Κανένας εισαγγελέας να επέμβει υπάρχει;

από MANOSNEF1

από eako2008

από dimiko73 

από dimiko73

από giannisoethel1969

Από τα παραπάνω βίντεο είναι ξεκάθαρη η έκθεση σε κίνδυνο χιλιάδων ανθρώπων προχθές στην πλατεία Συντάγματος. Από τύχη και μόνο δεν είχαμε μια νέα θύρα 7 στις σκάλες της πλατείας ή του μετρό. Δεν χρειαζόταν τίποτα παραπάνω παρά, την στιγμή του πανικού, να σκόνταφτε κάποιος... Σωτήρια η προσπάθεια για ψυχραιμία από τα μεγάφωνα αλλά κυρίως η στάση των εργαζομένων στο Μετρό να κρατήσουν τις πόρτες ανοιχτές. Σε αντίθετη περίπτωση θα βλέπαμε σκηνές φρίκης... Υπεύθυνοι βέβαια για την εγκληματική απειλή κατά της σωματικής ακεραιότητας, της υγείας και της ζωής χιλιάδων διαδηλωτών που συντελέστηκε προχθές (διαφέρει για μένα ο βαθμός επικινδυνότητας από τις συνήθεις -που φτάσαμε!- επιθέσεις σε πορείες -εδώ είχαμε κόσμο στατικό και σε σχεδόν "κλειστό" χώρο με μόνη διέξοδο τις σκάλες της πλατείας και του Μετρό) δεν είναι μόνο οι φυσικοί αυτουργοί της απρόκλητης από τον κόσμο της πλατείας επίθεσης με χημικά, αλλά -κυρίως- οι εντολείς και ο πολιτικός προϊστάμενός τους που, προφανώς, δεν του φτάνουν οι νεκροί του Σάμινα.  

Νομικός δεν είμαι, αλλά ιδού τι λένε κάποια κιτάπια που διάβασα στο διαδίκτυο και νομίζω πως είναι σχετικά με το θέμα:   

[παρακαλώ αν περάσει από εδώ κάποιος νομικός, ας μου γράψει στα σχόλια αν τα παρακάτω μπορούν να έχουν νομική ισχύ για τα γεγονότα που δείχνουν τα βιντεάκια]

Στο θεμελιώδες νομοθέτημα, το Σύνταγμα της Ελλάδας 

στο άρθρο 5 § 2 αναφέρεται: 

Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων. 

στο άρθρο 5 § 5: 

Καθένας έχει δικαίωμα στην προστασία της υγείας του

στο άρθρο 11 § 1: 

Οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα.

Πάμε τώρα σε αυτό εδώ:

Άρθρο 306 του Ποινικού Κώδικα για την έκθεση σε κίνδυνο (πηγή)

Έκθεση 1. 

Όποιος εκθέτει άλλον και έτσι τον καθιστά αβοήθητο, [...], τιμωρείται με  φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών. 2. Αν η πράξη προκάλεσε στον παθόντα: α) βαριά βλάβη στην υγεία του, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών˙ β) το θάνατό του, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον έξι ετών.

Κίνδυνος είναι η δημιουργία όρων υπό τους  οποίους αρχίζει μια αυτοδύναμη διαδικασία που θα οδηγήσει σε βλάβη του έννομου αγαθού της ζωής ή της υγείας, αν δεν ανακοπεί με οποιονδήποτε τρόπο(Συμεωνίδου-Καστανίδου α 657).

(...)

Η πράξη είναι τετελεσμένη αφής ο παθών μετέστη σε κατάσταση αβοήθητη από τη μέχρι τότε κατάστασή του (Τούσης/Γεωργίου αρθ. 306 αρ. 4) και δεν απαιτείται και η επέλευση του θανάτου ή της σωματικής βλάβης (βλ. Μαργαρίτης αρθ. 306 αρ.17 σελ 812). 

(...) 

Αβοήθητος δε ως στοιχείο και των δυο πιο πάνω εννοιών του εγκλήματος της έκθεσης θεωρείται ο παθών, όταν περιέρχεται σε κατάσταση ενδεχόμενου κινδύνου, τόσο για τη ζωή όσο και για την υγεία του, και είναι ανίκανος ν` απομακρύνει αυτόν τον κίνδυνο με τις δικές του δυνάμεις ή με την επίκληση τρίτου προσώπου .

(...)

Το έγκλημα της έκθεσης θεωρείται συντελεσμένο με την πρόκληση κινδύνου είτε για το έννομο αγαθό της ζωής είτε για το έννομο αγαθό της σωματικής ακεραιότητας (ΑΠ. 16/ 1967 Ποιν. Χρον. IX' 275, Πλημ. ΑΟην. 1812/ 1982 Ποιν. Χρον. ΑΒ' 952)

ΠΟΙΕΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΝΤΑΙ (από το Έθνος)

Σύμφωνα με το Πρωτόκολλο της Συνθήκης της Γενεύης του 1925, θεσμοθετήθηκε η πρώτη διεθνής απαγόρευση χημικών ουσιών.

Η χρήση των σύγχρονων δακρυγόνων στον πόλεμο του Βιετνάμ από τις ΗΠΑ ανάγκασε τον ΟΗΕ να καταλήξει στην απόφαση 2603/16-12-1969 σύμφωνα με την οποία τα κράτη - μέλη καλούνται να δηλώνουν την απαγόρευση αυτών των ουσιών ακόμη και για πολεμική ρήξη.

Σύμφωνα με τη Σύμβαση του Παρισιού (1993), η παραγωγή των χημικών ουσιών έχει απαγορευτεί.

Κατά το Διεθνές Δίκαιο τα χημικά αέρια συνιστούν χημικά όπλα και γι αυτό ρητά απαγορεύεται η χρήση τους ακόμη και μεταξύ εμπόλεμων κρατών. Η δε χρήση τους σε διακρατική σύρραξη συνιστά έγκλημα πολέμου.

Σύμφωνα με το επίσημο εγχειρίδιο του ελληνικού στρατού με τίτλο «Μνημόνιο διμοιρίας καταστολής πλήθους», απαγορεύεται η ρήψη δακρυγόνων βλημάτων σε κατοικημένες περιοχές. Αρα -όπως επισημαίνεται από την κ. Αλέκα Ζορμπαλά (εκ των δικηγόρων της αγωγής κατά του ελληνικού δημοσίου)- οι δηλώσεις των εκάστοτε υπουργών και της ελληνικής πολιτείας περί μη επικινδυνότητας των χημικών δακρυγόνων είναι αναξιόπιστες.

Επιπροσθέτως οι προσφεύγοντες πολίτες χαρακτηρίζουν «εξευτελιστική» αυτή τη συμπεριφορά «του αστυνομικού κράτους», προσθέτοντας ότι έτσι παραβιάζεται το άρθρο 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, με το οποίο προστατεύεται το δικαίωμα της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας.

Τέλος, η σχετική πρακτική χαρακτηρίζεται ως «παράνομη», καθώς παραβιάζει τον πυρήνα του δικαιώματος συμμετοχής των πολιτών σε διαδηλώσεις, συναθροίσεις κ.λπ., στερώντας έτσι μια μορφή ελεύθερης πολιτικής έκφρασης.

- Οι λαπάδες που επιμέναν και οι ροντράνερ της επανάστασης