Οι αξίες της αριστεράς

Και μόνο για αυτά τα 2 σημερινά πρωτοσέλιδα του “Ριζοσπάστη” και της “ΑΥΓΗΣ”, αξίζει να είναι κανείς αριστερός. Υπερασπίζονται ανθρώπους χωρίς δικαίωμα ψήφου σχεδόν 40 μέρες πρίν τις εκλογές, απευθύνονται σε ανθρώπους που η συντριπτική τους πλειοψηφία δεν διαβάζει ελληνικά. Απλώς προασπίζονται δικαιώματα ανθρώπων, ανεξάρτητα από φυλή καταγωγή θρησκεία χρώμα, που το πολιτικό σύστημα τους θεωρεί σκουπίδια και θέλει να τους στοιβάξει σε γκέτο. Κόντρα στη προσπάθεια να μεταθέσουν το πρόβλημα απο τη καταστροφική τους μνημονιακή πολιτική, κόντρα στη προσπάθεια να στρέψουν φτωχούς εναντίον ακόμα φτωχότερων.
Αλλά και τελικά αποδεικνύει ότι τους αριστερούς τους ενώνουν περισσότερα από ότι τους χωρίζουν. Και ιδιαίτερα οι αρχές και οι αξίες της Αριστεράς
Β.Τ.
(πηγή)

Ποιοι "κορυφαίοι" ρε ξεφτίλες;

Φαρδύς-πλατύς ο τίτλος στο mega κάτω από τον ομιλούντa γυμνοσάλιαγκα Χασαπόπουλο: "ΟΙ ΚΟΡΥΦΑΙΟΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ" !!!

Ποιοί "κορυφαίοι" ρε ξεφτιλισμένοι πλιατσικολόγοι; Ποιοι "κορυφαίοι"; Λέμε για τα περιεχόμενα ενός βόθρου "τα κορυφαία" σκατά; Λέμε για μια χωματερή "τα κορυφαία" σκουπίδια; Λέμε για ένα εσμό αλητών "τα κορυφαία" κωλόπαιδα; Ποιοι "κορυφαίοι" ρε μαλάκες;

Προσέχετε τι λέτε ρε γυμνοσάλιαγκες γιατί ο χρόνος σας τελειώνει. Μπορεί οι όμοιοί σας επί κατοχής και επί χούντας να την βγάλανε καθαρή, αλλά τίποτα δεν σας εξασφαλίζει πως δεν θα θερίσετε αυτό που σπέρνετε χρόνια τώρα. Και τότε, ούτε ψύλλος στον κόρφο σας, ρε ξεφτίλες...

Πες τα βρε Zaz εσύ καλύτερα γιατί εγώ μόνο μπινελίκια θα ρίχνω...

Πωλείται η Πελοπόννησος;

σκίτσο του Στάθη από την Ελευθεροτυπία

του Θανάση Καρτερού

από την Αυγή 

Υπάρχουν ρεπορτάζ που ο ρόλος τους υπερβαίνει την απλή δημοσιογραφική απόδοση της πραγματικότητας. Και αγγίζει τα όρια της ιστορίας -υπό την έννοια ότι επηρεάζουν τις εξελίξεις με τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις τους. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν αυτά αναφέρονται σε δραματικές στιγμές για την πατρίδα, για την Ευρώπη, ακόμα και για τον κόσμο ολόκληρο θα μπορούσαμε να πούμε.

Ένα τέτοιο ρεπορτάζ, που μας έκανε υπερήφανους ως Έλληνες για τον τσαγανό του πρωθυπουργού μας, είχαμε την ευτυχία να διαβάσουμε στο Βήμα της Κυριακής. Το οποίο υπό τον τίτλο «Γ. Παπανδρέου: τι θέλετε, να πουλήσω την Πελοπόννησο;» και με υπότιτλο «το δράμα του πρωθυπουργού και οι εκκλήσεις του στους εταίρους για διάσωση» δίνει επιτέλους την πραγματική εικόνα της μάχης του Δαυίδ Παπανδρέου εναντίον των Γολιάθ Ευρωπαίων.

Οδηγίες προς (δυτικούς) δημοσιογράφους

του Σπύρου Δερβενιώτη, από Cartoon Movement

Ο Πρετεντέρης πάει πλατεία

σκίτσο και κείμενο του Σπύρου Δερβενιώτη 

από Εκτός Καρέ  (2/6)

Λοιπόν, το σημερινό άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη στα οπίσθια της “εφημερίδας της κυβερνήσεως” είναι γρίφος για δυνατούς λύτες. Ανάμεσα στην trademark αποστροφή για το χύδην όχλο και μπλα-μπλα-μπλα εκτροπή/ισοπέδωση/μισαλόδοξοι, διακρίνεται μια περίεργη άσκηση ισορροπίας: να ξεπλύνει κάθε υποψία ευθύνης από το κίνημα του “Συντάγματος”, και να ρίξει την ευθύνη για το προχθεσινό σούσουρο με τους “πολιορκημένους βουλευτές” στους συγκεντρωμένους του Μίκη.

Κάθε ερμηνεία δεκτή, και ο αγαπημένος μας κάτοχος Βραβείου Μπότση δικαιούται να εκφέρει την άποψ…. ώπα. Να το συζητήσουμε αυτό, γιατί εδώ έχουμε θέμα.

Δεκαπέντε μέρες στην πλατεία

του Πιτσιρίκου

Μετά από 15 ημέρες στην πλατεία Συντάγματος, μετά από 15 διαδηλώσεις μπροστά στη Βουλή και 15 λαϊκές συνελεύσεις, δεν έχω καταλήξει σε κανένα οριστικό συμπέρασμα, οπότε, θα γράψω ό,τι μου κατεβαίνει στο κεφάλι – βέβαια, αυτό κάνω πάντα. 

 

Δεν ξέρω γιατί πάω κάθε βράδυ στο Σύνταγμα. Δηλαδή, ξέρω αλλά δεν μπορώ να το εξηγήσω ακριβώς.

Λοιπόν, όσο είμαι στο Σύνταγμα, είμαι πολύ αισιόδοξος, πολύ χαρούμενος και σχεδόν σίγουρος πως θα καταφέρουμε να ανατρέψουμε το πολιτικό και επιχειρηματικό κατεστημένο που μας έχει φάει τη ζωή, μας έχει φάει. Αισθάνομαι πάρα πολύ δυνατός – είμαι έτοιμος να φάω σίδερα.

Αυτά, όσο είμαι στο Σύνταγμα. Το άλλο πρωί είμαι στα μαύρα μου τα χάλια. Διεκπεραιώνω εκεί ό,τι δουλειές έχω να κάνω, και μετά μετράω μία-μία τις ώρες, για να ξαναπάω στο Σύνταγμα να ανέβω ψυχολογικά. Είμαι σαν το πρεζόνι που περιμένει να πάρει τη δόση του.

Ξυλοδαρμός και κολακεία

(πηγή)

του Δημήτρη Σεβαστάκη

από την Ελευθεροτυπία

Ανεκπαίδευτες φάτσες αμύητων στις συγκεντρώσεις, άσχετων με τις κομματικές στρούγκες. Κανονικοί άνθρωποι, τυχαίοι και σπάνιοι. Πολλοί πέρασαν τα φοιτητικά τους χρόνια χωρίς να ψηφίσουν ούτε μια φορά, αγόρασαν σκύλο, ονειρεύτηκαν την Αράχοβα.

Ανακάλυψαν τώρα την πολιτική ως εργαλείο που τους διέψευσε προσωπικά, που τους πρόσβαλε. Επινοούν με λέιζερ, με ασημένια μπαλόνια, με βρισιές και πολιτικά συνθήματα, πετούν συναισθηματικές κοινοτοπίες, άλλ' αντ' άλλων· καμιά φορά, όμως, σχηματίζουν δυνατές λέξεις, αυτοσχεδιάζουν σφιχτές συνελεύσεις, υγιείς, χωρίς το «γραμματέα» της οργάνωσης να «κλείνει» στρογγυλά τη συνεδρίαση.

"Δεν φταίει το ΔΝΤ αλλά η Αργεντινή!"

Καλημέρα. Το να παρουσιάζεται η συγκέντρωση των 100.000 ανθρώπων (70.000 κατά την αστυνομία) ως συγκέντρωση 20-30.000 λες -με καλή πίστη- είναι λάθος εκτίμηση. Το να βγάζει η επόμενη τηλεπερσόνα τον Άρη Σφακιανάκη να μας αναλύσει το "φαινόμενο" και να λέει από το ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΝΑΛΙ):

*"Στο Σύνταγμα πάνε μεσόκοποι και ηλικιωμένοι που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα στην Ελλάδα, ενώ η νεολαία, τα παιδιά τους, πίνουν ποτά στα πέριξ μπαράκια"

*"Οι τουρίστες αναγνωρίζουν το Σύνταγμα από την τσίκνα από τα σουβλάκια. Είναι αυτό αγανάκτηση;"

*"Αν ήταν αγανακτισμένοι θα κάνανε ντου στη Βουλή"

λες μια ακόμα τηλεοπτική γελοιότητα.

Το να βγάζεις την πρώην υπάλληλο του ΔΝΤ Μιράντα Ξαφά και συνεργάτη του τόσο επιτυχημένου Γιώργου Αλογοσκούφη για να μας αναλύσει την κατάσταση τι είναι;

Σωστό μέτρο τα 500 ευρώ μισθός για το ζόμπι. Σωστό το Μνημόνιο. Και δεν δέχεται ερωτήσεις!!! Δίκαιη η αγανάκτησή του Κώστα Αρβανίτη που μπροστά στο αισχρό ΑΛΗΤΙΚΟ ύφος της της είπε εκνευρισμένος "σταματάω, βγάλτε διάγγελμα στον Ελληνικό λαό"... Μια ματιά στο βιογραφικό της εν λόγω κυρίας θα έφτανε για να μην έχει ΠΟΤΕ βήμα. Οι Λατινοαμερικάνικοι λαοί ακόμα την ψάχνουν... Ήταν βλέπετε επί μια δεκαετία υπεύθυνη στο ΔΝΤ για τις χώρες της Λατινικής Αμερικής όταν ολόκληρη η ήπειρος οδηγήθηκε στην απόλυτη εξαθλίωση...

"Το ΔΝΤ πήγε στην Αργεντινή κι όμως χρεοκόπησε" της λέει η Κατσίμη.

"Δεν φταίει το ΔΝΤ αλλά η Αργεντινή" απάντησε το ζόμπι.

Οι πυροβολαρχίες του Μνημονίου

σκίτσο του Πέτρου Τ. Τσιολάκη

Οι πυροβολαρχίες του Μνημονίου... Αυτές ντε που πέρυσι τέτοια εποχή μας βομβαρδίζανε με την βεβαιότητα του μονόδρομου που το 2011 θα οδηγούσε σε σταθεροποίηση και -όπως έλεγε κι ο ντίλερ ο Παπακωνσταντίνου- τέλος του 2011 αρχές του 2012 θα βγαίναμε στις αγορές. Έτσι δεν λέγανε; Δεν ρίχνανε ομοβροντίες κατά ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ κι όποιου άλλου τολμούσε να μιλήσει για σχέδιο που οδηγεί σε εκποίηση της χώρας;

Ε, και λοιπόν; Πάλι αυτούς θα εμπιστευθείτε, πάλι σε αυτούς θα αφήσετε τις ζωές σας και τις ζωές των παιδιών σας κι ας ξέρετε πως ούτε μία λέξη αλήθειας δεν σας είπαν. 

"'νταξ' μωρέ..."

- Όπως αποφάσισε (λέμε τώρα...) το συμβούλιο των μαφιόζων, το πλιάτσικο ξεκινά με πρώτα στη φορτωτική το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, τα λιμάνια Θεσσαλονίκης και Πειραιά, το ΝΕΡΟ σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

No problem! Βάλτε σε διασκευή τον Ωρωπό του Μίκη και αράξτε... "Και συ λαέ μαλακισμένε παίξτονε στον καναπέ!" Με πάθος!

"'νταξ' μωρέ..."

Σοκ, ΜΜΕ και ΜΑΤ

(πηγή)

της Αλκμήνης Ψιλοπούλου 

από την Αυγή (13/5) 

«Αν ξεσπάσει μια οικονομική κρίση και είναι αρκετά σοβαρή (η κατάρρευση ενός νομίσματος, ένα κραχ στην αγορά, μια μείζων ύφεση), επισκιάζει όλα τα άλλα και οι ηγέτες είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι είναι αναγκαίο -ή ισχυρίζονται πως είναι αναγκαίο- εν ονόματι της αντιμετώπισης μιας κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Κατά μια έννοια, οι κρίσεις είναι περίοδοι αναστολής της δημοκρατίας - κενά στον συνηθισμένο πολιτικό βίο, κατά τη διάρκεια των οποίων δεν φαίνεται να υφίσταται η ανάγκη για συγκατάθεση και συναίνεση»…  

«Το δόγμα του σοκ», Ναόμι Κλάιν

Βλέποντας τα δελτία ειδήσεων στα κλασικά ΜΜΕ και ανατρέχοντας στις ιστοσελίδες του διαδικτύου, δεν μου μένει πλέον καμιά αμφιβολία: Zούμε μέρες χούντας.

Το πρόβλημα με τη σημερινή χούντα είναι ότι φοράει τη μάσκα του κοινοβουλευτισμού και της αστικής δημοκρατίας.

Η μπόχα από το σβησμένο πούρο του lifestyle

σκίτσο του Πέτρου Τ. Τσιολάκη

του Κώστα Βαξεβάνη 

από Το κουτί της Πανδώρας

Και ξαφνικά το lifestyle σβήνει, αναδύοντας αυτή την μπόχα που αναδύει το βίαια σβησμένο πούρο. Σε λίγο δεν θα υπάρχει ούτε δούλος για να καθαρίσει τα τασάκια. Η αυτοκρατορία της (ξασμένης) τρίχας και του (θεοποιημένου) κώλου μετατρέπεται σε μια γραφειοκρατία που καταγράφει ακάλυπτες επιταγές και παλιές αποδείξεις από Λουί Βιτόν. Τα περιοδικά της λάμψης, πάνε για πολτοποίηση. Κλείνουν. Το χειρότερο είναι πως τα μόνα που πιθανόν να επιβιώσουν είναι αυτά που θα κυκλοφορήσουν για να περιγράφουν την πτώση των μεγιστάνων που καταρρέουν.

Τώρα κλαις, γιατί κλαις…

(πηγή)

του Σωτήρη Βεργή

από press in action

Οδυρμός στη τάξη των δημοσιογράφων. Τα κανάλια κλείνουν, οι εφημερίδες χαροπαλεύουν, τα ραδιόφωνα βάζουν λίστες μουσικής και οι πολίτες σφυρίζουν αδιάφορα στις απεργίες της Ενημέρωσης, πλείστοι δε τις αναμένουν μ ευχαρίστηση γιατί δεν θα δουν τους γνωστούς «φωστήρες» να τους αναλύουν το μαύρο χάλι της χώρας.

Ενώσεις Συντακτών με τις ηγεσίες τους προσπαθούν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα του κλάδου τους, πέφτουν χτυπήματα κάτω απ’ τη μέση, τα γεννητικά όργανα πάνε περίπατο…

Στο τέλος της χρονιάς θα υπάρχουν μόνο 3 κανάλια Ιδιωτών κι η ΕΡΤ θα έχει 12-13 περιφερειακούς Σταθμούς αντί 21 που έχει σήμερα. Μερικές ακόμα εφημερίδες θα χτυπήσουν φαλιμέντο και στις υπόλοιπες οι συντάκτες θα παίρνουν τις μισές αποδοχές.

Χρόνια τώρα όμως κάποιοι ελάχιστοι φώναζαν πως το γλυκό στο βάζο τελειώνει.

Φώναζαν πως δεν γίνεται ο κλάδος τους να εκπροσωπείται από 10-15 αριβίστες, τακίμια της Εξουσίας, τζουτζέδες των εργοληπτών Ενημέρωσης που μάλιστα είχαν χωρίσει τα τιμάρια τους. Από δω οι λαϊκιστές, από εκεί οι σοβαροφανείς, από εδώ οι μάγκες και εκεί οι πεφωτισμένοι… πεφωτισμένοι σαν κι αυτούς που τους πιάνουν με 5 εκατ. σε σακούλες στο πορτ-μπαγκάζ κι αυτοί εξακολουθούν να κάνουν τις νυχτερινές άθλιες πλακίτσες τους.

Sentimental surrealism...

Miguel Villalba Sánchez (Elchicotriste),  CartoonMovement

Βραβείο “κορακάκης”

του spi_der

από Εκτός Καρέ  

Το βραβείο θεσπίστηκε στα σχόλια του post “R.I.P. Ελληνική Μουσική” και όπως είπαμε θα απονέμεται στα ορνεότερα απ΄τα κοράκια που θα εφορμήσουν πρίν κι απ΄το νεκροθάφτη σε επώνυμες αποδημήσασες σάρκες.

Το μεγάλο βραβείο “κορακάκης” για αυτή τη δόση απονέμεται δικαιωματικά στην εφημερίδα “Νέα“, που πρώτα σπεύσανε να δώσουν προσφορά CD Παπάζογλου με τη Σαββατιάτικη έκδοσή τους της Μεγάλης Παρασκευής. Παράγοντες που έδωσαν έξτρα ώθηση στην υποψηφιότητα είναι το ότι το παζάρι έλαβε χώρα Πασχαλιάτικα, συν ο ομοσταυλισμός του “μαγαζιού” με το Μέγαρο Μουσικής, το οποίο αν μπορούσε, τους Παπάζογλου θα τους κρέμαγε στο παραπλεύρως καταπατηθέν πάρκο του Βενιζέλου.

Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες (και εκδότες)

Τα ποσά στον πίνακα προέρχονται από την Αυγή της 7/4/2011 (σελ 6). Τα ποσοστά μου αποκαλύφθηκαν υπό την μορφή οράματος 3 μέρες αργότερα.

από Techie Chan 

Είναι η Ελλάδα, η Ιρλανδία, και η Πορτογαλία οι μόνες χώρες με οικονομικά προβλήματα στην ευρωζώνη που βρίσκονται υπό επιτήρηση; Όχι φυσικά. Για έναν προσεκτικό παρατηρητή, για έναν φωστήρα της φιλελεύθερης σκέψης από αυτούς που κάθε μέρα γεμίζουν τις σελίδες των εφημερίδων και των τηλεοπτικών παραθύρων κουνώντας μας το δάκτυλο, θα πρέπει να είναι σχεδόν προφανές. Διότι τα ίδια τα κρατίδια από τα οποία εφορμούν οι περιβόητοι αστέρες, βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση.

Έτσι την προηγούμενη βδομάδα μάθαμε πως η επιτροπή κεφαλαιαγοράς έθεσε “υπό επιτήρηση” 4 εκδοτικά κρατίδια. Τη νήσο ΔΟΛ, το ακρωτήρι Μ.Τεγοπούλου, το πριγκιπάτο της Πηγάσου (πρώην Μπομπολιστάν) και φυσικά το ανεξάρτητο Βαρωνάτο του Τηλέτυπου. Ρίχνοντας μια ματιά στα οικονομικά τους η κατάσταση δεν είναι καθόλου αισιόδοξη.

Η νήσος ΔΟΛ έκλεισε το 2010 με χρέος της τάξης του 111% του ΑΕΠ της, από κοντά το πριγκιπάτο της Πηγάσου με 125%, το ακρωτήρι Μ.Τεγοπούλου με 123% και το βαρωνάτο του Τηλέτυπου με το εντυπωσιακό χρέος του 178% του ΑΕΠ του. Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Καθημερινής ήταν οι μόνες που γλύτωσαν την επιτήρηση καθώς το χρέος τους κινείται μόλις στο 92% του ΑΕΠ τους.

Χρέη, ζημιές, απολύσεις, πτώση των πωλήσεων στα ΜΜΕ

της Αγγέλας Νταρζάνου
από την Αυγή

Χρεωμένα μέχρι τον λαιμό τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας στη χώρα μας, αντανακλούν την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας και φαίνεται δύσκολο να καταφέρουν να βγουν από τη δίνη του χρέους τους. Οι πολυδάπανες επιλογές της περιόδου των παχέων αγελάδων δημιούργησαν μια «φούσκα» με υψηλές υποχρεώσεις, στις οποίες πλέον φαίνεται αδύνατον να αντεπεξέλθουν.

Η φούσκα

(πηγή)

του ΚΙΜΠΙ

Θα το αντέξετε; Τέσσερις μέρες σε ενημερωτικό κενό, χωρίς πυξίδα, χωρίς τη δόση πληροφόρησης που σας κρατά σε επαφή με την πραγματικότητα. Αν, βέβαια, αυτό είναι η πραγματικότητα… Αν είναι πραγματικότητα ο «αποκαλυπτικός» λόγος των τηλεοπτικών δελτίων, ο χορός των δισεκατομμυρίων στα ραδιόφωνα, η στατιστική τρομοκρατία στα πρωτοσέλιδα. Νέα μέτρα 6 δισ. ευρώ. Και άλλα 22 δισ. Και άλλα 50 δισ. ευρώ. Δημοσιονομικός Αρμαγεδδών. Χαστούκια, χαστούκια, κι άλλα χαστούκια. Κι έπειτα χάδια. Δεν θα γίνει αναδιάρθρωση χρέους (σ.σ. πόσοι Έλληνες έχουν καταλάβει τι είναι αυτό το φρούτο και γιατί απορρίπτεται σαν τον απαγορευμένο καρπό από το δέντρο της γνώσης;). Δεν θα ληφθούν οριζόντια μέτρα (γιατί, μέχρι τώρα γευτήκαμε τα κάθετα;). Ουδέν πρόβλημα με τα δώρα, τις συντάξεις. Τι είναι πραγματικότητα και τι δεν είναι απ’ όλα αυτά; Και πού είναι η άλλη πραγματικότητα: η ειδοποίηση της τράπεζας για την καθυστερημένη δόση. Η απόρριψη της αίτησης για το δάνειο. Το τηλέφωνο από το λογιστήριο της εταιρείας για την αποζημίωση. Τα παραπεταμένα βιογραφικά για την αναζήτηση δουλειάς. Τα «όχι» και τα συγκαταβατικά χαμόγελα. Οι απλήρωτοι λογαριασμοί, οι «εθελοντικές» περικοπές μισθών, η εκ περιτροπής απασχόληση. Να μην αδικούμε τους διαμεσολαβητές της πραγματικότητας. Καμιά φορά τρυπώνουν κι αυτές οι πλευρές της στα τηλεοπτικά παραθύρια, άλλοτε γιατί το μελό πουλάει κι άλλοτε για να διατυπωθούν βαρύγδουπα ηθικά διδάγματα για τη «Νέμεση», την τιμωρία της «απληστίας», το τέλος της ευημερίας.

Από ρουφιάνοι, «Πρετεντέρηδες»

Jeff Treves, CartoonMovement

του Άρη Χατζηστεφάνου 

από LIFO

«Γιατί βάζουν αλεξίσφαιρα τζάμια;», ρώτησα με ισχυρή δόση αφέλειας μια συνάδελφο, καθώς ένας εργάτης άλλαζε τα παράθυρα στους πρώτους ορόφους του κτιρίου. «Με τις μ…ίες που λέμε στον αέρα, καλά κάνουν», μου απάντησε. 

 

Το ένα μετά το άλλο τα γραφεία των μεγάλων μέσων ενημέρωσης ύψωναν «ανεπαισθήτως» υψηλά τείχη γύρω τους. Μέρα με την ημέρα μετατρέπονταν σε απόρθητα φρούρια με ηλεκτροφόρα σύρματα, κάμερες, στρατιές από σεκιουριτάδες αλλά και ένστολους αστυνομικούς που περιπολούσαν την ώρα των δελτίων ειδήσεων. Και πάντα έμενες με την απορία εάν οι καναλάρχες και οι εκδότες φοβούνταν περισσότερο τον εξωτερικό ή τον εσωτερικό εχθρό: τους οργισμένους πολίτες που έπρεπε να κρατηθούν μακριά ή τους απολυμένους εργαζόμενους που έπρεπε να πεταχτούν έξω. Την ίδια ώρα τα μεγαλοστελέχη των media -που εξακολουθούν να αυτοαποκαλούνται δημοσιογράφοι, ενώ συχνά κατέχουν διευθυντικές θέσεις και είναι μέτοχοι των εταιρειών- άρχισαν να κυκλοφορούν με σωματοφύλακες και αστυνομικούς. Γνώριζαν, προφανώς, ότι η πιθανότητα να προπηλακιστούν ή να γιαουρτωθούν από τους ακροατές/τηλεθεατές τους είναι ελάχιστα χαμηλότερη από αυτήν του αντιπροέδρου της κυβέρνησης.

Όταν μπήκα για πρώτη φορά στον χώρο των μέσων ενημέρωσης, το να δηλώνεις δημοσιογράφος προκαλούσε θαυμασμό. Μέσα σε λίγα χρόνια ήταν ντροπή. Τώρα είναι και επικίνδυνο. Οι πρώτοι που το κατάλαβαν ήταν οι ρεπόρτερ που δέχονταν την οργή των διαδηλωτών στις πορείες. Παλιά τους φώναζαν το σύνθημα «Μπάτσοι, TV, νεοναζί - όλα τα καθάρματα δουλεύετε μαζί». Τώρα το χόντρυναν. Τους αποκαλούν «Πρετεντέρηδες». 

«ΣΚΑΪ ξέχνα το!»

από AntistaChef

Από τον ΣΚΑΪ μπορείς να μάθεις οτιδήποτε, να πάρεις τις πιο απίθανες γνώσεις, να δεις τα πιο κουφά ντοκιμαντέρ με τα πιο άκυρα θέματα. Ένα δεν πρόκειται ποτέ να ακούσεις: Αλήθεια για όσα συμβαίνουν εδώ και σήμερα. Πιο πιθανό είναι σε 50 χρόνια σε κάποιο ντοκιμαντέρ στον ΣΚΑΪ να μάθεις τι έγινε το 2011 στην Κερατέα, παρά σήμερα που συμβαίνουν τα γεγονότα. Στα πλαίσια αυτά ο σταθμός ξεκινά την νέα διαφημιστική του καμπάνια «ΣΚΑΪ ξέχνατο».

Απεργία ΜΜΕ: Απεργιακό Δελτίο Νο2:

του AntistaChef

από apergiamme

Απεργιακό Δελτίο Νο2:

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες,

Οι περιφρουρήσεις έληξαν και έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον τα νέα που μας φέρνουν οι συνάδελφοι από αυτές. Ας ξεκινήσουμε αναλυτικότερα την ενημέρωση:

Στον ΔΟΛ από τις 8.00 το πρωί άρχισαν να καταφτάνουν συνάδελφοι και αλληλέγγυοι με σκοπό να περιφρουρηθεί η απεργία. Αποκλείοντας και τις δύο εισόδους του κτιρίου της Μιχαλακοπούλου, κατάφεραν να αποτρέψουν ειρηνικά τους λιγοστούς ομολογουμένως συναδέλφους διοικητικούς που προφανώς δεν είχαν αντιληφθεί ότι η απεργία είχε ήδη αρχίσει δύο ώρες νωρίτερα… Στην πλειοψηφία τους ωστόσο, αποφάσισαν να σεβαστούν έστω και αργά την ιστορικής διάρκειας απεργία του κλάδου μας. Αξιοσημείωτη η ψευδής πληροφορία από υψηλόβαθμο «συνάδελφο» του πολιτικού ρεπορτάζ περί δήθεν συμφωνίας του με μέλος του Δ.Σ της ΕΣΗΕΑ, ότι «οι ομάδες περιφρούρησης δεν θα πρέπει να εμποδίσουν συναδέλφους που επιθυμούν να ανέβουν αλλά όχι για να εργαστούν»…