 |
| σκίτσο του Τάσου Αναστασίου (πηγή) |
Πολύς λόγος έχει γίνει τους τελευταίους μήνες για τις προκλητικές δηλώσεις του Θ. Πάγκαλου. Τα περισσότερα σχόλια βέβαια αφορούσαν το αν οι χοντροκομμένες διατυπώσεις του και ο λαϊκισμός του συνάδουν με το ύφος της διακυβέρνησης Παπανδρέου και το κατά πόσο συμβάλλουν στην ανόρθωση της χώρας. Έτσι, μπροστά στο άγχος όλων μας να τονίσουμε ότι δεν έχουμε υπάρξει συνδαιτυμόνες του, πέρασε σε δεύτερη μοίρα μια πιο ουσιαστική διάσταση των λεγομένων του.
Κατ' αρχάς, ας τα θυμηθούμε. Ο κ. Πάγκαλος λοιπόν είπε -σε δύο δόσεις- τα εξής: «Όλοι μαζί τα φάγαμε. Ακολουθήσαμε μια πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος» και «Όταν στο δημόσιο βάζεις τον κοπρίτη επειδή σε ψηφίζει η οικογένειά του και παίρνεις πολλούς σταυρούς, ε, τότε ο κοπρίτης θα μείνει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή, δεν πρόκειται να βελτιωθεί».
Με άλλα λόγια, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης παραδέχτηκε ότι στο φαγοπότι που περιγράφει συμμετείχε και ο ίδιος. Ως κορυφαίος υπουργός, επί δεκαετίες ακολουθούσε μια πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης του δημόσιου χρήματος. Μια πρακτική που -πρώτα και κύρια- είναι παράνομη. Παρότι σίγουρα δεν έδρασε μόνος, είναι βέβαιο ότι αποτέλεσε κομμάτι της και πιθανότατα με ρόλο ενορχηστρωτή. Στους συνενόχους του (με την ποινική έννοια του όρου), εκτός από τους αποδέκτες των ρουσφετιών προς τους οποίους επιχειρεί να στρέψει το ενδιαφέρον, δεν μπορεί παρά να συγκαταλέγονται και άλλοι υπουργοί, βουλευτές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Σίγουρα γνωρίζει τα ονόματά τους. Είναι κομμάτι δύσκολο, άλλωστε, η χώρα να έπεσε έξω από τους διορισμούς που έκανε ένα μόνο άτομο.
Η δεύτερη δήλωση ήρθε να επιβεβαιώσει ότι τα όσα ενοχοποιητικά για τον ίδιο είχε πει την πρώτη φορά δεν ήταν προϊόν λανθάνουσας γλώσσας. Ναι, μας λέει απερίφραστα, ήταν συνήθης πρακτική στο ΠΑΣΟΚ να διορίζουμε στο δημόσιο προκειμένου να πάρουμε πολλούς σταυρούς. Κοπρίτες ή μη, λίγη σημασία έχει, καθότι οι διαδικασίες προσλήψεων δεν προβλέπουν δυνατότητα παραβίασής τους αν ο υπό διορισμό είναι εργατικός και φιλότιμος. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο ίδιος ο Θ. Πάγκαλος είναι διαχρονικά μεταξύ των βουλευτών που παίρνουν πάρα πολλούς σταυρούς. Μήπως χρησιμοποίησε την ίδια μέθοδο; Και, εν πάση περιπτώσει, μήπως μπορεί να μας πει ποιοι τη χρησιμοποίησαν;
Δυστυχώς, ούτε αυτή η κυνική ομολογία στάθηκε ικανή να προκαλέσει έστω την αποπομπή του από την κυβέρνηση, πόσο μάλλον τη διερεύνηση των πεπραγμένων του από τη δικαιοσύνη. Ακόμη και η αριστερά (ίσως επειδή έχει τις δικές της φοβίες για την ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής, ίσως επειδή αισθάνεται ενοχές που κάποιοι δικοί της τσίμπησαν μερικά ψιχουλάκια που έπεσαν από το τραπέζι, ίσως επειδή ήταν πάντα γενικόλογη και ελάχιστα πρακτική) δεν έθεσε το ζήτημα. Κι όμως, σε μια επίσημη ανακριτική διαδικασία ο καθ' έξιν λαλίστατος κ. Πάγκαλος μπορεί να θυμόταν πρόσωπα και πράγματα, και έτσι να αποδεικνυόταν εξαιρετικά αποδομητικός για το νέο ΠΑΣΟΚ και τον μηχανισμό αποποίησης ευθυνών που έχει αναπτύξει...
- Ο Παναγιώτης Πάντος είναι πολιτικός επιστήμονας.
Κατ' αρχάς, ας τα θυμηθούμε. Ο κ. Πάγκαλος λοιπόν είπε -σε δύο δόσεις- τα εξής: «Όλοι μαζί τα φάγαμε. Ακολουθήσαμε μια πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος» και «Όταν στο δημόσιο βάζεις τον κοπρίτη επειδή σε ψηφίζει η οικογένειά του και παίρνεις πολλούς σταυρούς, ε, τότε ο κοπρίτης θα μείνει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή, δεν πρόκειται να βελτιωθεί».
Με άλλα λόγια, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης παραδέχτηκε ότι στο φαγοπότι που περιγράφει συμμετείχε και ο ίδιος. Ως κορυφαίος υπουργός, επί δεκαετίες ακολουθούσε μια πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης του δημόσιου χρήματος. Μια πρακτική που -πρώτα και κύρια- είναι παράνομη. Παρότι σίγουρα δεν έδρασε μόνος, είναι βέβαιο ότι αποτέλεσε κομμάτι της και πιθανότατα με ρόλο ενορχηστρωτή. Στους συνενόχους του (με την ποινική έννοια του όρου), εκτός από τους αποδέκτες των ρουσφετιών προς τους οποίους επιχειρεί να στρέψει το ενδιαφέρον, δεν μπορεί παρά να συγκαταλέγονται και άλλοι υπουργοί, βουλευτές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Σίγουρα γνωρίζει τα ονόματά τους. Είναι κομμάτι δύσκολο, άλλωστε, η χώρα να έπεσε έξω από τους διορισμούς που έκανε ένα μόνο άτομο.
Η δεύτερη δήλωση ήρθε να επιβεβαιώσει ότι τα όσα ενοχοποιητικά για τον ίδιο είχε πει την πρώτη φορά δεν ήταν προϊόν λανθάνουσας γλώσσας. Ναι, μας λέει απερίφραστα, ήταν συνήθης πρακτική στο ΠΑΣΟΚ να διορίζουμε στο δημόσιο προκειμένου να πάρουμε πολλούς σταυρούς. Κοπρίτες ή μη, λίγη σημασία έχει, καθότι οι διαδικασίες προσλήψεων δεν προβλέπουν δυνατότητα παραβίασής τους αν ο υπό διορισμό είναι εργατικός και φιλότιμος. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο ίδιος ο Θ. Πάγκαλος είναι διαχρονικά μεταξύ των βουλευτών που παίρνουν πάρα πολλούς σταυρούς. Μήπως χρησιμοποίησε την ίδια μέθοδο; Και, εν πάση περιπτώσει, μήπως μπορεί να μας πει ποιοι τη χρησιμοποίησαν;
Δυστυχώς, ούτε αυτή η κυνική ομολογία στάθηκε ικανή να προκαλέσει έστω την αποπομπή του από την κυβέρνηση, πόσο μάλλον τη διερεύνηση των πεπραγμένων του από τη δικαιοσύνη. Ακόμη και η αριστερά (ίσως επειδή έχει τις δικές της φοβίες για την ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής, ίσως επειδή αισθάνεται ενοχές που κάποιοι δικοί της τσίμπησαν μερικά ψιχουλάκια που έπεσαν από το τραπέζι, ίσως επειδή ήταν πάντα γενικόλογη και ελάχιστα πρακτική) δεν έθεσε το ζήτημα. Κι όμως, σε μια επίσημη ανακριτική διαδικασία ο καθ' έξιν λαλίστατος κ. Πάγκαλος μπορεί να θυμόταν πρόσωπα και πράγματα, και έτσι να αποδεικνυόταν εξαιρετικά αποδομητικός για το νέο ΠΑΣΟΚ και τον μηχανισμό αποποίησης ευθυνών που έχει αναπτύξει...
- Ο Παναγιώτης Πάντος είναι πολιτικός επιστήμονας.
www.mehrineoteras.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου