Μια απάντηση στη Ν.Ε. Λάρισας του ΚΚΕ

ΠΡΟΣ: 1. «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» ΛΑΡΙΣΑΣ.

2. «ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΚΗΡΥΚΑ» ΛΑΡΙΣΑΣ.
Παρακαλώ να δημοσιευτεί σε απάντηση ανακοίνωσης της Ν.Ε. του ΚΚΕ, για λόγους δεοντολογίας και ολοκληρωμένης ενημέρωσης των αναγνωστών σας.

ΜΙΑ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗ Ν.Ε. ΤΟΥ ΚΚΕ

Πως τα λέτε έτσι ώ διαλεκτικοί; Τούμπα-ανάποδα τη φέρνετε την πραγματικότητα.
 

Η πάλη για τους συλληφθέντες είναι πάλη γενικά μόνο, για τον τρομονόμο;
 

Δεν ήταν συγκεκριμένα τα παιδιά που διώκονταν; Δεν ήταν συγκεκριμένο το κατηγορητήριο; Το κατηγορητήριο αυτό δεν το σκάρωσε «το κράτος του μονοπωλιακού καπιταλισμού, που ποτέ δεν είναι ουδέτερο εργαλείο, αλλά όργανο της τάξης που κυβερνά» (όπως λέτε);
 

Και ήταν συγκεκριμένη και όχι γενική, η συνέντευξή σας, όπου δηλώσατε τη γενική αντίθεσή σας στον τρομονόμο και φτάσατε μέχρι τους αστυνομικούς σκύλους και το DNA, αλλά και υποδείξατε-όπως το κάνατε επανειλημμένα στο παρελθόν- να δικαστούν τα παιδιά με το κοινό ποινικό δίκαιο («να μην δικαστούν με τον τρομονόμο» όπως το διατυπώσατε);
 

Δηλαδή εδώ έπαψε το κράτος να «μην είναι ουδέτερο, αλλά όργανο της τάξης που κυβερνά» και έγινε δίκαιο κράτος, όπου θα έβρισκαν το δίκιο τους τα παιδιά;
 

Ενδιαφερθήκατε να δείτε τη δικογραφία (σας λείπουν οι δικηγόροι, να μάθετε γιατί και πως κατηγορούνται τα παιδιά; Δεν είχατε αγωνία μήπως και υπήρχαν πράγματι στοιχεία για τρομοκρατική οργάνωση (…);
 

Και πώς να δικαστούν δίκαια τα παιδιά; Απ αυτούς που συνωμότησαν να τα παρουσιάσουν σαν τρομοκρατική οργάνωση, ώ εχθροί του αστικού κράτους; Σ αυτούς τα στέλνατε; Με μόνο στοιχείο τις καταθέσεις των αστυνομικών (τις ψευδομαρτυρίες των αστυνομικών συγκεκριμένα);
 

Μήπως είχατε βγάλει από πριν την ετυμηγορία σας και τα θεωρούσατε ενόχους; Μήπως είχατε βεβαιότητα για τις καταθέσεις των αστυνομικών κι αυτά που λέτε για «κράτος του μονοπωλιακού καπιταλισμού που ποτέ δεν είναι ουδέτερο, αλλά όργανο της τάξης που κυβερνά» είναι για να τα θυμόμαστε μόνο όταν μας συμφέρει;

Όταν για πρώτη φορά χρησιμοποιείται ο τρομονόμος για τη δίωξη διαδηλωτών ή και άσχετων πολιτών (και συγκεκριμένα των πιο αδύναμων, όπως οι ανήλικοι μαθητές), το να παλέψεις ενάντια σε μια τέτοια δίωξη είναι πάλη ενάντια γενικά στον τρομονόμο, ώ μαρξιστές;
 

Με ποια λογική αποκλείετε έναν φιλο-ΕΕ απ το «δικαίωμά του» να παλέψει κι αυτός ενάντια σε μια τέτοια δίωξη;
 

Το ότι ο συγκεκριμένος τρόπος που έγινε η δίωξη είναι εντελώς παράνομος και καταχρηστικός και το κατήγγειλε και το δημοτικό συμβούλιο και οι φορείς της πόλης με το ψήφισμά τους, δεν σας λέει τίποτε; Δεν έχετε να πείτε τίποτε γι αυτό; Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη; Δεν αξίζει να το επισημάνετε στους συμπολίτες σας;
 

Αντί γι αυτό εσείς μιλάτε για αστυνομικούς σκύλους, για DNA κ.ά. Μια λογική δηλαδή που θυμίζει εκείνη που όταν η κυβέρνηση καταπατούσε κατάφωρα το σύνταγμα και τη νομιμότητα, κάποιοι εκφράζανε τη διαφωνία τους με το σύνταγμα (!) και έδιναν την αφορμή ακόμη και στον Μητσοτάκη (!!!) να παρουσιαστεί σαν υπερασπιστής της δημοκρατίας και του συντάγματος (@@), ώ ακραίοι επαναστάτες.
 

Θεωρείτε ότι η περιφρούρησή σας, αποκλείει αύριο να διωχθεί κάποιος δικός σας με τον τρομονόμο; Τότε τι θα πείτε; Να μην διωχθεί με τις διατάξεις του τρομονόμου; Ποιοι θα τον υποστηρίξουν; Αρκούν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ; Οι άλλοι αποκλείονται απ αυτό το «δικαίωμα»; Γιατί δεν θάναι αντι-ΕΕ; Ο παραλογισμός στο τετράγωνο σύντροφοι.

Ακούσατε για «καθαρό» κόμμα κι αποφασίσατε να καθαρίσετε το κίνημα.
 

Κι ακόμα περιμένετε να σας έρθουν «καθαροί» αγωνιστές, αποκαθαρμένοι απ όλες τις αμαρτίες και ανωριμότητες, έτοιμοι για «αγώνες που έχουν στόχο, κατεύθυνση και προσανατολισμό».
 

Και δεν σκέφτεστε πως και οι αγώνες και οι αγωνιστές έχουν κάποια στάδια ωρίμανσης και δεν προκύπτουν από διαδικασίες «πειραματικού σωλήνα» που φέρει τη στάμπα του ΚΚΕ.
 

Απ όλο τον μαζικότατο, πανελλαδικό ξεσηκωμό της νεολαίας –και όχι μόνο- εσείς συγκρατήσατε μόνο τις κουκούλες, γιατί έτσι σας είπε η καθοδήγηση και σας έδειξε η τηλεόραση. Μόνο αυτές. Αν είχατε μια στοιχειώδη ανεξαρτησία σκέψης, θα βλέπατε και το κίνημα και την εξέγερση (ή το ξέσπασμα, αν σας ενοχλούν οι λέξεις, ώ ώριμοι επαναστάτες).
 

Αγώνες δεν είναι μόνο οι στοχευμένοι, κατευθυνόμενοι και προσανατολισμένοι από το ΚΚΕ. Η αφύπνιση των μαζών θα δώσει μια ποικιλία μορφών και σταδίων ωρίμανσης αγωνιστών και κινημάτων, που θα πρέπει να πλησιαστούν και να βοηθηθούν και να καθοδηγηθούν. Όχι να στεκόμαστε εχθρικά και αδιάφορα απέναντί τους, αλλά με πνεύμα δημιουργικό να συγχωνευόμαστε μαζί τους και να τους βοηθάμε να δώσουν αποτελεσματικότερα τους αγώνες τους.
 

Λένιν (Άπαντα, τομος 34, σελ 44): «Απόλυτο χρέος του προλεταριακού κόμματος ήταν να μένει μαζί με τις μάζες και να προσπαθεί να προσδόσει στις δίκαιες εκδηλώσεις τους τον πιο ειρηνικό και οργανωμένο χαρακτήρα, να μην αποτραβιέται στο περιθώριο, να μην νύπτει σαν τον Πιλάτο τας χείρας του, ξεκινώντας από τη σχολαστική άποψη ότι η μάζα δεν είναι οργανωμένη μέχρι τον τελευταίο άνθρωπο κι ότι στο κίνημά της συμβαίνουν υπερβολές (...λες και στην ιστορία έγινε έστω και ένα σοβαρό κίνημα των μαζών χωρίς υπερβολές!)».
 

Επειδή πιστεύεις ότι οι αγώνες σου, έχουν στόχο, κατεύθυνση και προσανατολισμό, δεν σημαίνει ότι θα καταφέρεις να τους φέρεις όλους κάτω απ τη σημαία του ΚΚΕ ή του ΠΑΜΕ ή ότι πρέπει όλους τους άλλους να τους συκοφαντείς και να τους συμπεριλαμβάνεις στις δυνάμεις της αντίδρασης. Που το βρήκατε εσείς αυτό γραμμένο; Σας τόπε ο Μάρξ, ώ ελεύθερα σκεπτόμενοι αγωνιστές;

Κρατήσατε τη σφραγίδα και τη σημαία του Λένιν, αλλά σας διέφυγε το πνεύμα του. Αυτό δεν μπορέσατε να το φυλακίσετε και να το οικειοποιηθείτε.
 

Γιατί; Γιατί αναζητάτε την «καθαρότητα» (ή αλλιώς, λέγε με ΔΟΓΜΑ), παντού. Τέτοιο όμως δεν θα βρείτε πουθενά στο πνεύμα του Λένιν. Γι αυτό σας διέφυγε.
 

Γιατί το πνεύμα του Λένιν μπόρεσε να κάνει προτάσεις (το Σεπτέμβρη του 1917(!)- ένα μήνα πριν την εξέγερση του Οκτώβρη), όπως το συμβιβασμό: «όλη η εξουσία στα Σοβιέτ, κυβέρνηση από εσέρους και μενσεβίκους («δυνάμεις φιλο-ΕΕ» να σας το πω πιο απλά-που πριν 2 μήνες μάλιστα είχαν συμμαχήσει με την αντίδραση) υπόλογη απέναντι στα Σοβιέτ» (!). Και τόκανε αυτό γιατί εκτιμούσε ότι υπήρχε η πολύ σπάνια δυνατότητα, να υπάρξει ειρηνική εξέλιξη της επανάστασης. Ρωτούσε: «Ίσως αυτό να είναι πια αδύνατο; Ίσως. Αν όμως υπήρχε δυνατότητα ακόμη κι ένα στα εκατό, τότε και πάλι θα άξιζε τον κόπο να γίνει προσπάθεια να πραγματοποιηθεί η δυνατότητα αυτή» (Λένιν, Άπαντα, τόμος 34, σελίδα 136). Αν δεν βαριέστε και δεν το θεωρείτε χάσιμο χρόνου, διαβάστε όλο τον τόμο για να καταλάβετε το γιατί.

Γιατί το πνεύμα του Λένιν ήρθε σε αντίθεση και σύγκρουση με όλη την ηγεσία των μπολσεβίκων και τη δογματικότητά τους και τους νίκησε.
 

Γιατί οι μπολσεβίκοι συμμετείχαν σε οργανώσεις όπως τα Σοβιέτ, όπου επικρατούσαν κατά κράτος οι εσέροι, οι μενσεβίκοι και άλλοι τέτοιοι και χειρότεροι («δυνάμεις φιλο-ΕΕ» πιο απλά για να το καταλάβετε, ώ άτεγκτοι επαναστάτες).

Οι μπολσεβίκοι από πού άντλησαν δυνάμεις, αν όχι και από δυνάμεις «φιλο-ΕΕ»; Πως άλλαξαν οι συσχετισμοί στα Σοβιέτ; Αποφεύγοντας οποιοδήποτε συναπάντημα με «δυνάμεις φιλο-ΕΕ»;
 

Η αντίληψη που αναζητά την «καθαρότητα» στα πράγματα, θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί και ν αναλύσει φαινόμενα όπως η διαδική εξουσία; Αν δεν ήταν το πνεύμα του Λένιν, θα περιμέναμε ακόμα ή την «καθαρή» αστική επανάσταση ή την «καθαρή» προλεταριακή επανάσταση, ώ επαναστάτες.

Δεν αμφισβητεί κανείς την αγωνιστικότητα και τη διάθεση για αγώνα του κόσμου του ΚΚΕ. Το πρόβλημα είναι η «καθαρότητα» που απαιτεί η ηγεσία του ΚΚΕ απ όσους άλλους αγωνίζονται, η κατασυκοφάντηση στην οποία επιδίδονται ενάντια σε όσους δεν συμφωνούν μαζί τους, η διάσπαση οποιασδήποτε προσπάθειας μετώπου, στο όνομα της «καθαρότητας».

Όσο για τον πολιτικό αχταρμά που λέτε: μάλλον φτύνετε εκεί που δεν μπορείτε να φτάσετε. Εκείνο που συμβαίνει στην Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης είναι πως κάποιοι άνθρωποι, μεταξύ αυτών και ανήκοντες σε πολιτικές οργανώσεις, αποφάσισαν να βρουν κοινά σημεία και ν αγωνιστούν για προβλήματα που καίνε και τους ίδιους και την κοινωνία, χωρίς να φιμώνεται η φωνή κανενός. Εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε ότι αυτό είναι δυνατό. Το πρόβλημα είναι εκεί που δεν μπορεί να εκφραστεί μια ουσιαστικά διαφορετική άποψη και να θεωρηθεί αυτό δικαίωμα και κάτι το επιθυμητό.
 

Εμείς οι γονείς των παιδιών που διώχθηκαν με τον τρομονόμο και ΑΘΩΩΘΗΚΑΝ με τη λαϊκή κινητοποίηση (όπως σωστά επεσήμαναν οι Φ. Πλιάτσικας και Δ. Τσακνής), βρήκαμε στην Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης το στήριγμα για να σταθούμε όρθιοι και να παλέψουμε για τα παιδιά μας και την αξιοπρέπειά μας. Και λέγοντας αξιοπρέπειά μας, εννοούμε την αξιοπρέπεια ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ (και εσάς περιλαμβανομένων, έστω και αν δεν συμμετείχατε σ αυτόν τον αγώνα).

Τέλος η περιφρούρηση έχει νόημα και πρέπει να χρησιμοποιείται για να προστατέψει τους διαδηλωτές και να φέρει κι άλλους στη διαδήλωση και όχι ν αποστειρώσει τις δυνάμεις «μας» και να λειτουργήσει σαν εκβιασμός για να πάνε όλοι κάτω απ’ τη σημαία του ΠΑΜΕ, ώ σύντροφοι!
 

Ασφαλώς με την περιφρούρηση των εκτός ΠΑΜΕ διαδηλώσεων και οργανώσεων υπάρχει πρόβλημα. Αυτό πρέπει να το αναγνωρίσουμε και να κάνουμε την κριτική μας και την αυτοκριτική μας (και το ΚΚΕ), γιατί αυτό σημαίνει μόνο ότι δεν έχουμε κάνει ό,τι μπορούμε για να λύσουμε το πρόβλημα. Γιατί αυτό δεν είναι λόγος να αποσύρει ο καθένας τις δυνάμεις του και να διασπάσουμε το κίνημα. Η λύση ΠΡΕΠΕΙ να βρεθεί. Και θα βρεθεί αν το πρόβλημα συζητηθεί ανοιχτά και δημόσια.

Και τέλος-τέλος πρέπει να μάθετε να δέχεστε την κριτική (και να πάψετε να τη βαφτίζετε αντικομμουνισμό) και να κάνετε και αυτοκριτική.
 

Κλείνοντας: Να βλογάτε τα γένεια σας όταν γυρνάτε απ τον πόλεμο. Όχι όταν πάτε.


Ένας γονιός ΑΘΩΩΘΕΙΣΑΣ μαθήτριας, που το «κράτος του μονοπωλιακού καπιταλισμού, που ποτέ δεν είναι ουδέτερο, αλλά όργανο της τάξης που κυβερνά» δεν κατάφερε να καταδικάσει (παρότι εσείς προτείνατε να δοκιμάσει), χάρη στη λαϊκή κινητοποίηση.
 

Για την υπογραφή
Γιώργος Παπανικολάου

 

 

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

 

 

- Στο Πολιτικό Καφενείο (εδώ) υπάρχει τόσο η αρχική ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης, όσο και η -τραγική για μένα- ανακοίνωση της Ν.Ε. του ΚΚΕ.  Πέρα από την επίθεση κατά ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΝΑΡ, ΚΟΕ κ.λπ. υπάρχει και το απίστευτο "επιχείρημα":

"Ο μόνος αποτελεσματικός αγώνας για πολιτικές ελευθερίες και συνδικαλιστικά δικαιώματα, για να μην εφαρμόζονται οι «τρομονόμοι» στην πράξη, είναι εκείνος που χτυπά την καρδιά του προβλήματος, το μονοπώλιο" !!! 

Έλεος!

"Διερωτάται μερικές φορές κανείς, αν η επαναστατική ρητορεία δεν χρησιμοποιείται απλά για να μην οργανωθούν αυτά τα, τόσο δύσκολα προφανώς, “μικρά” και συγκεκριμένα, που μπορούν όμως να γίνουν πολύ μεγάλης εμβέλειας παραδείγματα. Βάζοντας το κάρο πριν το άλογο, εξασφαλίζει κανείς ότι δεν θα ξεκινήσει ποτέ. Και πάντως, πρέπει να μπορέσει να δέσει τα παπούτσια του, πριν ξεκινήσει το μαραθώνιο." ("Μίκης και Αριστερά ενώπιον του «κοινωνικού 1922»" του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου, Επίκαιρα)