Solidarite avec les sans-papiers!

(πηγή)

της Δανάης Κολτσίδα

από την Αυγή

(Σύνθημα υπέρ των μεταναστών

χωρίς χαρτιά από τις κινητοποιήσεις

των Γάλλων εργαζομένων)

Και ξαφνικά... ως να μην συνέβαινε τίποτα στην Ελλάδα της κρίσης και της ανεργίας, σχεδόν το σύνολο των ΜΜΕ και των πολιτικών κομμάτων βρέθηκαν να ασχολούνται με την «κατάληψη» της Νομικής από τους 300 περίπου μετανάστες που έφτασαν στην Αθήνα από την Κρήτη και ξεκινούν απεργία πείνας ζητώντας τη νομιμοποίησή τους. Ζητάνε δηλαδή το αυτονόητο δικαίωμα του να είναι «υπαρκτοί», «ορατοί» για το κράτος, να μην τους κυνηγάνε, να μπορούν να ζήσουν και να δουλέψουν χωρίς φόβο.

Ως προς το δίκαιο των αιτημάτων τους δεν χωράει καμία αμφιβολία. Άλλωστε, ελάχιστοι από όσους επιτέθηκαν στην προσπάθειά τους τόλμησαν να αμφισβητήσουν ευθέως το περιεχόμενο των αιτημάτων τους. Αντίθετα, εξαπέλυσαν εντονότατη επίθεση όχι μόνο εναντίον των απεργών πείνας, αλλά και όλων των φορέων και συλλογικοτήτων, ακόμα και πολιτικών κομμάτων, που δήλωσαν την υποστήριξή τους στο εγχείρημα, με πρόσχημα το ότι οι μετανάστες στεγάζονται σε μία από τις δύο πτέρυγες της Νομικής της Αθήνας.

Θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε με προβληματισμούς που διατυπώθηκαν ως προς την ακολουθούμενη τακτική, λ.χ. το κατά πόσο η επιλογή του συγκεκριμένου χώρου ήταν δεδομένο ότι θα ενεργοποιήσει τα αντιδραστικά αντανακλαστικά μέρους της κοινωνίας ή δίνει επιχειρήματα στους πολέμιους του πανεπιστημιακού ασύλου. Όμως, η απόφαση για το πώς θα οργανώσουν τον αγώνα τους ανήκει στους ίδιους τους μετανάστες και στην πρωτοβουλία αλληλεγγύης που τους στηρίζει. Και στον βαθμό που η επίθεση που δέχτηκαν ήταν εν μέρει τουλάχιστον άδικη, λαϊκίστικη και εξυπηρετούσε άλλου είδους πολιτικές σκοπιμότητες, πρέπει να επισημανθούν ορισμένα ζητήματα.

Πρώτον, δεν πρόκειται για κατά κυριολεξία «κατάληψη», αφενός διότι η κινητοποίηση των μεταναστών είχε δημοσιευθεί στα ΜΜΕ, είχε γνωστοποιηθεί στις πανεπιστημιακές αρχές και είχαν προηγηθεί αποφάσεις της Γ.Σ. και του Δ.Σ. του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής να στεγάσει και να συνδράμει τον αγώνα τους, αφετέρου διότι οι απεργοί πείνας στεγάζονται στην υπό ανακαίνιση πτέρυγα της Νομικής, η οποία είναι κλειστή εδώ και περίπου 4 χρόνια, άρα καμία εκπαιδευτική διαδικασία δεν παρεμποδίζεται από την παρουσία των μεταναστών και μόνος λόγος για τη διακοπή της εξεταστικής περιόδου είναι το καθεστώς ιδιότυπου lock out που επέβαλε η απόφαση της Κοσμητείας να κλείσει τη σχολή.

Δεύτερον, όποιος παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στον χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης γνωρίζει ότι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα ΑΕΙ (ιδίως του κέντρου της Αθήνας - Νομική, Π. Χημείο, «κάτω» Πολυτεχνείο) είναι το ζήτημα των εγκαταστάσεων. Κτήρια παλιά, με χώρους ακατάλληλους για διδασκαλία και τελείως ανεπαρκείς για τον αριθμό των φοιτητών που καλούνται να φιλοξενήσουν. Δεκάδες κινητοποιήσεις του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής έχουν επί χρόνια αίτημα την επίλυση του κτηριακού προβλήματος της Νομικής. Όποιος έχει δει φοιτητές να παρακολουθούν τις παραδόσεις όρθιοι ή καθιστοί στις σκάλες και στο πάτωμα, όποιος έχει αναγκαστεί να φύγει από το μάθημα γιατί δεν υπήρχε χώρος να καθίσει, μπορεί να καταλάβει πόση υποκρισία κρύβουν οι δηλώσεις της κ. Διαμαντοπούλου και όλων των υπόλοιπων «καλοθελητών», που έσπευσαν να διαβεβαιώσουν ότι το ευρωπαϊκό προφίλ και ο ακαδημαϊκός προορισμός της Νομικής Σχολής υπονομεύεται από την προσωρινή παρουσία των μεταναστών στο ούτως ή άλλως κλειστό κτήριο.

Τέλος, τα περί ασύλου και ακαδημαϊκού ρόλου των πανεπιστημίων εγείρουν ακόμα το ζήτημα του κοινωνικού ρόλου των επιστημόνων. Γιατί έρχεται σε αντίθεση με το επιστημονικό έργο που παράγεται στη Νομική, η στήριξη που παρέχουν οι φοιτητές στον αγώνα των μεταναστών; Οφείλουν ή όχι να πάρουν θέση - όπως και έπραξαν - ως οι αυριανοί νομικοί επιστήμονες, σε σχέση με ένα τόσο σπουδαίο κοινωνικό, ηθικό, αλλά και νομικό ζήτημα, όπως η νομιμοποίηση των εργατών μεταναστών; Τι πανεπιστήμια θέλουμε; Ξεκομμένα από τα πραγματικά κοινωνικά προβλήματα, «αποστειρωμένα», που να παράγουν τεχνοκράτες πρόθυμους να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των εκάστοτε οικονομικά και πολιτικά ισχυρών; Ή πανεπιστήμια που να ζουν και να ανασαίνουν μέσα στην κοινωνία και να παράγουν επιστήμονες, που με τις γνώσεις τους και την κοινωνική τους ευαισθησία, θα στέκονται στο πλευρό των αδύναμων και θα συμβάλλουν στην επίλυση των σοβαρών προβλημάτων και στην πραγματική πρόοδο όλης της κοινωνίας;

Αυτά τα επιμέρους ζητήματα, πλάι στο τεράστιο κοινωνικό - και ανθρώπινο, μην ξεχνιόμαστε - θέμα της νομιμοποίησης των μεταναστών που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας, πρέπει να τα σκεφτούν όλοι, πριν βγουν την επόμενη φορά να περιφέρουν τον λαϊκισμό τους στα κανάλια...

- Η Δανάη Κολτσίδα είναι ασκούμενη δικηγόρος και μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ