Η Γερμανία κι εμείς

σκίτσο του Τάσου Αναστασίου από την Αυγή

του Γ.Κ. 

από την Αυγή

Δύο είναι τα βασικά επιχειρήματα που προβάλλονται από τη γερμανική πλευρά στο θέμα του Διστόμου. Το πολιτικό και το νομικό. 

Το πολιτικό επιχείρημα, το οποίο έχει διατυπωθεί κατά καιρούς και κατά περιπτώσεις, είναι πως η Γερμανία βοήθησε την Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια με τη στάση της. Ακόμα και η εισδοχή της χώρας στην Ε.Ε., τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, το ΕΣΠΑ θεωρούνται απο τους Γερμανούς ως “παραχωρήσεις” με τις οποίες πατσίζουν το ναζιστικό παρελθόν και τα δεινά που επέφερε στη χώρα και τους ανθρώπους της. Σ' αυτήν την εδραιωμένη, όπως φαίνεται, πεποίθηση πάτησε και ολόκληρη περσινή εκστρατεία διά του Τύπου για τους “διεφθαρμένους τεμπέληδες του Νότου, τους οποίους χαριστικά έχουμε περιλάβει στην Ένωσή μας και μας τρώνε τα λεφτά”. Με τον τρόπο αυτό τα γερμανικά πλεονάσματα δεν είναι τα ελληνικά (και όχι μόνον) ελλείμματα, αλλά μια ακόμα απόδειξη ότι η Γερμανία παραμένει “ούμπερ άλλες”.

Το νομικό επιχείρημα που προβάλλει η Γερμανία είναι επίσης ενδιαφέρον. Σου λέει, δεν γίνεται το δικαστήριο της Λιβαδειάς, δικαστήριο μιας χώρας, να δικάζει τη Γερμανία, μια άλλη χώρα. Τα κράτη έχουν ασυλία. Αυτό άλλωστε είναι και το ερώτημα του ιταλικού δικαστηρίου στο οποίο προσέφυγαν οι κάτοικοι του Διστόμου, προς το Δικαστήριο της Χάγης, το οποίο καλείται να αποφανθεί και στο οποίο παραστάτης δήλωσε και η ελληνική κυβέρνηση. Ανεξαρτήτως της εκβάσεως την οποία θα έχει η διαδικασία, η επιχειρηματολογία που αναπτύσσεται είναι ενδιαφέρουσα, αν θυμηθούμε ότι η δανειακή σύμβαση του Μνημονίου περιέχει το στοιχείο της ετεροδικίας, καθώς αρμόδιο να δικάσει ενδεχόμενη διαφορά μεταξύ της Ελλάδος και των δανειστών της και να κατασχέσει περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού Δημοσίου είναι δικαστήριο του Λονδίνου...