Καλό κουράγιο

(πηγή)

του Κώστα Καναβούρη

από την Κυριακάτικη Αυγή

Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, μόνο ένα πράγμα μπορούμε να ευχηθούμε για την καινούργια χρονιά: Καλό κουράγιο. Να το ευχηθούμε με όλη μας τη δύναμη και στον εαυτό μας και σε όλους τους άλλους. Ή μάλλον καλύτερα θα ήταν να μην το ευχηθούμε, αλλά να το υποσχεθούμε έτσι που το "καλό κουράγιο" να μην είναι ευχή για υποταγή και μοιρολατρία στη λαίλαπα που είναι ήδη εδώ και θα χειροτερέψει στη διάρκεια της καινούργιας χρονιάς. Να είναι υπόσχεση έγερσης. Να έχουμε το κουράγιο που χρειάζεται (και χρειάζεται πολύ) για να μην αφήσουμε να συνεχιστεί η λεηλασία της ζωής μας. Να μην αφήσουμε -κάπου στο μέλλον- να έχει ήδη λεηλατηθεί η ζωή των παιδιών μας, να έχουν ήδη ματαιωθεί τα όνειρά τους, να έχουν ήδη εξαερωθεί όλα τους τα δικαιώματα στη ζωή, στην τιμή και στην υπόληψη, στην περηφάνεια και στην αξιοπρέπεια.

Μέγας Καζαμίας του 2011

σκίτσο του Πάνου Μαραγκού από το Έθνος

Κάθε πέρσι και... καλύτερα.
του Νίκου Κουνενή 
από το Δρόμο της Αριστεράς 
24/12/2010

Ιανουάριος

Η οικονομική κρίση επιβάλλει μικρές αλλαγές στο πατροπαράδοτο εορταστικό τραπέζι. Το μενού περιλαμβάνει πλέον βραστή γαλοπούλα σε φέτες για τοστ, γαρνιρισμένες με τριμμένη μπομπότα και λεπτοκομμένες λεμονόκουπες και σωταρισμένες με αραιωμένη μουστάρδα.

Ερεβώδες το νέο έτος

σκίτσο του Γιάννη Ιωάννου από το Έθνος

του Γιώργου Δελαστίκ

από το Έθνος

Ποτέ τον τελευταίο μισόν αιώνα και περισσότερο δεν ήταν τόσο δυσοίωνες οι προοπτικές για τον καινούργιο χρόνο όσο φέτος για τη χρονιά που αρχίζει αύριο. Εφιάλτης υπήρξε το 2010, κόλαση αναμένεται να αποδειχθεί το 2011 για εκατομμύρια Ελληνες. Γεμάτη ελπίδες για καλύτερες μέρες άρχισε η διακυβέρνηση της χώρας από τον Γιώργο Παπανδρέου. Γέμισε όμως τον τόπο με συντρίμμια, οικονομικά και κοινωνικά. Μισθοί και συντάξεις λεηλατήθηκαν. Εργασιακά δικαιώματα ενός αιώνα καταλύθηκαν. Το κοινωνικό κράτος κατεδαφίζεται. Η Ελλάδα ταπεινώθηκε και διασύρθηκε διεθνώς. Εχασε την εθνική κυριαρχία της και τώρα τη διοικούν οικονομικά ξένοι δυνάστες.

Πουτάνα Κρίση!

(πηγή)

του Θανάση Καρτερού

από την Αυγή

Οι δημοσιογράφοι που αναζητούν τις πληγές της κοινωνίας έχουν τέτοιες μέρες δουλειές με φούντες. Δυστυχώς όμως οι ιστορίες τους μένουν στα επιφαινόμενα επιδιώκοντας να προκαλέσουν εύκολες συγκινήσεις, αφού μια - δυο φορές τον χρόνο αυτό δεν βλάφτει. Σε αντίθεση με τις αποκαλυπτικές δημοσιογραφικές ιστορίες που παραθέτουμε παρακάτω και οι οποίες εκτός της συγκίνησης επιτελούν και μια ορισμένη κοινωνική αποστολή, την οποία ελπίζουμε να εκτιμήσει ο μέσος αναγνώστης.

Οι νταβατζήδες κι η Πανώρια...

ο σωστός νταβατζής (πηγή)

Το έπος της Ψωρογιώργαινας

του Σταύρου Χριστακόπουλου

από το Ποντίκι

«Ναύπλιο, 1824. Μόνη, άγνωστη και άνεργη, η Πανώρια Αϊβαλιώτη βγάζει το ψωμί της πότε κάνοντας τον αχθοφόρο και πότε τη ζητιάνα. Παρά τα προβλήματά της, ζητά και παίρνει υπό την προστασία της δεκάδες ορφανά παιδιά που άφηνε στο πέρασμά του ο Ιμπραήμ. Για να τα θρέψει περνούσε από σπίτι σε σπίτι και ζητιάνευε. Είχε παραμελήσει σε τέτοιο βαθμό τον εαυτό της, που τα αλητάκια της παραλίας την πείραζαν και τη φώναζαν Ψωροκώσταινα.

Πέθανε σχετικά νέα. Και όμως, σχεδόν 170 χρόνια μετά, εξακολουθεί να συμβολίζει τη φτώχεια και την αθλιότητα και ποτέ τον ηρωισμό και τον αλτρουισμό που την διέκρινε. Χλευάστηκε όσο κανένας η Πανώρια Αϊβαλιώτη, η οποία έγινε γνωστή σε όλη την Ελλάδα ως Ψωροκώσταινα. Οι Βαυαροί του Όθωνα, όταν δεν είχαν χρήματα, έλεγαν “τι περιμένεις από την Ψωροκώσταινα”. Οι δε αγωνιστές της Επανάστασης του 1821, όταν ήθελαν να μειώσουν τη μισητή αντιβασιλεία, την αποκαλούσαν με τη σειρά τους Ψωροκώσταινα».

Οι παπατζήδες...

σκίτσο Πέτρου Ζερβού

του Άγγελου Μανταδάκη

από την Αυγή
 

Έκαναν δυναμικά την επανεμφάνισή τους στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας. Πρόκειται για τους περιβόητους παπατζήδες, που τους περιέγραψε ο αείμνηστος Ν. Τσιφόρος στην εποχή του. Το να στήσεις ένα τραπεζάκι, στην οδό Αθηνάς π.χ., δεν είναι τόσο εύκολο όσο πιθανόν να φαίνεται. Χρειάζεται εξειδικευμένη γνώση και οργάνωση.

Το «παπατζιλίκι» δομείται λοιπόν σε τρία επίπεδα: το κεντρικό που αποτελείται από το βασικό πρόσωπο που πρέπει να κατέχει άριστα την τέχνη. Εκπαιδευμένος από τα «μικράτα» του, με ταχυδακτυλουργικές ικανότητες, δεινός στο να χειρίζεται τραπουλόχαρτα, αποτελεσματικός στο να ξεγελάει τον αδαή που κάνει την αποκοτιά να παίξει τα λεφτά του. Αυτός είναι ο κλασικός παπατζής που με μία πολύ συγκεκριμένη, μαστόρικη κίνηση κοντά στο τέλος του παιγνιδιού παραπλανά τους πάντες. Ποια είναι η κίνηση - κλειδί;

Δημοκρατία ή βία

(πηγή)

του Γιώργου Δελαστίκ

από το Έθνος (24/12)

Ξυλοφορτώνεται στην Αθήνα από τυχαίους διαδηλωτές ο Κωστής Χατζηδάκης, πρώην υπουργός επί κυβέρνησης Καραμανλή, όταν επιχειρεί αλαζονικά να περάσει μέσα από το πλήθος. Γης Μαδιάμ η Ρώμη από διαδηλωτές μόλις ο πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι επιβιώνει, για τρεις ψήφους, πρότασης μομφής, έχοντας εξαγοράσει βουλευτές της αντιπολίτευσης. Σοκ και δέος για τον πρίγκιπα Κάρολο και τη δούκισσα Καμίλα στο Λονδίνο όταν εξαγριωμένοι φοιτητές επιτίθενται εναντίον της λιμουζίνας, με την οποία περνούν επιδεικτικά μέσα από τις γραμμές τους για να πάνε στο θέατρο. Δεκάδες νεκροί στην Ακτή Ελεφαντοστού, όταν οπαδοί του νικητή των προεδρικών εκλογών Αλασάν Ουταρά συγκρούονται με τον στρατό που παραμένει πιστός στον ηττηθέντα πρόεδρο Λοράν Γκμπαγκμπό, ο οποίος αρνείται να παραδώσει την εξουσία!

Κύμα πολιτικής βίας αρχίζει να σαρώνει τις χώρες της Ευρώπης και του υπόλοιπου κόσμου. Ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα των ευρωπαϊκών κοινωνιών αισθάνονται απόγνωση, οργή και έλλειψη κάθε ελπίδας πολιτικής διεξόδου. Οι κυβερνήσεις γκρεμίζουν αδίστακτα το κοινωνικό κράτος που γνωρίσαμε.

Μια κοινωνία σε κατάθλιψη

(πηγή)

του Χρήστου Γραμπόβα

από την Αυγή

Η αγγλική κοινωνία έχει, εδώ και πολλά χρόνια, υποστεί τις νεοφιλελεύθερες αλλαγές που επιβάλλονται από την κυβέρνηση τους τελευταίους μήνες στην ελληνική κοινωνία. Από τη δεκαετία του ’80 η Μάργκαρετ Θάτσερ εφάρμοσε μεγάλες αλλαγές ισοπεδώνοντας εργασιακά δικαιώματα, “εξυγιαίνοντας” (δηλαδή ξεπουλώντας) τις ΔΕΚΟ, και “απελευθερώνοντας” όλα τα “κλειστά” επαγγέλματα. Εικοσιπέντε χρόνια μετά και με την εκβάθυνση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού από την κεντροαριστερά του Τόνι Μπλερ, ένα μεγάλο μέρος του εργατικού δυναμικού δουλεύει part-time με τετράωρα, Σαββατόβραδα, Κυριακές και αργίες, ενώ οι αμοιβές για το μεγαλύτερο μέρος των εργαζόμενων είναι πολύ χαμηλές. Οι “απελευθερωμένες” αλλά και οι ιδιωτικοποιημένες αγορές κυριαρχούνται από ολιγοπώλια (και μονοπώλια) βρετανικών και ξένων συμφερόντων και οι μικρές επιχειρήσεις έχουν ουσιαστικά εξαφανιστεί.

Η μεγάλη γιορτή της Αθήνας...

από τη σελίδα του Γιάννη Ανδρουλιδάκη στο fb

Ο Εμάντ Αζίζ έπεσε απότομα...

Οι αυτόδουλοι του ψέματος

(πηγή)

του Γιώργου Φαράκλα

από την Αυγή

Ο Σκαρίμπας θεωρούσε τους σύγχρονούς του το 1933 «αυτόδουλους του ψέματος»: «Η συμφωνία τους είναι ν' αλληλοκλέβονται έντιμα» (Το θείο τραγί, Νεφέλη 1993, σ. 64-65). Αυτό ίσχυε τότε όπως σήμερα. Αλλά μάλλον ίσχυε από αρχαιοτάτων χρόνων, όπως λέει ο Ξενοφών στην Κύρου ανάβασι. Λέει στον Χειρίσοφο ότι οι Σπαρτιάτες σαν αυτόν ξέρουν από κλεψιά, γιατί θεωρούν αξιέπαινο να κλέβεις κι αξιόποινο μόνο να σε πιάνουν. Αυτός απαντά ότι από κλεψιά ξέρουν οι Αθηναίοι σαν τον Ξενοφώντα γιατί επιλέγουν άρχοντες που κλέβουν το Δημόσιο (Δ', 6, 14-16). Όλοι κλέβουν λοιπόν. Αριστοκράτες και δημοκράτες διαφέρουν μόνο στο είδος κλεψιάς. Όντως, πέραν των σπαρτιατικών εθίμων και των αθηναϊκών πρακτικών, το να κλέβει ο ιδιώτης τον ιδιώτη είναι αριστοκρατικό, το να κλέβει το δημόσιο πρόσωπο δημόσιο χρήμα είναι δημοκρατικό. Η ολιγαρχία κλέβει τους ασθενέστερους, ο δημαγωγός το δημόσιο ταμείο. Ο πλούσιος γδέρνει τον φτωχό, ο πολιτικός γδύνει το κράτος. Η κλοπή διατρέχει έτσι τους αιώνες. Μήπως χαρακτηρίζει τον άνθρωπο καθαυτό;

Μια απάντηση στη Ν.Ε. Λάρισας του ΚΚΕ

ΠΡΟΣ: 1. «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» ΛΑΡΙΣΑΣ.

2. «ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΚΗΡΥΚΑ» ΛΑΡΙΣΑΣ.
Παρακαλώ να δημοσιευτεί σε απάντηση ανακοίνωσης της Ν.Ε. του ΚΚΕ, για λόγους δεοντολογίας και ολοκληρωμένης ενημέρωσης των αναγνωστών σας.

ΜΙΑ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗ Ν.Ε. ΤΟΥ ΚΚΕ

Πως τα λέτε έτσι ώ διαλεκτικοί; Τούμπα-ανάποδα τη φέρνετε την πραγματικότητα.
 

Η πάλη για τους συλληφθέντες είναι πάλη γενικά μόνο, για τον τρομονόμο;
 

Δεν ήταν συγκεκριμένα τα παιδιά που διώκονταν; Δεν ήταν συγκεκριμένο το κατηγορητήριο; Το κατηγορητήριο αυτό δεν το σκάρωσε «το κράτος του μονοπωλιακού καπιταλισμού, που ποτέ δεν είναι ουδέτερο εργαλείο, αλλά όργανο της τάξης που κυβερνά» (όπως λέτε);

Τα έξοδα και η έξοδος

(πηγή)

του Παντελή Μπουκάλα

από την Καθημερινή

Τα στοιχεία της Τροχαίας, που δείχνουν ότι η χριστουγεννιάτικη έξοδος ήταν μειωμένη κατά 11% σε σχέση με την περυσινή, επιβεβαίωσαν απλώς αυτό που είχε διαισθανθεί ο καθένας συζητώντας με φίλους, συγγενείς και συναδέλφους. Μολονότι ο καιρός ήταν «αντιευρωπαϊκά» δελεαστικός (η υπόλοιπη Ευρώπη ημιαποκλεισμένη από τα χιόνια κι εμείς εδώ στους είκοσι βαθμούς μες στην καρδιά του χειμώνα, ευλογία και κατάρα μαζί), ο ένας στους δέκα δεν αποφάσισε φέτος τη μετακίνησή του, με την ευκαιρία ή το πρόσχημα των εορτών. Και δεν την αποφάσισε με την αλλοτινή άνεση γιατί η συνθήκη του βίου του κλονίστηκε πολύ βαθύτερα (και μάλλον διά παντός) απ' ό,τι έχει κλονιστεί προς το παρόν των υπολοίπων.

H κατοχική κυβέρνηση Παπανδρέου ενισχύει τα λαμόγια της αγοράς

σκίτσο Χρήστου Τολιάδη από το Έθνος

του Στάθη Τραχανατζή

από την Αυγή

Μέσα σε 24 ώρες η κατοχική κυβέρνηση Παπανδρέου, πριν από λίγες εβδομάδες στη Βουλή, κατήργησε το εργατικό δίκαιο. Νομιμοποίησε αναδρομικά όλες τις εργασιακές εργοδοτικές αυθαιρεσίες και θωράκισε τους εργοδότες για όλες τις μελλοντικές εργασιακές και ασφαλιστικές παραβιάσεις τους.

Αντίθετα, το σχέδιο νόμου περί της αναμόρφωσης των ΣΕΠΕ (Σώμα Επιθεωρήσεων Εργασίας) ήταν εδώ και 13 μήνες(!) στο συρτάρι του εκάστοτε υπουργού Εργασίας. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Δεν έχουμε βέβαια αυταπάτες ακόμα και γι' αυτό το νομοσχέδιο. Αλλά η καθυστέρηση 13 μηνών... κάτι δηλώνει για τις θέσεις και τις προθέσεις της κυβέρνησης.

Η κατάλυση της εθνικής ανεξαρτησίας πίσω από την οικονομική εξάρτηση

συνέντευξη  του Μανώλη Γλέζου

στον Μιχάλη Σιάχο 

από το Δρόμο της Αριστεράς

Για κυβέρνηση υποταγμένη στα συμφέροντα των ξένων που οδηγεί στην κατάλυση της εθνικής ανεξαρτησίας κάνει λόγο μιλώντας στο Δρόμο ο Μανώλης Γλέζος, τονίζοντας χαρακτηριστικά ότι όποιος δεν βλέπει ότι το υπόβαθρο της οικονομικής εξάρτησης είναι η εθνική ανεξαρτησία, αποπροσανατολίζει το λαό. Το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς, συνδέει, επίσης, την ανακίνηση των ελληνοτουρκικών με τα επίδικα της συγκυρίας, σημειώνοντας ότι «είναι ένας ακόμα παράγοντας καταπίεσης και υποταγής της Ελλάδας».

Μέτρα και σταθμά

(πηγή)

του Νίκου Κουνενή

από τους "Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα" 

πηγή: Αριστερό Βήμα

Ειρήνη στις καλύβες, φωτιά στα παλάτια! 

Γκέοργκ Μπύχνερ 

(θεατρικός συγγραφέας, 1813-1836)

Όταν το κεφάλι ενός διακεκριμένου πρώην υπουργού ματώνει από τους προπηλακισμούς οργισμένων διαδηλωτών, πρόκειται για κτηνώδη επίθεση κατά της δημοκρατίας. Όταν εκατοντάδες κεφάλια διαδηλωτών ανοίγουν κατά συρροήν και εξακολούθησιν από τα γκλομπς των μανιασμένων λεγεωναρίων της ΕΛΑΣ, πρόκειται για παράπλευρη συνέπεια, στην προοπτική αποφασιστικής υπεράσπισης της νομιμότητας.

Η Ρεγγίνα των Πάγων

σκίτσο Σπύρου Δερβενιώτη (πηγή)

του Θανάση Καρτερού
από iskra

Ακριβότερα καύσιμα, ακριβότερο ρεύμα, ακριβότερες υπηρεσίες, ακριβότερα εισιτήρια στις δημόσιες συγκοινωνίες, ακριβότερα είδη πρώτης ανάγκης λόγω αύξησης του ΦΠΑ. Νέες περικοπές αμοιβών στο δημόσιο με το ενιαίο μισθολόγιο, στις ΔΕΚΟ που τις έχει περιαδράξει το Μνημόνιο, στον ιδιωτικό τομέα με τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων. Μικρότερες συντάξεις λόγω πληθωρισμού κα κυρίως λόγω του επερχόμενου νέου ασφαλιστικού, αύξηση της ανεργίας, επέκταση της επιδημίας του λουκέτου στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Δεν πρόκειται για ταινία τρόμου, αλλά για τον βαρύ χειμώνα του 2011 που είναι μπροστά μας. Όσο αισιόδοξος κι αν είναι κανείς ούτε καν μισοάδειο δεν είναι δυνατό να δει το ποτήρι. Μόνο παγωμένο και έτοιμο να σπάσει… Εκτός πια κι αν είναι ο Παπανδρέου ο οποίος μέσα στη χιονοθύελλα της πολιτικής του θεωρεί λογικό να ιδρύσει και τον ανάλογο Λευκό Οίκο. Μια κυβέρνηση των πάγων. Εκατόν πενήντα υπάλληλοι χωρισμένοι σε Μονάδες, με επικεφαλής κάθε Μονάδας επίλεκτα στελέχη ειδικευμένα σε διάφορους κλάδους της παγοποιίας, και με επικεφαλής των επικεφαλής τη Ρεγγίνα των Πάγων -κατά κόσμο Βάρτζελη.

Ο Εμάντ Αζίζ έπεσε απότομα...

(πηγή)

από την Αυγή

Τέτοιες μέρες πριν από δύο χρόνια, παραμονές Χριστουγέννων του 2008, η συνδικαλίστρια ενοικιαζόμενη καθαρίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα δέχεται δολοφονική επίθεση επιστρέφοντας στο σπίτι της. Η αστυνομία καταχώρισε το περιστατικό ως έγκλημα πάθους και μόνο μετά την κινητοποίηση εκατοντάδων αλληλέγγυων που κατέλαβαν τα γραφεία του ΗΣΑΠ, ανήμερα Χριστούγεννα, αναδείχθηκε η υπόθεση ως προς τα κίνητρα και μαζί της προβλήθηκε στις πραγματικές του διαστάσεις ο εργασιακός μεσαίωνας των ενοικιαζόμενων εργατών. Η τότε κυβέρνηση της Ν.Δ. αντιμετώπισε το θέμα πρακτικά: Αποζημίωσε το θύμα με ένα διαμέρισμα και συνέχισε την εντατική αδιαφορία.

Το ηλίθιο κακό

(πηγή)

του Δημήτρη Α. Σεβαστάκη

από την Ελευθεροτυπία

Ο βουλευτής είναι υποχρεωτικά «σφετεριστής και κλέφτης».

Αν είναι γιος ή σύζυγος κάποιου της εξουσίας, τότε είναι απολύτως «αναξιόλογος». Αυτός που απεργεί είναι «εργατοπατέρας», προνομιούχο, παλιό «κομματόσκυλο» που έχει την ασφάλεια του Δημοσίου. «Συμμορίες και συντεχνίες». Ξαφνικά όλοι τυλίγονται στην πιθανότητα της ανομίας, στη σκιά της σκανδαλώδους εύνοιας του συστήματος, στο πηχτό και αναντίρρητο κακό. Πιθανόν έτσι είναι. Παρέες και αλληλοεξαρτήσεις, εξουσιαστικές αμοιβαιότητες και κόμπλεξ έφτιαξαν το πολιτικό παρόν: τη νεοελληνική μούχλα που αφοδεύει στην ιστορία, στην αισθητική, στην ίδια τη χώρα. Βολεύει αυτό.

Στις εφορίες η Ελλάδα αναστενάζει

σκίτσο του Πάνου Ζάχαρη

του Θανάση Καρτερού

από την Αυγή

Πατείς με, πατώ σε στις εφορίες αυτές τις άγιες μέρες. Εκατομμύρια άνθρωποι πρέπει να ξοφλήσουν τον φόρο εισοδήματος, να καταβάλουν το ΕΤΑΚ, να αγοράσουν το πανάκριβο σήμα των τελών κυκλοφορίας, να δώσουν, να πληρώσουν, να ξοφλήσουν... Όλα αυτά μέχρι αύριο Παρασκευή και όποιος πρόλαβε (και έχει το απαιτούμενο ποσό) τον Κύριο οίδε. Και την ίδια στιγμή πρέπει να πληρωθούν οι εξαμηνιαίες δόσεις για τα ασφάλιστρα των αυτοκινήτων, οι λογαριασμοί της ΔΕΗ και του ΟΤΕ, το τσουχτερό πετρέλαιο, καθώς το γύρισε σε βοριά ο καιρός.

Η ιδιωτική περιουσία στο στόχαστρο

(πηγή)

του Σταύρου Χριστακόπουλου

από το Ποντίκι

Τον φόβο της εκφράζει, δημοσίως, η ΕΚΠΟΙΖΩ για την απειλή χιλιάδων κατασχέσεων ακινήτων την επόμενη χρονιά υπό το βάρος της αδυναμίας των δανειοληπτών να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους, της μικρής ανταπόκρισης των τραπεζών για εξωδικαστικό διακανονισμό, αλλά και του δεδομένου ότι λήγει τον Φεβρουάριο το πάγωμα των πλειστηριασμών κύριας κατοικίας.

Ένα πιθανό ντόμινο πλειστηριασμών, αν επιβεβαιωθεί αυτή η ανησυχία, θα σημάνει πτώση στις αξίες των ακινήτων, με αυτονόητες συνέπειες όχι μόνο στην οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών, αλλά και, σε πολλές περιπτώσεις, στην ίδια την επιβίωσή τους.

Τα πράγματα είναι απλά: Η δυνατότητα των νοικοκυριών να εξυπηρετούν τα δάνειά τους συνεχώς μειώνεται εξ αιτίας της ύφεσης, των μαζικών λουκέτων στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, της αυξανόμενης ανεργίας, των περικοπών σε μισθούς και συντάξεις.

Οι μειώσεις αυτές όχι μόνο δεν έχουν τελειωμό, αλλά μέσα στο 2011 θα αποκτήσουν χαρακτηριστικά κοινωνικής καταστροφής, εφ’ όσον η κυβέρνηση δηλώνει αποφασισμένη να «τιμήσει την υπογραφή της» και να υλοποιήσει τις προβλέψεις της δανειακής σύμβασης και του Μνημονίου που υπέγραψε.

Επιχείρηση υποδούλωση...

του Δημήτρη Χρήστου

από την Αυγή

Σε πρόσφατο άρθρο του, ο γκουρού των αγορών Τζορτζ Σόρος σημειώνει για την πολιτική δανεισμού των αδυνάτων οικονομιών της Ε.Ε. “Τα υψηλά επιτόκια που συνοδεύουν τα πακέτα διάσωσης καθιστούν αδύνατη τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς των αδύναμων χωρών σε σύγκριση με τις ισχυρότερες. Οι αποκλίσεις θα εξακολουθούν να διευρύνονται και οι πιο αδύναμες χώρες θα εξασθενίζουν ακόμη περισσότερο.”Αν και απλά αυτονόητα πράγματα είναι όσα επισημαίνει ο κ. Σόρος και πριν από αυτόν δεκάδες επιφανείς οικονομολόγοι, κάποιοι επιμένουν να κάνουν χρήση αυτών των κατεδαφιστικών εργαλείων και πολιτικών. Ειδικά στην περίπτωσή μας τα πράγματα εξελίσσονται πλέον σε τραγωδία.

Χριστούγεννα... 1941!

σκίτσο του Δημήτρη Γεωργοπάλη (πηγή)

του Γιώργου Δελαστίκ 

από το Πριν

Μαύρη, κατάμαυρη η χρονιά που πέρασε για τους εργαζόμενους, τους νέους, τους συνταξιούχους, τους περισσότερους μικρομεσαίους εξαιτίας της αντιλαϊκής και αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης Παπανδρέου, της πιο επιθετικής κυβέρνησης του κεφαλαίου που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα μέχρι τώρα. Εφιαλτική αναμένεται η χρονιά που έρχεται. Τηρουμένων των αναλογιών, τα φετεινά Χριστούγεννα μοιάζουν με εκείνα του 1941, της πιο εφιαλτικής περιόδου της γερμανικής κατοχής της Ελλάδας.

Χωρίς δασκάλους, χωρίς βιβλία

από AntistaChef

από την Αυγή

Ολόκληρο τον 20ό αιώνα, το δημόσιο σχολείο, στην Ελλάδα, στηριζόταν σε δύο θεσμούς: στον δάσκαλο και στο δωρεάν σχολικό βιβλίο. Αυτοί οι πυλώνες της εκπαιδευτικής διαδικασίας αποτελούσαν βασική υπόσχεση του κράτους. Συνιστούσαν τη στοιχειώδη κανονικότητα του σχολείου. Αμφισβητήθηκαν μόνον σε εθνικές έκτακτες καταστάσεις, σε πολέμους και καταστροφές.

Χθες ανακοινώθηκε η κατάργηση του Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, του γνωστού ΟΕΔΒ με σήμα την κουκουβάγια. Η αρμοδιότητά του να επιμελείται την παραγωγή των σχολικών βιβλίων υπάγεται σε άλλο οργανισμό, ο οποίος, όμως, θα έχει ως πρωταρχική αρμοδιότητά του τη συγκρότηση του ψηφιακού βιβλίου. Στην ουσία, βαδίζουμε προς την κατάργηση του έντυπου σχολικού βιβλίου, προφανώς για λόγους περικοπών του προϋπολογισμού. Η εξέλιξη αυτή επενδύεται ψευδώνυμα με την “πρόοδο” του ψηφιακού βιβλίου. Ποιος μπορεί να υποστηρίξει βασίμως ότι η διαδικασία της μάθησης, το διάβασμα και η εμβάθυνση, η μεθυστική σχέση με το βιβλίο, θα αντικατασταθούν αποτελεσματικά από την ηλεκτρονική ροή των πληροφοριών;

Πατρίς και blitzkrieg

σκίτσο Carlos Latuff από το Δρόμο της Αριστεράς

του Θανάση Καρτερού

από την Αυγή
 

Το μισθολογικό κόστος στη μητρική εταιρεία είναι 20%, στον ΟΤΕ είναι 37%. Όπερ έδει δείξαι για τον κύριο Γκουίντο Κέρκοφ της Deutsche Telekom: Πρέπει ή να κοπούν οι μισθοί ή να γίνουν απολύσεις στον ΟΤΕ, όπως δήλωσε στη γερμανική έκδοση των "Financial Times" - στην ίδια που χαρακτήρισε τον Γιώργο Παπανδρέου «ο άνθρωπός μας στην Αθήνα», αν θυμάστε.

Ο μεγάλος καθρέφτης...

Time in a mirror, Tutunaru Ovidiu (πηγή)

του Κώστα Καναβούρη

από την Αυγή

Και χρόνια πολλά. Κάτι αλλοπαρμένα χρόνια πολλά που ξέμειναν από τις περσινές γιορτές, από τις προπέρσινες, ίσως και ακόμη πιο παλιά. Κάτι ξεθωριασμένα χρόνια πολλά που τα παρέσυρε από τα παιδικά σου χρόνια μέχρι εδώ ένας καινούργιος άνεμος της λύπης. Δυνατός άνεμος. Με πολλές αλλαγές κατεύθυνσης, έτσι που να μοιάζει ότι έρχεται από παντού. Και μήπως δεν έρχεται από παντού; Κι ούτε που έρχεται. Περισσότερο πηγάζει από παντού, πικρά έρχεται από παντού. Επειδή ακριβώς η λύπη είναι πηγαίο και ειλικρινές αίσθημα. Μόνο να εκπηγάζει μπορεί και να ξεχειλίσει κάποιες φορές για χρόνια πολλά. Κι έτσι να γίνεται δυσδιάκριτη η γραμμή της διεπιφάνειας που χωρίζει την παραδοχή από την ευχή. Δεν ξέρεις, δηλαδή, αν λέγοντας χρόνια πολλά εύχεσαι περισσότερο ή αποδέχεσαι τα χρόνια πολλά που πέρασαν, τα χρόνια πολλά (αιωνιότητες ολόκληρες) που περνούν μέσα σε κάθε στιγμή. Και χάνονται.

Η Αριστερά, το κάρο και το άλογο...

Μίκης και Αριστερά ενώπιον του «κοινωνικού 1922»

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
από τα Επίκαιρα
 

Η πρωτοβουλία του Μίκη για ένα Κίνημα Ανεξάρτητων Πολιτών είναι η τελευταία, πλέον υποσχόμενη, λόγω εμβέλειας και προσωπικότητας του μουσικοσυνθέτη, από πολλές προσπάθειες, πρωτοβουλίες, κινήσεις για συγκρότηση “αντιμνημονιακού” χώρου, κινήματος, μετώπου, ή ότι άλλο θέλετε, αν όχι για την ανασυγκρότηση της ευρύτερης αριστεράς, με όποια σημασία αποδίδει κανείς στη λέξη, στους καιρούς της μεγάλης σύγχυσης.

Στρατηγική αφωνία της Αριστεράς

(πηγή)

συνέντευξη του Στάθη Κουβελάκη

στο περ. "Εκτός Γραμμής"

τ. 26, 12/2010

πηγή: Αριστερό Βήμα

- Θα μπορούσαμε να διακρίνουμε (πέρα από τον, μάλλον προφανή, κοινό παρονομαστή της αμηχανίας) μια «τυπολογία» των απαντήσεων της ευρωπαϊκής Αριστεράς στην διεθνή κρίση η οποία έχει ξεσπάσει από το 2007;

- Η κατάσταση είναι τόσο σύνθετη προς το παρόν, ώστε μια τυπολογία να είναι ίσως πρόωρη. Θα δώσω ένα απλό παράδειγμα: εάν κατανοήσουμε την Αριστερά με μιαν ευρύτητα στον ορισμό της (όχι με τον αυστηρό ελληνικό ορισμό αλλά συμπεριλαμβάνοντας, κατά τον δυτικοευρωπαϊκό τρόπο, και τη Σοσιαλδημοκρατία, ή τουλάχιστον τις αριστερές τάσεις της), είναι ενδιαφέρον να δούμε ότι τη στιγμή ακριβώς που ένα ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα ασκεί την πολιτική που ξέρουμε, το Εργατικό Κόμμα της Βρετανίας που υπήρξε πρωτοπόρος της σοσιαλ-φιλελεύθερης μετάλλαξης με τον «Τρίτο Δρόμο» του Μπλαιρ κ.ο.κ., μετακινείται προς τα αριστερά, όπως είδαμε με την εκλογή του Εντ Μίλιμπαντ στην ηγεσία και κυρίως με την ήττα του αδελφού του Ντέιβιντ Μίλιμπαντ, επισήμου διαδόχου της μπλερικής παράδοσης. Ο Εντ Μίλιμπαντ δεν είναι βέβαια Τόνυ Μπεν, δεν είναι η παλιά ριζοσπαστική αριστερή πτέρυγα του Εργατικού Κόμματος, σαφέστατα όμως σηματοδοτεί μια τομή με το λόγο και τη μήτρα της ιδεολογίας του μπλερισμού. 

Nα σας ζήσει... και να τον θυμάστε!...

σκίτσο Πάνου Ζάχαρη από το Ποντίκι 

Χριστού τη θεία γέννηση να πω στο φτωχικό σας

του Μάκη Καβουριάρη
από την Αυγή

Δύσκολα θα περάσουν τα φετινά Χριστούγεννα για πολλές χιλιάδες νοικοκυριά. Αυτές τις μέρες που θα έπρεπε να είναι μέρες χαράς και ελπίδας. Τα επόμενα δε χρόνια η καθημερινότητα μεγάλων κατηγοριών του πληθυσμού θα γίνει ακόμα δυσκολότερη. 

Το διάγγελμα του πρωθυπουργού για το νέο έτος θα θυμίσει το ανέκδοτο της κακής και της καλής είδησης για την επόμενη χρονιά, η οποία «δυστυχώς θα είναι χειρότερη από την προηγούμενη», αλλά «ευτυχώς θα είναι καλύτερη από αυτήν που πρόκειται να ακολουθήσει». 

Τα συγκοινωνούντα δοχεία στις κατεδαφίσεις

από AntistaChef

του Νίκου Κιάου

από την Ελευθεροτυπία

Τελειώνει σε λίγες ημέρες το 2010 και μια πρώτη αποτίμηση της διαδρομής του χρόνου μπορεί να είναι ότι αφήνει πίσω του την κατεδάφιση όσων είχαν χτιστεί και επιτευχθεί δεκαετίες τώρα στον κοινωνικό τομέα, στις σχέσεις εργασίας, στην οικονομία, με πληγέντες και θύματα τους εργαζομένους, τους συνταξιούχους και τους μαγαζάτορες επαγγελματίες.

Με την ανεργία να ανεβαίνει σταθερά, τα μαγαζιά να κλείνουν, τις συλλογικές συμβάσεις να καταργούνται, τους μισθούς και τις συντάξεις να κόβονται, τη δημόσια περιουσία να ξεπουλιέται, το 2010 προοιωνίζεται δυσμενέστερες εξελίξεις για το 2011.

Η προπαγάνδα της ζούγκλας...

(πηγή)

του Ρούσσου Βρανά

από Τα Νέα

Οποιος θέλει να κάνει έναν δυσαρεστηµένο εργαζόµενο να τα πάρει στο κρανίο δεν έχει παρά να του δείξει τον χειρότερο «εχθρό» του: έναν δηµόσιο υπάλληλο. Αυτό κάνουν σήµερα οι κυβερνήσεις. Για να αποφύγουν την οργή των εξαθλιωµένων εργαζοµένων του ιδιωτικού τοµέα, τους δείχνουν τους χαρτογιακάδες που «ροκανίζουν τα λεφτά των φορολογουµένων». Αυτό κάνουν στην Ευρώπη. Αυτό κάνουν και στην Αµερική. Μια αµερικανική έρευνα, όµως, που έγινε στις ανατολικές ΗΠΑ από το Κέντρο Οικονοµικής Πολιτικής και Ερευνας και από το Ερευνητικό Ινστιτούτο Πολιτικής Οικονοµίας, έρχεται να διαλύσει τον µύθο των «κακοµαθηµένων» δηµοσίων υπαλλήλων. ∆ιαπιστώνει µάλιστα πως οι δηµόσιοι υπάλληλοι είναι αδικηµένοι, αφού «αµείβονται λιγότερο από όσο οι συνάδελφοί τους του ιδιωτικού τοµέα». Πέρα από τη σύγκριση, όµως, µπαίνει ένα ερώτηµα: Γιατί άραγε ο δηµόσιος τοµέας έχει γίνει ένας τόσο εύκολος στόχος για τους απανταχού δηµαγωγούς πολιτικούς; Στο περιοδικό «Ατλάντικ» η δηµοσιογράφος Μισέλ Τσεν δίνει την απάντηση:  

Μια εταιρεία η Ελλάδα για τη Μέρκελ!

σκίτσο Πάνου Μαραγκού από το Έθνος

«Μοντέλο Οπελ» η Ελλάδα...

του Νίκου Μπογιόπουλου

από το Ριζοσπάστη

Θαυμάσια η παρομοίωση που χρησιμοποίησε η κυρία Μέρκελ για να δείξει το πώς οι «εταίροι» μας αντιμετωπίζουν την κατάσταση στην Ελλάδα.

Η Ελλάδα, είπε η καγκελάριος στην τελευταία σύνοδο κορυφής της ΕΕ (και το είπε για να επιδαψιλεύσει τα ανυπόκριτα εύσημά της στην ακολουθούμενη πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου), θα... διασωθεί όπως η Oπελ!

*

Εδώ λοιπόν έχουμε ένα πρώτο ενδιαφέρον στοιχείο. Οτι οι ταγοί της Ευρώπης και του κόσμου φτάνουν να καθορίζουν το μέλλον των χωρών, τοποθετώντας τις κλίμακες της ζωής ολόκληρων κρατών μέσα στα όρια και στις κλίμακες μιας πολυεθνικής

(πράγμα καθόλου πρωτότυπο στον καπιταλισμό αφού από την εποχή του Αϊζενχάουερ ισχύει στην Αμερική το διακηρυγμένο κυβερνητικό δόγμα πως «ό,τι είναι καλό για την Τζένεραλ Μότορς είναι καλό για τις ΗΠΑ»).

To 2011 ανοίγει με πετρέλαια

σκίτσο του Στάθη, Ελευθεροτυπία 14/12 (πηγή)

της Κύρας Αδάμ

από ISKRA

Ο Ελληνικός Φορέας Υδρογονανθράκων βαδίζει πλέον επισήμως προς την υλοποίησή του, με την κυβέρνηση να επιμένει ότι δι' αυτού του τρόπου προσαρμόζεται στα δεδομένα των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών (και όχι μόνον), έτσι ώστε μέσω διεθνών διαφανών διαγωνισμών να μπορεί και η Ελλάδα να παραχωρεί τα δικαιώματά της σε εξειδικευμένες πετρελαϊκές εταιρείες για την έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στον ελληνικό χώρο.

Λεωφορείο το τέρας

(πηγή)

της Μαριάννας Τζιαντζή

από την Καθημερινή

Tις τελευταίες ημέρες, έγιναν πολλές τηλεοπτικές συζητήσεις για τον ξυλοδαρμό του Κωστή Χατζηδάκη, καθώς και για τις απεργίες στα δημόσια μέσα μεταφοράς. Διαφορετικά θέματα, που όμως τα συνδέει ένα αμείλικτο νήμα: η περιρρέουσα, η μουλωχτή και πολιτικά ακατέργαστη κοινωνική οργή. Τουλάχιστον αυτό διαπίστωσα τη Δευτέρα, στη διάρκεια μιας πολύωρης διαδρομής με λεωφορείο από μια συνοικία της Αθήνας προς το κέντρο.

13,2 μου βγήκε, μαντάμ. Να το αφήσω;

(πηγή)

του Γιώργου Κυρίτση

από την Αυγή
 

Με μία ακόμα βαρυσήμαντη έκθεση για την ελληνική οικονομία, μας φιλοδώρησε το ΙΟΒΕ για τα Χριστούγεννα. Μέσα στην έκθεση συνεχίζεται η προσπάθεια του οργανισμού να αναλύσει την ελληνική οικονομία, με εργαλεία βγαλμένα κατευθείαν από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών του μεγάλου οικονομολόγου Tolkien. Προσπάθεια που εκτιμάται από όλους τους ευπρεπείς κύκλους της πολιτικής ζωής της χώρας. Είναι γνωστό άλλωστε πως η υπόθεση των “ορθολογικών προσδοκιών” (rational expectations) είχε τεράστια επιτυχία στην ανεύρεση του δαχτυλιδιού από τον γερο-Γκάνταλφ.

Κάλαντα...

(από το Ποντίκι)

- Ουστ κωλόπαιδα!

Ο ΓΑΠ όμηρος!

από το Γκρέκι

Μοντέλο εκπόρνευσης

του Δημήτρη Καζάκη

από το Ποντίκι

Ο Ντομινίκ Στρος - Καν ισχυρίζεται ότι «εάν η Ελλάδα μπορέσει να διατηρήσει τη δυναμική των μεταρρυθμίσεων, οι επενδυτές θα δείξουν και πάλι εμπιστοσύνη» («Καθημερινή», 12.12). Με άλλα λόγια δεν έχει καμία σημασία αν οι «μεταρρυθμίσεις» που επιβάλλει η τρόικα θα βοηθήσουν αντικειμενικά την ανάταξη της οικονομίας και την αντιμετώπιση του αδιεξόδου. Αρκεί η «δυναμική» τους να κάνει τους επενδυτές να δείξουν και πάλι εμπιστοσύνη.

Σχολιάζοντας αυτή τη λογική πριν από λίγους μήνες ο Πολ Κρούγκμαν έγραφε ειρωνικά:

«Όμως μην ανησυχείτε: οι περικοπές δαπανών μπορεί να είναι επίπονες, αλλά η νεράιδα της εμπιστοσύνης θα απαλύνει τον πόνο.

Εκείνος που για τον εχθρό μιλάει, είναι ο ίδιος ο εχθρός

(πηγή)

Ο άγνωστος πόλεμος με τα γνωστά θύματα
του Πέτρου Παπακωνσταντίνου  
από την Καθημερινή

Σύμφωνα με τον επιγραμματικό ορισμό της πολιτικής εξουσίας από τον Γερμανό νομικό Καρλ Σμιτ, «κυρίαρχος είναι εκείνος που αποφασίζει για το καθεστώς εκτάκτου ανάγκης». Οποιος μπορεί να επικαλεσθεί «εξαιρετικές» καταστάσεις για να επιβάλει «έκτακτα» μέτρα, υπέρανω των συνήθων περιορισμών του κοινωνικού συμβολαίου και της δημοκρατικής νομιμότητας, αυτός είναι ο πραγματικός κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού. Αυτά γράφτηκαν το 1922. Σήμερα, η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης που οραματιζόταν ο Σμιτ τείνει να γίνει το μόνιμο φόντο της ύπαρξής μας και η πολιτική θεωρία του συντηρητικού στοχαστή βρίσκει απροσδόκητες αντηχήσεις.

Τις προάλλες, βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος, στην προσπάθειά του να υπερασπιστεί από τηλεοράσεως το επίμαχο πολυνομοσχέδιο και την ταπεινωτική για το Κοινοβούλιο διαδικασία, με την οποία ψηφίστηκε, υποστήριξε ακριβώς ότι βρισκόμαστε ενώπιον κατάστασης εκτάκτου ανάγκης, την οποία παραλλήλισε με ναυάγιο. Συνεχίζοντας την περί «Τιτανικού» θεωρία που πρώτος εισήγαγε ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο εν λόγω βουλευτής παρομοίασε, σεμνυνόμενος, την κυβέρνησή του με τον καπετάνιο σκάφους που βυθίζεται και τον ελληνικό λαό με πανικόβλητο πλήρωμα. «Δυστυχώς, δεν υπάρχουν σωσίβια για όλους»

Το κενό μπορεί να καλυφθεί από τα αριστερά

(πηγή)

από την Αυγή

 

Η συζήτηση στη Βουλή για τον προϋπολογισμό αποκάλυψε τη χρεωκοπία του περιβόητου μονόδρομου και απέδειξε ότι υπάρχουν δυνατότητες εναλλακτικών δρόμων εξόδου από την κρίση προς όφελος των πολιτών και όχι των πιστωτών.

Σύμφωνα με τις προβλέψεις του προϋπολογισμού, το δημόσιο χρέος, για το οποίο υποτίθεται ότι επιβάλλονται τα αντικοινωνικά μέτρα, θα εκτιναχθεί. Η περιβόητη υποτίμηση τιμών έχει παραχωρήσει τη θέση της στην ξέφρενη άνοδο του πληθωρισμού. Μόνο η υποτίμηση των μισθών προχωρεί, χωρίς μάλιστα να επιβεβαιώνονται οι εκτιμήσεις για αύξηση των εξαγωγών.

Στη δημόσια συζήτηση, παρά τη σφοδρή αντίθεση της κυβέρνησης, τίθεται επιτακτικά το αίτημα της αναδιαπραγμάτευσης του δημόσιου χρέους, με πρώτο βήμα να ανοιχτούν οι λογαριασμοί για να διαπιστωθεί πόσα από τα δάνεια είναι επαχθή.

Οι «γνωστοί δημοσιογράφοι»

από AntistaChef

του Γιάννη Παντελάκη

από την Ελευθεροτυπία

Τρεις ημέρες πριν, αναφερθήκαμε από αυτή τη στήλη στον «κοινωνικό αυτοματισμό» που προωθεί η κυβέρνηση με τη βοήθεια μερίδας μέσων ενημέρωσης και με σκοπό να στρέψει τη μια κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης.

Μόλις χθες εκπρόσωποι εννέα επιστημονικών συλλόγων (ΔΣΑ, ΤΕΕ κ.ά.), με επιστολή τους προς τον πρωθυπουργό, αναφέρονται σε αυτό ακριβώς το θέμα. 

«Οι επιστημονικοί και κοινωνικοί φορείς, κλάδοι εργαζομένων, με αφορμή τα όποια δίκαια ή όχι αιτήματά τους, λοιδορούνται, συκοφαντούνται με κατευθυνόμενα δημοσιεύματα», αναφέρουν ενδεικτικά στην επιστολή. Και προσθέτουν: «Οταν με γνωστούς δημοσιογράφους, στρέφουν τον έναn κλάδο κατά του άλλου, αλλοιώνοντας και αποσιωπώντας τα όποια αιτήματά τους, τότε υπάρχει έλλειμμα ορθής, έγκαιρης, αντικειμενικής πληροφόρησης».