 |
| (πηγή) |
από την Αυγή (15/12)
Η επίθεση που ζουν οι εργαζόμενοι και γενικότερα οι πολίτες δεν αφορά απλώς τη συρρίκνωση του εισοδήματός τους. Δεν είναι μια επίθεση που όταν τελειώσει θα επανέλθουμε στην προτεραία κατάσταση. Πρόκειται για σχεδιασμένη κατεδάφιση θεσμών, που επί χρόνια οργανώνουν τη ζωή και τις αμοιβές των εργαζομένων και εντάσσουν τη μεγάλη πλειονότητα των εργαζόμενων τάξεων, τους πληθυσμούς που αποτελούν τη μισθωτή εργασία, στην οργανωμένη πολιτικά κοινωνία, την πολιτεία.
Η δραματική απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, που σηματοδοτείται με το νομοσχέδιο που χθες ψηφίστηκε στη Βουλή, συμπληρώνεται από την εκτίναξη της ανεργίας, ώστε ο εφεδρικός στρατός των ανέργων να λειτουργεί ως μόνιμη αποσταθεροποιητική απειλή για την εργασία. Ακόμη και ο διαχωρισμός εντός και εκτός των τειχών, ανάμεσα σ' αυτούς που έχουν δουλειά και σ' αυτούς που δεν έχουν, παύει να υφίσταται ως σταθερά, ενώ ενισχύεται ο ενδιάμεσος χώρος της επισφαλούς απασχόλησης.
Οι εξελίξεις αυτές συνοδεύονται από την κατάρρευση της μικρομεσαίας επιχείρησης και την ενίσχυση του συγκεντρωτισμού στην οικονομία και πρώτα - πρώτα στο εμπόριο. Εφεξής, στον αριθμό των ανέργων πρέπει να υπολογίζεται κι ένας απροσδιόριστος αριθμός αυτοαπασχολούμενων ή πτωχευμένων μικροεπιχειρηματιών, οι οποίοι χάνουν τις δουλειές τους και τους μένει ως μοναδική "ελπίδα" η προοπτική υπαλληλοποίησης, χωρίς συνταξιοδοτικές διασφαλίσεις και αξιοπρεπείς μισθολογικές απολαβές.
Ο ιστορικός Αντώνης Λιάκος, σε άρθρο του στο "Βήμα της Κυριακής", αναδεικνύει τις "τεκτονικές μεταβολές" που σημειώνονται στην ελληνική οικονομία και κοινωνία με την κατεδάφιση των εργασιακών θεσμών. Γράφει για την "απορροή πληθυσμιακών ομάδων από την πολιτικά οργανωμένη κοινωνία, την απίσχναση του κοινωνικού ως έννοιας και πολιτικής", υπενθυμίζοντας "πρώτα την αδυναμία ενσωμάτωσης των μεταναστών. Ύστερα των νέων που μπήκαν στην αγορά εργασίας με έωλα ασφαλιστικά δικαιώματα, με ρυθμίσεις διαφορετικές από τις προηγούμενες γενιές. Συνολικά η αγορά εργασίας άρχισε να γλιστρά έξω από την έννοια της πολιτείας, παράγοντας εργαζόμενους που δεν ήταν πολίτες. Τώρα, με τα καινούργια μέτρα, και επίσημα στην Ελλάδα, σπρώχνεται στον χώρο τής χωρίς θεσμούς εργασιακής αγοράς η πλειοψηφία του πληθυσμού. Αυτά είναι τεκτονικές μεταβολές. Η οικονομική κρίση ήλθε και κάποτε θα παρέλθει. Οι αλλαγές αυτές θα μείνουν γιατί εκφράζουν μια νέα αντίληψη κοινωνικής συμβίωσης. (...) Πρόκειται για την απίσχναση του πολιτικού και για τη διαρροή του κοινωνικού έξω από τη σφαίρα της πολιτικής διαμεσολάβησης. Αλλά το κοινωνικό που δεν διαμεσολαβείται από το πολιτικό προοιωνίζεται σκοτεινές εξελίξεις".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου