"Στις πίσω αυλές και στα υπόγεια της περιοχής του Αγ. Πανταλεήμονα διέμεναν, και κάθε μέρα προσπαθούσαν να βρουν τον τρόπο να αποδράσουν από την Ελλάδα, να ξεγελάσουν τον Κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ, και να φτάσουν σε μια άλλη χώρα της Ευρώπης, πιο δίκαιη, πιο φιλική.
Εκείνο το βράδυ, όπως και τόσα πολλά άλλα βράδια, βγήκαν από τα σκοτεινά υπόγεια για να αναζητήσουν τη τροφή, όχι κλέβοντας, αλλά ψάχνοντας στους κάδους των σκουπιδιών. Εκείνη το βράδυ, η μικρή κόρη χάρηκε τόσο που ανακάλυψε ένα ρολόι, κι ο δεκαπεντάχρονος γιος το άρπαξε από τα χέρια της μικρής, σάμπως από νάζι ή γιατί κρατούσε τα οικονομικά της οικογένειας. Αλλά το ρολόι αυτό έδειξε το τέλος της δικής του ώρας. Εκρηκτικός μηχανισμός. Για αυτούς; Για τους άλλους; Για όλους; Ποιος ξέρει και τι σημασία έχει;
Απειροελάχιστα κλάσματα δευτερολέπτου … και η μάνα είδε το μονάκριβο γιό της να ανατινάζεται επάνω της. Αυτόν το γιό που τόσο πολύ προσπάθησε να τον προστατεύσει από κάτι παρόμοιο, …. αλλά στο Αφγανιστάν.
Τώρα όλοι μιλάνε. Δηλώσεις. Ερωτήσεις. Σενάρια. Τι σημασία έχει;"
Απόσπασμα από Αφημένες κάποιες Σκέψεις (Της Αφροδίτης Αλ Σάλεχ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου