ΟΙ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ
Γράφει ο Λουκάς Αποστολίδης, Δικηγόρος Πρ. Αντιπρόεδρος της Βουλής, Υφ. Εθνικής Άμυνας, Βουλευτής 21.04.10
Ο συμβιβασμός της 25ης Μαρτίου στη ζώνη του ευρώ συνεχίζει να εκπέμπει ισχυρούς συμβολισμούς νίκης και ήττας. Νίκης διότι η γηραιά Ευρώπη φαίνεται να συνειδητοποιεί ότι πρέπει να προστατέψει το νεογέννητο μωρό της το ευρώ, από τα άγρια θηρία της αγοράς. Ήττας διότι με το κάλεσμα του ΔΝΤ, να συμμετέχει στο μηχανισμό «δίχτυ ασφαλείας» είναι σαν να βάζεις τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα.
Τρανή απόδειξη, ότι όσοι δανείσθηκαν, δεν θα ξαναπάρουν.. Η πραγματικότητα είναι ότι η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, που δανείζεται σχεδόν με τα διπλά από τα ευρωπαϊκά στάνταρντς ήταν το ερέθισμα, η αφορμή για να συνειδητοποιήσουν οι ευρωπαϊκοί ηγέτες ότι η τύχη του ευρώ στις διεθνείς αγορές, χρειάζεται ενισχυμένες ευρωπαϊκές πολιτικές αλληλεγγύης και συνοχής. Σήμερα η Ελλάδα, αύριο η Πορτογαλία και η Ισπανία. Χρειάζεται θεσμούς και ισχυρούς μηχανισμούς, μέσα για την σταθεροποίηση και ισχυροποίηση του ευρώ στην παγκόσμια αγορά.
Η αλήθεια είναι ότι οι σοσιαλδημοκράτες στην Ε.Ε. χορεύουν στους ρυθμούς της αγοράς, έξω από τα ιδεολογικά και πολιτικά νερά τους. Πριν δύο χρόνια με την ισχυρή χρηματιστηριακή και τραπεζική κρίση οι διθύραμβοι ότι ο νεοφιλελευθερισμός «πεθαίνει» διαψεύσθηκαν. Ο νεοφιλελευθερισμός στην ευρωζώνη «ζει και βασιλεύει» εν πλήρη κυριαρχία, με σκληρές πολιτικές λιτότητας, ανεργίας ανασφάλειας και κατεδάφισης του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου. Πρωτομάστορας η κ. Μέρκελ, Δάσκαλος το Δ.Ν.Τ .για να βοηθήσει στην προσαρμογή-συμμόρφωση και πειθαρχία όλων των κρατών μελών της ευρωζώνης στους σκληρούς κανόνες της αγοράς. Η συνταγή είναι απλή και συνάμα απειλητική, συμμορφώνεστε – προσαρμόζετε ή χάνεστε. Έτσι απλά και ωμά έχουν τα πράγματα.
Από τη σημερινή κατάσταση προκύπτουν ορισμένα συμπεράσματα:
1. Όσο η Ε.Ε. και ιδιαίτερα η ζώνη του ευρώ θα ταλανίζεται ανάμεσα στο ευρωπαϊκό και εθνικό συμφέρον, θα χάνει έδαφος στο διεθνές επίπεδο, ούτως ώστε να είναι ισχυρός παίκτης στις εξελίξεις στον πλανήτη μας.
2. Πάντα θα υπάρχει κάποια Μέρκελ να παριστάνει το θεματοφύλακα της αγοράς και το νεκροθάφτη της Αλληλεγγύης και της Συνοχής στους κόλπους της Ε.Ε. σε οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό και περιβαλλοντικό επίπεδο.
3. Αλήθεια, δε γνωρίζουν οι «ευρωζωνικοί» ηγέτες ότι η πρόσκληση προς το Δ.Ν.Τ να συμμετέχει στον όποιο μηχανισμό οικονομικής στήριξης των κρατών μελών κατά το 1/3 (ή κάποια άλλη αναλογία) αποτελεί ένα χτύπημα του ευρώ ως ισχυρού νομίσματος για αποθεματικά των κρατών, αλλά και για να ανταγωνιστεί το δολάριο στη διεθνή αγορά.
4. Αλήθεια, δεν γνωρίζουν ότι το Δ.Ν.Τ. εξυπηρετεί κυρίαρχα τα αμερικανικά συμφέροντα και με την πολιτική του επιβάλλει την πλήρη υποταγή των κρατών που δανείζει στις ανάγκες μιας σκληρής (βάρβαρης) αγοράς.
5. Αλήθεια δεν γνωρίζουν αυτό που επισημαίνει το γκρουπ σκέψης (η δική μας Ευρώπη Ντελόρ, Φίσσερ, Νταλέμα κ.α.) ότι το μέλλον της Ε.Ε. είναι δυνητικά τραγικό, όσο θα παραμένει ως περιθωριοποιημένος παίχτης στην ιστορία της παγκοσμιοποίησης.
6. Αλήθεια δεν γνωρίζουν ότι οι λαοί της Ε.Ε. δεν αντέχουν τις πολιτικές λιτότητας και το γκρέμισμα του κοινωνικού κράτους και συσσωρεύετε συνεχώς επικίνδυνη εκρηκτική κοινωνική ύλη η οποία μπορεί να ξεσπάσει σαν το ηφαίστειο στην Ισλανδία και να γεμίσει την Ε.Ε. με εκατομμύρια κοινωνικά θύματα.
Δυστυχώς, ηγέτες και κυβερνήσεις που υπηρετούν και επιβάλλουν νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας και περιορισμούς στα εργατικά, κοινωνικά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων συνειδητά ή όχι «καλολαδώνουν» και συντηρούν ένα εκμεταλλευτικό και άδικο πολιτικό και οικονομικό σύστημα.
Δυστυχώς, απέναντι σ’ αυτές τις πολιτικές η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, περνώντας μια βαθιά κρίση, δε φαίνεται να έχει τη θεωρητική, ιδεολογική και πολιτική δύναμη συνοχή και ικανότητα να αναδείξει καινούριους δρόμους. Αναμασάει παλιές ιδέες και πρακτικές οι οποίες δυστυχώς δεν εμπνέουν την εμπιστοσύνη και την πίστη των κοινωνικών δυνάμεων να εξεγερθούν, να αντισταθούν στην υποταγή της κοινωνίας στην αγορά.
Δυστυχώς η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία δεν κατόρθωσε να διαμορφώσει, να αναδείξει και να αγωνισθεί για σοσιαλιστικές, πράσινες, κοινωνικές και περιβαλλοντικές πολιτικές.
Η ανάδειξη νέων κινημάτων, με τη συσπείρωση των κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων που περιθωριοποιούνται, ως «κοινωνικά αντίβαρα» στις συντηρητικές εξουσίες και πολιτικές λιτότητας, φαίνεται να είναι η μόνη διέξοδος.
Οι διανοούμενοι και η πνευματική ηγεσία του τόπου, δεν πρέπει ούτε να κρύβεται, ούτε να σιωπά, ούτε να δελεάζεται από τα κελεύσματα της εξουσίας για πλήρη προσαρμογή και υποταγή στα δόγματα της αγοράς.
Τρανή απόδειξη, ότι όσοι δανείσθηκαν, δεν θα ξαναπάρουν.. Η πραγματικότητα είναι ότι η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, που δανείζεται σχεδόν με τα διπλά από τα ευρωπαϊκά στάνταρντς ήταν το ερέθισμα, η αφορμή για να συνειδητοποιήσουν οι ευρωπαϊκοί ηγέτες ότι η τύχη του ευρώ στις διεθνείς αγορές, χρειάζεται ενισχυμένες ευρωπαϊκές πολιτικές αλληλεγγύης και συνοχής. Σήμερα η Ελλάδα, αύριο η Πορτογαλία και η Ισπανία. Χρειάζεται θεσμούς και ισχυρούς μηχανισμούς, μέσα για την σταθεροποίηση και ισχυροποίηση του ευρώ στην παγκόσμια αγορά.
Η αλήθεια είναι ότι οι σοσιαλδημοκράτες στην Ε.Ε. χορεύουν στους ρυθμούς της αγοράς, έξω από τα ιδεολογικά και πολιτικά νερά τους. Πριν δύο χρόνια με την ισχυρή χρηματιστηριακή και τραπεζική κρίση οι διθύραμβοι ότι ο νεοφιλελευθερισμός «πεθαίνει» διαψεύσθηκαν. Ο νεοφιλελευθερισμός στην ευρωζώνη «ζει και βασιλεύει» εν πλήρη κυριαρχία, με σκληρές πολιτικές λιτότητας, ανεργίας ανασφάλειας και κατεδάφισης του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου. Πρωτομάστορας η κ. Μέρκελ, Δάσκαλος το Δ.Ν.Τ .για να βοηθήσει στην προσαρμογή-συμμόρφωση και πειθαρχία όλων των κρατών μελών της ευρωζώνης στους σκληρούς κανόνες της αγοράς. Η συνταγή είναι απλή και συνάμα απειλητική, συμμορφώνεστε – προσαρμόζετε ή χάνεστε. Έτσι απλά και ωμά έχουν τα πράγματα.
Από τη σημερινή κατάσταση προκύπτουν ορισμένα συμπεράσματα:
1. Όσο η Ε.Ε. και ιδιαίτερα η ζώνη του ευρώ θα ταλανίζεται ανάμεσα στο ευρωπαϊκό και εθνικό συμφέρον, θα χάνει έδαφος στο διεθνές επίπεδο, ούτως ώστε να είναι ισχυρός παίκτης στις εξελίξεις στον πλανήτη μας.
2. Πάντα θα υπάρχει κάποια Μέρκελ να παριστάνει το θεματοφύλακα της αγοράς και το νεκροθάφτη της Αλληλεγγύης και της Συνοχής στους κόλπους της Ε.Ε. σε οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό και περιβαλλοντικό επίπεδο.
3. Αλήθεια, δε γνωρίζουν οι «ευρωζωνικοί» ηγέτες ότι η πρόσκληση προς το Δ.Ν.Τ να συμμετέχει στον όποιο μηχανισμό οικονομικής στήριξης των κρατών μελών κατά το 1/3 (ή κάποια άλλη αναλογία) αποτελεί ένα χτύπημα του ευρώ ως ισχυρού νομίσματος για αποθεματικά των κρατών, αλλά και για να ανταγωνιστεί το δολάριο στη διεθνή αγορά.
4. Αλήθεια, δεν γνωρίζουν ότι το Δ.Ν.Τ. εξυπηρετεί κυρίαρχα τα αμερικανικά συμφέροντα και με την πολιτική του επιβάλλει την πλήρη υποταγή των κρατών που δανείζει στις ανάγκες μιας σκληρής (βάρβαρης) αγοράς.
5. Αλήθεια δεν γνωρίζουν αυτό που επισημαίνει το γκρουπ σκέψης (η δική μας Ευρώπη Ντελόρ, Φίσσερ, Νταλέμα κ.α.) ότι το μέλλον της Ε.Ε. είναι δυνητικά τραγικό, όσο θα παραμένει ως περιθωριοποιημένος παίχτης στην ιστορία της παγκοσμιοποίησης.
6. Αλήθεια δεν γνωρίζουν ότι οι λαοί της Ε.Ε. δεν αντέχουν τις πολιτικές λιτότητας και το γκρέμισμα του κοινωνικού κράτους και συσσωρεύετε συνεχώς επικίνδυνη εκρηκτική κοινωνική ύλη η οποία μπορεί να ξεσπάσει σαν το ηφαίστειο στην Ισλανδία και να γεμίσει την Ε.Ε. με εκατομμύρια κοινωνικά θύματα.
Δυστυχώς, ηγέτες και κυβερνήσεις που υπηρετούν και επιβάλλουν νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας και περιορισμούς στα εργατικά, κοινωνικά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων συνειδητά ή όχι «καλολαδώνουν» και συντηρούν ένα εκμεταλλευτικό και άδικο πολιτικό και οικονομικό σύστημα.
Δυστυχώς, απέναντι σ’ αυτές τις πολιτικές η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, περνώντας μια βαθιά κρίση, δε φαίνεται να έχει τη θεωρητική, ιδεολογική και πολιτική δύναμη συνοχή και ικανότητα να αναδείξει καινούριους δρόμους. Αναμασάει παλιές ιδέες και πρακτικές οι οποίες δυστυχώς δεν εμπνέουν την εμπιστοσύνη και την πίστη των κοινωνικών δυνάμεων να εξεγερθούν, να αντισταθούν στην υποταγή της κοινωνίας στην αγορά.
Δυστυχώς η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία δεν κατόρθωσε να διαμορφώσει, να αναδείξει και να αγωνισθεί για σοσιαλιστικές, πράσινες, κοινωνικές και περιβαλλοντικές πολιτικές.
Η ανάδειξη νέων κινημάτων, με τη συσπείρωση των κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων που περιθωριοποιούνται, ως «κοινωνικά αντίβαρα» στις συντηρητικές εξουσίες και πολιτικές λιτότητας, φαίνεται να είναι η μόνη διέξοδος.
Οι διανοούμενοι και η πνευματική ηγεσία του τόπου, δεν πρέπει ούτε να κρύβεται, ούτε να σιωπά, ούτε να δελεάζεται από τα κελεύσματα της εξουσίας για πλήρη προσαρμογή και υποταγή στα δόγματα της αγοράς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου