Ο Πρετεντέρης πάει πλατεία

σκίτσο και κείμενο του Σπύρου Δερβενιώτη 

από Εκτός Καρέ  (2/6)

Λοιπόν, το σημερινό άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη στα οπίσθια της “εφημερίδας της κυβερνήσεως” είναι γρίφος για δυνατούς λύτες. Ανάμεσα στην trademark αποστροφή για το χύδην όχλο και μπλα-μπλα-μπλα εκτροπή/ισοπέδωση/μισαλόδοξοι, διακρίνεται μια περίεργη άσκηση ισορροπίας: να ξεπλύνει κάθε υποψία ευθύνης από το κίνημα του “Συντάγματος”, και να ρίξει την ευθύνη για το προχθεσινό σούσουρο με τους “πολιορκημένους βουλευτές” στους συγκεντρωμένους του Μίκη.

Κάθε ερμηνεία δεκτή, και ο αγαπημένος μας κάτοχος Βραβείου Μπότση δικαιούται να εκφέρει την άποψ…. ώπα. Να το συζητήσουμε αυτό, γιατί εδώ έχουμε θέμα.

H φράση-κλειδί είναι στην αρχή της δεύτερης παραγράφου: “μου λένε”. Δεν ξέρω πόσες φορές και σε πόσους έχει ξανασυμβεί, αλλά είναι μια απ’ τις πιό ξεκάθαρες φορές που δημοσιογράφος ομολογεί ότι δεν έχει ίδια γνώση για το γεγονός για το οποίο ομιλεί.

Και πως να έχει; Ο άνθρωπος ο οποίος στο ίδιο κείμενο αναφέρει ως διαδρομή (και απ’ τις πιό άνετες!) του Μετρό την “Ομόνοια-Αμπελόκηποι”, εκτίθεται μόνος του-σε γυάλινο πύργο.

Δεν είναι ο μόνος. Χθές στο tweeter, ο Πάσχος Μανδραβέλης απαντώντας σε πρό(σ)κληση συνομιλητών του να “τα πεί αυτά στο Σύνταγμα” είχε τη γνώση και την ειλικρίνεια να πεί ότι “μάλλον δεν θα ήταν ευπρόσδεκτος εκεί”.

Ο ίδιος (στην ίδια συζήτηση) υποβαθμίζει τη σημασία του γεγονότος με ένα “δεν ειμαι ρεπόρτερ”. Όχι, Πάσχο, είσαι κάτι βαρύτερο: οpinion maker, όπως κι ο Πρετεντέρης. Opinion makers που ομολογημένα όλο και περισσότερο αποκόβεστε από την πηγή των στοιχείων που θα μπορούσαν να κάνουν την opinion σας informed. Όταν το θέμα σας είναι τα παραπολιτικά και η αφόρητες σχοινοτενείς ερμηνείες της παραμικρής “αιχμής” του τελευταίου μέλους της Κ.Ο., δεν έχετε πρόβλημα: το Da Capo, η “Βιβλιοθήκη” και το Jimmy’s είναι ακόμα αρκετά ασφαλή για σας.

Όταν η είδηση είναι ο κόσμος, για τον οποίο υποτίθεται υπάρχει και λειτουργεί ο Τύπος, σφίγγουν τα γάλατα: γιατί δε θα είσαι ευπρόσδεκτος Πάσχο; Γιατί δεν θα επιβίωνες ανάμεσά τους ούτε τρία δευτερόλεπτα Γιάννη; Γιατί χρειάζεσαι δεκαπέντε γορίλες για να πας πέντε μέτρα Νίκο, Όλγα κλπ;

Όταν στην ίδια συζήτηση Πάσχο σου πρότειναν να σωπάσεις για λίγο, απάντησες ότι” δε μπορείς να σιωπήσεις, δουλειά σου είναι να μιλάς”. 

Σε ποιόν; Για τί; Και με τι πηγές; 

Τον κόσμο δεν πρόκειται να τον πληροφορήσεις: βρίσκεται στο Σύνταγμα και έχει άμεση άποψη.  

Οπότε με ποιούς συνομιλείς μέσα απ’ τις στήλες σου; Ποιανών την άποψη προσπαθείς να διαμορφώσεις;  

Σε ποιών την υπηρεσία βάζεις τον Τύπο; 

Τι δουλειά έχετε στην πληροφόρηση όταν οι ίδιοι δε μπορείτε να την έχετε από πρώτο χέρι;

Τι δουλειά έχετε να γράφετε για τους αναγνώστες, όταν δε ζείτε καν στον ίδιο πλανήτη μαζί τους;