 |
| Ελευθέρας βοσκής εργαζόμενοι προσεχώς στα ράφια... (πηγή) |
Ένα λιβάδι και ένα κοπάδι αγελάδες που απολαµβάνουν την παραδοσιακή βοσκή τους στη χειµωνιάτικη γαλλική λιακάδα. Η µοναδική τους παραχώρηση στον µοντερνισµό είναι οι γραµµές υψηλής τάσης που περνούν από πάνω τους. Το µάτι του δηµοσιογράφου του περιοδικού «Μαριάν» που βρέθηκε εκεί, πέφτει στην επιγραφή που είναι κολληµένη στη βάση του πυλώνα:«Sociedad Espagnola de Montajes Industriales». Μέχρι τότε είχε την εντύπωση πως η γαλλική δηµόσια επιχείρηση ηλεκτρισµού ήταν αυτή που έκανε τέτοιες δουλειές. Μα ύστερα θυµήθηκε. «Εχω µείνει πολύ πίσω! Η EDF έχειγίνει από το 2004 ιδιωτική».
Η EDF λοιπόν, η οποία είναι η µεγαλύτερη επιχείρηση κοινής ωφέλειας στον κόσµο, έχει φτιάξει µια θυγατρική που κατασκευάζει πυλώνες. Αυτή µισθώνει τους εναερίτες.
Ξέρετε, εκείνους που νύχτα µέρα σκαρφαλώνουν στα ηλεκτροφόρα «ξάρτια» και διορθώνουν τις βλάβες για να µη λείψει το ρεύµα από κανένα. Τότε, τι γυρεύουν εκεί οι Ισπανοί; Κανείς δεν αµφιβάλλει πως µπορεί να είναι το ίδιο ικανοί όσο οι γάλλοι συνάδελφοί τους.
Σίγουρα όµως είναι πιο φθηνοί. ∆εν έχουν τις ίδιες αµοιβές ούτε την ίδια κοινωνική προστασία. Μπορεί η Ισπανία να µην είναι Κίνα, αλλά δεν είναι ούτε Γαλλία. Να γιατί οι ισπανοί ηλεκτρολόγοι ταξιδεύουν 1.000 χιλιόµετρα για να κάνουν µια δουλειά που θα µπορούσαν να την κάνουν και οι ντόπιοι, σε µια περιοχή που πλήττεται ιδιαίτερα από την ανεργία.
Μερικά χιλιόµετρα παρακάτω από το λιβάδι γίνονται έργα για την ανέγερση του νέου νοσοκοµείου του Μερσί. Θα πίστευε κανείς ότι η ανέγερση αυτού του δηµόσιου νοσοκοµείου έχει ανατεθεί σε κάποια γαλλική εταιρεία. Ωστόσο και εδώ, ο γάλλος δηµοσιογράφος βρέθηκε καταπρόσωπο µε ακόµη µία εκδήλωση της πιο άθλιας εκµετάλλευσης της ανθρώπινης µιζέριας. Η εταιρεία από το Λουξεµβούργο που έχει αναλάβει την εργολαβία µισθώνει λετονούς σκλάβους.
Ναι, οι Λετονοί είναι και αυτοί στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Οχι όµως και οι συνθήκες εργασίας τους: 11 ώρες την ηµέρα, 7 ηµέρες την εβδοµάδα. Και 200 ευρώ τον µήνα, δηλαδή 70 λεπτά την ώρα.
Η απελευθέρωση της ευρωπαϊκής αγοράς των υπηρεσιών και των κλειστών επαγγελµάτων είναι το άλλο όνοµα του κυνισµού. Γιατί των υπηρεσιών; Επειδή, όπως εξηγεί το περιοδικό «Μαριάν», ήδη οι βιοµήχανοι έχουν κάνει τους λογαριασµούς τους. Εχουν µετεγκατασταθεί στους «κοινωνικούς παραδείσους», όπου παράγουν τα προϊόντα τους στη φθήνια. Οι υπηρεσίες όµως έχουν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: απαιτούν την επιτόπια φυσική παρουσία του εργαζόµενου, του χτίστη, του κοµµωτή, του ηλεκτρολόγου, του µηχανικού.
Σε ποιες κοινωνίες θα ζήσουµε λοιπόν; Σε κοινωνίες όπου οι ολιγαρχίες θα κυβερνούν χώρες ανέργων, ενώ θα µισθώνουν εσθονές κοµµώτριες, σλοβάκες πουτάνες, ισπανούς ηλεκτρολόγους, λετονούς χτίστες και τους περίφηµους πολωνούς υδραυλικούς, χωρίς οι καηµένοι οι επιχειρηµατίες να είναι αναγκασµένοι να σηκώνουν «απαράδεκτα βάρη» για ανώφελα πράγµατα όπως είναι η ασφάλισή µας, η σύνταξή µας, η υγεία µας;
Η EDF λοιπόν, η οποία είναι η µεγαλύτερη επιχείρηση κοινής ωφέλειας στον κόσµο, έχει φτιάξει µια θυγατρική που κατασκευάζει πυλώνες. Αυτή µισθώνει τους εναερίτες.
Ξέρετε, εκείνους που νύχτα µέρα σκαρφαλώνουν στα ηλεκτροφόρα «ξάρτια» και διορθώνουν τις βλάβες για να µη λείψει το ρεύµα από κανένα. Τότε, τι γυρεύουν εκεί οι Ισπανοί; Κανείς δεν αµφιβάλλει πως µπορεί να είναι το ίδιο ικανοί όσο οι γάλλοι συνάδελφοί τους.
Σίγουρα όµως είναι πιο φθηνοί. ∆εν έχουν τις ίδιες αµοιβές ούτε την ίδια κοινωνική προστασία. Μπορεί η Ισπανία να µην είναι Κίνα, αλλά δεν είναι ούτε Γαλλία. Να γιατί οι ισπανοί ηλεκτρολόγοι ταξιδεύουν 1.000 χιλιόµετρα για να κάνουν µια δουλειά που θα µπορούσαν να την κάνουν και οι ντόπιοι, σε µια περιοχή που πλήττεται ιδιαίτερα από την ανεργία.
Μερικά χιλιόµετρα παρακάτω από το λιβάδι γίνονται έργα για την ανέγερση του νέου νοσοκοµείου του Μερσί. Θα πίστευε κανείς ότι η ανέγερση αυτού του δηµόσιου νοσοκοµείου έχει ανατεθεί σε κάποια γαλλική εταιρεία. Ωστόσο και εδώ, ο γάλλος δηµοσιογράφος βρέθηκε καταπρόσωπο µε ακόµη µία εκδήλωση της πιο άθλιας εκµετάλλευσης της ανθρώπινης µιζέριας. Η εταιρεία από το Λουξεµβούργο που έχει αναλάβει την εργολαβία µισθώνει λετονούς σκλάβους.
Ναι, οι Λετονοί είναι και αυτοί στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Οχι όµως και οι συνθήκες εργασίας τους: 11 ώρες την ηµέρα, 7 ηµέρες την εβδοµάδα. Και 200 ευρώ τον µήνα, δηλαδή 70 λεπτά την ώρα.
Η απελευθέρωση της ευρωπαϊκής αγοράς των υπηρεσιών και των κλειστών επαγγελµάτων είναι το άλλο όνοµα του κυνισµού. Γιατί των υπηρεσιών; Επειδή, όπως εξηγεί το περιοδικό «Μαριάν», ήδη οι βιοµήχανοι έχουν κάνει τους λογαριασµούς τους. Εχουν µετεγκατασταθεί στους «κοινωνικούς παραδείσους», όπου παράγουν τα προϊόντα τους στη φθήνια. Οι υπηρεσίες όµως έχουν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: απαιτούν την επιτόπια φυσική παρουσία του εργαζόµενου, του χτίστη, του κοµµωτή, του ηλεκτρολόγου, του µηχανικού.
Σε ποιες κοινωνίες θα ζήσουµε λοιπόν; Σε κοινωνίες όπου οι ολιγαρχίες θα κυβερνούν χώρες ανέργων, ενώ θα µισθώνουν εσθονές κοµµώτριες, σλοβάκες πουτάνες, ισπανούς ηλεκτρολόγους, λετονούς χτίστες και τους περίφηµους πολωνούς υδραυλικούς, χωρίς οι καηµένοι οι επιχειρηµατίες να είναι αναγκασµένοι να σηκώνουν «απαράδεκτα βάρη» για ανώφελα πράγµατα όπως είναι η ασφάλισή µας, η σύνταξή µας, η υγεία µας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου