Οι “φέρ’το εδώ” κι οι “ασ’ το κάτω”

του Σπύρου Δερβενιώτη

από Εκτός Καρέ

Προσοχή, κυκλοφορούν “νηφάλιοι” εκεί έξω.

Ξέρετε το είδος: αντιπαθούν τις κορώνες, φρίτουν με τις απόλυτες θέσεις, αναζητούν τη σύνθεση, τη μετριοπάθεια, τη διαλλακτικότητα που είναι ο σπόρος της ειρηνικής συνύπαρξης.

Και είναι υποκριτές του κερατά.

Κατ’ αρχήν, κατά διαβολική σύμπτωση ΟΛΟΙ οι οπαδοί της “μέσης οδού” συνωστίζονται στο δεξί πεζοδρόμιο. Δεξί ανεξαρτήτως κόμματoς. Ισα ίσα, την ορίτζιναλ δεξιά την έχουν καταλάβει ακραίοι, οι νηφάλιοί μας αναζητούν μεταπολιτικά σχήματα, κυβερνήσεις τεχνοκρατών, ολιγαρχίες “αρίστων”, κινήσεις πολιτών, τέτοια.

Κατά δεύτερον, παρατηρήστε ένα οποιοδήποτε κείμενό τους, και θα δείτε να ξεδιπλώνεται ένα, πάντα το ίδιο, pattern, με τόσο θαυμαστή ακρίβεια που ρυθμίζεις το ρολόι σου μ΄ αυτή: θ' αρχίσουν με μια καταδίκη των ακραίων απόλυτων και των χαρακωμάτων. Θα αυτοεπαινέσουν τη δική τους αμφιβολία, που τους οδηγεί σε βαθύτερη αναζήτηση της ουσίας των πραγμάτων, δίχως δογματισμούς. Κανα-δύο παραγράφους μετά, αυτή η άνευ προκαταλείψεων πνευματική αναζήτηση, θα τους οδηγήσει με θαυμαστή ακρίβεια στις ΙΔΙΕΣ πάντα θέσεις που με την ΙΔΙΑ ακριβώς διατύπωση εξέφρασαν και στα προηγούμενα 23 ή 542 ή 3.287 κείμενά τους. Κάπου εκεί θα βρεί τη θέση του και το τελικό trademark της σχολής: η λέξη “αυτονόητο”. Την οποία πατερναλιστικώ τω τρόπω θα χρησιμοποιήσουν για να χαρακτηρίσουν τις θέσεις τους, με το υπονοούμενο “κάτσε άραξε και άσε αυτούς που Ξέρουν να κάνουν αυτό που Πρέπει” να δίνει μια ωραιότατη κλωτσιά στ’ αρχίδια της “αδογμάτιστης” νηφαλιότητας του “αναποφάσιστου” φιλαλήθους.

Το μεγαλύτερό τους ψέμα είναι το “τελειώσαν τα ψέματα”. Όπως οι κατοχικοί μαυραγορίτες, έχουν καβάντζα τα μεγαλύτερα αποθέματα. Όπως οι χειρότεροι υπουργοί προπαγάνδας, ξέρουν ότι το πρώτο θύμα σ’ έναν πόλεμο είναι οι έννοιες των λέξεων. “Ειδική Μεταχείριση”. “Ζωτικός χώρος”. “Η Εργασία Απελευθερώνει”. Σημειολογικές οβίδες, ανακατασκευή της πραγματικότητας, εν αρχή ήν ο Λόγος. “Το Μνημόνιο είναι ευτυχία”, “όλοι φταίμε”, “αναγκαίες μεταρρυθμίσεις”.

Μην αμφιβάλετε: ‘Eίμαστε ήδη στον πόλεμο. Δεν είναι θέμα οπτικής γωνίας, δεν είναι ζήτημα ερμηνείας, είναι μια πραγματικότητα: κοίτα έξω απ΄το παράθυρο, περπάτα στο δρόμο: οι πεσόντες συσσωρεύονται στα πεζοδρόμια, σκεπασμένοι με χαρτόκουτα.

‘Εχουμε πόλεμο, είναι ταξικός του κερατά, και κάποιος θα χάσει ενώ κάποιος θα χτίσει τον κόσμο καθ’ εικόνα των συμφερόντων του.

Το Κέρδος έχει κυρήξει πόλεμο στον Άνθρωπο, αυτός είναι ο πόλεμος, τόσο ξεκάθαρο, μην μπερδεύεστε.. Austerity measures στην Αγγλία; Γιατί; ¨κυβερνά” κι εκεί ο Σύριζα; τα “ιδεολογήματα της μεταπολίτευσης’; Οι “κοπρίτες του δημοσίου;” ή απλά πρέπει να εμπεδωθεί η κοσμοθεωρία που λέει ότι πρέπει να στερηθούν πολλοί για να κερδίσουν ακόμα περισσότερα όλο και πιό λίγοι;

Ο πόλεμος μαίνεται, και οι “νηφάλιοι”, οι “ουδέτεροι” είναι απλά οι νυφίτσες που προσπαθούν να κρύψουν σε ποιό στρατόπεδο ανήκουν. Κι όμως είναι τόσο διάφανο το κλουβί τους.

Ο δημόσιος λόγος, σε συνθήκες κρίσης, το τελευταίο που κάνει είναι να χαζεύει πεταλούδες. Όλοι, αλλά ΟΛΟΙ όμως, καταλήγουν να υπερασπίζονται μία από δύο θέσεις: ή “Φερ’τα εδώ” ή “ασ’τα κάτω”.

Αναλύστε το δημόσιο λόγο των “νηφάλιων”. Εντοπίστε τους δικολαβισμούς. Την υπεράσπιση του ωφελημένου στάτους κβό και των επεκτατικών του διαθέσεων όλο και πιό βαθιά στην τσέπη σου και στη ζωή σου. Το στιγματισμό των αντιτιθέμενων στον οδοστρωτήρα με οργουελικές εκφράσεις: “αυτοί που ζητούν να μην αλλάξει τίποτα” “το “όχι” δεν είναι προοδευτική πολιτική”.

Τους “φέρ’τα εδω” ενάντια στους “ασ' το κάτω”.

Αποφασίστε με ποιούς είστε.

Αποφασίστε τι είστε.

Και πάρτε θέση.