Χωρίς λάβαρα, αλλά με καρδιά και κέφι

Protesters take part in a demonstration with a banner that reads "System Error", in Madrid, on May 17, 2011. (Dominique Faget/AFP/Getty Images)

του Γιώργου Κυρίτση

από την Αυγή (24/5) 
 

Η κινητοποίηση της ισπανικής νεολαίας, το μέγεθος, η ένταση, η διάρκεια έχουν βραχυκυκλώσει το σύστημα όχι μόνον στην Ισπανία, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη, καθώς λειτουργεί ως μαγνήτης για τα μάτια εκατομμυρίων νέων σε όλην την Ευρώπη που ζουν την ίδια ζοφερή πραγματικότητα της ανεργίας και της έλλειψης προοπτικής στη ζωή τους.

Πιθανόν μια πηγή έμπνευσης να ήταν οι εξεγέρσεις στη Β. Αφρική, η πλατεία Ταχρίρ, ίσως κάτι από τις παρακαταθήκες του Φόρουμ, μια σπίθα από τον δικό μας Δεκέμβρη, οι κινητοποιήσεις των Άγγλων μαθητών και φοιτητών, το κέφι των γερμανικών Love Parade. Ή ίσως τίποτε απ' όλα αυτά.

Η κινητοποίηση έχει όλα εκείνα τα εξωτερικά στοιχεία που έχουμε συνηθίσει να χαρακτηρίζουμε απολίτικα ή και αντι-πολιτικά και δεν έχει κανένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα αυτού που επίσης έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε πολιτικά. Τόσο το χειρότερο για μας, που έχουμε φάει τη ζωή μας προσπαθώντας να κατεβάσουμε τον κόσμο στον δρόμο, να φέρουμε τους νέους στο προσκήνιο.

Διότι η κινητοποίηση των νέων στην Ισπανία είναι πολιτικότατη και όχι μόνον επειδή παράγει πολιτικό αποτέλεσμα, και μάλιστα σεισμικό, αλλά κυρίως γιατί η ατζέντα της κινητοποίησης, το αρχικό κείμενο - κάλεσμα περιλαμβάνει αιτήματα και προτάσεις που συνιστούν πλήρη πολιτική απάντηση στην συγκυρία. Και είναι σε τέτοιο βαθμό κοινά τα προβλήματα και οι καταστάσεις των Ισπανών και οι δικές μας, ώστε καταλαβαίνουμε απολύτως τι λένε και γιατί το λένε.

Δεν στρέφονται -για παράδειγμα- κατά της πολιτικής αλλά εξηγούν (δεν καταγγέλλουν απλώς) ότι ο τρόπος που λειτουργεί το πολιτικό σύστημα και η διαπλοκή του με τα οικονομικά συμφέροντα καταστρέφουν την κοινωνία και διαιωνίζουν την αδικία. Και ζητούν "Αληθινή Δημοκρατία Τώρα" δίνοντάς της συγκεκριμένο περιεχόμενο.

Αν γίνονταν αυτά που ζητούν οι νέοι της Ισπανίας δηλαδή θα είχαμε δημοκρατικό σοσιαλισμό και όχι νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό. Κι ας μην έχουν κόκκινες σημαίες τα παιδιά στην Ισπανία...

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

Το μανιφέστο των Ισπανών διαδηλωτών 

Protesters against the ongoing financial crisis, politicians and bankers take part in a demonstration and public assembly at Madrid's Puerta del Sol, on May 17, 2011. The placard at center reads, "enough!". (Reuters/Susana Vera)

από την Αυγή (24/5)

"Ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε το χτίσιμο μιας καλύτερης κοινωνίας" δηλώνουν οι διαδηλωτές της Πουέρτα ντελ Σολ που συνεχίζουν για ένατη μέρα να διεκδικούν... πραγματική δημοκρατία, τώρα! Δημοσιεύουμε το μανιφέστο τους (από την απόδοση του enet.gr). Στον ιστοτόπο Democracia Real, Ya! υπάρχουν τα αιτήματα του κινήματος "Πραγματική Δημοκρατία Τώρα" που, σημειωτέον, διαμορφώνονται σε ανοιχτές συνελεύσεις σε όλες τις πλατείες των μεγάλων πόλεων της Ισπανίας.   

Το μανιφέστο: 

"Είμαστε απλοί άνθρωποι. Είμαστε σαν κι εσάς: άνθρωποι που κάθε πρωί πηγαίνουν να σπουδάσουν, να εργαστούν ή να βρουν δουλειά, άνθρωποι που έχουν οικογένεια και φίλους. Είμαστε άνθρωποι που εργάζονται σκληρά κάθε ημέρα για να ζήσουν και να προσφέρουν ένα καλύτερο μέλλον στους γύρω μας. 

Κάποιοι από εμάς είναι προοδευτικοί, κάποιοι άλλοι συντηρητικοί. Μερικοί έχουν «πιστεύω», μερικοί δεν έχουν. Μερικοί έχουν συγκεκριμένη ιδεολογία, και άλλοι είναι απολίτικοι. Όλοι μας όμως είμαστε ανήσυχοι και θυμωμένοι από τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις που βλέπουμε γύρω μας. Από τη διαφθορά των πολιτικών, των επιχειρηματιών, των τραπεζιτών... Από το ότι οι απλοί άνθρωποι αισθάνονται αβοήθητοι. 

Αυτή η κατάσταση μας πληγώνει όλους καθημερινά. Όμως αν ενωθούμε μπορούμε να την αλλάξουμε. Ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε το χτίσιμο μιας καλύτερης κοινωνίας. 

Πιστεύουμε ότι: 

• Προτεραιότητα για κάθε προηγμένη κοινωνία πρέπει να είναι η ισότητα, η πρόοδος, η αλληλεγγύη, η ελευθερία της συμμετοχής στον πολιτισμό, την οικολογική βιωσιμότητα και την ανάπτυξη, την ευημερία και την ευτυχία των ανθρώπων.  

• Υπάρχουν βασικά δικαιώματα που πρέπει να προστατεύονται στην κοινωνία μας: το δικαίωμα στη στέγαση, την απασχόληση, τον πολιτισμό, την υγεία, την εκπαίδευση, την πολιτική συμμετοχή, την ελεύθερη προσωπική ανάπτυξη, τα δικαιώματα του καταναλωτή, το δικαίωμα για μια υγιή και ευτυχισμένη ζωή.  

• Με τον τρόπο που λειτουργούν σήμερα η κυβέρνηση και το οικονομικό μας σύστημα αδυνατούν να αντιμετωπίσουν αυτές τις προτεραιότητες και αυτό αποτελεί πλέον εμπόδιο για την πρόοδο των ανθρώπων.  

• Δημοκρατία σημαίνει κυβέρνηση του λαού (δήμος = λαός, κράτος = κυβέρνηση), και αυτό θα πρέπει να συμβαίνει. Αντίθετα, ξέρουμε όλοι ότι το πολιτικό μας σύστημα δεν θέλει καν μας ακούσει. Το καθήκον τους θα έπρεπε να είναι να μεταφέρουν τη φωνή μας στα εθνικά και διεθνή θεσμικά όργανα, να διευκολύνουν τη συμμετοχή των πολιτών μέσα από κανάλια άμεσης επικοινωνίας, να λειτουργούν προς όφελος της ευρύτερης κοινωνίας και όχι υπέρ των πλουσίων που ευημερούν εις βάρος μας, όχι ακολουθώντας πιστά μονάχα τις προσταγές των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων τα οποία έχουν επιβάλει τη δικτατορία και την κομματοκρατία.  

• Η συγκέντρωση της εξουσίας στα χέρια των λίγων παράγει ανισότητα, προκαλεί εντάσεις, φέρνει αδικία, η οποία οδηγεί στη βία. Κι εμείς την απορρίπτουμε. Το απαρχαιωμένο οικονομικό μοντέλο παγιδεύει την ατμομηχανή της κοινωνίας μέσα σε ένα φαύλο κύκλο όπου οι λίγοι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι πολλοί βουλιάζουν στη φτώχεια τη μιζέρια. Και έτσι καταρρέουμε. Μοναδικός σκοπός του συστήματος είναι η συσσώρευση κεφαλαίων σε βάρος της αποτελεσματικότητας και της ευημερίας της κοινωνίας. 

• Η σπατάλη πόρων οδηγεί στην καταστροφή του πλανήτη, δημιουργώντας ανεργία και οι καταναλωτές πολίτες αποτελούν μέρος του κέντρου βάρους σε ένα μηχάνημα σχεδιασμένο να εμπλουτίσει μια μειοψηφία που δεν ξέρει τις ανάγκες μας. 

• Είμαστε ανώνυμοι αλλά χωρίς εμάς τίποτα δεν θα μπορούσε να υπάρξει, καθώς εμείς κινούμε τον κόσμο. Αν ως κοινωνία μάθουμε να μην εμπιστευόμαστε αφηρημένες οικονομικές αποδόσεις που ποτέ δεν ωφελούν τους πολλούς, μπορούμε να εξαλείψουμε τις καταχρήσεις και τις ελλείψεις από τις οποίες σήμερα όλοι υποφέρουμε. Χρειάζεται μια ηθική επανάσταση... Είμαστε άνθρωποι, όχι προϊόντα σε μια αγορά…

Για όλα τα παραπάνω, είμαι εξοργισμένος. Νομίζω ότι μπορώ να το αλλάξουμε. Νομίζω ότι μπορώ να βοηθήσω. Ξέρω ότι μαζί μπορούμε. Παρέα με εμάς. Είναι δικαίωμά σας".

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

- οι φωτογραφίες είναι από εδώ 

- Εικόνες, αιτήματα, ιστορικό της Ισπανικής Άνοιξης....

Demonstrators raise their arms as they fill up Madrid's Puerta del Sol just after midnight, early May 21, 2011. (Reuters/Paul Hanna)

- Επειδή έχω διαβάσει πολλά εντελώς απαξιωτικά κείμενα και σχόλια φίλων (όλων των κομμάτων της αριστεράς) στο διαδίκτυο, στον  Ριζοσπάστη, και κάποιων "επαγγελματιών της επανάστασης",  κλέβω το τέλος από την σχετική με το θέμα εμπεριστατωμένη κριτική της φίλης Black Bedlam:

Οι Κομμουνιστές πρέπει να αξιοποιούν

"κάθε έστω και ελάχιστη δυνατότητα να αποκτήσουν μαζικό σύμμαχο. Έστω και προσωρινό, ταλαντευόμενο, ασταθή, αβέβαιο και συμβατικό.Όποιος δεν το κατάλαβε αυτό,δεν κατάλαβε ούτε κόκκο από τον Μαρξισμό και από τον επιστημονικό σύγχρονο σοσιαλισμό γενικά"

Άπαντα Λένιν εκδ.Σύγχρονη εποχή τομ.41 σελ.55