Ό,τι προαιρείσθε...

σκίτσο του Soloup από το Ποντίκι

από την Αυγή  

Την εικόνα του αξιολύπητου ζητιάνου, που περιφέρει δίσκο στο εξωτερικό για τη σωτηρία της χώρας του, επιχείρησε να φιλοτεχνήσει για τον εαυτό του ο κ. Παπανδρέου, απαντώντας χθες στην κριτική του Αλ. Τσίπρα στη Βουλή.

Πράγματι, ο κ. Παπανδρέου δεν δίνει την εικόνα πρωθυπουργού ο οποίος διεκδικεί, επιχειρηματολογεί, διαπραγματεύεται, ξετυλίγει το σχέδιό του, συγκρούεται, συμμαχεί και πετυχαίνει βήμα-βήμα να βελτιώνει την κατάσταση.

Το ίδιο το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, με τις προβλέψεις τι θα συνέβαινε αν εφαρμοζόταν το Μνημόνιο χωρίς πρόσθετα μέτρα, αποτελεί ομολογία χρεωκοπίας του Μνημονίου.

Δεν αξίζει τον οίκτο των πολιτών ο κ. Παπανδρέου, επειδή υποδύεται τον πριγκιπικό ρόλο του ευγενούς πένητα. Πολύ περισσότερο, που απροκάλυπτα επιδίδεται σε τρομοκρατικές δηλώσεις, σύμφωνα με τις οποίες, ούτε λίγο ούτε πολύ, αν έφευγε από πρωθυπουργός, δεν θα βρίσκονταν λεφτά για τους μισθούς και τις συντάξεις. Πίσω από την εικόνα του “πρωθυπουργού με τον δίσκο” κρύβεται η επιλογή του να εφαρμόσει, χωρίς να υπολογίζει τον πόνο της κοινωνίας, πολιτικές που πολλαπλασιάζουν την κοινωνική απελπισία και οδηγούν σε ασφυξία την οικονομία.

Η χθεσινή εικόνα του πρωθυπουργού, αν εκφράζει, έστω μερικώς, τα όσα αισθάνεται, αντικατοπτρίζει το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει. Η αγανάκτηση που επιμένει στις πλατείες τροφοδοτεί νέες πολιτικές συμπεριφορές. Το τρικ για “κυβέρνηση τεχνοκρατών”, δηλαδή για μεταμφίεση των πολιτικά υπεύθυνων ως προς τις ακολουθούμενες πολιτικές, δεν μπορεί να μετατρέψει την αγανάκτηση σε εκτόνωση και την οργή σε κατανόηση.

Όποτε κι αν γίνουν οι εκλογές, όποτε κι αν συρθεί ο πρωθυπουργός σε κάλπες, θα επιβεβαιωθεί το εκκωφαντικό τέλος του δικομματικού συστήματος της Μεταπολίτευσης, που μας οδήγησε στο σημερινό χάλι. Στον δίσκο που περιφέρει ο κ. Παπανδρέου και σ' αυτόν που είναι έτοιμος να περιφέρει ο κ. Σαμαράς, οι πολίτες δεν θα δώσουν την ψήφο τους για οβολό.

Ακόμη κι αν ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Ίσως η ψήφισή του αποτελέσει μία νέα, πιο ισχυρή αφορμή, για μεγαλύτερες πολιτικές ανατροπές.