Το καλό παλιό και το κακό νέο ΠΑΣΟΚ! Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;

(πηγή)

Δεν ξέρω αν είμαι "ο πιο εμπαθής εχθρός" του, αλλά για μένα,  η ιστορία του ΠΑΣΟΚ εγγυόταν ότι το "νέον" ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ θα κάνει ό,τι ακριβώς κάνει -και ευτυχώς ξέρω αρκετούς που πίστευαν το ίδιο.

 Το 81, με τον ανεκδιήγητο, φόρτωσε τα χρέη των κρατικοδίαιτων μεγαλοαπατεώνων στο δημόσιο, -που τώρα κάνουν  και τους τιμητές- σπατάλησε τα πακέτα δις της ΕΟΚ σε αντιπαραγωγικές επιδοτήσεις  που κατέστρεψαν την ελληνική γεωργική παραγωγή, υπέγραψε την παραμονή των βάσεων και... δήλωνε πως φεύγουν, αποδιάρθρωσε σταδιακά την -έστω μικρού βεληνεκούς- βιομηχανική μας παραγωγή, έκανε "κοινωνική" πολιτική με δάνεια διογκώνοντας το δημόσιο χρέος, για να καταλήξει στην Αυριανική χυδαιότητα και στον υπόκοσμο με τα "τούβλα" της τράπεζας Κρήτης, τον ξάδελφο και τη Μιμή!

Αργότερα, το "εκσυγχρονιστικόν" ΠΑΣΟΚ του καθηγητάκου της συμφοράς, με τη συνεργασία διεθνών απατεώνων έβαλε με αλχημείες τη χώρα στο ευρώ με καταστροφική ισοτιμία, τσιμέντωσε όλη την Αττική για να φάνε οι "νταβατζήδες" στερώντας πόρους από όλη την υπόλοιπη χώρα, έπαιξε το παιχνίδι της καθυστέρησης για να αναθέσει τελικά χωρίς διαγωνισμούς την νέα μαλακία, συγγνώμη, εθνική ιδέα των Ολυμπιακών Αγώνων στους διαπλεκόμενους καρχαρίες πολλαπλασιάζοντας το κόστος (για εμάς) το κέρδος (για εκείνους) αφού πρώτα είχε προλάβει να κάνει την μεγαλύτερη αναδιανομή χρήματος στην ιστορία της χώρας με την απάτη του Χρηματιστηρίου.

 Η ιστορική συμβολή του ΠΑΣΟΚ ήταν μία: Ο εκμαυλισμός της κοινωνίας και η εξάπλωση της ηθικής έκπτωσης που από το 40% που απολάμβανε το παρακράτος της Δεξιάς, έφτασε στο 90(και βάααλε)% του παρακράτους της Αρπαχτής ("στο άλφα της αξίας, της αρχής της μίας, λουτροκαμπινές"). Προϋπόθεση άλλωστε για την πολιτική επιβίωση της σοσιαλδημοκρατίας σε όλη την Ευρώπη μετά τον εναγκαλισμό της με το κεφάλαιο από το 80 και μετά αφού πολιτικά πια δεν διέφερε από την δεξιά.

Ε, και τώρα τι; Η εθνική μειοδοσία του Τζέφρι για να γίνει αποδεκτή αναίμακτα προϋποθέτει με την σειρά της την εξαθλίωση του κόσμου της εργασίας για να τον φέρουν στο δίλημμα "επιβίωση ή δίνουμε κάτι από τα "τιμαλφή";" Ολοκληρώνει έτσι την καταστροφή που απετέλεσε για την χώρα αυτή η "περίεργη" οικογένεια...

Όπως έγραψε και ο Γ. Δελαστίκ "Δεν είναι τυχαίο φυσικά που για την εκπλήρωση της αποστολής του τον έχουν πλαισιώσει με ένα οικονομικό επιτελείο οργάνων του διεθνούς κεφαλαίου. Ο Γ. Παπακωνσταντίνου ήταν υπάλληλος του ΟΟΣΑ στο Παρίσι επί εφτά χρόνια. Η Παναρίτη, αυτή η παντελώς άγνωστη και εξτρεμιστικά νεοφιλελεύθερη οικονομική σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου που την τοποθέτησε βουλευτή επικρατείας χωρίς καν να γνωρίζονται(!), ήταν υπάλληλος του ΔΝΤ πριν μας την φέρουν. Ο Χριστοδούλου, ο υπεύθυνος του δημόσιου χρέους, ήταν υπάλληλος της Γκόλντμαν Ζαξ. Καταλαβαίνουμε δηλαδή στα χέρια ποιών ανθρώπων βρίσκεται η ελληνική οικονομία!"

Όπως δεν είναι τυχαίος ο διορισμός του Παγ-Κάλου ως αντιπροέδρου, του ανθρώπου δηλαδή που τον είχε ξεφτιλίσει με δηλώσεις του!!! Η επιταγή Οτσαλάν ξεχρεώθηκε...

Αναμενόμενη λοιπόν η επίθεση κατά της κοινωνίας, για όσους δεν παπαγαλίζουν τον εξαγνισμό του παλαιού ΠΑΣΟΚ (π.χ. η αλητεία που ξεκίνησε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος γράφοντας στα ΝΕΑ για βρώμικο 89 -βρώμικο από ποιον κύριε Λευτέρη μας αν όχι από τ' αφεντικά σου που άλλα γράφανε πριν και άλλα είπανε στη δίκη;) αλλά επιμένουν να θυμούνται τον πραγματικό ρόλο του ακατανόμαστου...

Η "αντιπαραβολή" Γιώργου-Αντρέα από διάφορους αρθρογράφους, (έστω και για λόγους ενεργοποίησης του θυμικού των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ), αναπαράγει την ιδεοληψία πολλών εκ της αριστεράς πως άνθρωποι (για τα στελέχη μιλώ) που δέχτηκαν ή στήριξαν τα παραπάνω (και χιλιάδες άλλα) είναι σοσιαλιστές κι όχι σόσιαλ ληστές. Πόσο μάλλον τώρα που έχουν εγκρίνει την αποικιοκρατική δανειακή σύμβαση. εν γνώση τους πως οδηγεί στο ξεπούλημα της χώρας! Τι ποσοστό αντιπροσωπεύουν στο ΠΑΣΟΚ οι Σακοράφα, Μαριάς, Μητρόπουλος και  κάποιοι ελάχιστοι ακόμα; Δουλευόμαστε;

 Άντε το πολύ-πολύ να φωνάξουν κάποιοι ΠΑΣΟΚοι τώρα επειδή θα πάψουν να παίρνουν τα ψίχουλα (το κυρίως πιάτο ήταν πάντα για τα αφεντικά της οικογένειας) από το πλιάτσικο της χώρας οι κομματικοί τους στρατοί-πελάτες-ψηφοφόροι. Ως εκεί! Η γάγγραινα -και δη η πνευματική- είναι αναστρέψιμη; Θα μου πεις, δεν αλλάζουν ματιά οι ανθρώποι; Αλλάζουν αλλά συνήθως, χρειάζεται στο μεταξύ μια τραγωδία. Φτάνει η τραγωδία της τσέπης για κάτι τέτοιο; Δεν νομίζω και πολύ φοβάμαι πως θα φτάσουμε σε νέο "ακρωτηριασμό"...



Κάποια στιγμή πάντως πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε και την περίεργη στάση όσων στην αριστερά έπαιξαν βασικό ρόλο στην εκλογή του. Θυμίζω, πως ένα κρίσιμο εκλογικά τμήμα ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, μέχρι και την άνοιξη του '09, απογοητευμένοι από τον "εκσυγχρονισμό" των νταβατζήδων του Σημίτη και βλέποντας το γελοίον του ανδρός (ΓΑΠ), είχαν στραφεί προς την αριστερά αλλά κάποιοι φρόντισαν να τους "επαναπατρίσουν"...  Πολιτικός κρετινισμός, πολιτική μυωπία ή ό,τι άλλο πιο σκοτεινό, αδιάφορο. Οι ευθύνες τους καταμετρούνται σε κάθε μέτρο που παίρνει αυτή η συμμορία.

Υ.Γ. Η Ν.Δ. έχει κι αυτή τις ευθύνες της στους τίτλους τέλους που ζούμε. Αλλά αυτοί στο λέγανε από πάντα: είμαστε με το κεφάλαιο, δεξιοί, οπαδοί του καπιταλισμού, της ελεύθερης αγοράς κι όποιος επιζήσει. Τελεία. Δεν καμουφλάρονται...