του Στάθη
από την Ελευθεροτυπία
Δεν φοβάμαι τίποτα.
Δεν ελπίζω τίποτα.
Δεν πιστεύω τίποτα.
Είμαι ηλίθιος.
...........................................
Δεν ελπίζω τίποτα.
Δεν πιστεύω τίποτα.
Είμαι ηλίθιος.
...........................................
Μνημόνιο Φιρμάνι! Επικαιροποιημένο Μνημόνιο, φετφάς! Η νέα Φραγκοκρατία -Συμβόλαια Θανάτου με την Τρόικα.
Ποιες τάχα «αυξημένες» προσδοκίες καλλιεργούσε η Λούκα! Θρίχες! Η εργασία υφίσταται συντριπτικό πλήγμα. Σε βάθος χρόνου με τον βυθό του ήδη ορατόν οι επιχειρησιακές συμβάσεις (χαιρέτα τες τις κλαδικές που φεύγουν) θα εκφυλισθούν σε ατομικές (μη) συμβάσεις. Σε συμφωνίες κυρίων (εκ των οποίων ο ένας κύριος θα είναι ληστής, το αφεντικό, και θα σχολάει τον άλλον με αποζημίωση το βδομαδιάτικο) - αν θέλει να του το δώσει.
Επιτέλους γίναμε αγγλοσάξονες (και η εργασία, πουτάνα). Θα απολύουν όποιον θέλουν και στο πόδι του θα προσλαμβάνουν άλλον, με το ένα τρίτο της δαπάνης. Επιτέλους «η Εργασία Ελευθερώνει»! πάλι.
Με ένα πολυνομοσχέδιο φαστ τρακ το ίδιο, θα γίνουμε επιτέλους Αμερική -να μας πηδάνε για να μη μας σχολάνε, ή και τα δύο. Μπράβο! Επιτέλους θριαμβεύει ο Σοσιαλισμός του ΠΑΣΟΚ. Δικαιώνεται κι αυτός όπως ο Ομπάμιας.
Δύο Ανθύπατοι επισκέφθηκαν την Αποικία, ο Στρος-Καν κι ο Ολλι Ρεν κι αντί η Βουλή να πενθεί, αντί οι βουλευτές με στάχτη να πλένουν τα μαλλιά τους, στάχτη ρίχνοντας ακόμα στα μάτια του κοσμάκη, έκαναν στους Ανθυπάτους ερωτήσεις (και οι πιο γραισκύλοι φιλοφρονήσεις). Σαν να ρωτάει δηλαδή ο σκλάβος τον Γκαουλάιτερ, πώς του φαίνεται σήμερα ο καιρός στο Μπούχενβαλντ κι αν θέλει λίγο περισσότερα ανθρώπινα όνειρα στο τσάι του.
Ντροπή.
Αυτός ο μοιραίος άνθρωπος ο Παπανδρέου (χθες δέχθηκε, χωρίς ουδείς θεσμικός λόγος να το επιβάλλει, τον άκρως αμφιλεγόμενο δολαριάνθρωπο Νουριέλ Ρουμπινί) οδηγεί τους έλληνες εργαζόμενους σε καθεστώς ήττας μετά από πόλεμο. Η εργατική τάξη ηττάται κι αποκτείνεται μέσα στη χώρα της από αποκτηνωμένους πλέον ταγούς.
Η εργασία επιστρέφει στην εποχή πριν από τον δικτάτορα Μεταξά. Κι αυτός που οδηγεί τον παραγωγικό μηχανισμό της χώρας σε αυτήν την ατίμωση είναι ο Παπανδρέου. Σε έναν μακρόσυρτο αλλά και βέβαιον θάνατο.
Περιεσφιγμένος έναν εσμό μαθητευόμενων μάγων κι άλλων απιθανοπαμπούκηδων, ο άνθρωπος αυτός στραγγαλίζει τις αναπτυξιακές δυνατότητες της Ελλάδας, καταφέρνει το πιο συντριπτικό ταξικό πλήγμα στον πολιτισμό της εργασίας και ανοίγει όλες τις κερκόπορτες για την περικύκλωση της χώρας και τον ακρωτηριασμό της...
Πρέπει να πέσει.
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 10.ΧΙΙ.2010 stathis@enet.gr
Ποιες τάχα «αυξημένες» προσδοκίες καλλιεργούσε η Λούκα! Θρίχες! Η εργασία υφίσταται συντριπτικό πλήγμα. Σε βάθος χρόνου με τον βυθό του ήδη ορατόν οι επιχειρησιακές συμβάσεις (χαιρέτα τες τις κλαδικές που φεύγουν) θα εκφυλισθούν σε ατομικές (μη) συμβάσεις. Σε συμφωνίες κυρίων (εκ των οποίων ο ένας κύριος θα είναι ληστής, το αφεντικό, και θα σχολάει τον άλλον με αποζημίωση το βδομαδιάτικο) - αν θέλει να του το δώσει.
Επιτέλους γίναμε αγγλοσάξονες (και η εργασία, πουτάνα). Θα απολύουν όποιον θέλουν και στο πόδι του θα προσλαμβάνουν άλλον, με το ένα τρίτο της δαπάνης. Επιτέλους «η Εργασία Ελευθερώνει»! πάλι.
Με ένα πολυνομοσχέδιο φαστ τρακ το ίδιο, θα γίνουμε επιτέλους Αμερική -να μας πηδάνε για να μη μας σχολάνε, ή και τα δύο. Μπράβο! Επιτέλους θριαμβεύει ο Σοσιαλισμός του ΠΑΣΟΚ. Δικαιώνεται κι αυτός όπως ο Ομπάμιας.
Δύο Ανθύπατοι επισκέφθηκαν την Αποικία, ο Στρος-Καν κι ο Ολλι Ρεν κι αντί η Βουλή να πενθεί, αντί οι βουλευτές με στάχτη να πλένουν τα μαλλιά τους, στάχτη ρίχνοντας ακόμα στα μάτια του κοσμάκη, έκαναν στους Ανθυπάτους ερωτήσεις (και οι πιο γραισκύλοι φιλοφρονήσεις). Σαν να ρωτάει δηλαδή ο σκλάβος τον Γκαουλάιτερ, πώς του φαίνεται σήμερα ο καιρός στο Μπούχενβαλντ κι αν θέλει λίγο περισσότερα ανθρώπινα όνειρα στο τσάι του.
Ντροπή.
Αυτός ο μοιραίος άνθρωπος ο Παπανδρέου (χθες δέχθηκε, χωρίς ουδείς θεσμικός λόγος να το επιβάλλει, τον άκρως αμφιλεγόμενο δολαριάνθρωπο Νουριέλ Ρουμπινί) οδηγεί τους έλληνες εργαζόμενους σε καθεστώς ήττας μετά από πόλεμο. Η εργατική τάξη ηττάται κι αποκτείνεται μέσα στη χώρα της από αποκτηνωμένους πλέον ταγούς.
Η εργασία επιστρέφει στην εποχή πριν από τον δικτάτορα Μεταξά. Κι αυτός που οδηγεί τον παραγωγικό μηχανισμό της χώρας σε αυτήν την ατίμωση είναι ο Παπανδρέου. Σε έναν μακρόσυρτο αλλά και βέβαιον θάνατο.
Περιεσφιγμένος έναν εσμό μαθητευόμενων μάγων κι άλλων απιθανοπαμπούκηδων, ο άνθρωπος αυτός στραγγαλίζει τις αναπτυξιακές δυνατότητες της Ελλάδας, καταφέρνει το πιο συντριπτικό ταξικό πλήγμα στον πολιτισμό της εργασίας και ανοίγει όλες τις κερκόπορτες για την περικύκλωση της χώρας και τον ακρωτηριασμό της...
Πρέπει να πέσει.
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 10.ΧΙΙ.2010 stathis@enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου