Ανθρωπιστική γυμναστική

σκίτσο του Γιάννη Ιωάννου από το Έθνος

του Θανάση Καρτερού

από την Αυγή

Ξέραμε την επαναστατική γυμναστική, τελευταία μας προκύπτει και η ανθρωπιστική. Και ιδού που από τον Παπανδρέου μέχρι τον Σαμαρά κι από τη Διαμαντοπούλου μέχρι την Μπακογιάννη όλοι παραδέχονται τους μετανάστες απεργούς πείνας της Νομικής ως δυστυχείς. Και ως ανθρώπους επίσης. Με εξαίρεση τον Καρατζαφέρη, που ξεφεύγει λιγάκι από τη γραμμή και μίλησε χθες για την ανάγκη σκούπας -και η σκούπα, ως γνωστόν, αφορά σε σκουπίδια.

Αφού όμως ομοφώνως τους αναγνωρίσουν ως δυστυχείς ανθρώπους, το επόμενο βήμα της ευαισθησίας τους θα έπρεπε να ήταν η διάγνωση γιατί είναι δυστυχείς. 

• Μήπως φταίει ότι ζουν σε μια χώρα που τους μεταχειρίζεται καρατζαφέρικα -σαν σκουπίδια; 

• Μήπως εργάζονται για ψίχουλα χωρίς κανένα δικαίωμα; 

• Μήπως τους γδέρνουν οι ιδιοκτήτες των ερειπίων στα οποία κατοικούν είκοσι και τριάντα μαζί; 

• Μήπως βρίσκονται στο έλεος της αστυνομίας, του αφεντικού, του ρατσιστή γείτονα, όλων εκείνων των δυστυχών που για τους δυστυχέστερους ου φρονούσιν ευ, όπως λέει ο αρχαίος τραγικός; 

• Μήπως η Πολιτεία, που τώρα ζητάει να εφαρμοστεί ο νόμος, διαπράττει σε βάρος τους διαρκές έγκλημα;

Μπα! Ελάχιστα και ελάχιστοι από τους εν λόγω ανθρωπιστές ασχολούνται μ’ αυτό. Το βασικό που τους απασχολεί είναι όχι τι προκαλεί τη δυστυχία, αλλά ποιοι την εκμεταλλεύονται. Κάτι είναι κι αυτό, θα πεις.  

Τουλάχιστον ας μιλήσουμε για τους εργοδότες, σπιτονοικοκύρηδες, γραφειοκράτες, αστυνομικούς, δουλέμπορους, σωματέμπορους, πολιτευτές και εν γένει νταβατζήδες που εμπορεύονται τη δυστυχία του μετανάστη.

Μπα και πάλι όμως. Η καταιγίδα ανθρωπισμού που σκέπασε τον ορίζοντα της πολιτικής και της ενημέρωσης δεν θίγει το άσυλο που απολαμβάνουν οι προαναφερθείσες ευυπόληπτες κατηγορίες συμπολιτών μας. Για άλλους χτυπά η καμπάνα. Τη δυστυχία του μετανάστη εκμεταλλεύονται η μηδενιστική αριστερά (Ντόρα), η αριστερά του μπάχαλου (Παπανδρέου), οι υποκινητές, οι συμπαραστάτες, οι ταραξίες. Έτσι που να κατσουφιάζει ανθρωπιστικά ακόμα και ο μονίμως χαμογελαστός πρωθυπουργός ότι δεν είναι αριστερό να εκμεταλλεύεσαι δυστυχείς μετανάστες.

Α, όταν μιλούν οι αποδεδειγμένα εδικοί στο τι είναι αριστερό και τι όχι, τα πράγματα σοβαρεύουν. Και ίσως θα ήταν σκόπιμο να το ξανασκεφτούν οι δυστυχείς και οι συμπαραστάτες τους. Μήπως θα ήταν πιο ανθρωπιστικό, βρε αδελφέ, να μετακινηθούν οι απεργοί κάπου που να είναι πιο βολικά για όλους; Κι όπου θα έχουν τη δυνατότητα να γυμνάζονται κιόλας;