Τα σέβη μου!

«Η πρωτοβουλία μου να γράψω και στην συνέχεια να δημοσιοποιήσω την θέση μου και να ξεκαθαρίσω τους λόγους για τους οποίους δεν πρόκειται να παραστώ στο δικαστήριο πάρθηκε επειτα από την ανάγνωση αλλα και την εξέλιξη τόσο των δημοσιευμάτων, όσο και των γεγονότων της δίκης. Ρίχνoντας μια ματιά στα δημοσιεύματα των media αλλα και τις δηλώσεις του κυρίου Κούγια, θεωρώ πως είμαι υποχρεωμένος να πάρω θέση απέναντι του, απο τη στιγμή που και ο ίδιος αποφάσισε να κάνει το ίδιο προς το προσωπό μου.

Όσον αφορά λοιπόν τη μη συμμετοχή του στη διαδικασία σε περίπτωση που δεν εμφανιστώ για να καταθέσω, δηλώνω οτι με μεγάλη μου χαρα και ανυπομονησία περιμένω τη μη συμμετοχή του, αλλά και τις εξίσου γελοίες δηλώσεις του, οι οποίες το μόνο που μου προκαλούνε είναι νευρικό γέλιο.

Στο δεύτερο σκέλος στο οποίο αναφέρεται στη συμμετοχή μου σε ακροαριστερές οργανώσεις, συνεργασιας μου με κυκλώματα και αλλες παρόμοιες γελοιότητες θα ήθελα να τονίσω, πως είναι σενάρια συνωμοσιολογίας ενός φαντασμένου δικηγορίσκου ο οποίος αρέσκεται στο να δημιουργεί εντυπώσεις και να προσπαθεί με κάθε τρόπο να γαντζώνεται από την επικαιρότητα ανεξάρτητα με το αν αυτή είναι θετική η αρνητική για τον ίδιο. Τίποτα παραπάνω από ενα μυθομανή καραγκιοζάκο ο οποίος έχει γνώση του ποινικού κώδικα και αρέσκεται στο να ρουφάει όση περισσότερη δημοσιότητα μπορεί, είτε με το ρόλο του θύματος (δαρμένος, λιπόθυμος κλπ.), είτε ως ένας σοβαροφανής επαγγελματίας.

Σε σχέση με την ανακοίνωση της Γ.Α.Δ.Α. περι της μη παρακολούθησής μου, το μόνο που θα μπορούσα να πω ειναι πως όσο αυτοί δεν με παρακολουθούνε αλλο τόσο ο Κορκονέας δεν πυροβόλησε τον Αλέξανδρο. Οφείλω να διευκρινίσω και πως παρά τα δημοσιεύματα, δεν είχα κανενα σκοπό να εμφανιστώ στη δίκη διότι δεν με απασχολεί ουτε στο ελάχιστο η έκβασή της. Θεωρώ, ως πολιτική μου επιλογή, να μην εμφανίζομαι στις στιγμές που ορίζουν οι θεσμοί, αλλα να διαμορφώνω εγω ο ίδιος τα δίκα μου πλαίσια στα οποία θα εκφράσω την αντίληψή μου.

Εύχομαι λοιπόν τόσο στον κ. Κούγια, όσο και στον πελάτη του, καλα ξεμπερδέματα και προκαλώ την ελληνική αστυνομία να φέρει εις πέρας το έργο της, αν και εφόσον έχει τη συγκεκριμένη δυνατότητα».

,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,-,

Την διάβασα από χτες τούτη την επιστολή του φίλου του Αλέξη στη "Ζούγκλα". Και στεναχωρήθηκα! Κάτι η απλοϊκότητά της, κάτι τα δικαιώματα που δίνει στον μοντελοπνίχτη, κάτι που η μαρτυρία του είναι καθοριστική και την αρνείται... 

Και σήμερα την ξαναδιάβασα. Σκέφτηκα τι έζησε αυτό το παιδί εκείνο το βράδυ Σαββάτου. Σκέφτηκα πόσες φορές το ξανάζησε αυτούς τους 16 μήνες. Σκέφτηκα τι μπορεί να αισθάνθηκε όταν πήγε την πρώτη φορά να καταθέσει και δεν μπόρεσε σαν είδε τους φονιάδες. Σκέφτηκα τι διαβάζει κι ακούει να λέει εναντίον του και εναντίον του νεκρού φίλου που κράτησε στα χέρια, αυτό το ζόμπι που δικηγορεύει.  Σκέφτηκα τις γερμένες πλάτες που βλέπει παντού γύρω του, κι αυτό και το κάθε παιδί. Κι απόρησα που βρήκε τόσο μπόι μια σταλιά αυτός, να "κοιτάξει" στα μάτια αυτόν τον πανίσχυρο πυλώνα της συντεχνίας με τα λευκά κολάρα και να του ρίξει τέτοιο φτύσιμο. Κι έριξα μια μούντζα στα μούτρα μου. Σαν κι αυτή που ρίχνει τούτος εδώ ο "αυθάδης" 17χρονος σε όλους μας. με αυτό το απλοϊκό του μα θαρραλέο γράμμα! "Δεν είμαστε μικρότεροι, αλλά είμαστε γονατιστοί" λέει το σύνθημα στον τοίχο... Ευχαριστώ ρε πιτσιρικά που σηκώθηκες και μας το βροντοφώναξες! Τα σέβη μου, παλικάρι μου!