Η υποκρισία και η λιγούρα για το 85%

σκίτσο του Γιάννη Καλαϊτζή από την Ελευθεροτυπία

του Δημήτρη Χρήστου

από την  

Κυριακάτικη Αυγή

Ω της θλίψης ήταν αυτή η εβδομάδα. Τα μεγάλα μαζικά μέσα ενημέρωσης και όλες οι πολιτικές δυνάμεις, πλην του ΣΥΡΙΖΑ, των Οικολόγων - Πρασίνων και με καθυστέρηση του ΚΚΕ, όρμησαν για το 85% της τρομοκρατημένης κοινής γνώμης, που στις δημοσκοπήσεις τάσσεται κατά των μεταναστών. Βεβαίως το υπόλοιπο 15% δεν είναι υπέρ της ασύδοτης μετανάστευσης. Πρόκειται για πολίτες που επιμένουν να σέβονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, εκδηλώνοντας την αλληλεγγύη τους στης γης τους κολασμένους. Η επιλογή της Νομικής Σχολής ώς τόπου εκδήλωσης της άπελπις προσπάθειας, της απεργίας πείνας ώς τον θάνατο, προκειμένου να πείσουν τις ελληνικές αρχές να νομιμοποιήσουν την πολύχρονη παρουσία τους στη χώρα μας, δημιούργησε ένα δεύτερο, επίσης σοβαρό θέμα, περί του πανεπιστημιακού ασύλου.

ΤΙ ΛΕΝΕ οι διακεκριμένοι λάτρεις του νόμου και της τάξης (και των off shore εταιρειών) που στριγκλίζουν πως δεν υπάρχει κράτος; Αυτοί οι άνθρωποι, δραπέτες των κολάσεων της γης, ήρθαν στην Ελλάδα παράνομα αναζητώντας ελπίδα ζωής στη Ευρώπη και εργάζονταν επί 5 (τουλάχιστον) συναπτά έτη στην αγροτική παραγωγή του νομού Χανίων. Παρήγαγαν πρόσθετη υπεραξία στα προϊόντα και με το χαμηλό ημερομίσθιό τους τα έκαναν περισσότερο ανταγωνιστικά, δουλεύοντας  και ανασφάλιστοι. Και οι δύο επιλογές, στα κράτη δικαίου που ζητάνε οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, είναι εντελώς παράνομες, αλλά κανείς, για πέντε χρόνια, δεν ξεφώνισε, πού είναι το κράτος και πώς το επιτρέπει. Και δεν το έκανε, διότι συνέφερε τους παραγωγούς αγρότες και διότι ποτέ δεν είχαμε σοβαρό κράτος. Κράτος όπου κυβερνούν κόμματα ως εταιρείες διαχείρισης αμοιβαίων συμφερόντων είχαμε και έχουμε.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ της μετανάστευσης δεν είναι βέβαια ελληνικό. Είναι παγκόσμιο και ειδικά για τις χώρες της Ε.Ε. ιδιαίτερα οξύ. Στις Βρυξέλλες έχουν κάνει μελέτες και προβολές τάσεων, υπολογίζοντας ότι το 2025 στα κράτη της Μεσογειακής Αφρικής θα υπάρχουν σχεδόν 200 εκατομμύρια άνεργοι στις ηλικίες από 15 έως 25 έτη! Άνεργοι που στην απελπισία τους θα μπουν σε βάρκες και θα μπουκάρουν στην Ευρώπη. Το βλέπουμε σήμερα με τις εξεγέρσεις στις συγκεκριμένες χώρες. Εδώ όμως γίνεται σχεδόν άλυτο, διότι η χώρα μας είναι πύλη εισόδου και οι εταίροι μας μάς έχουν βρει βολικούς φορτώνοντάς μας όλο το βάρος. Έρχεται λαθραία ένας μετανάστης στην Ελλάδα και καταφέρνει να φτάσει, ας πούμε, στο Βέλγιο. Τον πιάνουν, τον ρωτάνε από ποια χώρα ήρθες, αυτός απαντάει από την Ελλάδα και μας τον πακετάρουν.

ΦΥΣΙΚΑ εμείς, όπως στα περισσότερα ζητήματα, ούτε οργάνωση διαχείρισης καταφέραμε να δημιουργήσουμε, ούτε υποδομές να στήσουμε, ούτε φυσικά τους εταίρους μας να πιέσουμε, αφού υπογράψαμε το “Δουβλίνο ΙΙ”. Και σήμερα, που αναπτύσσονται φοβίες και συντηρητικά σύνδρομα, επενδύουν στον νόμο και την τάξη. Ποιος θέλει να έρθει να τον πάω μια βόλτα το πρωί στις... λαϊκές της ηρωίνης στη Στουρνάρη, στην 3ης Σεπτεμβρίου και εδώ πίσω από τα γραφεία της "Αυγής" να δει πού είναι το κράτος, ο νόμος και η τάξη;

Η ΣΤΑΣΗ της κυβέρνησης δεν με ενδιαφέρει. Με την έννοια πως δεν περίμενα ούτε από τον πρωθυπουργό ούτε από την σικ υπουργό παιδείας κάτι διαφορετικό. Όμως οι απογοητεύσεις από τον Αντώνη Σαμαρά συνεχίζονται. Δεν ανέμενα να τοποθετηθεί,  για ανθρωπιστικούς έστω λόγους, υπέρ των μεταναστών, αφήνοντας την πίτα του 85% στους άλλους. Πλην όμως ο κυνικός τρόπος, πονάει δόντι κόψε κεφάλι, σε ό,τι αφορά το άσυλο, είναι πράγματι σκοταδιστικός και σίγουρα καθόλου τιμητικός για οποιονδήποτε πολίτη ελληνικής παιδείας. Φυσικά περίμενα μια πιο καθαρή και γενναία στάση από το δήμαρχο Αθήνας και τη Δημοκρατική Αριστερά. Περίμενα πολλά.

ΕΤΣΙ φτάνουμε στο δεύτερο θέμα. Αν με ρωτούσαν, προβλέποντας την οργιώδη υποκρισία που θα ακολουθούσε, θα συνιστούσα αυτή η άπελπις κίνηση των κολασμένων να μη γίνει σε χώρο του Πανεπιστημίου, διότι ενώ έχεις ένα ανθρωπιστικό θέμα να υπηρετήσεις, δημιουργείς, επειδή θα σε προβοκάρουν, ένα δεύτερο που το καπελώνει και το υπονομεύει. Από το σημείο αυτό, μέχρι τού να θεωρείς μια απεργία πείνας βίαιη κι αποτρόπαιη πράξη, η απόσταση είναι πολιτικά και πολιτισμικά χαώδης. Το πανεπιστήμιο και οι ναοί ήταν χώροι ασύλου, σεβαστοί σε δύσκολες εποχές, και έχουν σωθεί χιλιάδες ανθρώπινες ζωές από αυτά το καταφύγια. Ακόμα και για λάθος  χρήση να μπορεί να μιλήσει κανείς, είναι αδύνατον εξ αυτού του λόγου να ανέχεσαι ουρλιαχτά ανθρωποφαγίας και περιορισμού των δημοκρατικών ελευθεριών.

d.xristou@avgi.gr