Οι κολασμένοι της Νομικής...

από την Αυγή

του Γιάννη Παντελάκη 

από την Ελευθεροτυπία

Η κατάληψη από ομάδα μεταναστών κτιρίου της Νομικής Σχολής είχε διττό αποτέλεσμα: πρώτο, δοκίμασε τα αντανακλαστικά και τις ευαισθησίες του πολιτικού προσωπικού της χώρας, αλλά και της κοινωνίας και δεύτερο -και πιο ουσιαστικό- ανέδειξε ένα τεράστιο πρόβλημα που υπάρχει για πολλά χρόνια, αλλά κάναμε πως δεν το βλέπαμε βάζοντάς το κάτω από το χαλί.

Σε μια τέτοια περίπτωση, μάλλον αποκτούν δευτερεύουσα σημασία οι μέθοδοι που ακολουθήθηκαν για τη διαμαρτυρία όπως και ο όποιος συμβολισμός αυτή είχε. Το ουσιαστικό είναι πως οι πολιτικές δυνάμεις και το σύνολο των μέσων ενημέρωσης αναγκάστηκαν να ασχοληθούν με τους κολασμένους.

Μιλάμε για χιλιάδες ανθρώπους που ζουν σε αυτή τη χώρα, κάνουν τις βρώμικες δουλειές που εμείς αρνούμαστε να κάνουμε και αμείβονται πενιχρά συγκριτικά με τις αμοιβές που οι νόμοι επιβάλλουν. Είναι άνθρωποι που καθαρίζουν τα σπίτια μας, καλλιεργούν τα χωράφια μας, φροντίζουν τους υπερήλικες γονείς μας. Κι όμως, στη συντριπτική πλειονότητά τους δεν έχουν κανένα δικαίωμα. Στην προκειμένη περίπτωση, δικαίωμα γι' αυτούς θεωρείται η δική μας υποχρέωση να τους ασφαλίζουμε. Δεν το κάνουμε παρ' ότι μας υποχρεώνουν οι νόμοι, ενώ και το ίδιο το κράτος δεν μας ελέγχει γιατί δεν τηρούμε τους νόμους.

Παρ' ότι εργάζονται για πολλά χρόνια, δεν μπορούν -όχι με δική τους ευθύνη- να συγκεντρώσουν τα ένσημα που πιστοποιούν ότι εργάζονται και κατά συνέπεια δεν μπορούν ν' αποκτήσουν άδεια παραμονής. Αρα, σύμφωνα με τη λογική του νόμου, δεν υπάρχουν. Η δική μας λογική το ίδιο λέει;