Το μέλλον της πείνας...

(πηγή)

του Νίκου Κυριακίδη

από την Αυγή

Στη μία άκρη του κόσμου η ενεργειακή ασφάλεια είναι το παν. Στην άλλη άκρη, η διατροφική ασφάλεια είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Πώς γίνεται οι δύο αυτές στρατηγικές ανάγκες να “εξυπηρετηθούν” αρμονικά μέσα σ' ένα παγκόσμιο “δίκτυο” αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων και κερδοσκοπίας όπου διαρκώς αυξάνεται η εξάρτηση όλων, πλούσιων και φτωχών, από τους φυσικούς πόρους; Η απάντηση είναι δύσκολη. Οπωσδήποτε πίσω απ' τον προβληματισμό αναδύεται η εσχατολογική αντίληψη μίας επικείμενης αναπόφευκτης τελικής σύγκρουσης - αναμέτρησης που θα κρίνει την πορεία αυτού του κόσμου προς ένα δικαιότερο μέλλον.

Στις μύριες όσες κακοδαιμονίες -και αδυναμίες- του μοντέλου ανάπτυξης του Τρίτου Κόσμου όπου σε μόνιμη βάση η προσφορά τροφίμων δεν καλύπτει τη ζήτηση και όπου η πείνα ενδημεί, έρχεται τώρα να προστεθεί ακόμα μία: Η πιεστική ανάγκη των πλούσιων για “εναλλακτικά” καύσιμα των οποίων η πρώτη ύλη δεν είναι άλλη από τη διατροφική βάση των φτωχών αυτού του κόσμου: το καλαμπόκι, τη μανιόκα, την πατάτα, το ζαχαροκάλαμο...