 |
| σκίτσο του Στάθη από την Ελευθεροτυπία |
Να εφαρμοστεί ο νόμος, να επιβληθεί η τάξη, επαναλαμβάνει μονότονα η κυβέρνηση με αφορμή την απεργία πείνας των μεταναστών στη Νομική. Η προτροπή αυτή, αν και εκφέρεται με περίεργο τρόπο, ακούγεται αυτονόητη για ένα κράτος δικαίου. Στην ελληνική περίπτωση όμως είναι η εξουσία που κατ' εξακολούθηση παραβιάζει τη νομιμότητα, συχνά με βάναυσο τρόπο, και προσφέρει άλλοθι για ανομίες σε κοινωνικές ομάδες και πολίτες.
Στην περίπτωση του πανεπιστημιακού ασύλου και των μεταναστών η εμφατική προτροπή να επιβληθεί η τάξη παραπέμπει σε αυταρχική επιβολή, σε συκοφάντηση του δημόσιου πανεπιστημίου και των πρυτανικών αρχών και στρέφεται εις βάρος των πλέον αδύναμων κοινωνικά, των μεταναστών.
Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση, προεξάρχοντος του πρωθυπουργού, προσπάθησε να υπονομεύσει τις πρωτοβουλίες των πρυτανικών αρχών για ειρηνική απομάκρυνση των απεργών πείνας από το πανεπιστήμιο και μεταφορά τους σε άλλο χώρο. Αλλά και άλλα πρόσωπα, που συνδέονται με το κυβερνητικό σύστημα, όπως ο κ. Σγουρός και ο κ. Καμίνης, αρνήθηκαν να βοηθήσουν, συμπαρατασσόμενοι με την κυβερνητική τακτική. Φαίνεται όμως ότι η ενεργοποίηση άλλων κοινωνικών φορέων, όπως ανθρωπιστικών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, μπορεί να δώσει λύση.
Κυβέρνηση, Ν.Δ. και ΛΑΟΣ επιχείρησαν να δημιουργήσουν ένα ιδιότυπο μέτωπο συναίνεσης, ανακινώντας τα πιο ξενοφοβικά αισθήματα της κοινής γνώμης, τα οποία έρχονται ορμητικά στην επιφάνεια εξαιτίας της κοινωνικής κρίσης και της έντασης του μεταναστευτικού προβλήματος. Αν η ελληνική κοινωνία είχε αντιληφθεί τα οφέλη από τη μετανάστευση την περίοδο της ανάπτυξης, τώρα ξανακυλάει σε καχυποψίες, έτοιμη να αναζητήσει τους υπεύθυνους για την οικονομική δυσπραγία στους κοινωνικά ασθενέστερους, τους μετανάστες.
Τα πολιτικά παιχνίδια του δικομματισμού στις πλάτες των μεταναστών είναι επικίνδυνα. Δημιουργούν εξιλαστήρια θύματα. Τελικώς θα την πληρώσει ολόκληρη η κοινωνία. Γιατί είναι οι ακολουθούμενες πολιτικές που οδηγούν την οικονομία σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση και όχι οι απελπισμένοι και φτωχοί.
Με στοχοποιημένο το 10% του πληθυσμού, με απαξιωμένο το δημόσιο πανεπιστήμιο, με υπονομευμένη την αλληλεγγύη ανάμεσα σε κοινωνικούς φορείς, δημιουργούνται όλοι οι όροι για μια κατατεμαχισμένη κοινωνία, που η εύθραυστη ισορροπία της θα συνίσταται στην ανισορροπία του πολέμου όλων εναντίον όλων.
Στην περίπτωση του πανεπιστημιακού ασύλου και των μεταναστών η εμφατική προτροπή να επιβληθεί η τάξη παραπέμπει σε αυταρχική επιβολή, σε συκοφάντηση του δημόσιου πανεπιστημίου και των πρυτανικών αρχών και στρέφεται εις βάρος των πλέον αδύναμων κοινωνικά, των μεταναστών.
Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση, προεξάρχοντος του πρωθυπουργού, προσπάθησε να υπονομεύσει τις πρωτοβουλίες των πρυτανικών αρχών για ειρηνική απομάκρυνση των απεργών πείνας από το πανεπιστήμιο και μεταφορά τους σε άλλο χώρο. Αλλά και άλλα πρόσωπα, που συνδέονται με το κυβερνητικό σύστημα, όπως ο κ. Σγουρός και ο κ. Καμίνης, αρνήθηκαν να βοηθήσουν, συμπαρατασσόμενοι με την κυβερνητική τακτική. Φαίνεται όμως ότι η ενεργοποίηση άλλων κοινωνικών φορέων, όπως ανθρωπιστικών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, μπορεί να δώσει λύση.
Κυβέρνηση, Ν.Δ. και ΛΑΟΣ επιχείρησαν να δημιουργήσουν ένα ιδιότυπο μέτωπο συναίνεσης, ανακινώντας τα πιο ξενοφοβικά αισθήματα της κοινής γνώμης, τα οποία έρχονται ορμητικά στην επιφάνεια εξαιτίας της κοινωνικής κρίσης και της έντασης του μεταναστευτικού προβλήματος. Αν η ελληνική κοινωνία είχε αντιληφθεί τα οφέλη από τη μετανάστευση την περίοδο της ανάπτυξης, τώρα ξανακυλάει σε καχυποψίες, έτοιμη να αναζητήσει τους υπεύθυνους για την οικονομική δυσπραγία στους κοινωνικά ασθενέστερους, τους μετανάστες.
Τα πολιτικά παιχνίδια του δικομματισμού στις πλάτες των μεταναστών είναι επικίνδυνα. Δημιουργούν εξιλαστήρια θύματα. Τελικώς θα την πληρώσει ολόκληρη η κοινωνία. Γιατί είναι οι ακολουθούμενες πολιτικές που οδηγούν την οικονομία σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση και όχι οι απελπισμένοι και φτωχοί.
Με στοχοποιημένο το 10% του πληθυσμού, με απαξιωμένο το δημόσιο πανεπιστήμιο, με υπονομευμένη την αλληλεγγύη ανάμεσα σε κοινωνικούς φορείς, δημιουργούνται όλοι οι όροι για μια κατατεμαχισμένη κοινωνία, που η εύθραυστη ισορροπία της θα συνίσταται στην ανισορροπία του πολέμου όλων εναντίον όλων.
Μα τι μας λέει ο Νίκος Φίλης; Ότι θα την πληρώσει ολόκληρη η κοινωνία; Αμφιβάλλω για το ολόκληρη! Υπάρχει πάντα εκείνο το μικρό ποσοστό (που τελευταία γίνεται ολοένα και μικρότερο) που εκμεταλλεύεται την κάθε ευκαιρία για να γίνει ακόμα πιο πλούσιο, ισχυρό και απόμακρο.Και θα είναι για άλλη μια φορά ο μεγάλος κερδισμένος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ πάντως συνεχίζω να ελπίζω πως ο καλός Θεούλης θα βάλει το χέρι του και θα βρεθώ από τη μάζα των "τζογαδόρων για μια ονειρική ζωή" στην "κλίκα των επιτυχημένων".
"Ρίξε μια ζαριά καλή και για μένα βρε ζωή" ή αλλιώς "Δειλοί, μοιραίοι κλπ κλπ...". Και για να επανέλθουμε εντός θέματος: Στην λοταρία του αμερικανικού ονείρου δεν υπάρχουν λαχνοί για τους απόκληρους της γης. Μειώνουν τα ποσοστά της δικής μας επιτυχίας, άλλωστε, αν θελήσουν κάποια στιγμή να λάβουν μέρος...
Ρε Γκαστόνε πάλι ποντάρεις να είσαι στο 2%;
ΑπάντησηΔιαγραφή