Οι Σκύθες οι Ζηλωτές και η κατάργηση του ασύλου

(πηγή)

του Γιώργου Ρούσση

από την Ελευθεροτυπία

Με αφορμή την κατάληψη της Νομικής από απελπισμένους μετανάστες, το μπλοκ της εξουσίας ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.-ΛΑΟΣ και οι ιδεολογικοί και τηλεοπτικοί του εκπρόσωποι βρήκαν και πάλι την ευκαιρία να θέσουν άμεσα ή έμμεσα υπό αμφισβήτηση το πανεπιστημιακό άσυλο. Μάλιστα η υφυπουργός Παιδείας, κυρία Εύη Χριστοφιλοπούλου, μέσω ενός φαινομενικά παντελώς ανορθολογικού σκεπτικού, που ελπίζω στο τέλος τούτου του σχολίου να έχει αποκαλυφθεί, επεδίωξε να εκμεταλλευθεί την κατάληψη, για να υποστηρίξει την αναγκαιότητα της βαθύτατα συντηρητικής διοικητικής μεταρρύθμισης που προωθεί η κυβέρνηση στα ΑΕΙ.

Κατ' αρχήν, σ' ένα γενικότερο επίπεδο, καλό είναι να διευκρινιστεί ότι η δράση των Ζηλωτών κάθε εποχής δεν είναι απαραίτητη για να υπάρξει καταστολή. Οταν οι κυρίαρχοι το έχουν πάρει απόφαση, με ή δίχως αυτήν τη δράση, με λιγότερη ή περισσότερη συναίνεση, κάτι που βεβαίως έχει τη σημασία του, είναι βέβαιο ότι η καταστολή θα εφαρμοστεί.

Αλλωστε είναι βέβαιο ότι και δίχως τους Ζηλωτές, προλετάριους αγωνιστές κατά της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, οι οποίοι είχαν επιλέξει να πολεμούν με τα όπλα τους Ρωμαίους για να απελευθερώσουν την Παλαιστίνη, η καταστολή πιο ειδικά του αυτοκράτορα Τίτου, στον βαθμό που διακυβευόταν η ρωμαϊκή κυριαρχία, θα ήταν εξίσου αμείλικτη.

Επίσης καλό είναι να έχουμε κατά νου ότι οι μετανάστες και όσοι στηρίζουν την κίνησή τους κατέφυγαν σε έναν πανεπιστημιακό χώρο για να διεκδικήσουν τη νομιμοποίησή τους, διότι οπουδήποτε αλλού, εκτός ίσως και από κάποια εκκλησία, ήταν βέβαιο ότι «οι προστάτες του πολίτη» θα τους πετσόκοβαν στο άψε σβήσε.

Επίσης καλό είναι να επισημαίνουμε ότι, όταν ανώτατα κομματικά στελέχη αριστερών κομμάτων δηλώνουν και δη δημοσίως και εγγράφως ότι «ένα σωρό ΑΕΙ χρησιμοποιούνται ως ορμητήρια από κουκουλοφόρους, δήθεν αντιεξουσιαστές, και ως εργαστήρια κατασκευής μολότοφ»(1), είναι βέβαιο ότι «προσφέρουν (καλύτερες) υπηρεσίες στις δυνάμεις που επιθυμούν και επεξεργάζονται την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου (από εκείνους που λες και πρόκειται για απλά υποκινούμενα) οδήγησαν τους μετανάστες στο υπό ανακαίνιση παλιό κτίριο της Νομικής»(2).

Ομως, όσον αφορά το πανεπιστημιακό Ασυλο, η ουσία του ζητήματος βρίσκεται αλλού. Πρόκειται για το γεγονός ότι όλοι εκείνοι που άμεσα ή έμμεσα επιδιώκουν την κατάργηση του Ασύλου με τη μορφή της κατάργησης των ισχυουσών προϋποθέσεων για την είσοδο των «προστατών του πολίτη» στα ΑΕΙ, ξεκίνησαν να το υποδαυλίζουν ουσιαστικά με μεταρρυθμίσεις που βαθμιαία μετατρέπουν τα ΑΕΙ σε Ανώνυμες Εταιρείες. Και από αυτήν τη σκοπιά, αν περάσει η μεταρρύθμιση που επιδιώκει η κυβέρνηση, είναι βέβαιο ότι το Ασυλο, ακόμη κι αν παραμείνει με τη μορφή της απαγόρευσης εισόδου των αστυνομικών, η οποία πέρα των άλλων έχει και συμβολική αξία, θα έχει καταργηθεί στην ουσία του.

Εξηγούμαι. Με βάση τον νόμο, το πανεπιστημιακό Ασυλο υπάρχει «για την κατοχύρωση των ακαδημαϊκών ελευθεριών και για την προστασία του δικαιώματος στη γνώση, τη μάθηση και την εργασία όλων ανεξαιρέτως των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας των ΑΕΙ, και των εργαζομένων σε αυτά, έναντι οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει».

Στον βαθμό, λοιπόν, που η διαμόρφωση τόσο των τμημάτων των ΑΕΙ όσο και των προγραμμάτων σπουδών τους και κυρίως το περιεχόμενο της έρευνας, και με την προτεινόμενη μεταρρύθμιση η ίδια η ύπαρξη των παραπάνω(3), εξαρτώνται όχι μόνο από τη ζήτηση, έτσι όπως αυτή διαμορφώνεται από τους νόμους της αγοράς, αλλά ακόμη πιο άμεσα από τη χρηματοδότησή τους από το κεφάλαιο, αντίο ακαδημαϊκές ελευθερίες αντίο δικαίωμα στη γνώση, αντίο ελεύθερη έρευνα και ελεύθερη διακίνηση ιδεών.

Εν προκειμένω, ο μόνιμος εισβολέας-κεφάλαιο, σε καθημερινή πια βάση, θα είναι αυτός που θα καθορίζει την ύπαρξη και λειτουργία των ΑΕΙ και θα καταλύσει ολοκληρωτικά όλα εκείνα που υποτίθεται ότι υπερασπίζεται το άσυλο. Τότε, αυτό δεν θα καταργείται μόνον όταν «οι προστάτες του πολίτη» -κατά την αρχαιότητα Σκύθες δούλοι και όχι ελεύθεροι πολίτες οι ίδιοι- εισβάλουν στα ΑΕΙ αλλά σε μόνιμη βάση από τα πραγματικά αφεντικά τους, που θα ελέγχουν τα πανεπιστήμια.

(1) Από άρθρο του Μάκη Μαΐλη, στον «Ριζοσπάστη» της Πέμπτης 8 Γενάρη 2009, σελίδα 15.

(2) Ανακοίνωση του γραφείου τύπου του ΚΚΕ, «Ριζοσπάστης», 26/1/2011, σελίδα 15

(3) Βλέπε σχετικό σχόλιό μου με τίτλο «Το τελειωτικό χτύπημα κατά του Πανεπιστημίου» «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» 5/12/2010.