Για ποιον χτυπάει η καμπάνα;

Alberto Ruggieri (πηγή)

Μέσα σε μόλις δέκα ημέρες εξατμίστηκε η τεχνητή αισιοδοξία ότι οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής για το ελληνικό χρέος θα αποτελούσαν αποφασιστικό μήνυμα για να αναχαιτισθεί η βουλιμική δράση των αγορών.

Τώρα η μέγγενη των spreads σφίγγει γύρω από μεγάλες ευρωπαϊκές οικονομίες, όπως η ιταλική και η ισπανική, ενώ η κρίση χτυπά την πόρτα του Βελγίου και τη Γαλλίας. Το «ελληνικό παράδοξο» αποδεικνύεται συστημικό πρόβλημα της Eυρωζώνης. Παρ’ όλα αυτά οι κυρίαρχες ευρωπαϊκές ελίτ ενεργοποιούνται κατόπιν εορτής, όταν η φωτιά σέρνεται από χώρα σε χώρα.

Βασική αρχή της συνθήκης του Μάαστριχτ ήταν η σύγκλιση των επιτοκίων δανεισμού. Τώρα παρατηρείται απόκλιση, τόσο μεγάλη ώστε τα επιτόκια των ιταλικών και ισπανικών ομολόγων να είναι τριπλάσια των γερμανικών. Στην ουσία, έχουμε επιτόκια εθνικών νομισμάτων και όχι ευρώ.

Εάν δεν αντιμετωπισθεί η εξέλιξη αυτή, θα απειληθεί επικίνδυνα η συνοχή της Ευρωζώνης. Η μεθοδολογία που επελέγη, με τον μηχανισμό διάσωσης, θα αποδειχθεί χάρτινος πύργος, όταν μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες χτυπήσουν την πόρτα του. Η προίκα του με 450 δισ. ευρώ απέχει από τα τρισ. ευρώ του χρέους των μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών. Οι πλεονασματικές χώρες, με πρώτη την Γερμανία, αρνούνται να αλλάξουν πολιτική και επιμένουν να ρίχνουν τα βάρη της κρίσης στις κοινωνίες, επιβάλλοντας μόνιμη λιτότητα. Οι κυρίαρχες ελίτ επιμένουν να βάζουν τις κοινωνίες σε δημοσιονομικό γύψο, με κύριο μέλημά τους την προστασία των τραπεζών.

Κι όλα αυτά ενώ ελλοχεύει το ενδεχόμενο νέου κύκλου παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Το κενό πολιτικής ηγεσίας ή, ακριβέστερα, η ανάγκη για ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών της σοσιαλφιλελεύθερης συναίνεσης αναδεικνύεται ως το κεντρικό θέμα, στην Ελλάδα και στην Ε.Ε. Το οικονομικό πρόβλημα είναι πολιτικό. Παραμένει αβέβαιο, ωστόσο, αν οι πολιτικές ανατροπές θα γίνουν πριν η κρίση εκτραχυνθεί και προκαλέσει εκατομμύρια νέα θύματα, καθώς και κοινωνικά αδιέξοδα.

Είναι από τις στιγμές εκείνες της Ιστορίας, που η αριστερά, αν και βυθισμένη στις υποκειμενικές αδυναμίες της, καλείται να αναλάβει πρωτοβουλίες αναστοχασμού και δράσης για την υπεράσπιση των λαϊκών τάξεων και την αλλαγή της κοινωνίας. Με πρώτο βήμα την ενότητά της, χωρίς αγκυλώσεις και σύνδρομα αυτονόητης πρωτοπορίας. 

πηγή: H Αυγή