Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΚΕΨΕΙΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΚΕΨΕΙΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

Δυστυχώς, συμβαίνουν αλλού...

(πηγή)
του Ρούσσου Βρανά

Η πρώτη ευρωπαϊκή εξέγερση, όπως τη χαρακτηρίζουν οι ίδιοι οι Ιρλανδοί, έγινε. Και ήταν ειρηνική. Οι ψηφοφόροι έτρεξαν στις κάλπες σαν πληµµυρίδα και τιµώρησαν το κυβερνών κόµµα Φιάνα Φέιλ που πρόδωσε τον ιρλανδικό λαό προκειµένου να διασώσει τους τραπεζίτες.

Η πολιτική εξόντωση του Φιάνα Φέιλ, που κυριάρχησε στην ίρλανδία 60 χρόνια, σηµαίνει πως ο λαός ψήφισε υπέρ τής κατά µέτωπον αντιπαράθεσης µε την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ο Εντα Κένι, ο ηγέτης του κόµµατος Φίνε Γκέιλ που νίκησε στις εκλογές και ο οποίος πιθανότατα θα γίνει πρωθυπουργός, θέλει να αναδιαπραγµατευτεί το επιτόκιο των δανείων που φόρτωσε στις πλάτες του ιρλανδικού λαού η απερχόµενη κυβέρνηση. Και είναι αυτό ακόµη ένας λόγος που η Άνγκελα Μέρκελ δεν µπορεί να κλείσει µάτι αυτές τις µέρες. Το κόµµα της υπέστη τη δική του πολιτική εξόντωση στις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές στο Αµβούργο.

Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

Περί τυφλότητος

(πηγή)
του Ρούσσου Βρανά
από ΤΑ ΝΕΑ

Στη χάση του φεγγαριού καιροφυλακτούν οι πονηροί. Για να ξαφνιάσουν τους αγαθούς µέσα στα σκοτάδια. 
Στην πόλη που ο Ζοζέ Σαραµάγκου δεν ονοµατίζει, µια ανεξήγητη µαζική επιδηµία τύφλωσης πλήττει όλους τους κατοίκους της. Θα µπορούσε να ήταν οποιαδήποτε πόλη, σε οποιαδήποτε χώρα. Το ξαφνικό κακό και η αξεδιάλυτη προέλευσή του προκαλεί γενικό πανικό και διασάλευση της κοινωνικής τάξης. Η κυβέρνηση επιχειρεί να την αποκαταστήσει µε κατασταλτικά µέτρα. Παράξενη ιστορία. Έξω από τον φανταστικό κόσµο του συγγραφέα, ποια πραγµατική κυβέρνηση δεν θα προτιµούσε να οδηγεί µια χώρα µε πολίτες τυφλούς; 

Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

Δεν έχω άλλο, παρά τη θλίψη...

Πέρα από την καπηλεία των καθεστωτικών μικροφώνων...

Ούτε μια κινητοποίηση για το 15χρονο παιδί που έψαχνε στα σκουπίδια τον παράδεισο της Δύσης και του δώσανε τέλος φρικτό... Για την 10χρονη που την κλειδώσαν ίσως για πάντα στο σκοτάδι... Για την μάνα της ισόβιας θλίψης και του πόνου...
Ούτε μία!

...

Η πτώχευση μέσα μας, πολύ πιο μεγάλη και ηχηρή από της τσέπης μας...