Στους δρόμους το "καλό κράτος"

σκίτσο του Πάνου Ζάχαρη

από την Αυγή

Σήμερα απεργούν και διαδηλώνουν οι εκπαιδευτικοί, οι γιατροί και οι νοσηλευτές. Κινητοποιούνται όχι μόνο για την ακραία υποβάθμιση των εισοδημάτων τους, που έτσι κι αλλιώς προσβάλλει την επαγγελματική τους αξιοπρέπεια και υπονομεύει τον κοινωνικό τους ρόλο. Κινητοποιούνται και για την πρωτοφανή εγκατάλειψη της δημόσιας παιδείας και του ΕΣΥ από το κράτος.

Πρόκειται για κραυγή αγωνίας σχετικά με τη ραγδαία υποβάθμιση του κοινωνικού κράτους, που αναμένεται να προσλάβει διαστάσεις αποδιάρθρωσης, καθώς με το Μνημόνιο έχουν δρομολογηθεί συγχωνεύσεις σχολείων αλλά και νοσηλευτικών μονάδων. Επιπλέον χάνονται χιλιάδες θέσεις εργασίας από τομείς κοινωνικών υπηρεσιών που ήδη λειτουργούν με μειωμένο προσωπικό.

Παρά τη δραματική ιδιαιτερότητα της χώρας, οι επιπτώσεις στο κράτος πρόνοιας δεν συνιστούν αμιγώς ελληνικό φαινόμενο. Η κυρίαρχη ευρωπαϊκή πολιτική, που σφίγγει μέχρι μηδενισμού τα δημόσια ελλείμματα, δημιουργεί κατάσταση ασφυξίας στην οικονομία, περιορίζει τα περιθώρια λειτουργίας των δημόσιων υπηρεσιών και μεταφέρει πόρους στον ιδιωτικό τομέα.

Η κυβέρνηση επιχειρεί να εκμεταλλευτεί φαινόμενα διαφθοράς, αλλά και κλαδικές διεκδικήσεις που δυσκολεύουν την καθημερινότητα των ασφαλισμένων, προκειμένου να δυσφημήσει τον αγώνα των γιατρών και των νοσηλευτών. Με τον τρόπο αυτόν, όμως, απαξιώνεται το δημόσιο σύστημα υγείας.

Αλλά και στο μέτωπο της εκπαίδευσης η κυβέρνηση σχεδιάζει επικοινωνιακές λαθροχειρίες. Η υπουργός Παιδείας δεν έβγαλε τα αναγκαία συμπεράσματα από τις μαθητικές παρελάσεις που μετατράπηκαν αυθόρμητα σε συλλαλητήρια κατά των συγχωνεύσεων σχολείων. Και επιχειρεί να παρακάμψει τα προβλήματα, που η ίδια η πολιτική της δημιουργεί, με σχέδια για το "νέο σχολείο", που εσπευσμένα ανακοινώνει σήμερα. Σχέδια που είτε συνιστούν εικονική πραγματικότητα είτε, το χειρότερο, νομοθετούν την υποβάθμιση του σχολείου.

Η κινητοποίηση των εκπαιδευτικών και των γιατρών στη χώρα μας αποτελεί ψηφίδα του αγώνα των Ευρωπαίων εργαζομένων υπέρ της κοινωνικής Ευρώπης, που ανοιχτά απειλείται από το νεόκοπο Σύμφωνο του Ευρώ.

Πρόκειται για κινητοποιήσεις του "καλού κράτους" (όπως εύστοχα είχε ονομάσει τους εργαζόμενους στις κοινωνικές υπηρεσίες ο Γάλλος κοινωνιολόγος Πιέρ Μπουρντιέ), που αποκτούν αποτελεσματικότητα, ενόσω, τελικώς, κερδίζουν ευρύτερη κοινωνική αποδοχή.