DELENDA EST! Ναι, αλλά τι;

"Η προσφυγιά δεν είναι έγκλημα" γράφει το πλακάτ της χθεσινής συγκέντρωσης Αφγανών προσφύγων, δηλώνοντας το αυτονόητο... (φωτογραφία από Ελευθεροτυπία) 

H ΑΥΓΗ 1/04/2010

Σε σιωπηλή διαμαρτυρία, κρατώντας στα χέρια τους αναμμένα κεριά, προχώρησαν χθες οικογένειες Αφγανών προσφύγων μπροστά από τη Βουλή, στην πλατεία Συντάγματος. Αφορμή στάθηκε ο θάνατος του 15χρονου Αφγανού από την έκρηξη της βόμβας στα Πατήσια, ωστόσο στο επίκεντρο της διαμαρτυρίας τέθηκε η πολιτική του ελληνικού κράτους στο άσυλο, που οδηγεί ολόκληρες οικογένειες προσφύγων να ζουν στον δρόμο μαζεύοντας σκουπίδια, χωρίς στέγη και τροφή. Όπως έγραφαν χαρακτηριστικά στο πανό που κρατούσαν κατά τη διάρκεια της κινητοποίησης, "είμαστε πρόσφυγες - απαιτούμε δικαιώματα".
Στο κείμενο του καλέσματός τους οι Αφγανοί πρόσφυγες σημείωναν πως "δεν υπάρχει αμφιβολία... ότι υπάρχουν πολιτικές ευθύνες και καλούμε τη κυβέρνηση να τις αναλάβει, ώστε να προλάβει τέτοιες τραγωδίες αθώων ανθρώπων... Είμαστε πρόσφυγες ενός εξαγομένου πολέμου και απαιτούμε όλα τα αυτονόητα δικαιώματά μας, σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες: άσυλο για όλους τους πρόσφυγες, προστασία των ζωών μας, στέγη για τις οικογένειες και για τα ασυνόδευτα ανήλικα παιδιά, ιατρική περίθαλψη για όλους".

Ξαναπιάνω σήμερα δύο κείμενα που είχα αναρτήσει το προηγούμενο διήμερο, επειδή θέλω να σταθώ σε κάποια σημεία που τα προσπέρασα, λόγω της φόρτισης από το έγκλημα της Πατησίων.  Αλλά σήμερα θα σταθώ σε αυτά:

Η Αφροδίτη Αλ Σάλεχ, που χρόνια ασχολείται με τα προβλήματα μεταναστών και προσφύγων, έγραφε στο blog αφηρημένες κάποιες σκέψεις στις 29/3/10:

"Μια μάνα με τα δύο παιδιά της, και ο σύζυγος κάπου παραπέρα, μια οικογένεια από το Αφγανιστάν, διακινδυνεύοντας τη ζωή τους κατόρθωσαν πριν από έξη μήνες να φτάσουν στο ελληνικό ή μάλλον στο ευρωπαϊκό έδαφος, διεκδικώντας όχι μια καλύτερη ζωή, αλλά το αναφαίρετο δικαίωμα στη ζωή. Όχι δεν αιτήθηκαν πολιτικό άσυλο. Τι νόημα θα είχε; Σάμπως υφίσταται μηχανισμός; Και εξάλλου, ποιος συμπατριώτης τους έχει αναγνωριστεί πρόσφυγας στην Ελλάδα; Στις πίσω αυλές και στα υπόγεια της περιοχής του Αγ. Πανταλεήμονα διέμεναν, και κάθε μέρα προσπαθούσαν να βρουν τον τρόπο να αποδράσουν από την Ελλάδα, να ξεγελάσουν τον Κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ, και να φτάσουν σε μια άλλη χώρα της Ευρώπης, πιο δίκαιη, πιο φιλική."

Ο Στέλιος Βαρδέλης συναντά τον τραγικό πατέρα του δολοφονημένου Χαμί  (αποσπάσματα από TΑ ΝΕΑ 31/03/10 ):

"Αυτοί που σκότωσαν τον Χαμί δεν δολοφόνησαν απλά τον γιο μου. Στο πρόσωπό του σκότωσαν τα εκατομμύρια των προσφύγων που ξεριζωθήκαμε για να βρούμε αλλού μια καλύτερη ζωή" (...) Έγινα δάσκαλος όπως ο πατέρας μου που έφτιαξε τα δύο αυτά σχολεία. Οι Ταλιμπάν όμως δεν θέλουν την εκπαίδευση κι εγώ δεν μπορούσα να αφήσω τα παιδιά μου και ακόμη περισσότερο τις κόρες μου χωρίς εκπαίδευση. Όταν ήρθαν οι Αμερικανοί πιστέψαμε πως είχαμε τελειώσει με τους Ταλιμπάν. Τον τελευταίο καιρό όμως απέκτησαν και πάλι δύναμη και η ζωή έγινε και πάλι εφιάλτης" (...) Δύο από τα κορίτσια της οικογένειας βρέθηκαν στο Ιράν με τη βοήθεια συγγενών, ένα άλλο στην Αυστραλία για να γλιτώσουν από την καταπίεση των Ταλιμπάν. Η οικογένεια Νατζάφι πούλησε όλα της τα υπάρχοντα και βρήκε μέσω Πακιστάν τους δουλεμπόρους που θα τη μετέφεραν στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας «Από τον πατέρα μου είχα μάθει πολλά για την ελληνική ιστορία και κυρίως για τον Μέγα Αλέξανδρο που στο Αφγανιστάν το όνομά του είναι πολύ σημαντικό. Όταν μαζέψαμε τα λεφτά είπα στην οικογένειά μου πως θα πάμε να μείνουμε στην Ελλάδα. Ήθελα τα παιδιά μου να μάθουν τη γλώσσα και να ζήσουμε σε μια χώρα που θαυμάζαμε για τον πολιτισμό της. Δυστυχώς αφήσαμε πίσω μας τις βόμβες πιστεύοντας πως είχαμε σωθεί, αλλά ο θάνατος μάς παραμόνευε στην Αθήνα». Ακόμη και τώρα που μέσω του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη δίνεται στην οικογένεια η δυνατότητα να ταξιδέψει σε όποια χώρα επιθυμεί, ο Μοχάμεντ Νατζάφι δηλώνει πως θα παραμείνει στην Ελλάδα. «Μόνο που αυτή τη φορά θα έχω έναν λόγο παραπάνω, αφού εδώ θα είναι θαμμένος ο γιος μου».
Η οικογένεια Νατζάφι ύστερα από ταξίδι δύο μηνών πέρασε παράνομα τα ελληνικά σύνορα με οδηγούς Τούρκους δουλεμπόρους και στις 13 Σεπτεμβρίου συνελήφθη και οδηγήθηκε στο κρατητήριο της Παγανής Λέσβου. Ύστερα από λίγες ημέρες βρέθηκε στην Αθήνα, όπου με τη βοήθεια φίλων που ήδη βρίσκονταν στην Ελλάδα νοίκιασε ένα ισόγειο, 50 μέτρα από το σημείο όπου σκοτώθηκε ο 15χρονος Χαμί. Τον Νοέμβριο η οικογένεια προσπάθησε να καταθέσει- χωρίς όμως τελικά να τα καταφέρει- αίτηση ασύλου, αφού απευθύνθηκε πρώτα στο Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες. (...) «Και μην ξεχάσεις αυτοί που σκοτώνουν πρόσφυγες διαπράττουν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας». Την ώρα της έκρηξης ο Μοχάμεντ βρισκόταν στο σπίτι ενός φίλου του Αφγανού που μένει σχεδόν απέναντι από το δικό τους σπίτι. «Την έκρηξη δεν την άκουσα. Άκουσα όμως τη φασαρία μετά. Βγαίνοντας από το σπίτι του φίλου μου είδα όλους αυτούς τους αστυνομικούς που είχαν μαζευτεί. Προσπάθησα να περάσω απέναντι και να μπω στο σπίτι μου, αλλά κάποιοι αστυνομικοί με σταμάτησαν. Καθώς είμαι παράνομος στην Ελλάδα, σκέφτηκα πως αν τους πίεζα περισσότερο για να περάσω απέναντι, μπορεί να μου ζητούσαν χαρτιά και να είχα μπλεξίματα. Κοιμήθηκα λοιπόν στο σπίτι του φίλου μου ελπίζοντας πως η οικογένειά μου θα είχε προλάβει να επιστρέψει στο σπίτι. Το πρωί όταν έφυγαν οι πολλοί αστυνομικοί επέστρεψα αλλά δεν βρήκα κανέναν. Τηλεφώνησα στο κινητό του Χαμί, αλλά δεν μου απάντησε κανείς. Λίγη ώρα αργότερα ήρθαν κάποιοι φίλοι Αφγανοί και με ενημέρωσαν για το τι συνέβη. Ακολούθησε η Αστυνομία. Έχασα τον κόσμο"

Γιατί μιλούσαν οι Αφγανοί πρόσφυγες που συγκεντρώθηκαν έξω από την βουλή χθες για "πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης που πρέπει να τις αναλάβει ώστε να προλάβει τέτοιες τραγωδίες αθώων ανθρώπων..."; Η απαίτησή τους "είμαστε πρόσφυγες ενός εξαγομένου πολέμου και απαιτούμε όλα τα αυτονόητα δικαιώματά μας, σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες: άσυλο για όλους τους πρόσφυγες, προστασία των ζωών μας, στέγη για τις οικογένειες και για τα ασυνόδευτα ανήλικα παιδιά, ιατρική περίθαλψη για όλους" πόση νομική βάση έχει; Υπονοούν πως το ελληνικό κράτος παρανομεί ή μου φάνηκε εμένα; Γιατί η Α.Σάλεχ λέει πως δεν υπάρχει μηχανισμός για χορήγηση προσφυγικού ασύλου και ως εκ τούτου δεν είχε κανένα νόημα να το αιτήσει; Γιατί λέει για άλλες χώρες της Ευρώπης, "πιο δίκαιες και πιο φιλικές" προς τους πρόσφυγες; Γιατί ο τραγικός πατέρας λέει πως μάταια προσπάθησε να καταθέσει αίτηση ασύλου τον Νοέμβριο;     

Με αρκετές αναζητήσεις στο google, σε αποκόμματα και ιστοσελίδες εφημερίδων, copy-paste κλπ μάζεψα κάποιες απαντήσεις σε έναν πίνακα. Πίνακα παρανομίας και ντροπής για το μπάχαλο που λέγεται Ελλάδα, Κι αν κάποιος περαστικός από εδώ ενοχληθεί με τον απαξιωτικό τρόπο που μιλώ για αυτό το κράτος της ληστοκρατίας, ας κάνει τον κόπο να διαβάσει τα παρακάτω δημοσιεύματα... 

 

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

Από την ιστοσελίδα της ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑΣ

Ποιος είναι πρόσφυγας; 

Σύμφωνα με τη Συνθήκη του Ο.Η.Ε. για τους Πρόσφυγες, που έχει υπογραφεί από 147 χώρες, πρόσφυγας είναι κάποιος που:

• βρίσκεται εκτός της χώρας καταγωγής του

• κινδυνεύει πραγματικά να υποστεί παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του στη χώρα του εξαιτίας της ταυτότητάς του ή των πεποιθήσεών του.

• Δεν μπορεί ή δεν θέλει να επιστρέψει επειδή η κυβέρνησή του δεν μπορεί ή δεν θέλει να τον προστατέψει.

Εξαιτίας της δίωξης που μπορεί να αντιμετωπίσει, ένας πρόσφυγαςδικαιούται να προστατευθεί από μια εξαναγκαστική επιστροφή στη χώρα καταγωγής του (αρχή της μη επαναπροώθησης). Εκτός από τα δικαιώματα που έχουν όλοι οι άνθρωποι, ο πρόσφυγας δικαιούται αυτήν την προστασία, όπως επίσης και προστασία από δίωξη για παράνομη είσοδο, έγγραφα ταυτότητας και ταξιδιωτικά έγγραφα και πρόσβαση σε μια μακροπρόθεσμη λύση. Αυτή μπορεί να είναι η ενσωμάτωση στη χώρα που του παρέχει άσυλο, η επανεγκατάσταση σε μια άλλη χώρα ή ο εθελούσιος επαναπατρισμός στη χώρα καταγωγής του, εφόσον αυτή γίνεται με ασφάλεια και αξιοπρέπεια.
Ποιος θεωρείται αιτών άσυλο; 

Ένα άτομο που αναζητά προστασία ως πρόσφυγας ακόμα κι αν δεν έχει επισήμως αναγνωρισθεί ως τέτοιος. Συνήθως ο όρος αναφέρεται σε κάποιον που αναμένει ακόμα από μία κυβέρνηση να αποφανθεί αν ο ίδιος είναι πρόσφυγας. Η έλλειψη, ωστόσο, επίσημης αναγνώρισης δεν μειώνει το δικαίωμά του/της για προστασία από το διεθνές προσφυγικό δίκαιο.

Τα δικαιώματα των αιτούντων άσυλο  

Ο αιτών άσυλο είναι ένα άτομο που αναζητά προστασία ως πρόσφυγας ακόμα και αν δεν έχει επισήμως αναγνωριστεί ως τέτοιος. Συνήθως ο όρος αναφέρεται σε κάποιον ο οποίος αναμένει ακόμα από μια κυβέρνηση να αποφανθεί αν ο ίδιος είναι πρόσφυγας. Η έλλειψη επίσημης αναγνώρισης δεν μειώνει το δικαίωμά του/ της για προστασία από το διεθνές προσφυγικό δίκαιο.

 Έκθεση Διεθνούς Αμνηστίας Μάρτιος 2010

ΣΥΝΘΗΚΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ 

Άρθρο 31 

Πρόσφυγες παρανόμως διαμένοντες επί του εδάφους της χώρας της εισδοχής 

1. Αι Συμβαλλόμεναι Χώραι δεν θα επιβάλλουν ποινικάς κυρώσεις εις πρόσφυγας λόγω παρανόμου εισόδου ή διαμονής, εάν ούτοι προερχόμενοι απ' ευθείας εκ χώρας ένθα η ζωή ή η ελευθερία αυτών ηπειλείτο, εν τη εννοία του άρθρου 1, εισέρχωνται ή ευρίσκωνται ήδη επί του εδάφους αυτών άνευ αδείας, υπό την επιφύλαξιν πάντως ότι ούτοι αφ' ενός μεν θα παρουσιαστούν αμελλητί εις τας αρχάς αφ' ετέρου δε θα δώσουν επαρκείς εξηγήσεις περί της παρανόμου αυτών εισόδου ή διαμονής.

ΟΔΗΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΣΥΛΟΥ 

Άρθρο 18 

Κράτηση 1. Τα κράτη μέλη δεν υποβάλλουν σε κράτηση ένα πρόσωπο για το λόγο και μόνο ότι ζητεί άσυλο. 2. Όταν υποβάλλουν έναν αιτούντα άσυλο σε κράτηση, τα κράτη μέλη μεριμνούν ώστε να υπάρχει η δυνατότητα ταχείας δικαστικής επανεξέτασης.

Η ΧΑΡΤΑ ΤΗΣ ΕΕ ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ 

Άρθρο 6 

Δικαίωμα στην ελευθερία και την ασφάλεια  Κάθε πρόσωπο έχει το δικαίωμα στην ελευθερία και την ασφάλεια.

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ 

Άρθρο 5 

1. Παν πρόσωπον έχει δικαίωμα εις την ελευθερίαν και την ασφάλειαν. Ουδείς επιτρέπεται να στερηθή της ελευθερίας του ειμή εις τας ακολούθους περιπτώσεις και συμφώνως προς την νόμιμον διαδικασίαν:
(στ) Εάν πρόκειται περί νομίμου συλλήψεως ή κρατήσεως ατόμου επί σκοπώ όπως εμποδισθή από του να εισέλθει παρανόμως εν τη χώρα ή εναντίον του οποίου εκκρεμεί διαδικασία απελάσεως ή εκδόσεως. 4. Παν πρόσωπον στερούμενον της ελευθερίας του συνεπεία συλλήψεως ή κρατήσεως έχει δικαίωμα προσφυγής ενώπιον δικαστηρίου ίνα τούτο αποφασίσει εντός βραχείας προθεσμίας επί του νομίμου της κρατήσεώς του και διατάξη την απόλυσίν του εν περιπτώσει παρανόμου κρατήσεως.

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

Αυτές είναι κάποιες από τις βασικές αρχές, όπως προκύπτουν από τις διεθνείς συνθήκες που έχει υπογράψει η χώρα μας για την προστασία των προσφύγων. Αν δεν τις εφαρμόζει καταπατά διεθνείς κανόνες, με λίγα λόγια παρανομεί με βάση το διεθνές δίκαιο. Παρανομεί; 

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

Η ΑΥΓΗ 13/09/2003
Όπως προκύπτει από τα στοιχεία της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες το 2002 η χώρα μας χορήγησε προσφυγικό ή ανθρωπιστικό καθεστώς μόλις στο 1,1% των αιτούντων, όταν ο μέσος όρος της Ε.Ε. (πλην Ελλάδας) αγγίζει το 21,1%.


Τα στοιχεία είναι ανησυχητικά στην περίπτωση των Ιρακινών που αιτούνται άσυλο, υπογραμμίζει ο Μπαρτ Λέερσχολ, αναπληρωτής αντιπρόσωπος της Υ.Α. στη χώρα μας: "ενώ ο Μ.Ο. των αιτούντων άσυλο ιρακινής καταγωγής στους οποίους χορηγήθηκε είτε προσφυγικό είτε ανθρωπιστικό καθεστώς στην Ε.Ε. το 2002 ήταν 47,7%, το αντίστοιχο ποσοστό στην Ελλάδα ήταν 1%. Αυτό σημαίνει ότι γνήσιοι πρόσφυγες μπορεί να αφήνονται χωρίς διεθνή προστασία και να βρίσκονται σε συνεχή κίνδυνο υποχρεωτικής επιστροφής τους στο Ιράκ, με τραγικές, πιθανόν, συνέπειες για τη ζωή τους". Και ο Μπαρτ Λέερσχολ σχολιάζει: "Καθώς τιμάμε τη μνήμη των τραγικών συμβάντων της 11ης Σεπτεμβρίου, η Υ.Α. θέλει να επαναλάβει ότι εκτιμά το νόμιμο ενδιαφέρον των κρατών, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, να καταπολεμήσουν την τρομοκρατία. Ωστόσο η τρομοκρατία δεν θα καταπολεμηθεί με το να αρνούμαστε την προστασία σε πραγματικούς πρόσφυγες, που είναι οι ίδιοι θύματα, όχι θύτες των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων".

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

Η ΑΥΓΗ 21/02/2006

Εξαιρετικά χαμηλά ήταν και το 2005 τα ποσοστά χορήγησης ασύλου στη χώρα μας, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε η αντιπροσωπεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στην Ελλάδα. Όπως και όλα τα προηγούμενα χρόνια, η ελληνική πολιτεία κατά το 2005 χορήγησε το προσφυγικό καθεστώς με το σταγονόμετρο, παρότι ο αριθμός των καταγεγγραμένων αιτήσεων ασύλου ήταν ο μεγαλύτερος από το 1994! Συγκεκριμένα, σε σύνολο 9.050 αιτούντων άσυλο, οι αρχές αναγνώρισαν την ιδιότητα του πρόσφυγα μόλις σε 39 άτομα (0,84%), ενώ σε 49 περιπτώσεις χορηγήθηκε προσωρινό ανθρωπιστικό καθεστώς.

Το συνολικό ποσοστό αναγνώρισης στη χώρα μας, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρωπιστικού καθεστώτος, ανέρχεται μόλις στο 1,9%, έχοντας τεθεί υπό κρίση 4.624 αιτήσεις από τις 9.050 που κατεγράφησαν. Οι υπόλοιπες βρίσκονται σε εκκρεμότητα προς εξέταση, με συνέπεια να προστίθενται στις πολλές χιλιάδες συσσωρευμένες από τα προηγούμενα χρόνια εκκρεμείς αιτήσεις.

Σε σχέση πάντως με τον προηγούμενο χρόνο το ποσοστό αναγνώρισης εμφανίζει ελαφρά άνοδο, αφού το 2002 ήταν 1,07%, το 2003 0,62% και το 2004 0,88%. Ωστόσο, τα ποσοστά της χώρας μας εξακολουθούν να είναι από τα χαμηλότερα ανάμεσα στα 25 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου, σύμφωνα με τα διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία του 2004, το ποσοστό ανέρχεται στο 26,4%! Χαρακτηριστικό, πάντως, της πολιτικής που ακολουθεί η Ελλάδα στον τομέα του ασύλου είναι ακόμη το γεγονός πως μέχρι στιγμής, σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία, σε κανέναν δεν έχει χορηγηθεί άσυλο σε πρώτο βαθμό (όλες δηλαδή οι αιτήσεις αρχικώς απορρίπτονται και μόνο μετά από προσφυγή κάποιες εξ αυτών εγκρίνονται), με εξαίρεση 2 περιπτώσεις την περσινή χρονιά (2005).

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 17/06/2007

Ο Ξένιος Δίας δεν μένει πια στην Ελλάδα

Ουραγός στη χορήγηση ασύλου σε πρόσφυγες η χώρα μας, ενώ είναι πρώτη στις απελάσεις
Βάσει της Συνθήκης της Γενεύης του 1951, το ελληνικό κράτος έχει μόλις 1.117 πρόσφυγες! Πώς όμως εξηγείται ότι η πιο φτωχή Ουγγαρία έχει πάνω από 1.700 πρόσφυγες; Ή ότι η Γεωργία έχει πάνω από 2.500, την ίδια στιγμή που για το 2005 οι ελληνικές αρχές δέχθηκαν 1.897 αιτήσεις ασύλου από Γεωργιανούς; Ακόμη και η Τσεχία με την Πολωνία φιλοξενούν περισσότερους πρόσφυγες. Σε Βέλγιο, Δανία, Σουηδία και Ολλανδία ξεπερνούν τους 15.000, ενώ στην Τουρκία επισήμως δεν υπάρχει ούτε ένας!  Στην ευρωπαία Ελλάδα οι αριθμοί είναι εφιαλτικοί και οι διάφοροι αρμόδιοι τους παραβλέπουν συστηματικά. Ποιος αλήθεια δίνει σημασία στο γεγονός ότι το 2006 απελάθηκαν 17.650 άνθρωποι, ενώ επαναπροωθήθηκαν 54.628, οι περισσότεροι υπό σκοτεινές συνθήκες; Οτι από το 1997 και μετά κατατέθηκαν 57.067 αιτήσεις ασύλου και αναγνωρίστηκαν μονάχα 956 άτομα;
Οτι το 2006 το προσφυγικό καθεστώς χορηγήθηκε σε 64 περιπτώσεις, ποσοστό 0,61%, αφού υπήρξαν 12.267 αιτήσεις και 10.414 απορρίψεις;


Αλλά και το 2003 η κατάσταση δεν ήταν διαφορετική. Αντιθέτως, μόνο τρία άτομαη χώρα μας έχει πιάσει πάτο. αναγνωρίστηκαν ως πρόσφυγες. Συγκριτικά με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη,
Στη Γαλλία το 2005 εγκρίθηκαν 22.145 αιτήσεις για άσυλο, ενώ συνολικά οι αιτήσεις κυμάνθηκαν πάνω από 80.000.


Η Ιταλία μάς βάζει τα γυαλιά
* Στη γειτονική Ιταλία οι αναγνωρίσεις κυμαίνονται γύρω στο 10% (907), αν και λειτουργούν περισσότερο άλλες μορφές προστασίας όπως το ανθρωπιστικό καθεστώς.
* Το ίδιο και στην Ολλανδία. Αντίθετα, στη χώρα μας το 2006 καταγράφηκαν μόλις 64 χορηγήσεις τέτοιου είδους...
Φέτος μέχρι τον Μάιο, έγιναν δεκτές μόνο δύο αιτήσεις. Μαθαίνουμε ότι υπάρχουν υποθέσεις, οι οποίες κρίθηκαν θετικά από τη γνωμοδοτική επιτροπή του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και έχουν κολλήσει χωρίς λόγο στο γραφείο του υπουργού.


Ωστόσο το σημαντικότερο είναι να μπορεί να ζητήσει κανείς πολιτικό άσυλο. Στην τελευταία έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη αποκαλύπτονται η αδυναμία και η απροθυμία των αρχών να εφαρμόσουν τη νομοθεσία σχετικά με τη διαδικασία χορήγησης πολιτικού ασύλου. Επίσης, μια σειρά παρατυπίες που αφορούν την «άρνηση ή την επιλεκτική παραλαβή αιτημάτων ασύλου, με ασαφή κριτήρια προτίμησης της μίας έναντι της άλλης κατηγορίας προσώπων». (...)
Αναφέρονται στην παρακώλυση της πρόσβασης συνηγόρων και μη κυβερνητικών οργανώσεων στα κέντρα κράτησης προσφύγων.(...)
Πρόκειται για μικρές προσωρινές φυλακές. Οι συνθήκες διαβίωσης είναι άθλιες και οι καταγγελίες από μεταναστευτικές οργανώσεις ατελείωτες. (...)


Κρατικές πονηριές
Στη χώρα μας τους τρεις τελευταίους μήνες του 2006 υποβλήθηκαν περίπου 6.900 αιτήσεις.(...) Οι αρχές προώθησαν κυρίως αυτές των αιτούντων από Μπαγκλαντές και Πακιστάν, οι οποίες είναι σίγουρο ότι θα απορριφθούν στη συνέχεια.
Πολλές αιτήσεις έγιναν από Ιρακινούς, οι οποίοι ωστόσο αντιμετωπίζονται ως οικονομικοί μετανάστες (...)
Το 2006, σε 36 βιομηχανικές χώρες, οι περισσότεροι αιτούντες άσυλο ήταν Ιρακινοί, δείγμα του αδιεξόδου στο οποίο οδηγείται η χώρα τους. Εκαναν περίπου 22.150 αιτήσεις, αύξηση 77% σε σχέση με το 2005. Οι 9.000 κατατέθηκαν στη Σουηδία εξαιτίας της πολυπληθούς ιρακινής κοινότητας και του ισχυρού κοινωνικού δικτύου που έχει η χώρα. Η Υπατη Αρμοστεία υπολογίζει πως στον κόσμο υπάρχουν περίπου οκτώμισι εκατομμύρια πρόσφυγες. Οι περισσότεροι Αφγανοί (1,9 εκατ. σε 72 χώρες)...

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

H ΑΥΓΗ 18/06/2009


Η Υπατη Αρμοστεία τονίζει επίσης πως η διαδικασία ασύλου παρουσιάζει τεράστια προβλήματα και χρειάζεται ριζική αναδιάρθρωση. Καταρχήν, ενδεικτικό είναι το ποσοστό χορήγησης προσφυγικού καθεστώτος, το οποίο, κατά το 2008,  ήταν 0,05% σε πρώτο βαθμό (14 θετικές αποφάσεις σε σύνολο 29.573 υποθέσεων που εξετάστηκαν)... Επίσης, δεν εξασφαλίζεται η απρόσκοπτη πρόσβαση στη διαδικασία ασύλου, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη Δ/νση Αλλοδαπών Αττικής, που συγκεντρώνει πάνω απο 90% των αιτημάτων ασύλου: οι γνωστές ουρές στην Πέτρου Ράλλη για καταγραφή των αιτημάτων έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο και σε 3 τραγικά περιστατικά θανάτων τον τελευταίο χρονο.
Ο χρόνος εξέτασης κυμαίνεται από μερικούς μήνες μέχρι ενάμιση χρόνο σε πρώτο βαθμό και από ένα μέχρι 7 χρόνια σε β' βαθμό. Πάνω απο 30.000 αιτήματα εκρεμμούν εδώ και χρόνια για εξέταση σε δεύτερο βαθμό, ανάμεσά τους Ιρακινών, Αφγανών, Κούρδων, Ιρανών, Σομαλών, Παλαιστινίων. Την ίδια στιγμή, ένας μεγάλος αριθμός αιτούντων άσυλο είναι άστεγοι (στον Αγ. Παντελεήμονα, την Ομόνοια ή την Πάτρα), ενώ θα έπρεπε όλοι όσοι δεν διαθέτουν επαρκείς πόρους για τη συντήρησή τους να φιλοξενούνται σε ειδικά κέντρα για αιτούντες άσυλο ή να τους δίνεται οικονομικό βοήθημα. Τα υπάρχοντα πάντως σήμερα κέντρα, όπως στο Λαύριο, τη Σπερχειάδα και άλλου, έχουν συνολική χωρητικότητα 810 ατόμων, τη στιγμή που τα νέα αιτήματα ασύλου το 2008 πλησίαζαν τα 20.000...

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

Η ΑΥΓΗ 23/03/2010


Να σταματήσουν αμέσως οι επιστροφές αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα με βάση τον Κανονισμό του Δουβλίνου ΙΙ ζητούν η Διεθνής Αμνηστία παρουσιάζοντας συμπαγή τεκμήρια σε έκθεσή της για τις πολλαπλές παραβιάσεις των δικαιωμάτων των προσφύγων στη χώρα μας. (...)

.Όπως επισημαίνει η διεθνής οργάνωση, η Ελλάδα δεν μπορεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, καθώς οι πρόσφυγες που επιστρέφονται "αντιμετωπίζουν πολλαπλές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μεταξύ των οποίων τον κίνδυνο να επιστραφούν αναγκαστικά σε  τόπο όπου κινδυνεύουν να υποστούν διώξεις". Ενδεικτικό είναι εξάλλου πως η παροχή ασύλου το 2009 ανέρχεται στο 0,04% (σε α' βαθμό) και σε 2,87% (σε β' βαθμό).
Το συμπέρασμα της Διεθνούς Αμνηστίας βασίζεται σε έρευνα (...) που πραγματοποιήθηκε από τον Σεπτέμβριο του 2008 ώς τον Φεβρουάριο του 2010, οι πρόσφυγες που επέστρεψαν ήρθαν αντιμέτωποι με τα συστημικά ελλείμματα του ασύλου στην Ελλάδα, στα οποία περιλαμβάνονται η παράλειψη των ελληνικών αρχών να προσφέρουν δίκαιη διαδικασία ασύλου (κατάσταση που έχει επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο με την αφαίρεση του δικαιώματος σε αποτελεσματική προσφυγή μετά την κατάργηση της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής τον Ιούλιο του 2009) , οι ανεπάρκειες στην παροχή στέγης, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, νομικής βοήθειας και διερμηνείας, καθώς και οι κάκιστες συνθήκες κράτησης στα σημεία εισόδου.

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.  

Έκθεση Διεθνούς Αμνηστίας Μάρτιος 2010 (Περιγράφονται πλήθος παραβάσεων των διεθνών συνθηκών) 

 Επί του παρόντος το σύστημα καθορισμού της προσφυγικής ιδιότητας (ΚΠΙ) στην Ελλάδα δεν διαθέτει τις απαραίτητες δικονομικές εγγυήσεις που απαιτούνται από τη διεθνή νομοθεσία για να εξασφαλιστεί η σωστή αναγνώριση των ανθρώπων που έχουν ανάγκη διεθνούς προστασίας και να αποτραπεί η παραβίαση της αρχής της μη επαναπροώθησης(...) Στην έκθεσή της Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας: Τα δικαιώματα των αλλοδαπών και των μειονοτήτων παραμένουν στο ημίφως το 2005, η Διεθνής Αμνηστία ανέδειξε την παράλειψη της ελληνικής κυβέρνησης να συμμορφωθεί με το δίκαιο και τα θεσμικά κείμενα για τα ανθρώπινα δικαιώματα που αφορούν την πρόσβαση στις διαδικασίες ασύλου, την κράτηση των μεταναστών και την προστασία τους από τις διακρίσεις και την κακομεταχείριση (...) Μεταξύ των καίριων ανησυχιών που εντοπίζονται είναι: έλλειψη δικονομικών εγγυήσεων και πρόσβασης στη διαδικασία του ασύλου,  αυθαίρετη κράτηση σε συνθήκες συχνά ανεπαρκείς, έλλειψη σωστών συνθηκών υποδοχής, και χαμηλό ποσοστό αναγνώρισης των προσφύγων και όσων έχουν ανάγκη από άλλες μορφές προστασίας (...) (εκθέσεις) της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες αναφέρονται επίσης σε περιπτώσεις όπου Έλληνες λιμενοφύλακες  ανάγκασαν αιτούντες άσυλο να επιστρέψουν στην Τουρκία ή πραγματοποίησαν παράνομες απελάσεις στα σύνορα (...) To 2007, από τις 20.684 αιτήσεις ασύλου που εξετάστηκαν σε πρώτο βαθμό, μόνο σε οκτώ αιτούντες (0,04%) χορηγήθηκε άσυλο. (...) Το 2008, από τις 29.573 αιτήσεις, έλαβαν την προσφυγική ιδιότητα 14 άτομα (0,05%) (...) Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, τα οποία έδωσε το Υπουργείο Εσωτερικών στην Ύπατη Αρμοστεία, κατά τους πρώτους επτά μήνες του 2009 εξετάστηκαν 20.450 αιτήματα ασύλου (19.640 σε πρώτο βαθμό και 810 σε δεύτερο), από τα οποία 20 έγιναν δεκτά  8. ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ Προς τα κράτη μέλη και τα θεσμικά όργανα της ΕΕ: 

* Η Διεθνής Αμνηστία συνιστά στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή να διερευνήσει πλήρως και διεξοδικά την έκταση στην οποία οι ελληνικοί νόμοι και πρακτικές συμμορφώνονται με το ευρωπαϊκό κεκτημένο για το άσυλο, σύμφωνα με τις εξουσίες της να κινεί διαδικασίες διαπίστωσης παραβάσεων ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

Από την ιστοσελίδα της ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑΣ

Ποια είναι τα κύρια προβλήματα των προσφύγων στην Ελλάδα; -Κακομεταχείριση -Συνθήκες κράτησης που δεν είναι σύμφωνες με τα διεθνή πρότυπα -Συνθήκες διαβίωσης. Οι πρόσφυγες συχνά ζουν στο δρόμο ή σε καταυλισμούς. Τα κέντρα υποδοχής προσφύγων είναι ελάχιστα. -Δυσκολία πρόσβασης στη διαδικασία ασύλου -Ελλείψεις στη διαδικασία εξέτασης αιτήσεων ασύλου (απόρριψη αιτήσεων χωρίς να εξετάζεται η ουσία, έλλειψη κατάρτισης της επιτροπής και έλλειψη μεταφραστών). -Ο εξαιρετικά μικρός αριθμός αποδοχής αιτήσεων ασύλου. Το 2008, από τις 29.573 αιτήσεις, δεκτές έγιναν μόνο 14 στον πρώτο βαθμό! -Επαναπροωθήσεις από την Ελλάδα στη χώρα προέλευσης

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.  

Να λοιπόν που είχαν δίκιο χθες οι πρόσφυγες από το Αφγανιστάν. Ναι έχει πολιτική ευθύνη η κυβέρνηση, ναι ΠΑΡΑΝΟΜΕΙ το ελληνικό κράτος, ναι ΚΑΤΑΠΑΤΑ διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις για την προστασία των προσφύγων... Γιατί; Όλη αυτή την δεκαετία γιατί πετάει στον κάλαθο των αχρήστων χιλιάδες υπάρξεις αδιαφορώντας για τις φωνές όσων, χρόνια τώρα, λέγανε, γράφανε εις μάτην πως χωρίς μεταναστευτική πολιτική, βασισμένη στο διεθνές δίκαιο, θα οδηγηθούμε αναπόφευκτα σε εκρηκτικά κοινωνικά προβλήματα και συγκρούσεις;

Ξανά ο πίνακας που μου προέκυψε:

Όσο ανεβαίνουν τα χρόνια, τόσο πληθαίνουν τα μηδενικά έγκρισης για τους απόβλητους, τα μηδενικά στις καταθέσεις των πλιατσικολόγων του κράτους οπερέτα, αλλά μειώνεται η ικανότητά μας να βλέπουμε καθαρά... Ποιός κρατάει όμηρους εκτός κοινωνίας, χιλιάδες ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ στερώντας τους τα νόμιμα δικαιώματά τους, σπρώχνοντάς τους στην εξαθλίωση και στον μηδενισμό της αξίας της ζωής... Της δικιάς τους κι όσων τους εμποδίσουν να σηκώσουν κεφάλι από τον βούρκο;  Ε, δεν φαίνεται από τα παραπάνω; Αυτό το κράτος ασυστόλων και πεσμένων κώλων, αυτός ο εσμός αλητών που έχει καταλάβει την εξουσία με την ως τώρα απόλυτη συνενοχή της μικροαστικής πλειοψηφίας που τσίμπαγε κι αυτή από τα αποφάγια του μεγα-πλιάτσικου, αυτοί οι άθλιοι που παρανομούν απέναντι στο διεθνές δίκαιο, για να συνεχίσουν το προσκύνημα στο μόνο ιδεατό που έχουν -το κέρδος- δηλητηριάζοντας την κοινωνία, σπρώχνοντάς την συνεχώς σε μια πόλωση που γεννά παράφρονες έτοιμους να σκοτώσουν κάθε τι στο δρόμο τους. Είτε εξ αριστερών, είτε εκ δεξιών... 

Για αυτό δεν με νοιάζει ποιοί ψυχανώμαλοι θα αναλάβουν την ευθύνη της δολοφονίας του Χαμί. Ναι, δολοφονία γιατί το να σπέρνεις βόμβες σε γειτονιές (έστω και μπροστά από τον μεγάλο... ταξικό εχθρό με το όνομα ΕΕΔΕ) προετοιμασία για έγκλημα είναι. Το πρόβλημα για μένα δεν είναι τα ψυχασθενικά σύνδρομα αυτών των ελάχιστων. Το πρόβλημα για μένα είναι αυτή η ΠΑΡΑΝΟΜΗ νεοελληνική κοινωνία που σπρώχνει στην πτώση της τα πάντα στα άκρα. Που σπρώχνει καθυστερημένους ακροδεξιούς ή αφιονισμένους υπερεπαναστάτες σε μιά άγρια πόλωση που μπορεί να απλωθεί σε όλη της το σώμα... 

Πάλι θα καταφύγω στην βοήθεια κειμένου της Α. Σάλεχ, θες από κούραση, θες γιατί δεν θα μπορούσα να τα πω καλύτερα: 

Τούς τελευταίους μήνες η εσκεμμένη πόλωση της κοινωνίας για ποικίλους λόγους που σε καμία περίπτωση δεν αφορούν το καθ’ εαυτό προκείμενο (τους μετανάστες σήμερα, τον όποιον άλλο μειονεκτούντα αύριο) οδηγεί στη φασιστοποίηση της κοινωνίας που όταν αυτή ολοκληρωθεί θα είναι τραχιά, αιματηρή, μη αντιστρέψιμη και οπωσδήποτε καθολική- είναι σαφές ότι δεν υφίσταται επιλεκτικός φασισμός. Συνεπώς, όσον είναι καιρός πρέπει να την εμποδίσουμε επιστρατεύοντας την κριτική σκέψη και τη λογική μας. Ένα πρώτο βήμα είναι η ορθή διατύπωση του διλήμματος. Το ψευδό- δίλημμα τύπου «άκρα δεξιά ή άκρα αριστερά» / «αριστεροί ή πατριώτες»/ «μετανάστες ή γηγενείς» / «ψηλοί ή κοντοί» κ.ο.κ, θα πρέπει να αντικατασταθεί με το ορθό: 

Επιθυμούμε μια κοινωνία συνοχής και συνύπαρξης ή μια φασίζουσα κοινωνία με εμφυλιακές συγκρούσεις;

Για αυτό τρομάζω τόσο με την πλήρη άρνηση της ελληνικής κοινωνίας να διαμαρτυρηθεί, για την βαρβαρότητα του διαμελισμού ενός παιδιού. Αυτή η σιωπή δεν δείχνει επιλογή του δεύτερου σκέλους του παραπάνω διλήμματος;  Σέρνεται πιά κανονικά παντού γύρω μας το φίδι κι εμείς μιλάμε ακόμα για το αν ραγίζει το τσόφλι;  Σκόπιμα οι κρατούντες πλιατσικολόγοι, από ηλιθιότητα οι τηλεκατίνες και οι λοιποί αυλικοί, ανακόντα το κάνανε... Δεν το βλέπουμε;