 |
| σκίτσο του Γιάννη Ιωάννου |
του Πάνου Τριγάζη
από την
«Ο πόλεμος δεν μπορεί να γίνει ανθρώπινος,
μόνο να καταργηθεί μπορεί»
Άλμπερτ ΑϊνστάινΣτα εγκλήματα του καθεστώτος Καντάφι εις βάρος του λιβυκού λαού προστίθενται τα εγκλήματα της ξένης στρατιωτικής επέμβασης, εδώ και μια βδομάδα. Η Μεσόγειος, που έχει χαρακτηριστεί «βαρόμετρο του παγκόσμιου πολιτικού κλίματος», σήμερα ζει ταυτόχρονα την άνοιξη των αραβικών εξεγέρσεων και τον χειμώνα ενός νέου πολέμου.
Πρωταγωνιστικό ρόλο στη νέα «συμμαχία των προθύμων», που βομβαρδίζει τη Λιβύη, έχουν οι κυβερνήσεις της Γαλλίας, της Βρετανίας και των ΗΠΑ. Ενεργούν -λένε- στο όνομα της διεθνούς κοινότητας, αλλά το ψήφισμα 1973 του Συμβουλίου Ασφαλείας (Σ.Α.) του ΟΗΕ δεν θα είχε την έγκρισή της αν αποφάσιζε η Γενική Συνέλευση του παγκόσμιου οργανισμού, ενώ και στο Σ.Α. διαφώνησαν και απείχαν από την ψηφοφορία η Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία, η Γερμανία και η Βραζιλία.
Παραβιάζουν, όμως, και το συγκεκριμένο ψήφισμα συνεχίζοντας τις επιχειρήσεις την ώρα που οι ίδιοι δηλώνουν ότι η επιβολή «ζώνης απαγόρευσης πτήσεων» (no fly zone) έχει επιτευχθεί. Σε περίπτωση δε που προβούν σε χερσαίες επιχειρήσεις θα είναι εντελώς παράνομοι, αφού το ψήφισμα του ΟΗΕ ρητά τις απαγορεύει.
Γινόμαστε μάρτυρες ξανά, με ωμό τρόπο, της διεθνούς υποκρισίας. Επικαλούνται την προστασία των αμάχων, αλλά ποιους μπορούν να πείσουν όταν οι δυνάμεις τους κτυπούν αμάχους στο Αφγανιστάν ή δεν έχουν ποτέ ζητήσει «no fly zone» για την προστασία των Παλαιστινίων από τους Ισραηλινούς βομβαρδισμούς στη Γάζα; Ενδιαφέρονται δήθεν για τις δημοκρατικές εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο, αλλά δεν βρήκαν λέξεις καταδίκης για την εισβολή της Σαουδικής Αραβίας, πριν από λίγες μέρες, στο πλευρό του μονάρχη του Μπαχρέιν για να πνίξουν στο αίμα την εκεί δημοκρατική εξέγερση.
Έχουν πικρή πείρα οι λαοί από τις «ανθρωπιστικές» επεμβάσεις των πρωταγωνιστών του πολέμου στη Λιβύη, οι οποίοι μέχρι χθες ήταν φίλοι του Καντάφι και σήμερα τον πολεμούν έχοντας τον ίδιο στόχο: τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Λιβύης και την προώθηση των ιμπεριαλιστικών τους βλέψεων. Είναι, άραγε, τυχαίο ότι η Μ. Ανατολή απορροφά περίπου το ένα τρίτο των παγκόσμιων εξαγωγών όπλων;
Έωλα είναι τα επιχειρήματα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που αποφάσισε την εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο. Δεν στέκουν τα περί «συμβατικών υποχρεώσεων», δεδομένου ότι η κυβέρνηση έσπευσε να ενταχθεί στη «συμμαχία των προθύμων», χωρίς ούτε το ΝΑΤΟ να έχει αποφασίσει τη συμμετοχή του. Ορθά ο Αλέξης Τσίπρας χαρακτήρισε αντισυνταγματική τη χρήση του ελληνικού εδάφους από ξένες στρατιωτικές δυνάμεις για την πολεμική τους εξόρμηση κατά της Λιβύης.
Εξωφρενικό είναι το επιχείρημα του πρωθυπουργού ότι διά της εμπλοκής της η Ελλάδα στηρίζει την εφαρμογή ψηφίσματος του ΟΗΕ, επειδή υπάρχουν ψηφίσματα του παγκόσμιου οργανισμού και για εθνικά μας θέματα. Αν δεν κάνουμε λάθος, σταθερή επιλογή -και ορθά- όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, αλλά και των κυβερνήσεων της Κύπρου, είναι η ειρηνική επίλυση του Κυπριακού και των ελληνοτουρκικών προβλημάτων. Να προσθέσουμε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν εμπλέκεται στον πόλεμο της Λιβύης.
Λέμε, λοιπόν, να σταματήσει ο πόλεμος. Να απεμπλακεί αμέσως η Ελλάδα. Να κλείσει τις βάσεις. Να φύγει ο Καντάφι και το τυραννικό καθεστώς του. Με τη βοήθεια του ΟΗΕ ο λιβυκός λαός να αποφασίσει ελεύθερα για τη μοίρα του, να γίνει κύριος του πλούτου της χώρας του και να αναπτυχθεί σε συνθήκες ειρήνης και δημοκρατίας, μαζί με όλους τους λαούς της Μεσογείου.
Η Ευρωπαϊκή Αριστερά, μαζί και η ελληνική, τάχθηκε εξαρχής κατά και του νέου πολέμου. Δεν υπάρχουν πόλεμοι για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η σταθερή μας θέση είναι η μη στρατιωτική λύση στα διεθνή προβλήματα και απ' αυτήν ξεκινάμε, όχι από το τι κάνει ή δεν κάνει η μία ή η άλλη μεγάλη δύναμη. Οδηγός μας πρέπει πάντοτε να είναι οι αρχές και οι αξίες μας.
Ταυτόχρονα δεν «μασάμε τα λόγια μας» για τις αραβικές λαϊκές εξεγέρσεις, παρά την ανάγκη να βλέπουμε τις διαφοροποιήσεις από χώρα σε χώρα του αραβικού κόσμου, των κινητήριων δυνάμεων των εξεγέρσεων, ακόμα και τις αντιφάσεις τους, που αντανακλούν και διαφορετικά επίπεδα οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης στον αραβικό κόσμο.
Πυροδοτήθηκαν και πυροδοτούνται οι εξεγέρσεις αυτές από πιεστικά προβλήματα ζωής, από την ανεργία και τη φτώχεια, που οξύνθηκαν από τη διεθνή καπιταλιστική κρίση, καθώς και από τη διπλή καταπίεση που υφίστανται οι αραβικοί λαοί: από ντόπιους δυνάστες και ξένους πάτρωνες. Είμαστε σταθερά αλληλέγγυοι μαζί τους και δεν καταφεύγουμε σε θεωρίες συνωμοσίας για το «ποιοι τις υποκινούν».
Ζούμε πρωτόγνωρες εξελίξεις. Στα δραματικά γεγονότα της ευρύτερης περιοχής μας βρίσκουν την έκφρασή τους σημαντικές διεθνείς ανακατατάξεις και γεωπολιτικοί κλυδωνισμοί. Σημειώνεται έντονη αμφισβήτηση της ηγεμονίας των ΗΠΑ, μετατόπιση του κέντρου βάρους των παγκόσμιων εξελίξεων έξω από τον ανεπτυγμένο Βορρά, ανάδυση νέων ισχυρών δυνάμεων από τον «Τρίτο Κόσμο» (Κίνα, Ινδία, Βραζιλία, κ.λπ.), όξυνση των αντιθέσεων μέσα στο ίδιο το ΝΑΤΟ κ.ά. Η αριστερά πρέπει να μελετήσει, χωρίς δογματικές αγκυλώσεις, τα νέα δεδομένα που προκύπτουν κάτω και από την καταλυτική επίδραση της κρίσης.
Τα ζητήματα του εκδημοκρατισμού του ΟΗΕ, της διάλυσης του ΝΑΤΟ, της προώθησης περιφερειακών συστημάτων ειρήνης και ασφάλειας έρχονται πιο έντονα στο προσκήνιο. Το ίδιο ισχύει και για τη διεκδίκηση μιας άλλης Ευρώπης, ικανής να συμβάλει στη γεφύρωση του χάσματος Βορρά - Νότου στη Μεσόγειο, στη βάση της δημοκρατίας, της συνανάπτυξης, της αλληλεγγύης, της οικολογικής προστασίας. Μια Ευρωμεσογειακή Διάσκεψη αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων, με πρωτοβουλία του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, έχει καταστεί επιτακτική.
- Ο Πάνος Τριγάζης είναι υπεύθυνος του Τμήματος Εξωτερικής Πολιτικής του ΣΥΝ
Παραβιάζουν, όμως, και το συγκεκριμένο ψήφισμα συνεχίζοντας τις επιχειρήσεις την ώρα που οι ίδιοι δηλώνουν ότι η επιβολή «ζώνης απαγόρευσης πτήσεων» (no fly zone) έχει επιτευχθεί. Σε περίπτωση δε που προβούν σε χερσαίες επιχειρήσεις θα είναι εντελώς παράνομοι, αφού το ψήφισμα του ΟΗΕ ρητά τις απαγορεύει.
Γινόμαστε μάρτυρες ξανά, με ωμό τρόπο, της διεθνούς υποκρισίας. Επικαλούνται την προστασία των αμάχων, αλλά ποιους μπορούν να πείσουν όταν οι δυνάμεις τους κτυπούν αμάχους στο Αφγανιστάν ή δεν έχουν ποτέ ζητήσει «no fly zone» για την προστασία των Παλαιστινίων από τους Ισραηλινούς βομβαρδισμούς στη Γάζα; Ενδιαφέρονται δήθεν για τις δημοκρατικές εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο, αλλά δεν βρήκαν λέξεις καταδίκης για την εισβολή της Σαουδικής Αραβίας, πριν από λίγες μέρες, στο πλευρό του μονάρχη του Μπαχρέιν για να πνίξουν στο αίμα την εκεί δημοκρατική εξέγερση.
Έχουν πικρή πείρα οι λαοί από τις «ανθρωπιστικές» επεμβάσεις των πρωταγωνιστών του πολέμου στη Λιβύη, οι οποίοι μέχρι χθες ήταν φίλοι του Καντάφι και σήμερα τον πολεμούν έχοντας τον ίδιο στόχο: τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Λιβύης και την προώθηση των ιμπεριαλιστικών τους βλέψεων. Είναι, άραγε, τυχαίο ότι η Μ. Ανατολή απορροφά περίπου το ένα τρίτο των παγκόσμιων εξαγωγών όπλων;
Έωλα είναι τα επιχειρήματα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που αποφάσισε την εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο. Δεν στέκουν τα περί «συμβατικών υποχρεώσεων», δεδομένου ότι η κυβέρνηση έσπευσε να ενταχθεί στη «συμμαχία των προθύμων», χωρίς ούτε το ΝΑΤΟ να έχει αποφασίσει τη συμμετοχή του. Ορθά ο Αλέξης Τσίπρας χαρακτήρισε αντισυνταγματική τη χρήση του ελληνικού εδάφους από ξένες στρατιωτικές δυνάμεις για την πολεμική τους εξόρμηση κατά της Λιβύης.
Εξωφρενικό είναι το επιχείρημα του πρωθυπουργού ότι διά της εμπλοκής της η Ελλάδα στηρίζει την εφαρμογή ψηφίσματος του ΟΗΕ, επειδή υπάρχουν ψηφίσματα του παγκόσμιου οργανισμού και για εθνικά μας θέματα. Αν δεν κάνουμε λάθος, σταθερή επιλογή -και ορθά- όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, αλλά και των κυβερνήσεων της Κύπρου, είναι η ειρηνική επίλυση του Κυπριακού και των ελληνοτουρκικών προβλημάτων. Να προσθέσουμε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν εμπλέκεται στον πόλεμο της Λιβύης.
Λέμε, λοιπόν, να σταματήσει ο πόλεμος. Να απεμπλακεί αμέσως η Ελλάδα. Να κλείσει τις βάσεις. Να φύγει ο Καντάφι και το τυραννικό καθεστώς του. Με τη βοήθεια του ΟΗΕ ο λιβυκός λαός να αποφασίσει ελεύθερα για τη μοίρα του, να γίνει κύριος του πλούτου της χώρας του και να αναπτυχθεί σε συνθήκες ειρήνης και δημοκρατίας, μαζί με όλους τους λαούς της Μεσογείου.
Η Ευρωπαϊκή Αριστερά, μαζί και η ελληνική, τάχθηκε εξαρχής κατά και του νέου πολέμου. Δεν υπάρχουν πόλεμοι για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η σταθερή μας θέση είναι η μη στρατιωτική λύση στα διεθνή προβλήματα και απ' αυτήν ξεκινάμε, όχι από το τι κάνει ή δεν κάνει η μία ή η άλλη μεγάλη δύναμη. Οδηγός μας πρέπει πάντοτε να είναι οι αρχές και οι αξίες μας.
Ταυτόχρονα δεν «μασάμε τα λόγια μας» για τις αραβικές λαϊκές εξεγέρσεις, παρά την ανάγκη να βλέπουμε τις διαφοροποιήσεις από χώρα σε χώρα του αραβικού κόσμου, των κινητήριων δυνάμεων των εξεγέρσεων, ακόμα και τις αντιφάσεις τους, που αντανακλούν και διαφορετικά επίπεδα οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης στον αραβικό κόσμο.
Πυροδοτήθηκαν και πυροδοτούνται οι εξεγέρσεις αυτές από πιεστικά προβλήματα ζωής, από την ανεργία και τη φτώχεια, που οξύνθηκαν από τη διεθνή καπιταλιστική κρίση, καθώς και από τη διπλή καταπίεση που υφίστανται οι αραβικοί λαοί: από ντόπιους δυνάστες και ξένους πάτρωνες. Είμαστε σταθερά αλληλέγγυοι μαζί τους και δεν καταφεύγουμε σε θεωρίες συνωμοσίας για το «ποιοι τις υποκινούν».
Ζούμε πρωτόγνωρες εξελίξεις. Στα δραματικά γεγονότα της ευρύτερης περιοχής μας βρίσκουν την έκφρασή τους σημαντικές διεθνείς ανακατατάξεις και γεωπολιτικοί κλυδωνισμοί. Σημειώνεται έντονη αμφισβήτηση της ηγεμονίας των ΗΠΑ, μετατόπιση του κέντρου βάρους των παγκόσμιων εξελίξεων έξω από τον ανεπτυγμένο Βορρά, ανάδυση νέων ισχυρών δυνάμεων από τον «Τρίτο Κόσμο» (Κίνα, Ινδία, Βραζιλία, κ.λπ.), όξυνση των αντιθέσεων μέσα στο ίδιο το ΝΑΤΟ κ.ά. Η αριστερά πρέπει να μελετήσει, χωρίς δογματικές αγκυλώσεις, τα νέα δεδομένα που προκύπτουν κάτω και από την καταλυτική επίδραση της κρίσης.
Τα ζητήματα του εκδημοκρατισμού του ΟΗΕ, της διάλυσης του ΝΑΤΟ, της προώθησης περιφερειακών συστημάτων ειρήνης και ασφάλειας έρχονται πιο έντονα στο προσκήνιο. Το ίδιο ισχύει και για τη διεκδίκηση μιας άλλης Ευρώπης, ικανής να συμβάλει στη γεφύρωση του χάσματος Βορρά - Νότου στη Μεσόγειο, στη βάση της δημοκρατίας, της συνανάπτυξης, της αλληλεγγύης, της οικολογικής προστασίας. Μια Ευρωμεσογειακή Διάσκεψη αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων, με πρωτοβουλία του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, έχει καταστεί επιτακτική.
- Ο Πάνος Τριγάζης είναι υπεύθυνος του Τμήματος Εξωτερικής Πολιτικής του ΣΥΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου