Υπήρχε Μνημόνιο το '21;

σκίτσο Γιάννη Ιωάννου από το Έθνος (πηγή)

του Θανάση Καρτερού

από την Αυγή

Όσοι είδαν το βράδυ της Τετάρτης τον εξαιρετικό «Εξάντα» του Αυγερόπουλου για την Αργεντινή προ, επί, και μετά ΔΝΤ, θα σημείωσαν πόσοι από τους συνομιλητές του δημοσιογράφου μιλούσαν όχι μόνο για την καταστροφή που έφεραν οι ξένοι τεχνοκράτες στη χώρα, αλλά και για την αξιοπρέπεια που τους στέρησαν. Από τον συγγραφέα Γκαλεάνο, μέχρι απλούς ανθρώπους που και σήμερα δύσκολα τα φέρνουν βόλτα, επαναλαμβανόταν ξανά και ξανά η φράση: τώρα έχουμε την αξιοπρέπειά μας.

Αν έρχονταν τώρα αυτοί οι κύριοι του ΔΝΤ θα τους πληροφορούσαμε ότι είναι λάθος στιγμή, σε λάθος χώρα, είπε ο Γκαλεάνο. Κι αν επιχειρούσαν να μας πουν τι να κάνουμε θα τους απαντούσαμε ότι δεν έχουν καμιά δουλειά, ότι έχουμε κυβέρνηση που την ψηφίζουμε και κανένας δεν ψήφισε σ’ αυτή τη χώρα τους τεχνοκράτες του ΔΝΤ. Ότι η εποχή που οι ίδιοι ήταν «κυβέρνηση της κυβέρνησης» έχει περάσει. (Εννοούσε φυσικά ότι έχει περάσει για την Αργεντινή –γιατί εδώ σε μας μόλις έχει αρχίσει. Και καλό είναι να βλέπουμε το παρελθόν των Αργεντινών, που πιθανότατα είναι το μέλλον μας…).

Δεν είναι λοιπόν και τόσο υποτιμημένο νόμισμα, όσο πιστεύουν ορισμένοι, η αξιοπρέπεια ενός λαού –η εθνική αξιοπρέπεια που μεταφράζεται σε προσωπική αξιοπρέπεια κάθε πολίτη. Και μέρες σαν κι αυτή, όσο κι αν το νόημά τους πνίγεται κάτω από εν-δυο, εν-δυο, ερπύστριες παρελάσεων και ήχους εμβατηρίων, έχουν κάτι να πουν επ’ αυτού. Ότι δεν μετράνε δηλαδή σ’ αυτό που συμβαίνει και σ’ αυτό που έρχεται μόνο τα spreads και τα επιτόκια, οι μηχανισμοί διάσωσης και τα σύμφωνα του ευρώ, τα κέρδη και οι ζημίες. Και όποια πολιτική, με όποια επιχειρήματα κι αν αγνοεί και προσβάλλει την εθνική αξιοπρέπεια, έχει μεγάλο πρόβλημα στα ίδια της τα θεμέλια.

Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να υποτιμά τη δύναμη του χρήματος και την εξουσία των αγορών. Από την άλλη όμως, όταν οι μέρες είναι δύσκολες, όταν βάλλονται, όταν μια κάποια τρόικα κυβερνά την κυβέρνησή τους κι αυτή το θεωρεί φυσικό, τότε οι λαοί αισθάνονται προσβεβλημένοι. Κι αν αυτό το αίσθημα προσβολής της εθνικής αξιοπρέπειας ενωθεί με το αίτημα κοινωνικής δικαιοσύνης, τότε μπορεί κανείς να αναρωτηθεί: υπήρχε Μνημόνιο το '21; Κάτι ξέρει η ιστορία επ’ αυτού…