Εξ αποστάσεως ...κοινή δράση

(πηγή)

του Παναγιώτη Φρατζή 
από Αριστερό Βήμα 

Ενός κακού μύρια έπονται και χθες η κυβέρνηση απέφυγε τα χειρότερα, με την αναίμακτη εκκένωση της Νομικής υπό τη σοβαρή απειλή της αστυνομικής εφόδου. Οι απεργοί πείνας μετανάστες δέχτηκαν τελικά την πρόταση εξόδου μετά από ώρες διαπραγματεύσεων και έτσι ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη πήγε για ύπνο ανακουφισμένος ότι δεν θα σπιλωθεί το όνομά του από μια αδικαιολόγητη και εντελώς αυθαίρετη άρση του ασύλου – ενδεχόμενο στο οποίο έσπρωχναν μανιωδώς η υπουργός Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου και η υπεραντιδραστική πτέρυγα του κυβερνητικού κόμματος μαζί με τον συρφετό των ΜΜΕ και των λοιπών αντιπολιτευόμενων «δημοκρατικών δυνάμεων».

Πάντως αρκετοί δείχνουν να είναι ικανοποιημένοι με την έκβαση της χθεσινής νύχτας. Στα δεξιά του πολιτικού φάσματος, ΛΑΟΣ και ΝΔ βρήκαν ευκαιρία για πραγματική αντιπολίτευση στην ήδη τόσο δεξιά κυβέρνηση σηκώνοντας το θέμα της εδώ και τώρα κατάργησης του ασύλου. Η δε Ντόρα Μπακογιάννη πρωταγωνίστησε στην επίθεση κατά των δημοκρατικών δικαιωμάτων ανοίγοντας τους οχετούς του «νέου» κινήματός της. Αλλά και η κυβέρνηση μπορεί να ισχυρίζεται ότι διαχειρίστηκε υπεύθυνα την κρίση της Νομικής αποφεύγοντας μια αιματοχυσία.

Η Αριστερά, που σωστά έθεσε σαν κατεπείγουσα προτεραιότητα να αποτραπεί έστω και την τελευταία στιγμή η εισβολή της αστυνομίας, βγήκε με ένα «ουφ» ανακούφισης από τη βραδιά που θα μπορούσε να της ανοίξει βαθιά τραύματα. Πέρασε δε σε μια «εξ αποστάσεως» κοινή δράση. Το ΚΚΕ είχε σαφώς προειδοποιήσει τον Χρήστο Παπουτσή πως θα φέρει ακέραια την ευθύνη για ό,τι συμβεί αν δώσει εντολή να εισβάλουν οι αστυνομικές δυνάμεις στο ιστορικό κτίριο της Νομικής. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και ο Αλέκος Αλαβάνος από τον ΣΥΡΙΖΑ και το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής, καθώς και ηγετικά στελέχη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, βρέθηκαν στο περικυκλωμένο κτίριο της Νομικής και είχαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο καθοριστική εμπλοκή στα γεγονότα.

Όμως ο κόσμος που περικύκλωσε τις δυνάμεις καταστολής κρατώντας την αναπνοή του για το τι μπορεί να συμβεί, ο κόσμος που έσπευσε στη Νομική από τις έξι το απόγευμα – ώρα έναρξης της αστυνομικής επιχείρησης – έχει πολλά αναπάντητα ερωτήματα για το από δω και πέρα τι. Μπορεί να ένιωσε πως πήρε μια ανάσα από την απομάκρυνση του ενδεχομένου εισβολής της αστυνομίας και την πρωτοφανή αδικαιολόγητη καταπάτηση του ασύλου. (Αν και το άσυλο με την υπογραφή του αδύναμου στις άνωθεν πιέσεις Πρύτανη ντε φάκτο καταλύθηκε.) Μπορεί να ένιωσε ηττημένος που δεν μπόρεσε να υπερασπίσει το δίκιο ενός αγώνα που οδηγήθηκε σε αναδίπλωση. Μπορεί ακόμα να ψάχνει να βρει πού είναι οι εργαζόμενοι που πλήττονται από την επέλαση της νέας κατάστασης ΔΝΤ και ποιου είδους αγώνας μπορεί να γκρεμίσει αυτές τις παράξενες μέρες χούντας που περνάμε. Ποιου είδους αλληλεγγύη και κοινός αγώνας ελλήνων και ξένων νέων - εργαζομένων - ανέργων χρειάζεται και πώς προωθείται στην πράξη. Και τι σημαίνει ανατροπή στην Αθήνα του 2011 με τις σκουρόχρωμες κλούβες των ΜΑΤ να δηλώνουν το περιεχόμενο μιας δημοκρατίας κλούβιας για την εργαζόμενη πλειοψηφία.

Δεν πρέπει να ξεχάσουμε την εικόνα αυτή της περικυκλωμένης Νομικής από τις δυνάμεις καταστολής. Όπως δεν πρέπει να πάμε ήσυχοι για ύπνο ότι κάναμε αυτό που έπρεπε τη στιγμή που το μεταναστευτικό είναι η ανοιχτή πληγή της Αριστεράς και ένας από τους βασικούς μοχλούς μετατόπισης της κοινωνίας σε ολοένα και πιο συντηρητικές θέσεις.