 |
| (πηγή) |
του Ανάργυρου Σεβαστού
από την Αυγή
Αντιγράφουμε από το "Έθνος της Κυριακής" την άποψη του κ. Πάγκαλου για τις συγκεντρώσεις των "αγανακτισμένων" εδώ και στις άλλες ευρωπαϊκές πόλεις:
"Τα εύκολα 'όχι' πολλές φορές ενώνουν πιο άνετα απ' ό,τι τα πολύ πιο δύσκολα 'ναι'. Η διαμόρφωση ενός πολιτικού κινήματος, όσο κι αν αυτό δυσαρεστεί ορισμένους που ακολουθούν τη μόδα των νέων τεχνολογιών, δεν εξαρτάται από τα like και unlike του Facebook. Δείτε την Αίγυπτο. Πού οδήγησε το κίνημα του Facebook; Στην εδραίωση σκληρού στρατιωτικού ελέγχου της χώρας. Κινήματα χωρίς ιδεολογία και οργάνωση, δηλαδή κινήματα που βασίζονται σε ένα συναίσθημα, σε μια στιγμή οργής, δύο πράγματα μπορούν να προσφέρουν: είτε ενός είδους ανώδυνη και αναποτελεσματική τελικά εκτόνωση, που δεν ενδιαφέρει καν την πολιτική αυτή καθαυτή, είτε ανοίγουν τον δρόμο για την κατάληψη της εξουσίας με αντιδημοκρατικές μεθόδους σε οργανωμένες μειοψηφίες. Πολιτικό κίνημα θα σχηματιστεί όταν στα πανώ δεν βλέπουμε μια διαρκή άρνηση, όπου τεράστια 'όχι' δεσπόζουν και τακαταπίνουν τα πάντα, αλλά όταν δούμε μια ιδέα για την οποία αξίζει κάποιος να κάνει θυσίες".
Αυτά δογματίζει ο κ. Πάγκαλος στο "Έθνος της Κυριακής". Και το πιθανότερο είναι η συνέντευξή του να έχει δοθεί την Πέμπτη, χωρίς να μπορεί να προβλέψει την εξέλιξη της "μόδας"! Το κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος, αν και έμπειρο, αδυνατεί να προβλέψει, γιατί αδυνατεί να κατανοήσει την κοινωνική πραγματικότητα. Δεν ακούει την απελπισία των πολιτών, ούτε πιστεύει τις δημοσκοπήσεις, όπου σταθερά οι 8 στους 10 απορρίπτουν το Μνημόνιο. Με το γνωστό του στυλ "πυροβολεί" πολιτικά το αυθόρμητο επιβεβαιώνοντας πόση απόσταση χωρίζει τους από πάνω από τους από κάτω. Πράγματι, ένα κίνημα δεν γεννιέται από τα like και unlike του Facebook. Αρκεί, όμως, η "ιδιομορφία", η "μόδα" του Facebook για να στείλει δεκάδες χιλιάδες πολίτες, για τόσες μέρες, σε τόσες πλατείες της χώρας και της Ευρώπης;
Το κεντρικό σύνθημα των "αγανακτισμένων" είναι "περισσότερη δημοκρατία". Μπορεί να μην την εννοούν όλοι με τον ίδιο τρόπο. Όλοι όμως νιώθουν το έλλειμμά της να μεγαλώνει. Βλέπουν τη Βουλή να παίζουν διακοσμητικό ρόλο, τις δουλειές τους να χάνονται, να παιδιά τους να μην έχουν μέλλον. Προβάλουν το αυτονόητο "περισσότερη δημοκρατία", ως αξίωση. Δεν έχει ιδεολογικό στίγμα το αίτημα αυτό; Δεν αξίζει να κάνει κάποιος θυσίες; Ακόμη κι αν δεν πετύχουν άμεσα χειροπιαστά αποτελέσματα, ευθύνεται το κίνημα γι' αυτό; Και ποια σχέση μπορεί να έχει ένας πολιτικός με τη δημοκρατική παράδοση, όταν χαιρέκακα επισημαίνει την αποτυχία ενός δημοκρατικού κινήματος;
Το πιο εξοργιστικό είναι ότι ο κ. Πάγκαλος βλέπει πίσω από κάθε μη ελεγχόμενη κινητοποίηση "εκτόνωση ή κατάληψη της εξουσίας με αντιδημοκρατικές μεθόδους από οργανωμένες μειοψηφίες". Ο κ. Πάγκαλος δείχνει να μην αξιολογεί τον ειρηνικό - δημοκρατικό χαρακτήρα των συγκεντρώσεων. Γιατί άραγε; Δείχνει ακόμη να θεωρεί το κίνημα της πλατείας Ταχρίρ ως υπεύθυνο για δυσμενείς εξελίξεις στην Αίγυπτο. Ο κ. Πάγκαλος, νοσταλγεί, άραγε, τον "αδελφό Μουμπάρακ"; Αυτή η επιμονή του κ. αντιπροέδρου να αναζητεί αντιδημοκρατικές μειοψηφίες που θέλουν να καταλάβουν την εξουσία πίσω από κάθε άτυπη κινητοποίηση, χρήζει εξετάσεως... Λίγο ακόμη και θα αιτιάτο και πάλι τον ΣΥΡΙΖΑ!
Ο κ. αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ευφυής και έμπειρος πολιτικός, έχει χάσει την επαφή με την πραγματικότητα. Δείχνει να φοβάται, απομονωμένος στον υπό διάλυση πύργο της open goverment κυβέρνησης. Ακόμη και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Πεταλωτής αναγκάστηκε να πάρει αποστάσεις από την αυτάρεσκη, αλαζονική και αυταρχική διδασκαλία του κ. Πάγκαλου λέγοντας ότι "αυτό που γίνεται, στον βαθμό που είναι αυθόρμητο, δείχνει πραγματικά ποιες είναι οι ανάγκες του κόσμου σήμερα". Ο κ. Πεταλωτής μίλησε σαν... ΓΑΠ! Σαν να είναι κι αυτός δυνάμει... "πρώτος διαδηλωτής". Πρόσθεσε, μάλιστα, ότι "ακόμη και η μόδα των νέων τεχνολογιών είναι μια ιδεολογία". Αλίμονο, αυτή είναι η πιο σταθερή ιδεολογία του πρωθυπουργού!
Το Σύνταγμα επί τόσες ημέρες γεμίζει με πολίτες, πολλοί από τους οποίους δεν έχουν συμμετάσχει άλλοτε σε πολιτική συγκέντρωση. Δεν κατεβαίνουν από τη μόδα του Facebook. Τους κινητοποιεί ο εφιάλτης της κοινωνίας που γκρεμίζεται. Η συμμετοχή τους, ακόμη κι αν απ' αυτήν δεν προκύψει κάτι άμεσα σημαντικό, επιβεβαιώνει τη θέλησή τους να βάλουν το σώμα τους στο παιχνίδι. Στο Σύνταγμα δεν διαδήλωναν 80.000 Facebook. Διαδήλωναν 80.000 πολίτες. Πολιτική χωρίς σωματικότητα, πολιτική δι' αντιπροσωπεύσεως δεν είναι πολιτική. Αυτή η παλιά αλήθεια επιβεβαιώνεται και σήμερα. Και αυτό είναι που φοβίζει την εξουσία.
Ο πανεπιστημιακός Κώστας Δουζίνας, σε συνέντευξή του στην "Εποχή", τονίζει ότι "Η υλική παρουσία του πλήθους μπορεί να αλλάξει τον κόσμο (...) Αυτή η στιγμή είναι η μεγαλύτερη. Από τη μία πλευρά η δυνατότητα του πλήθους να γίνει πολιτικό υποκείμενο επιθυμίας που θα φέρει το πολιτικό σύστημα σε μια αδυναμία. Και από την άλλη, το κάθε μέρος του πλήθους που προσωρινά αποσύρεται από το σύστημα νομιμοποίησης που δουλεύει σήμερα ο βιοπολιτικός νεοφιλελευθερισμός".
Το κεντρικό σύνθημα των "αγανακτισμένων" είναι "περισσότερη δημοκρατία". Μπορεί να μην την εννοούν όλοι με τον ίδιο τρόπο. Όλοι όμως νιώθουν το έλλειμμά της να μεγαλώνει. Βλέπουν τη Βουλή να παίζουν διακοσμητικό ρόλο, τις δουλειές τους να χάνονται, να παιδιά τους να μην έχουν μέλλον. Προβάλουν το αυτονόητο "περισσότερη δημοκρατία", ως αξίωση. Δεν έχει ιδεολογικό στίγμα το αίτημα αυτό; Δεν αξίζει να κάνει κάποιος θυσίες; Ακόμη κι αν δεν πετύχουν άμεσα χειροπιαστά αποτελέσματα, ευθύνεται το κίνημα γι' αυτό; Και ποια σχέση μπορεί να έχει ένας πολιτικός με τη δημοκρατική παράδοση, όταν χαιρέκακα επισημαίνει την αποτυχία ενός δημοκρατικού κινήματος;
Το πιο εξοργιστικό είναι ότι ο κ. Πάγκαλος βλέπει πίσω από κάθε μη ελεγχόμενη κινητοποίηση "εκτόνωση ή κατάληψη της εξουσίας με αντιδημοκρατικές μεθόδους από οργανωμένες μειοψηφίες". Ο κ. Πάγκαλος δείχνει να μην αξιολογεί τον ειρηνικό - δημοκρατικό χαρακτήρα των συγκεντρώσεων. Γιατί άραγε; Δείχνει ακόμη να θεωρεί το κίνημα της πλατείας Ταχρίρ ως υπεύθυνο για δυσμενείς εξελίξεις στην Αίγυπτο. Ο κ. Πάγκαλος, νοσταλγεί, άραγε, τον "αδελφό Μουμπάρακ"; Αυτή η επιμονή του κ. αντιπροέδρου να αναζητεί αντιδημοκρατικές μειοψηφίες που θέλουν να καταλάβουν την εξουσία πίσω από κάθε άτυπη κινητοποίηση, χρήζει εξετάσεως... Λίγο ακόμη και θα αιτιάτο και πάλι τον ΣΥΡΙΖΑ!
Ο κ. αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ευφυής και έμπειρος πολιτικός, έχει χάσει την επαφή με την πραγματικότητα. Δείχνει να φοβάται, απομονωμένος στον υπό διάλυση πύργο της open goverment κυβέρνησης. Ακόμη και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Πεταλωτής αναγκάστηκε να πάρει αποστάσεις από την αυτάρεσκη, αλαζονική και αυταρχική διδασκαλία του κ. Πάγκαλου λέγοντας ότι "αυτό που γίνεται, στον βαθμό που είναι αυθόρμητο, δείχνει πραγματικά ποιες είναι οι ανάγκες του κόσμου σήμερα". Ο κ. Πεταλωτής μίλησε σαν... ΓΑΠ! Σαν να είναι κι αυτός δυνάμει... "πρώτος διαδηλωτής". Πρόσθεσε, μάλιστα, ότι "ακόμη και η μόδα των νέων τεχνολογιών είναι μια ιδεολογία". Αλίμονο, αυτή είναι η πιο σταθερή ιδεολογία του πρωθυπουργού!
Το Σύνταγμα επί τόσες ημέρες γεμίζει με πολίτες, πολλοί από τους οποίους δεν έχουν συμμετάσχει άλλοτε σε πολιτική συγκέντρωση. Δεν κατεβαίνουν από τη μόδα του Facebook. Τους κινητοποιεί ο εφιάλτης της κοινωνίας που γκρεμίζεται. Η συμμετοχή τους, ακόμη κι αν απ' αυτήν δεν προκύψει κάτι άμεσα σημαντικό, επιβεβαιώνει τη θέλησή τους να βάλουν το σώμα τους στο παιχνίδι. Στο Σύνταγμα δεν διαδήλωναν 80.000 Facebook. Διαδήλωναν 80.000 πολίτες. Πολιτική χωρίς σωματικότητα, πολιτική δι' αντιπροσωπεύσεως δεν είναι πολιτική. Αυτή η παλιά αλήθεια επιβεβαιώνεται και σήμερα. Και αυτό είναι που φοβίζει την εξουσία.
Ο πανεπιστημιακός Κώστας Δουζίνας, σε συνέντευξή του στην "Εποχή", τονίζει ότι "Η υλική παρουσία του πλήθους μπορεί να αλλάξει τον κόσμο (...) Αυτή η στιγμή είναι η μεγαλύτερη. Από τη μία πλευρά η δυνατότητα του πλήθους να γίνει πολιτικό υποκείμενο επιθυμίας που θα φέρει το πολιτικό σύστημα σε μια αδυναμία. Και από την άλλη, το κάθε μέρος του πλήθους που προσωρινά αποσύρεται από το σύστημα νομιμοποίησης που δουλεύει σήμερα ο βιοπολιτικός νεοφιλελευθερισμός".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου