Γκοτζίλα παρέα με μινώταυρο στο Τόκυο, ξερόλας με ταμπλέτες ιωδίου και κομποσχοίνι στο χέρι

Kap, La Vanguardia and Mundo Deportivo, Spain (πηγή)

από Τechie Chan

Το θέμα τείνει να εξαφανιστεί από τα νέα, κι έτσι είπα να σας κάνω λίγο ακόμα την καρδιά περιβόλι. Καθώς και να παίξω λίγο με το μπλέξιμο της μεταφυσικής με την επιστήμη στα λόγια των επισήμων φορέων της πολιτικής και της επιστήμης. Από τη μία είναι λογικό η ιδεολογία της επιστήμης να μην μπορεί να διαχωριστεί από τους φορείς της. Από την άλλη όμως τα διάφορα παραμύθια που χτίζονται, σπάνια έχουν να κάνουν μόνο με καλές προθέσεις αγαθών ιδεολόγων. Και δεν είναι τυχαίο πως οι διαφωνούντες κατηγορούνται για σκοταδιστές. Ίσως κάποιοι να είναι, όμως εγώ θα προσπαθήσω να σας δείξω πως η μεταφυσική δεν εκλείπει από τον επίσημο επιστημονικό λόγο σε αυτό το δράμα. (τα προηγούμενα επεισόδια μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ κι εδώ).

1. Οι Γάλλοι σε αντίθεση με την προηγούμενη φορά στο Τσερνόμπιλ, όπου αρνήθηκαν πως το ραδιενεργό νέφος έφτασε στα σύνορά τους (είναι εμφανές πως η ραδιενέργεια σταμάτησε στα σύνορα της Γερμανίας), αυτή τη φορά είναι πολύ αποκαλυπτικοί. Μας λένε λοιπόν πως ήδη έχει εκλυθεί το 10% της ραδιενέργειας που είχε ξεφύγει από το Τσερνόμπιλ.

Καθώς θα περνάνε οι μέρες και οι εβδομάδες, όλο και περισσότερο γίνεται εμφανές πως η μάντρα: “αυτό που βλέπουμε δεν είναι ένα νέο Τσέρνομπιλ” δεν είναι κάτι παραπάνω από την αποφυγή επίκλησης μιας λέξης που είναι καταγεγραμμένη στο συλλογικό υποσυνείδητο ως ταμπού. Οι επίσημοι και ειδικοί δεν ήταν σε θέση να γνωρίζουν πως θα εξελιχθούν τα πράγματα, κι όμως έσπευδαν αμέσως να καθησυχάσουν πως αυτό δεν είναι ένα νέο τζιζ κακό. Το κλασσικό εγχειρίδιο του damage control καλεί να μη λέμε ψέματα προσπαθώντας να αποκρύψουμε την αλήθεια. Έτσι δουλεύει και η φράση “αυτό δεν είναι ένα νέο Τσέρνομπιλ”. Όχι η Φουκουσίμα δεν έσκασε όπως το Τσέρνομπιλ, όχι δεν διέρρευσε το περισσότερο ραδιενεργό υλικό την πρώτη μέρα, όχι δεν είχαν άκρες από γραφίτη οι ράβδοι ελέγχου. Οπότε πράγματι η Φουκουσίμα δεν είναι Τσέρνομπιλ, η Φουκουσίμα είναι Φουκουσίμα και κανείς δεν ξέρει πως σκατά θα εξελιχθεί. Και μέχρι στιγμής δεν εξελίσσεται καθόλου καλά.

2. Κι έτσι αναρωτήθηκα πώς ήταν το Τσέρνομπιλ. Βλέποντας το πολύ ωραίο ντοκυμαντέρ the battle of Chernobyl , (το οποίο συνιστώ να δείτε), έβγαλα μερικά συμπεράσματα.

2α. Είναι εμφανές πως το ζήτημα αντιμετωπίστηκε με εντελώς ρώσικο τρόπο δηλαδή : ρίξε 500.000 ανθρώπους μέσα στα σκατά μέχρι να λυθεί το ζήτημα χωρίς να υπολογίσεις ιδιαίτερα το ανθρώπινο κόστος σε σχέση με την ωφέλεια. Πολλές από τις εικόνες που θα δείτε είναι σχεδόν βγαλμένες από ρώσικη Mad Max ταινία με αυτοσχέδιες στολές και φορτηγά με φύλλα μολύβδου.

2β. Οι σοβιετικοί φοβούνταν πως ο λιωμένος πυρήνας μπορεί να ξαναγίνει critical, ειδικά καθώς θα έπεφτε μέσα στο νερό που είχε λιμνάσει από κάτω. Γιαυτό και έστειλαν 10.000 ανθρακωρύχους να σκάψουν μια τρύπα κάτω από τον λιωμένο πυρήνα για να στραγγίξουν το νερό και να φτιάξουν ένα δωμάτιο 30χ30χ30 μέτρα προκειμένου ο λιωμένος πυρήνας να μην βυθιστεί μέσα στον υδροφόρο ορίζοντα. Αυτό, μαζί με την ανακοίνωση των Ιαπώνων πως υπάρχει φόβος criticality, μας βάζει έναν αστερίσκο στο ζήτημα παρότι δεν έχουμε μέχρι στιγμής κάποιον που να εξηγήσει πώς θα συμβεί αυτό.

2γ. Το νούμερο 60 νεκροί από τις οξείες επιπτώσεις της ραδιενέργειας και 4000 νεκροί από καρκίνους μάθαμε τελικά πως προέρχεται από μία κεκλεισμένων θυρών συνεδρίαση της παγκόσμιας επιτροπής ατομικής ενέργειας. Εκεί ο αντιπρόσωπος της ΕΣΣΔ έκανε έναν απολογισμό που σύμφωνα με τον Γκορμπατσόφ ήταν ειλικρινέστατος. Και εκεί έδωσε ένα στατιστικό νούμερο 40.000 νεκρών στη ΕΣΣΔ από καρκίνους. Αλλά προφανώς ακόμα και αυτό φάνηκε πολύ βαρύ στην επιτροπή κι έτσι στην επίσημη ανακοίνωση έγινε λόγος για 4000. Για να ξέρουμε δηλαδή πόσο πρέπει να εμπιστευόμαστε την ΙΑΕΑ η οποία είναι μια επιτροπή υπέρ της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας.

Μέσα στο ντοκυμαντέρ λέει πως το 1/4 των liquidators έχει ήδη πεθάνει (περίπου 125.000) και πως οι υπόλοιποι αντιμετωπίζουν συνεχή προβλήματα υγείας από τότε μέχρι σήμερα (που δεν περιορίζονται μόνο στον καρκίνο). Και εδώ μια έρευνα που δημοσιοποίησε η greenpeace -δεν είναι δική τους- και αυξάνει τους νεκρούς από τον καρκίνο στους 100.000+ . Προσωπικά έχω τις αμφιβολίες μου για την οργάνωση και τις μεθόδους της, αν κάποιος είναι γιατρός ας κάτσει να την διαβάσει να μας πει μια άποψη.

Είτε την πιστεύουμε, είτε όχι πάντως, η έρευνα της Greenpeace από μόνη της μας λέει κάτι πολύ πολύ σημαντικό. Πως ενώ κάποιος θα περίμενε 20 χρόνια αργότερα να έχει κατακλυστεί από έρευνες για την επίπτωση της ραδιενέργειας στο γενικό πληθυσμό, τα επίπεδα θνησιμότητας στο Κίεβο και σε άλλες πόλεις με σημαντική έκθεση μετά το ατύχημα, υπάρχει μια εκκωφαντική σιωπή. Που μικρή σχέση έχει με την διάλυση της ΕΣΣΔ. Οι σοβιετικοί είναι σίγουρο πως έχουν μαζέψει αρκετά στοιχεία για τη διασπορά της ραδιενέργειας, άσε δε που ακόμα και με σημερινές μετρήσεις μπορούμε να αναπαράγουμε το τι συνέβη τότε (το καίσιο και το στρόντιο θα μας συντροφεύουν για 2-3 εκατοντάδες χρόνια).

Κι έτσι τσούπ έχουμε ένα ακόμα ωραίο μεγάλο μεταφυσικό ταμπού που αφορά τις επιπτώσεις της ραδιενέργειας στον πληθυσμό. Οι οποίες είμαι σίγουρος πως είναι πολύ λιγότερο σημαντικές από τα εκατομμύρια που δίνονται στην έρευνα πάνω σε χρηματιστηριακούς αλγόριθμους και οικονομικά μοντέλα του σμπούτζου.

Όσο για τους νεκρούς από την υπερβολική έκθεση, αυτοί ανέρχονται σε εκατοντάδες. Μόνο μερικές εκατοντάδες ήταν οι πιλότοι των ελικοπτέρων και οι στρατιώτες που πέταγαν από πάνω ρίχνοντας σακιά από βορικό οξύ και άμμο τις πρώτες μέρες.

2δ. Βλέποντας το μέγεθος της σοβιετικής απάντησης στο ζήτημα και τον χρόνο που πήρε (αν και τα περισσότερα βίντεο είναι από προπαγανδιστικά φιλμάκια που φτιάχτηκαν για να καταγράψουν το έπος), η απάντηση των Ιαπώνων στο ζήτημα μπορεί να χαρακτηρισθεί τουλάχιστον υποτονική. Όπως έγραφα και στο 2α όποιος δει το ντοκυμαντέρ θα καταλάβει τι εννοώ “χαρακτηριστική ρώσικη απάντηση στο πρόβλημα” με τα biorobots και τα υπόλοιπα χαριτωμένα. Παρ' όλα αυτά αν για κάτι πια γίνομαι όλο και πιο σίγουρος, είναι πως η Φουκουσίμα είναι μια ιστορία που θα πάρει μήνες να σταθεροποιηθεί, ανεξάρτητα με το εάν θα υπάρχει ή όχι στα νέα.

3. Επιβεβαιώνεται η υποψία που είχαν οι περισσότεροι πως η μπαλαντέζα με το ρεύμα λίγα πράγματα θα κάνει στους κατεστραμμένους αντιδραστήρες 1,2,3,4. Το kyodo είπε πως ετοιμάζονται παραγγελίες νέων αντλιών αλλά δεν ξέρουν πότε θα φτάσουν και πως ακόμα πρέπει να δοκιμαστούν πολλά εξαρτήματα μέχρι να βεβαιωθούν πως θα δώσουν ρεύμα. Άρα καίτοι είναι πιθανό η παροχή ρεύματος να βοηθήσει τα πράγματα (πχ με το να ηλεκτροδοτήσει το control room), δεν έχει καμία σχέση με τον από μηχανή θεό που την παρουσίαζαν το σ/κ και ομοιάζει πολύ με το παραμυθάκι των αμερικάνων στο Ιράκ με την Jessica Lynch (εδώ το αρθράκι της wikipedia που ξέρετε τώρα πόσο ευγενική είναι και καθώς πρέπει).

Εδώ λοιπόν βλέπουμε μία ακόμα μεταφυσική προσπάθεια του παραμυθιού Φουκουσίμα, όπου ο ιερός όφις μπαλαντέζα καλείται για να σώσει την κατάσταση. Πόσες ελπίδες δεν είχαν επενδυθεί στο ιερό φίδι με το ακόμα πιο ιερό περιεχόμενο. Σχεδόν βρεθήκαμε πίσω στα τέλη του 19ου αιώνα όπου ο ηλεκτρισμός είχε εντυπωσιάσει κοινούς θνητούς και επιστήμονες. Και μπορεί μια ηλεκτρική εκκένωση τελικά να επαναφέρει έναν άνθρωπο στη ζωή, αλλά σίγουρα όχι με τον τρόπο του Φράνκεστάιν. Η ιερή ηλεκτροφόρος μπαλαντέζα λοιπόν ήταν περισσότερο Φράνκενσταιν παρά συσκευή ανάνηψης.

Οι κύριοι τρόποι ψύξης παραμένουν οι αντλίες των πυροσβεστικών που ρίχνουν νερό χωρίς να ξέρουμε πόσο ακριβώς βρίσκει τον στόχο του. Σε αυτές τις αντλίες προστέθηκαν και μερικές αντλίες μπετό που μπορούν να ρίχνουν νερό από ψηλά με πολύ καλύτερη στόχευση. Σίγουρα αποτελεσματικότερος τρόπος από την αύρα που ψεκάζει υπό 45μοίρες γωνία. (εδώ βλέπουμε και τον ιαπωνικό ιδεολογικό τρόπο απάντησης στην κρίση)

( και εδώ μερικές παραπάνω πληροφορίες για τα αποθηκευμένα καύσιμα καθώς και για την ψύξη που χρειάζονται)

4. Η αυστριακή μετεωρολογική υπηρεσία βγάζει κάθε μέρα γραφήματα που εξομοιώνουν το πως διασπείρεται το ραδιενεργό υλικό σε σχέση με το που φυσάνε οι άνεμοι. Η εξομοίωση δεν χρησιμοποιεί πραγματικά δεδομένα καθώς δεν είναι διαθέσιμα, παρ' όλα αυτά είναι πολύ χρήσιμη για να βλέπουμε το πως διασπείρονται τα ραδιενεργά υλικά στην ατμόσφαιρα. Είναι η μόνη πηγή που δημοσιεύει κάποιες από τις μετρήσεις από τον οργανισμό απαγόρευσης των πυρηνικών δοκιμών. Εδώ και 2 μέρες φυσάει προς το Τόκιο.

5. Και ως επιβεβαίωση της παραπάνω είδησης, οι Αμερικάνοι μάζεψαν άρον άρον το αεροπλανοφόρο τους George Washington από την γιοκοσούα, μαζί με όλους τους Αμερικάνους εργάτες των ναυπηγείων εκεί και την κοπάνησαν για τα ανοιχτά. Χορήγησαν σε όλους ταμπλέτες ιωδίου και τους είπαν να τις πάρουν μόλις τους ειδοποιήσουν. Η Γιοκοσούα βρίσκεται στη νότιο ανατολική πλευρά του Τόκιο, πρακτικά μέσα στην πόλη.

6. Όσο για τις ζώνες αποκλεισμού και τα υπόλοιπα αστεία έξω από τα 20χλμ μετρήθηκε ραδιενέργεια 130μSv/h . Δηλαδή 3,8mSv τη μέρα. Να θυμίσουμε πως γύρω στα 1000-1500mSv καίγεσαι (το πολύ σε ένα μήνα) και γύρω στα 50-100 καίγεσαι σε μερικά χρόνια. (πιθανότατα τα 50-100 είναι ωραιοποιημένο νούμερο καθώς όπως λέγαμε και πιο πάνω οι έρευνες στους πληθυσμούς της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας λείπουν γιατί κανείς δεν συμφέρει να ασχοληθεί με το ζήτημα).

Είναι σχετικά προφανές πως ο καθορισμός της ζώνης αποκλεισμού στη Φουκουσίμα όπως και στο Τσέρνομπιλ είναι ένα στρογγυλό νούμερο προκειμένου να καθησυχαστεί ο πληθυσμός με σαμάνικα κόλπα. Βασίζεται περισσότερο σε μια μεταφυσική πεποίθηση πως το “κακό” μπορεί να περικυκλωθεί και να απομονωθεί, όχι πολύ μακριά από τη λογική της μαύρης μαγείας όπου φτιάχνει έναν κύκλο γύρω από μια πεντάλφα για να μην ξεφύγουν τα πνεύματα.

Παρότι είναι δεδομένο πως όσο πιο μακριά βρίσκεσαι από το εργοστάσιο, τόσο καλύτερα είναι τα πράγματα, είναι αστείο να πιστεύουμε πως τα 20χλμ αποτελούν κάποια βαριά ζυγισμένη απόφαση βασισμένη στο πως εξαπλώνεται η ραδιενέργεια (διότι εάν ήταν έτσι η ζώνη αποκλεισμού θα ακολουθούσε περισσότερο τους ανέμους παρά τον διαβήτη του ανθρώπου που τη σχεδίασε). Και καθώς περνάνε οι μέρες τα 20χλμ θα γίνονται όλο και πιο αδιάφορα.

7. Οι 50 της Φουκουσίμα. Πρόκειται για ένα ακόμα κομμάτι του μεταφυσικού παραμυθιού που μας σερβίρεται. Λίγο σαν αποδιοπομπαίοι ήρωες οι 200-300 άνθρωποι που παλεύουν αυτή τη στιγμή στο εργοστάσιο έχουν σχεδόν διαχωριστεί από την υπόλοιπη κοινωνία (για να μη μιλήσω για την κυβέρνηση). Ευχές προσευχές και άλλα όμορφα μεταφυσικά τους συνοδεύουν, αλλά την ίδια στιγμή υπάρχει μια αποστασιοποίηση που δεν οφείλεται μόνο στη ραδιενέργεια. Δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με τους δικούς τους, δεν μαθαίνουμε τίποτα για το τι κάνουν. Δεν είναι τυχαίο πως θυμίζει πολύ το μύθο του Μινώταυρου. Οι Αθηναίοι στέλνουν τον Θησέα στο λαβύρινθο με την ελπίδα να σκοτώσει το τέρας, αλλά ταυτόχρονα ο Θησέας αποτελεί και μεζεδάκι προς θυσία. Οι Αθηναίοι ακολουθούν κατά γράμμα τις εντολές. Μακάρι να πεθάνει το τέρας, αλλά ακόμα κι αν πεθάνει ο Θησέας τη δική τους μεριά της συμφωνίας την έχουν τηρήσει.

Πιθανότατα αυτή θα είναι και η τελευταία ανταπόκρισή μου μέσα από την πισίνα του χρησιμοποιημένων καυσίμων του αντιδραστήρα 4 στη φουκουσίμα (ο techie λέει πως το νερό είναι πολύ καλό αν και την θερμοκρασία θα την προτιμούσα λίγο πιο χαμηλά διότι λιώνουν γρήγορα τα παγάκια στο τζίν μου ). Νομίζω πως έφτασα στα όριά μου, παρά το γεγονός πως κάποιοι με θεωρείτε ένα κάποιο είδος dr.Doom.

Memento mori, έξω είναι άνοιξη και κανείς δεν γνωρίζει πόσες μας απομένουν ακόμα.

ΥΓ δείτε κι αυτή την εκπληκτική ιστορία κι ακόμα τον ίδιο άνθρωπο να μιλάει εδώ. Δώστε βάση στο πως λένε πως η διαδικασία παραγωγής είναι φυσικά μια πιο βρώμικη ιστορία από το μοντέλου του σφαιρικού αλόγου υπό κενό που βρίσκεται στα ωραία σχεδιάκια. Στο βίντεο βλέπουμε επιτέλους έναν insider να μιλάει. (μη φοβάστε υπάρχει διερμηνεία στα αγγλικά)