Ισορροπία στην κόψη του πολέμου

σκίτσο του Βαγγέλη Χερουβείμ

από την Αυγή

Ούτε νόμιμος ούτε ανθρωπιστικός είναι ο πόλεμος που κλιμακώνεται κατά της Λιβύης, με πρόσχημα το βάρβαρο καθεστώς Καντάφι. Η επίκληση της ανθρωπιστικής διάστασης από τις μεγάλες δυτικές δυνάμεις είναι υποκριτική, καθώς μάλιστα την ίδια ώρα δεν συγκινούνται με τη σφαγή εκατοντάδων αμάχων διαδηλωτών στο Μπαχρέιν και την Υεμένη.

Παρά την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, οι στρατιωτικές επεμβάσεις δεν φαίνεται να εξυπηρετούν απλώς και μόνο τον στόχο της αποκαθήλωσης του καθεστώτος Καντάφι, υπακούουν σε ευρύτερες γεωπολιτικές σκοπιμότητες. Άλλωστε η Λιβύη είναι μέρος ενός παγκόσμιου προβλήματος, του Μεσανατολικού.

Μετά τους πρώτους βομβαρδισμούς άρχισαν οι διαφοροποιήσεις. Ο Πούτιν μετατρέπει τη στάση αποχής που κράτησε η Ρωσία στον ΟΗΕ σε καταγγελία κατά των νέων "σταυροφόρων". Ο Αραβικός Σύνδεσμος, ο οποίος απηχεί τα πιο αυταρχικά καθεστώτα, πολλά από τα οποία κατέρρευσαν, αναγκάζεται να παλινδρομεί.

Η Τουρκία φρενάρει τη συμμετοχή του ΝΑΤΟ, συνεχίζοντας το αραβικό άνοιγμα του Ερντογάν. Και μέσα σ' αυτό το μεταβαλλόμενο περιβάλλον, όπου κεντρικό ρόλο διαδραματίζει η πορεία μετάβασης των αραβικών κοινωνιών προς τη δημοκρατία, η Ελλάδα καταγράφεται ως δύναμη αμερικανικής επιρροής και συνεργασίας με το Ισραήλ. Το λιγότερο, πρόκειται για αναχρονισμό...

Το Σάββατο ο πρωθυπουργός ζήτησε και πήγε στη Σύνοδο Κορυφής στο Παρίσι, όπου αποφασίστηκε η έναρξη των πολεμικών επιχειρήσεων. Ήταν προφανές ότι ζήτησε και ανέλαβε δεσμεύσεις. Επέλεξε στρατόπεδο. Η κυβέρνηση έσπευσε να παράσχει διευκολύνσεις για τους βομβαρδισμούς, παρ' ότι, για τουλάχιστον ορισμένες περιπτώσεις, δεν υπάρχει καμία συμβατική υποχρέωση. Άλλωστε το ΝΑΤΟ δεν συμμετέχει στον πόλεμο.

Όταν η χώρα μετατρέπεται σε μέρος της "συμμαχίας των προθύμων", έστω συμβολικά, τότε δυσχεραίνεται οποιαδήποτε διπλωματική πρωτοβουλία για την ανάσχεση του πολέμου και την εξεύρεση λύσης προκειμένου να αντιμετωπιστεί η βαρβαρότητα του καθεστώτος Καντάφι, χωρίς να την πληρώσουν χιλιάδες άμαχοι, και αυτή ακόμα η ενότητα της Λιβύης.

Η ελληνική πίεση, που αναζητεί ισορροπίες στην κόψη του πολέμου, μπορεί να αποδειχτεί καταστροφική για την ελληνική παρουσία στη Μέση Ανατολή, καθώς τα γεγονότα στη Λιβύη, που ξεκίνησαν ως εμφύλιος πόλεμος, μπορεί να προσλάβουν διαστάσεις "αντίστασης στη νέα σταυροφορία". Και να προκληθεί ανάφλεξη αντι-δυτικών αισθημάτων στον αραβικό κόσμο, που ήδη βρίσκεται σε αναβρασμό. Αυτό το ενδεχόμενο συνιστά τα χειρότερα αντίποινα για την εμπλοκή της χώρας στα πολεμικά σχέδια κατά της Λιβύης.