαση, ανταγωνιστικά πολιτικά σχέδια, αναβίωση ιστορικών συγκρούσεων, προσωπικές βεντέτες --με δυο λόγια, τάσεις αποσύνθεσης του πολιτικού υποκειμένου που κάποτε αρχίσαμε να συνθέτουμε συλλογικά. Και όταν ένα υποκείμενο βρίσκεται σε βαθιά κρίση, τέτοια που να διακινδυνεύει την ίδια τη συνοχή του, προφανώς δεν μπορεί να παράγει (ιδέες, θεωρία, πολιτική). Το γεγονός λοιπόν ότι η εκλογική επιρροή μας στην ουσία καθηλώθηκε, με πτωτική τάση, σε περίοδο που υπό άλλες συνθήκες θα αναμέναμε να εκφράσουμε μια ισχυρή ψήφο διαμαρτυρίας, δεν πρέπει να αποδοθεί γενικώς στην «κακή εικόνα» μας, αλλά σε ένα ουσιαστικότερο πολιτικό έλλειμμα.