 |
| του Σπύρου Δερβενιώτη από Cartoon Movement |
εδώ1, εδώ2, κι εδώ3.
από Techie Chan
Ξέρω πως δεν είναι σωστό να χτυπάμε τον πεσμένο αντίπαλο, αλλά από την άλλη είναι καλό να τον ξεβρακώνουμε τελείως όταν μας δίνεται η ευκαιρία για να το γνωρίζουμε την επόμενη φορά που θα μας κουνηθεί. Διότι μόλις ανακάλυψα σκάβοντας άλλη μία βαρβάτη ένδειξη που μας αποδεικνύει πως η διεθνής επιστημονική κοινότητα που ασχολείται με τα πυρηνικά, πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων, προσπαθεί να αποκρύψει όσα περισσότερα μπορεί, όσο περισσότερο μπορεί. Τίποτα δεν έχει αλλάξει από εκείνη τη συνεδρίαση της διεθνούς επιτροπής ατομικής ενέργειας που κλήρωσε τους νεκρούς του τσερνόμπυλ στους 60 και τους νεκρούς από καρκίνο στους 4000.
Δώστε βάση: Από την ημέρα που έγινε η πρώτη έκρηξη στον αντιδραστήρα 1 ακούγαμε πως η έκρηξη ήταν το αποτέλεσμα του υδρογόνου που απελευθερώθηκε στο κτήριο από τον αντιδραστήρα. Και πως η εταιρία TEPCO για να μειώσει την πίεση που δημιουργούνταν στο τσιμεντένιο κέλυφος, άνοιγε τις “βαλβίδες εξαερισμού”. Ο εξαερισμός -κατά την επίσημη αφήγηση- γινόταν μέσα στο κτήριο προκειμένου να καταστεί λιγότερο ραδιενεργός ο ατμός πριν βγει στην ατμόσφαιρα. Δυστυχώς -πάλι κατά την επίσημη αφήγηση- η μεγάλη περιεκτικότητα που περιείχε σε υδρογόνο δημιούργησε τις εκρήξεις.
Δεν είναι υπέροχο παραμύθι; Μέσα στην ηρωική προσπάθεια της εταιρίας να προστατέψει τους κοινούς θνητούς, έκαναν μια πράξη που τελικά δημιούργησε τις εκρήξεις. Είναι εμφανές πως το τμήμα μάρκετινγκ έχει διαβάσει για το πόσο συγκινητικό θέμα είναι η τραγική ειρωνεία στο αρχαίο θέατρο. Παρ' όλα αυτά όλοι οι ειδικοί που έχουν ασχοληθεί με αυτόν τον τύπο αντιδραστήρα κατάλαβαν αμέσως πως πρόκειται για ψέματα. Και δεν έβγαλαν τσιμουδιά πέρα από τους Γάλλους και από τον Ιάπωνα που μιλάει στο βίντεο (το έβαλα προχθές ως υποσημείωση στο προηγούμενο, εδώ μπορείτε να το δείτε). Την αυστριακή μετεωρολογική υπηρεσία δεν την μετράω, αυτοί είναι πρακτικά outsiders του κυκλώματος των πυρηνικών με προνομιακή πληροφόρηση.
Πάμε τώρα στο πως περίπου συνέβησαν τα πράγματα σύμφωνα με την αφήγηση του κ.Τανάκα που ήταν υπεύθυνος για την κατασκευή του αντιδραστήρα 4. (για βοήθεια κοιτάξτε και το σχεδιάκι που έβαλα από κάτω , το οποίο είναι σχεδόν ίδιο με εκείνο στο pdf της general electric που είχα βάλει στο πρώτο μέρος της τριλογίας).
Λοιπόν όπως λέγαμε και την άλλη φορά ο αντιδραστήρας είναι σαν μια χύτρα ταχύτητος. Το νούμερο 6 στο σχέδιο είναι η βαλβίδα ασφαλείας του (για να μεγεθύνετε την εικόνα πατήστε επάνω της), το νούμερο 7 είναι το καπάκι της χύτρας. Γύρω από αυτή τη χύτρα είναι το τσιμεντένιο κέλυφος που λέγαμε το οποίο μας προστατεύει από την χύτρα εάν αυτή πάθει κάτι. Το κέλυφος τώρα διαθέτει κι αυτό ένα καπάκι το οποίο σφραγίζεται (νούμερο 9 στο σχέδιο), όπως διαθέτει επίσης χαμηλά κάτω κι αυτόν τον δακτύλιο που μοιάζει με ντόνατ και ονομάζεται Torus (νούμερο 33-38).
Όταν λοιπόν για κάποιο λόγο η κυκλοφορία του νερού σταματάει μέσα στη χύτρα ταχύτητος (όπως έγινε σχεδόν αμέσως μετά το σεισμό), το νερό αυξάνει σε θερμοκρασία και πίεση. Η χύτρα όμως είναι σχεδιασμένη για μια συγκεκριμένη πίεση κι όταν αυτή ξεπεραστεί (κατά την αφήγησή του κ. Τανάκα είναι στα 85-90bar), η βαλβίδα ασφαλείας ανοίγει ΑΥΤΟΜΑΤΑ και πετάει τον ραδιενεργό ατμό μέσα στο κέλυφος 2. Βέβαια το κέλυφος 2 δεν μπορεί να δέχεται ατμό επ’ άπειρο. Αλλά το κέλυφος 2 είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να ψύχει τον ατμό και να τον υγροποιεί μέσα στο δακτύλιο που ονομάζουμε Torus (το ντόνατ που λέγαμε). Έτσι η πίεση πέφτει (διότι το νερό έχει πολύ λιγότερο όγκο από τον ατμό) και η ραδιενέργεια μένει φυλακισμένη.
Πουθενά στο σχέδιο του αντιδραστήρα Mark1 που βλέπουμε, δεν υπάρχει η πρόβλεψη να εξαερώσεις τον ατμό στην ατμόσφαιρα. Άρα πως σκατά βγήκε ο ατμός που δημιούργησε τις εκρήξεις;
Σύμφωνα πάλι με τον ίδιο άνθρωπο, η διαδικασία υγροποίησης του ατμού στο κέλυφος 2 απέτυχε ή ο ατμός που απελευθερωνόταν από τη βαλβίδα της χύτρας ήταν παραπάνω απόσο άντεχε να υγροποιεί το torus. Έτσι η πίεση στο κέλυφος 2 αυξήθηκε πολύ παραπάνω από το όριο για το οποίο είχε κατασκευαστεί το κέλυφος. Το κέλυφος 2 άλλωστε δεν είναι φτιαγμένο για να αντέχει μεγάλη πίεση. Σύμφωνα με το βίντεο η πίεση στο κέλυφος 2 αυξήθηκε στα 8bar πολύ παραπάνω από το όριο του. Αυτή η πίεση λοιπόν, έκανε το καπάκι που βρίσκεται στην κορυφή να κουνηθεί και να απελευθερώσει στο κτήριο τον ραδιενεργό ατμό. Καθώς το υδρογόνο είναι πιο ελαφρύ από τον αέρα, απελευθερώθηκε πρώτο. Και τα υπόλοιπα τα είδαμε με τα μπάμ.
Άρα δεν υπήρχε καμία σχεδιασμένη εξαέρωση στο κτήριο, κι αυτό το ήξεραν όλοι όσοι είχαν γνώση του πως λειτουργεί αυτός ο τύπος αντιδραστήρα. Στην ουσία το καπάκι του κελύφους χοροπηδούσε από την πίεση του ατμού με τον ίδιο τρόπο που χοροπηδά το καπάκι της κατσαρόλας όταν το νερό βράζει. Από τη στιγμή που είδαμε τις εκρήξεις, ήταν πια εμφανές για όλους του ειδικούς πως η κατάσταση έχει ξεφύγει εντελώς.
Και όπως το πολυτεχνείο του 73 και μερικοί ακόμα τρελοί δεν μπορούσαν να σώσουν την τιμή μιας ολόκληρης χώρας που έκανε μοκοκίτο στη δικτατορία, έτσι και οι διάφοροι τρελοί επιστήμονες που βγαίνουν και μας τα λένε χύμα και τσουβαλάτα δεν σώζουν την προσπάθεια συγκάλυψης όλων των υπολοίπων. Οπότε όποιος θέλει να ξαναντυθεί ας αρχίσει να μιλάει κι ας αφήσει κατά μέρους τα υποκριτικά περί ηρωικών εργαζομένων. Διότι κάτι μου λέει πως κάποια στιγμή θα μάθουμε πως κι αυτοί ήταν κάτι λίγο πιο καλοπληρωμένες κούνεβες (οι δύο που νοσηλεύονται με εγκαύματα από τη ραδιενέργεια ήταν “subcontractors” ).
Boom, boom, boom (lets go back to my room).
Και τώρα που ξεμπλέξαμε από την ξεβράκωτη επιστημονική κοινότητα, ας πάμε και στα υπόλοιπα επί τροχάδην. Καθώς περνάνε οι μέρες η αμυντική γραμμή “αυτό δεν είναι ένα Τσερνομπύλ” καταρρέει σαν χάρτινος πύργος. Ήδη η ραδιενέργεια στα 30-40χλμ από τη Φουκουσίμα βρίσκεται 3+ φορές επάνω (5.900.000bq/sqm) από τη ραδιενέργεια που καταγράφεται στον παρακάτω χάρτη του Τσερνόμπυλ. Μέρος βέβαια αυτής της ραδιενέργειας προέρχεται από το Ιώδιο-131 το οποίο σε 3 μήνες δεν θα είναι πια μαζί μας, αλλά ακόμα κι αν το 50% προέρχεται από το Ιώδιο-131, αυτό σημαίνει πως ήδη παρατηρούνται συγκεντρώσεις μεγαλύτερες από αυτές που βλέπετε στο χάρτη με το σκούρο κόκκινο χρώμα. Το σκούρο κόκκινο στο χάρτη του τσερνόμπυλ αντιπροσωπεύει ραδιενέργεια περίπου 1.500.000 Bq ανά τετραγωνικό μέτρο. (την είδηση την έκλεψα από αυτό εδώ το πολύ ενδιαφέρον φόρουμ για όποιον θέλει να καεί, αλλά τη μετατροπή μεταξύ Ci σε Bq την επιβεβαίωσα κι εδώ)
Το χειρότερο στην περίπτωση της Ιαπωνίας είναι πως η έκκληση ραδιενέργειας συνεχίζεται αμείωτη μέχρι στιγμής, και οι πιθανότητες να χειροτερεύσει είναι ακόμα μπροστά μας. Τα μόνα καλά νέα που μάθαμε και είδαμε, ήταν το φωτισμένο control room (ωραία φωτογραφία αλλά λίγο άχρηστη δεδομένων των συνθηκών). Ήδη η TEPCO έχει αρχίσει να κάνει κράτει τις μηχανές λέγοντας πως πιθανό να χρειαστεί 1 μήνας μέχρι να ξαναλειτουργήσουν οι αντλίες. Ο κίνδυνος ραδιενεργού γκάιζερ είναι ακόμα μεγάλος. Το ραδιενεργό γκάιζερ είναι στην ουσία η στιγμή εκείνη όπου η λειωμένη λάβα από πυρηνικά καύσιμα ξεφεύγει από τη χύτρα και συναντά κάποιο θύλακα νερού, είτε από αυτό που ρίχνουν τόσες μέρες, είτε τον υδροφόρο ορίζοντα. Τότε η λειωμένη λάβα εξατμίζει το νερό με ταχύτητα και ο ατμός μαζί με ραδιενεργά σωματίδια εκτοξεύεται στον αέρα με πίεση. Μη φανταστείτε βέβαια τίποτα πολύ εντυπωσιακό, οι περισσότεροι εικάζουν πως θα είναι μια ακόμα στήλη καπνού σαν κι αυτές που βλέπουμε μέρα παρά μέρα.
Αλλά σύμφωνα με ένα πρόχειρο υπολογισμό που έκανε κάποιος στο παραπάνω φόρουμ φυσικής, κάθε αντιδραστήρας εκπέμπει πια θερμότητα ίση με 3,9MW περίπου και θα πάρει κανένα 6μηνο να φτάσει αυτό το νούμερο στο ασφαλές και διαχειρίσιμο 1-0,7MW. Αν ισχύουν οι υπολογισμοί του, τότε σίγουρα οι πυροσβεστικές αντλίες και τα ελικόπτερα δεν φτάνουν για να τους ψύξουν. Και σίγουρα το πυρηνικό ατύχημα της Φουκουσίμα θα κάνει πολύ πολύ καιρό να καταλαγιάσει. Και εννοώ τις άμεσες συνέπειες, διότι όπως έχετε νομίζω καταλάβει τα ραδιενεργά ισότοπα θα συντροφεύουν την Ιαπωνία μόλις για τους επόμενους 3 αιώνες.
Τέλος (και ειλικρινά ελπίζω να ξεκολλήσω με αυτό το θέμα), είναι πολύ πιθανό τις επόμενες μέρες να συμβεί αυτό που λέγαμε και στη δεύτερη συνέχεια της τριλογίας. Τα νέα να αρχίσουν γρήγορα να πλησιάζουν την πραγματικότητα. Διότι δυστυχώς αυτή τη στιγμή, η πραγματικότητα τρέχει πολύ πιο γρήγορα από τα νέα.
Λοιπόν όπως λέγαμε και την άλλη φορά ο αντιδραστήρας είναι σαν μια χύτρα ταχύτητος. Το νούμερο 6 στο σχέδιο είναι η βαλβίδα ασφαλείας του (για να μεγεθύνετε την εικόνα πατήστε επάνω της), το νούμερο 7 είναι το καπάκι της χύτρας. Γύρω από αυτή τη χύτρα είναι το τσιμεντένιο κέλυφος που λέγαμε το οποίο μας προστατεύει από την χύτρα εάν αυτή πάθει κάτι. Το κέλυφος τώρα διαθέτει κι αυτό ένα καπάκι το οποίο σφραγίζεται (νούμερο 9 στο σχέδιο), όπως διαθέτει επίσης χαμηλά κάτω κι αυτόν τον δακτύλιο που μοιάζει με ντόνατ και ονομάζεται Torus (νούμερο 33-38).
Όταν λοιπόν για κάποιο λόγο η κυκλοφορία του νερού σταματάει μέσα στη χύτρα ταχύτητος (όπως έγινε σχεδόν αμέσως μετά το σεισμό), το νερό αυξάνει σε θερμοκρασία και πίεση. Η χύτρα όμως είναι σχεδιασμένη για μια συγκεκριμένη πίεση κι όταν αυτή ξεπεραστεί (κατά την αφήγησή του κ. Τανάκα είναι στα 85-90bar), η βαλβίδα ασφαλείας ανοίγει ΑΥΤΟΜΑΤΑ και πετάει τον ραδιενεργό ατμό μέσα στο κέλυφος 2. Βέβαια το κέλυφος 2 δεν μπορεί να δέχεται ατμό επ’ άπειρο. Αλλά το κέλυφος 2 είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να ψύχει τον ατμό και να τον υγροποιεί μέσα στο δακτύλιο που ονομάζουμε Torus (το ντόνατ που λέγαμε). Έτσι η πίεση πέφτει (διότι το νερό έχει πολύ λιγότερο όγκο από τον ατμό) και η ραδιενέργεια μένει φυλακισμένη.
Πουθενά στο σχέδιο του αντιδραστήρα Mark1 που βλέπουμε, δεν υπάρχει η πρόβλεψη να εξαερώσεις τον ατμό στην ατμόσφαιρα. Άρα πως σκατά βγήκε ο ατμός που δημιούργησε τις εκρήξεις;
Σύμφωνα πάλι με τον ίδιο άνθρωπο, η διαδικασία υγροποίησης του ατμού στο κέλυφος 2 απέτυχε ή ο ατμός που απελευθερωνόταν από τη βαλβίδα της χύτρας ήταν παραπάνω απόσο άντεχε να υγροποιεί το torus. Έτσι η πίεση στο κέλυφος 2 αυξήθηκε πολύ παραπάνω από το όριο για το οποίο είχε κατασκευαστεί το κέλυφος. Το κέλυφος 2 άλλωστε δεν είναι φτιαγμένο για να αντέχει μεγάλη πίεση. Σύμφωνα με το βίντεο η πίεση στο κέλυφος 2 αυξήθηκε στα 8bar πολύ παραπάνω από το όριο του. Αυτή η πίεση λοιπόν, έκανε το καπάκι που βρίσκεται στην κορυφή να κουνηθεί και να απελευθερώσει στο κτήριο τον ραδιενεργό ατμό. Καθώς το υδρογόνο είναι πιο ελαφρύ από τον αέρα, απελευθερώθηκε πρώτο. Και τα υπόλοιπα τα είδαμε με τα μπάμ.
Άρα δεν υπήρχε καμία σχεδιασμένη εξαέρωση στο κτήριο, κι αυτό το ήξεραν όλοι όσοι είχαν γνώση του πως λειτουργεί αυτός ο τύπος αντιδραστήρα. Στην ουσία το καπάκι του κελύφους χοροπηδούσε από την πίεση του ατμού με τον ίδιο τρόπο που χοροπηδά το καπάκι της κατσαρόλας όταν το νερό βράζει. Από τη στιγμή που είδαμε τις εκρήξεις, ήταν πια εμφανές για όλους του ειδικούς πως η κατάσταση έχει ξεφύγει εντελώς.
Και όπως το πολυτεχνείο του 73 και μερικοί ακόμα τρελοί δεν μπορούσαν να σώσουν την τιμή μιας ολόκληρης χώρας που έκανε μοκοκίτο στη δικτατορία, έτσι και οι διάφοροι τρελοί επιστήμονες που βγαίνουν και μας τα λένε χύμα και τσουβαλάτα δεν σώζουν την προσπάθεια συγκάλυψης όλων των υπολοίπων. Οπότε όποιος θέλει να ξαναντυθεί ας αρχίσει να μιλάει κι ας αφήσει κατά μέρους τα υποκριτικά περί ηρωικών εργαζομένων. Διότι κάτι μου λέει πως κάποια στιγμή θα μάθουμε πως κι αυτοί ήταν κάτι λίγο πιο καλοπληρωμένες κούνεβες (οι δύο που νοσηλεύονται με εγκαύματα από τη ραδιενέργεια ήταν “subcontractors” ).
Boom, boom, boom (lets go back to my room).
Και τώρα που ξεμπλέξαμε από την ξεβράκωτη επιστημονική κοινότητα, ας πάμε και στα υπόλοιπα επί τροχάδην. Καθώς περνάνε οι μέρες η αμυντική γραμμή “αυτό δεν είναι ένα Τσερνομπύλ” καταρρέει σαν χάρτινος πύργος. Ήδη η ραδιενέργεια στα 30-40χλμ από τη Φουκουσίμα βρίσκεται 3+ φορές επάνω (5.900.000bq/sqm) από τη ραδιενέργεια που καταγράφεται στον παρακάτω χάρτη του Τσερνόμπυλ. Μέρος βέβαια αυτής της ραδιενέργειας προέρχεται από το Ιώδιο-131 το οποίο σε 3 μήνες δεν θα είναι πια μαζί μας, αλλά ακόμα κι αν το 50% προέρχεται από το Ιώδιο-131, αυτό σημαίνει πως ήδη παρατηρούνται συγκεντρώσεις μεγαλύτερες από αυτές που βλέπετε στο χάρτη με το σκούρο κόκκινο χρώμα. Το σκούρο κόκκινο στο χάρτη του τσερνόμπυλ αντιπροσωπεύει ραδιενέργεια περίπου 1.500.000 Bq ανά τετραγωνικό μέτρο. (την είδηση την έκλεψα από αυτό εδώ το πολύ ενδιαφέρον φόρουμ για όποιον θέλει να καεί, αλλά τη μετατροπή μεταξύ Ci σε Bq την επιβεβαίωσα κι εδώ)
Το χειρότερο στην περίπτωση της Ιαπωνίας είναι πως η έκκληση ραδιενέργειας συνεχίζεται αμείωτη μέχρι στιγμής, και οι πιθανότητες να χειροτερεύσει είναι ακόμα μπροστά μας. Τα μόνα καλά νέα που μάθαμε και είδαμε, ήταν το φωτισμένο control room (ωραία φωτογραφία αλλά λίγο άχρηστη δεδομένων των συνθηκών). Ήδη η TEPCO έχει αρχίσει να κάνει κράτει τις μηχανές λέγοντας πως πιθανό να χρειαστεί 1 μήνας μέχρι να ξαναλειτουργήσουν οι αντλίες. Ο κίνδυνος ραδιενεργού γκάιζερ είναι ακόμα μεγάλος. Το ραδιενεργό γκάιζερ είναι στην ουσία η στιγμή εκείνη όπου η λειωμένη λάβα από πυρηνικά καύσιμα ξεφεύγει από τη χύτρα και συναντά κάποιο θύλακα νερού, είτε από αυτό που ρίχνουν τόσες μέρες, είτε τον υδροφόρο ορίζοντα. Τότε η λειωμένη λάβα εξατμίζει το νερό με ταχύτητα και ο ατμός μαζί με ραδιενεργά σωματίδια εκτοξεύεται στον αέρα με πίεση. Μη φανταστείτε βέβαια τίποτα πολύ εντυπωσιακό, οι περισσότεροι εικάζουν πως θα είναι μια ακόμα στήλη καπνού σαν κι αυτές που βλέπουμε μέρα παρά μέρα.
Αλλά σύμφωνα με ένα πρόχειρο υπολογισμό που έκανε κάποιος στο παραπάνω φόρουμ φυσικής, κάθε αντιδραστήρας εκπέμπει πια θερμότητα ίση με 3,9MW περίπου και θα πάρει κανένα 6μηνο να φτάσει αυτό το νούμερο στο ασφαλές και διαχειρίσιμο 1-0,7MW. Αν ισχύουν οι υπολογισμοί του, τότε σίγουρα οι πυροσβεστικές αντλίες και τα ελικόπτερα δεν φτάνουν για να τους ψύξουν. Και σίγουρα το πυρηνικό ατύχημα της Φουκουσίμα θα κάνει πολύ πολύ καιρό να καταλαγιάσει. Και εννοώ τις άμεσες συνέπειες, διότι όπως έχετε νομίζω καταλάβει τα ραδιενεργά ισότοπα θα συντροφεύουν την Ιαπωνία μόλις για τους επόμενους 3 αιώνες.
Τέλος (και ειλικρινά ελπίζω να ξεκολλήσω με αυτό το θέμα), είναι πολύ πιθανό τις επόμενες μέρες να συμβεί αυτό που λέγαμε και στη δεύτερη συνέχεια της τριλογίας. Τα νέα να αρχίσουν γρήγορα να πλησιάζουν την πραγματικότητα. Διότι δυστυχώς αυτή τη στιγμή, η πραγματικότητα τρέχει πολύ πιο γρήγορα από τα νέα.
—- η μόνη θετική εξέλιξη είναι πως ο στρατηγός άνεμος μέχρι στιγμής έχει λυπηθεί το Τόκυο σε σχέση με τις άλλες περιοχές και πολύ μεγάλος μέρος του ραδιενεργού νέφους κατευθύνεται προς τη θάλασσα. Αλλά τα θαύματα δεν κρατάνε για πάντα. (οι Αυστριακοί πάντως το κατατάσσουν πια στα επίπεδα Τσερνόμπυλ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου