Καταπτύστως...

(πηγή)

του Θανάση Καρτερού

από την Αυγή 

Παλιά μόδα, νέες δόξες: Καταδικάστε! Τους εξεγερμένους της Κερατέας, τους αγριεμένους της ΟΛΜΕ, τους γιαουρτάδες, τους τζαμπατζήδες, τους καταληψίες, τους διαδηλωτές, τους ακτιβιστές πάσης φύσεως. Και εφόσον η προστακτική δεν γίνει αποδεκτή, ακολουθεί ο μακρύς κατάλογος της αριστερής παραβατικότητας. Δεν καταδικάζετε τούτο, δεν καταδικάζετε το άλλο. Άρα… δολοφονητέος ο Πάγκαλος και άνομη η αριστερά!

Δολοφονητέα στην περίπτωση αυτή είναι όμως η λογική. Κατηγορείς ένα κόμμα ότι πρωτοστατεί στον προπηλακισμό σου και κατονομάζεις «στελέχη» του. Αποδεικνύεται ότι οι καταγγελίες σου είναι ό,τι του φανεί του λωλοστεφανή. Οι κατονομαζόμενοι δεν ανήκουν στο καταγγελλόμενο κόμμα, ένας εξ αυτών ήταν την ώρα των επεισοδίων αλλού, άλλος απειλεί με μηνύσεις κι ο άνθρωπος με το γιαούρτι δηλώνει ότι ψήφισε Καρατζαφέρη!!!

Λοιπόν; Λοιπόν, αν πρέπει να καταδικαστεί κάποιος, δεν είναι ο συκοφάντης; Αλλά δεν τον καταδικάζουν -δείχνουν δημοκρατική ευρύτητα. Έτσι είναι, έτσι μιλάει, έχει δικαίωμα να εκφράζει τις απόψεις του με τον τρόπο του. Κατανοούν τον αντιπρόεδρό τους και τις φραστικές του μολότοφ εναντίον της δημοκρατικής τάξης. Αλλά δεν δέχονται επ’ ουδενί να κατανοεί η αριστερά τα ξεσπάσματα οργής απλών ανθρώπων, που γράφουν στα παλιά τους παπούτσια την όποια «γραμμή».

Τι κι αν η αριστερά δηλώνει ξανά και ξανά ότι είναι εναντίον της ατομικής βίας, είναι αντίθετη με προπηλακισμούς, αντιμετωπίζει με όρους μαζικού κινήματος και όχι ατομικής οργής την αγριότητα των μνημονίων; Τι κι αν δεν έχει αποδειχτεί ούτε σε μια περίπτωση συμμετοχή της; Τι κι αν ο καθένας καταλαβαίνει ότι αν η αριστερά ενθάρρυνε ή οργάνωνε και δεν αποδοκίμαζε τέτοιες ενέργειες θα είχε γίνει η Ελλάδα γαλακτοκομείο; Αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με τις καταγγελίες τους τόσο το χειρότερο γι’ αυτή.

ΕΠΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ: Στη γραμμή αυτή, η βουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ Σοφία Γιαννακά κατάγγειλε στις ειδήσεις της ΝΕΤ το «κατάπτυστο» άρθρο μου στην κυριακάτικη Αυγή, ότι υποκινεί σε γιαουρτώματα. Να πετάξεις ένα γιαούρτι δεν είναι και τόσο δύσκολο -ακόμα και το τελευταίο φασιστόμουτρο της Χρυσής Αυγής το καταφέρνει, γράφω εκεί. Η άσκηση -όμως- ατομικής βίας, ακόμα και εναντίον αποδεδειγμένα προκλητικών ή ξεφωνημένων πολιτικών, παραμένει μια ενέργεια αμφιλεγόμενη και πάντως ξένη στην αριστερά.

Τι να πω τώρα; Τσιμουδιά! Μη μας βγει η καταπτύστως επιπόλαιη κυρία και δολοφονητέα….